Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

...όπως πάντα πεζοπορώντας για τη γη του ήλιου, σε χαιρετώ με το φτερό της λύπης μου...



Νικηφόρος Βρεττάκος 
Posted by Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου at 8:16 μ.μ.

1 σχόλιο:

  1. Θαλασσινός 14 Ιανουαρίου 2017 στις 4:24 μ.μ.

    ....καί όταν ο αγέρας γίνεται η φωνή που θέλει ψηλά να σε ανεβάσει!

    Και όταν έφτασε στο βράδυ, η δύση, η παστάδα νεκροκρέβατο να αχνοφέγγει, να σε περιμένει,
    το ξημέρωμα αμφίβολα ανάσταση θά φέρει.

    Καί όταν δεν νουγάς,
    γιά πιό λόγο το πρωί ξυπνάς,
    άλλη μία νύχτα πήγε στή χαμένη..
    και ακόμη παραμένει....
    .
    Και όταν έφτασε το σούρουπο και δεν νιώθεις τη ζωή σαν το στάχυ να δονείται,
    να σαλεύει ορθό και να αγναντεύει, τότε κοίταξε πίσω στη Ζωή,
    τι σε μαγκώνει, τι σε δυσκολεύει.
    .
    Κάθε που το στάχυ καμπυλώνει πιό πολύ αγάντα στο βοριά,
    είναι και η ευκαιρία γιά άλλη μία σαιτιά,
    ψηλότερα και ζωηρότερα ποθεί αγέρωχα, ν' ανέβει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)