Μια φορά ήταν ένας μεγάλος βασιλιάς, όμορφος, φαγάς, γλεντζές,
με 365 γυναίκες στο χαρέμι του.
Κάποτε πήγε σ' ένα μοναστήρι, είδε έναν ασκητή.
-Πόσο μεγάλη η θυσία που κάνεις! του 'πε και τον κοίταξε
με συμπόνια.
-Εσένα η θυσία είναι πιο μεγάλη βασιλιά μου, του αποκρίθηκε
ο ασκητής.
-Πώς αυτό;
-Γιατί εγώ απαρνιέμαι τον εφήμερο κόσμο,
εσύ, τον αιώνιο!
(Νίκος Καζαντζάκης από την Αναφορά στο Γκρέκο, σελ. 240)
Να φανταστείς αγαπητή Ευανθία ότι χθες το βράδυ το πέρασα δακτυλογραφώντας ένα απόσπασμα από την Αναφορά στον Γκρέκο του Ν. Καζαντζάκη για τις ανάγκες μιας παράστασης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κομμάτι στο τέλος που αναφέρει τα 3 είδη της προσευχής.
Μιλώντας πάντα για τον Νίκο Καζαντζάκη, δεν παραλείπω να αναφέρω ότι εκεί στα μισά μιας μισάνθρωπης εφηβείας, ένα καλοκαίρι, τα έργα του, μου έδειξαν την έξοδο κινδύνου. Από τότε τον θεωρώ ως έναν από τους αφανείς δασκάλους μου.
Σήμερα δεν θα μπορούσα να τον διαβάσω. Νιώθω όμως κάτι ανάμικτο γι' αυτόν θλίψη και αγανάκτηση μαζί.
Και προς θεού τα έργα του δεν είναι "δαιμονικά". Ένας ταλαντούχος δυστυχής άνθρωπος ήταν, ο κρητικός λογοτέχνης.
Ελένη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήο Θεός αποκαλύπτεται ως ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ παιδαγωγός και για τον κάθε άνθρωπο χρησιμοποιεί ΜΥΡΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ, προκειμένου να τον στερεώσει.
Ο καθένας για τον εαυτόν του, μπορεί να γνωρίζει.
Συμφωνούμε για τον Καζαντζάκη!
"Κάθε πράμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο" που λέει και η παροιμία!
Φιλιάααα!