Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Για τους νευρώνες- μικρή Ινδιάνικη ιστορία


Αναπτύσσονται οι δενδρίτες που...ταίζουμε...

(Μια αλληγορία από τη σοφία των λαών που έζησαν σε αρμονία με το Θεό και τη φύση.
Ευχαριστώ το Διονύση που μου την έγραψε.)

Οι Δύο Λύκοι

Μια βραδυά ένας γέρος ινδιάνος της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων.
Είπε:
-Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο λύκων που υπάρχουν μέσα σε όλους μας.
Ο ένας είναι το Κακό:

Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.

Ο άλλος είναι το Καλό:

Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία.

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:

-Και ποιος λύκος νικάει;

Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά·

- Αυτός που ταΐζεις!

Σαλογραία

4 σχόλια:

  1. Καλημέρα ! Σαλογραία ,αν και δεν είναι χριστιανική η ιστοριούλα έχει την ουσία της.
    Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει, {να είμαστε σαν μια μέλισσα που ψάχνει το νέκταρ από τα καλύτερα λουλούδια}. Έτσι και εμείς κρατάμε πάντα την πολύτιμη ουσία.Να είσαι πάντα καλά. ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ!
    Η φωτογραφία που βγαίνει κάθε φορά που μου στέλνεις το χαρούμενο μήνυμά σου, μου θυμίζει μια κινέζικη παροιμία που λέει:ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΑΝΑΒΕΙΣ ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΙΕΣΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ!
    Ένας γνωστός μου δάσκαλος, σε μια τάξη βαριεστημένων μαθητών, έσβησε τα ηλεκτρικά φώτα που υπήρχαν, τους έδωσε γνήσια μελισσοκέρια (όχι από παραφίνες) και τους είπε να τα ανάψουν.
    Για πολλή ώρα, οι μαθητές, άναβαν τα κεριά και τα στερέωναν στα θρανία τους, χωρίς να μιλάνε, παρατηρώντας τη φλόγα να χρυσίζει με το φως της το χώρο, γύρω της.
    Μετά- για έναν ανεξερεύνητο λόγο- ο πιο βαριεστημένος-επί μήνες- μαθητής της τάξης, ξαφνικά, δραστηριοποιήθηκε και έγινε από τους καλύτερους...και πέτυχε αξιόλογους στόχους.
    Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, που και με ένα μικρό κερί αν τη φωτίσει κάποιος, μπορεί να σηκώσει ...Ανάσταση!
    Να είσαι πάντα ευλογημένο, ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δημήτρης Χατζηνικολάου23 Οκτωβρίου 2009 στις 2:05 μ.μ.

    Σοφός ο γερο-Ινδιάνος! Παρακαλώ όποιον ξέρει τέτοιες ιστορίες, που περιέχουν τόσο πολύτιμα διδάγματα, να τις δημοσιοποιεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δημήτρη Φίλτατε
    Συμφωνώ και γω μαζί σου όπως επίσης συμφωνεί και ο Γιώργος Πιντέρης στο βιβλίο του :Μια Μικρή Αλλαγή φέρνει μια μεγάλη αλλαγή...
    όπου αναφέρει τη μεγάλη διδακτική αξία των εν παραβολαίς λεγομένων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή