Το θαύμα της ύλης

Αυτή η φωτογραφία που βρέθηκε σήμερα μπροστά μου, με εντυπωσίασε.
Έστρεψε τη σκέψη, σε κείνα τα φοβερά κενά που έχουν τα άτομα, τα οποία ο νους μας αδυνατεί να συλλάβει και μπράβο ο Δημόκριτος, βρε παιδί μου, στα πανάρχαια χρόνια- χωρίς τα μέσα που διαθέτουν σήμερα οι επιστήμονες- πώς το κατάλαβε!

Τέλος πάντων, δεν θα σου κρύψω, λατρεμένο μου, ότι επί δεκαετίες, περπάταγα και αυτός ο υλικός κόσμος, μου φαινόταν, συμπαγής, αιώνιος, αδιαπέραστος, αμετακίνητος, ογκώδης και παντοδύναμος.

Άμα είσαι αμαθής έως και ημιμαθής όπως είναι η αφεντιά μου, τον διατρέχεις αυτόν τον τρισμέγιστο κίνδυνο.

Έτσι περπατούσα, λοιπόν, στα δρομάκια του βίου μου.
Υπνωτισμένη και υλίστρια μέχρι τα κόκκαλα και ας νόμιζα ότι ήμουν χριστιανή, πηγαίνοντας σε θείες λειτουργίες και σε κάποιο ευχέλαιο -σπανιότερα.

Τι συνέβη και ξαφνικά μισάνοιξα το βλέφαρο απ' το βαθύτατο λήθαργο;

Τίποτα το συγκλονιστικό.

Απλά, έπεσε μια μέρα, στο βλέμμα μου, σαν φωτεινό άνθος μυγδαλιάς, σαν εσπερινή, χρυσή ανταύγεια κεριού, μία καινούργια πληροφορία.

(Ποτέ μου δεν είχα κατανοήσει τη δύναμη που κουβαλάει επάνω στο άυλο σώμα της, η πληροφορία).

Ήταν από κάποιο βιβλίο εκλαικευμένης φυσικής, σχετικά με τις ταχύτητες που αναπτύσσουν τα ηλεκτρόνια γύρω από τους πυρήνες -και τα σωματίδια εντός των πυρήνων.

Το ήξερα από το σχολείο ότι κινούνται απίστευτα γρήγορα στο δευτερόλεπτο και ότι η ιλιγγιώδης τους κίνηση,ή τέλεια ζυγισμένη, είναι που δίνει στο κάθε σώμα το σχήμα του, και κρατάει τα πάντα σε αρμονική τάξη, μέσα στο μυστήριο του σύμπαντος.

Εκείνο που δεν είχα συνειδητοποιήσει ήταν πως άν σταματήσουν έστω για ένα κλάσμα του δευτερόλεπτου, όλα τα ηλεκτρόνια την αέναη κίνησή τους γύρω από τους πυρήνες, τότε αυτός ο κόσμος ο συμπαγής, ο αιώνιος, ο αδιαπέραστος, ο αμετάβλητος ενώπιον των οφθαλμών μου, αυτός ο κόσμος - λέει η φυσική- σε αυτή την περίπτωση, θα κατέρρεε και θα εξαφανιζόταν από τα μάτια του παρατηρητή- ως δια μαγείας!

Αυτή ήταν η πληροφορία.

Μετά την ανάγνωσή της, τίποτα γύρω μου, δεν μετέφερε το ίδιο νόημα!

Τίποτα πια δεν ασκούσε στη συνείδηση, το ίδιο καταπιεστικό, ψυχολογικό βάρος.

Όλα- άνθρωποι και ζώα και φυτά και θάλασσες και βουνά και ουρανός- είχαν αποκτήσει μια

καινούργια, λυτρωτική, απαστράπτουσα-του Αγίου Πνεύματος-

μεταφυσική ελαφράδα...

Σαλογραία