Αντιστέκομαι
όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές σαν τα κόκκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα, αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους χυμούς, ειρήνη και φως..
(Νικ.Βρεττάκος)
Email:filikitati@hotmail.com
Αχ... μου θυμισες την Αυστραλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαλιες εποχες που καλυτερα ας μεινουν ξεχασμενες....
Καλη σου μερα Ευα μου!
Laura :-)
Kαλή σου μέρα Λάουρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι συ, μικρό αθώο κορίτσι, να προσέχεις.
;-)