Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Προς Φαρισαίους δικαστές...



Να θυμάσαι πως δεν μπορείς να γίνεις κριτής κανενός.
Δεν μπορεί να υπάρξει δικαστής για έναν κακούργο, πριν νιώσει πως και αυτός είναι το ίδιο κακούργος σαν και αυτόν που έχει μπροστά του.
Αυτό φαίνεται παράλογο αλλά είναι αληθινό.
Γιατί αν εγώ ήμουν αναμάρτητος, ίσως να μην υπήρχε αυτός ο εγκληματίας που πρέπει τώρα να δικάσω

(Στάρετς Ζωσιμάς – Φ.Ντοστογιέφσκι)

2 σχόλια:

  1. Δημήτρης Χατζηνικολάου23 Οκτωβρίου 2009 στις 2:26 μ.μ.

    Είναι αλήθεια ότι εν πολλοίς φταίει η κοινωνία για κάθε παραστρατημένο άνθρωπο. Με αυτό το σκεπτικό, από το 1996 έχω πάψει να υποστηρίζω την θανατική ποινή στους εγκληματίες. Πριν την υποστήριζα, διότι είχα δει μία ταινία - αληθινή ιστορία, όπου κάποια κακομαθημένα πλουσιόπαιδα σκότωσαν ένα φτωχαδάκι συμφοιτητή τους για ... να σπάσουν πλάκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δημήτρη, αρκεί να ωριμάσει κάποιος λιγάκι, και θα το καταλάβει ότι κανείς μας δεν είναι αθώος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή