Με τις ευχές των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης...

Λατρεμένο τους

κάθε Τρίτη του Πάσχα, όπως σήμερα,

η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά 

τους μεγάλους  Αγίους  Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη.

Στη μνήμη τους, έκτισε στη δεκαετία του 1990,  με προσωπικούς μόχθους, ως ευχαριστία,  ο συχωρεμένος ο πατέρας μου, ένα εκκλησάκι, μετά -το συγκλονιστικό για κείνον-  θαύμα, της θεραπείας, του ετοιμοθάνατου και άθεου φίλου του, Βασ. Μπ. (  ανέφερα  τα  σχετικά στο ποστάκι με  το Ζωντανό Αρχάγγελο Μιχαήλ στο Μανταμάδο της Λέσβου - αν πατήσεις  στο υπογραμμισμένο θα διαβάσεις...).

Σήμερα παραθέτω μια δημοσίευση που αλίευσα στο διαδίκτυο σχετική με το ανθενωτικό πνεύμα των εν λόγω Αγίων και ακολούθως, ως επιδόρπιο πνευματικό, επαναλαμβάνω ένα βίντεο με την συγκλονιστική στην απλότητά της,  αφήγηση, τής (έχουσας τα μυαλά τετρακόσια), κ.Βασιλικής Ράλλη, σχετικά με τους συγκεκριμένους  Αγίους και την απίστευτη φανέρωσή τους- βίντεο που αξίζει να παρακολουθήσεις- κατά την ταπεινή μου άποψη...

Είθε με την ευχή των σήμερον εορταζόντων Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, να φωτιστούν οι ψυχές μας και να καθοδηγηθούν οι ζωές μας  σε λυτρωτικές οδούς, εσωτερικής ειρήνης και ελευθερίας...

Σε ασπάζομαι τρυφερά 

και στα δυο μαγουλάκια τρις,

(εις τύπον της Αγίας Τριάδος ) 

ευχόμενη του χρόνου τέτοια μέρα

να εορτάσουμε όλοι μαζί, στο σπίτι της πεθεράς σου, 

τη μνήμη των Αγίων, με χαρά άφατη!

Ευανθία η Σαλογραία 

( και αν ζουλήξεις το "ποντίκι" απάνω στο όνομά μου
θα πεταχτείς, πάραυτα, αγαπημένο, 
σε μια απίστευτη ιστορία αληθινής νεκρανάστασης.)

.........................................................................

Το έτος 1452 μ.Χ. το Έθνος 

υπέστη μια μεγάλη δοκιμασία,την «Ψευδοένωση» των Εκκλησιών…

Στην Κωνσταντινούπολη, στις 12 Δεκεμβρίου 1452, με πρωτοβουλία του Παλαιολόγου (είχε την απατηλή εντύπωση ότι έτσι εξυπηρετούσε το Έθνος, ξεχνώντας ότι ο μόνος φίλος και ανίκητος σύμμαχος είναι ο ίδιος ο Σωτήρας Χριστός) γίνεται «ενωτική λειτουργία», παρόντος του Καρδινάλιου Ισιδώρου (απεσταλμένου του Πάπα).

Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος οργάνωσε το επίσημο συλλείτουργο στην Εκκλησία της Αγίας Σοφίας παρουσία του αντιπρόσωπου του Πάπα καρδινάλιου Ισίδωρου, στα πλαίσια της «ενωτικής πολιτικής» που εφάρμοζε έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα σωθεί η Βασιλεύουσα με τη βοήθεια του Πάπα, από τον εξαιρετικά ασφυκτικό τουρκικό κλοιό.

Εκείνη την εποχή ο Πρωτοσύγκελος Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ, αλλά και ο Διάκονος Νικόλαος βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη.

Στις 12 Δεκεμβρίου του 1452, ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνος, έλαβε χώρα το συλλείτουργο αυτό. Όμως, ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ δεν θέλησε να παραστεί και ούτε και τον Διάκονό του άφησε να πάει. Γνώριζε πολύ καλά ότι αυτό θα ήταν προδοσία της Πίστεως,επέλεξε να πειθαρχήσει στο Θεό και όχι στον Αυτοκράτορα

«Όχι, και μέχρις εκεί. Σχέση ναι, βοήθεια ναι, συλλείτουργο με τους παπικούς ποτέ!…»

είπε..

Ο ασυγκράτητος θυμός του Παλαιολόγου

Ο Αυτοκράτορας θύμωσε πάρα πολύ και τιμώρησε με εξορία τους δύο Ιεράρχες.προσωρινά στην Αίνο. Γι’ αυτό και ο Άγιος Ραφαήλ ονομάζεται και Ομολογητής, διότι παράτησε τις τιμές και δόξες του αξιώματός του και δεν υπολόγισε το κόστος της εναντίωσής του στον Αυτοκράτορα, προκειμένου να υπερασπιστεί την αλήθεια της Ορθοδοξίας έναντι της αιρέσεως του παπισμού.

(Τις τελευταίες ημέρες όμως πριν τον ηρωικό θάνατό του ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος,όταν δεν ήρθε η «δυτική βοήθεια», κατάλαβε το τραγικό του λάθος, και μέσα στην Αγία Σοφία, την τελευταία νύχτα, ζήτησε συγχώρεση από Θεό και ανθρώπους και ήσυχος την επομένη, έπεσε ως ήρωας και εθνομάρτυς, αφού πρώτα εξομολογήθηκε και κοινώνησε ως Αληθινός Ορθόδοξος γι΄ αυτό και ο Άγιος Ραφαήλ συνήθιζε να τον αποκαλεί μετά την ηρωική θυσία του με δάκρυα στα μάτια «Άγιο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο»)

Αυτός ήταν ο λόγος λοιπόν που όταν άρχισε η πολιορκία της Βασιλεύουσας από τους τούρκους οι δύο Άγιοι πατέρες βρίσκονταν εκτός των τειχών της και μετά πέρασαν στην Μακεδονία.

Εκεί ήταν, όταν συνέβη η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, την αποφράδα εκείνη ημέρα Τρίτη 29η Μαΐου 1453, από τους επιδραμόντες από τα βάθη της Ασιατικής Μογγολίας Σελτζούκους Τούρ­κους.

Ο τελικός προορισμός τους ήταν η Λέσβος όπου και έγιναν μάρτυρες 9 έτη μετά,τον Απρίλιο του έτους 1462μ.X

Πηγή για το δημοσίευμα: https://fdathanasiou.wordpress.com

......................................................................................................

......................................................................................................