Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

"Η συνείδηση είναι το βάθος του ανθρώπου. Η αγάπη είναι το πλάτος του"



Nικηφόρος Βρεττάκος


Πηγή:Τρελογιάννης  
Posted by Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου at 2:38 μ.μ.

8 σχόλια:

  1. TzinaVarotsi19 Απριλίου 2013 στις 9:54 μ.μ.

    Καλησπέρα, σε μια ένδειξη ευχαριστίας για τα όσο ψυχωφελή διαβάζω στο μπλογκ σας. ένα εικονικό αλλά εκ μέρους μου ουσιαστικό βραβείο!
    Καλό βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου19 Απριλίου 2013 στις 10:36 μ.μ.

    ;-) Τζίνα ευχαριστούμε αλλά δεν κατάλαβα αλλά δεν ανοίγει το βραβείο! Τι είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. TzinaVarotsi19 Απριλίου 2013 στις 11:40 μ.μ.

    Eδώ είναι το βραβείο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου20 Απριλίου 2013 στις 12:24 π.μ.

    Τζίνα αστραπή μου, ελήφθη!
    ;-)
    Με συγκινείς!
    ;-)
    Να χαίρεσαι όλους όσους αγαπάς και ιδίως τα γλυκά ...αστροπελέκια σου! Είμαι βέβαιη ότι σε χαίρονται και εκείνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τατιάνα Καρύδη21 Απριλίου 2013 στις 12:04 μ.μ.

    Τέλειος ο Λόγος!
    Τι να προσθέσει κανείς στο Βάθος της Συνείδησης; και ΤΙ μπορεί να προσθέσει κανείς στο Πλάτος της Αγάπης; Το Αλφα της σκεπάζει όλο τον κόσμο, και εκτείνει τα χέρια Του σε σχήμα Σταυρού, επειδή η Αγάπη πάντα Πονάει και πάντα Ανασταίνεται...

    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιάννης Τσίγκρας21 Απριλίου 2013 στις 2:32 μ.μ.

    Ο στίχος αυτός του Ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου αποτελεί το ακριβέστατο και καθαρότατο "σχήμα σκέψης", ενός ανθρώπου που, αν δεν έφτασε,άγγιξε την τελειότητα της καρδιακής προσφοράς και την ακρίβεια της αυτογνωσίας.
    Αυτό ακριβώς θα'πρεπε να επιδιώκουμε όλοι, στα ποιήματά μας.
    Δυστυχώς εμείς οι μικροί εκτρέφουμε ένα ΕΓΩ με κορμό πλατάνου.Είμαστε χρήσιμοι όμως στο ν'αναδεικνύουμε τους-όπως ο Βρεττάκος κι άλλοι πολλοί-ΜΕΓΑΛΟΥΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου21 Απριλίου 2013 στις 4:11 μ.μ.

    Φίλε Γιάννη
    Ο Βρεττάκος πρόλαβε και έζησε και πέθανε σε άλλη εποχή. Πιο αγνή από τη δικη μας. Κατά τούτο, υποκλίνομαι στη γνησιότητα του πόνου και στο Φως της ποιητικής φωνής του. Χαίρομαι που συμφωνούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου21 Απριλίου 2013 στις 4:14 μ.μ.

    Τατιάνα μου
    Κανείς δεν μπορεί να μας πληγώσει παρά μόνο αυτοί που βαθιά τους αγαπήσαμε.
    Η πληγή πάει παρέα με την αγάπη...
    Χωρίς τη δοτική αγάπη και τον πόνο της όμως, όπως καλά το παρατηρείς- Ανάσταση δεν υπάρχει!

    Καλο Πάσχα να έχουμε...
    Με ασπασμό ειρηνικής καρδίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)