Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Το πονηρό πνεύμα της κενοδοξίας είναι πολύμορφο(Οσίου Νήφωνος)

Το πονηρό πνεύμα της κενοδοξίας είναι πολύμορφο(Οσίου Νήφωνος)

Eνώ καθόμασταν και συζητούσαμε για την κενοδοξία
 και άλλα πνευματικά θέματα, μου λέει:

- Το πονηρό πνεύμα της κενοδοξίας είναι πολύμορφο, και χρειάζεται πολλή βία για να ξεφύγει κανείς απ’ αυτό. Γιατί κάνει τον ενάρετο να καμαρώνει για τα κατορθώματά του.Αν λ.χ. είναι εξαντλημένος από τη νηστεία, του λέει: «Κοίταξε στο νερό το πρόσωπό σου. Πόσο λιπόσαρκο είναι! Πώς να μη σ’ έχουνε μετά οι άνθρωποι για μεγάλο νηστευτή;» Άλλοτε τον ορμηνεύει: «Περπάτα σκυφτός. Μίλα ψιθυριστά. Βάδιζε αργά. Έτσι θα σε τιμούν οι άνθρωποι.» Και άλλοτε τον κεντρίζει:«Καθώς προχωράς, αναστέναζε πότε-πότε. Σήκωνε και τα μάτια σου ικετευτικά στον ουρανό, ώστε να προκαλείς την προσοχή των άλλων. Έτσι θα λένε: Να ένας μεγάλος άγιος!»
Τέτοια και άλλα παρόμοια του ψιθυρίζει το πνεύμα της κενοδοξίας, για να καταλήξει σε κάτι σαν κι αυτό: 

«Σου πρέπει λοιπόν να γίνεις επίσκοπος ή τουλάχιστον ιερέας ή αρχιδιάκονος, αφού όλοι σε λένε και σε θεωρούν άγιο. Φρόντισε μόνο να κάνεις και μερικά θαύματα για να δοξαστείς πιο πολύ. 
Άρχισε να λες στους ανθρώπους τα μελλούμενα -ε, από τα πολλά που θα πεις, θα βγει και κανένα αληθινό, οπότε θα σε θεωρήσουν σπουδαίο-, επιτίμα τα δαιμόνια –ίσως κι αυτά, με την επίκληση του Ιησού, να φυγαδευτούν, οπότε θα δοξαστείς κι εσύ σαν προφήτης ή απόστολος»... 

Αλλά γιατί να πολυλογώ; συνέχισε ο όσιος. 
Τότε που άρχισα να μετανοώ για τις αμέτρητες αμαρτίες μου, μου επιτέθηκε το πνεύμα της κενοδοξίας, γεμίζοντας την καρδιά μου με χαρά και αγαλλίαση. 
Μου έδιωξε κάθε θλίψη. 
Μ’ έκανε να νιώθω ειρηνικός και ευτυχισμένος. 
και μου έβαζε τον λογισμό: «Εσύ πια έφτασες σε ψηλά μέτρα αρετής

Πού να βρεθεί όμοιός σου πάνω στη γη!» 

Πότε-πότε μου έφερνε στη μύτη υπέροχες ευωδίες θυμιαμάτων και με απατούσε λέγοντας: «κοίτα πώς σε παραστέκουν οι άγγελοι, 
θυμιάζοντας την αγιοσύνη σου και την αρετή σου!» 

Κι έπειτα, χωρίς εγώ να το καταλάβω, με κορόιδευε για τα καλά: 
«Μακάριος είσαι, Νήφων, γιατί νίκησες τον διάβολο!» 

Όλ’ αυτά τα έπαιρνα στα σοβαρά, ο ανόητος, και πλανούσα τον εαυτό μου, νομίζοντας πως είναι όπως μου τον έδειχνε το δαιμόνιο της κενοδοξίας.

Ο Θεός, όμως, που δεν θέλει την απώλεια του αμαρτωλού, μου χάρισε διάκριση λογισμών και αγαθή σκέψη. Όταν λοιπόν ερχόταν ο διάβολος και μου έλεγε, «Μα εσύ από τώρα είσαι στ’ αλήθεια ο άγιος Νήφων! Ποιος άλλος πάνω στη γη καλλιεργεί τόσες αρετές ζώντας μέσα στους θορύβους;», τότε εξουδετέρωνα τις πανουργίες του με τη διάκριση.


Μια φορά, όπως μου είπε ο όσιος, το δαιμόνιο της κενοδοξίας 
έπεσε πάνω του ορμητικά, φουσκώνοντάς τον με βροχή επαίνων:

- Να, ο πιο διάσημος απ’ τους ανθρώπους! Να, ο μεγάλος φωστήρας! 
Να, ο γενναίος αγωνιστής! Να, ο πιο ενάρετος της οικουμένης!...

Φλυάρησε πολλά ακόμα, πασχίζοντας να τον πλανέψει. 

Ο άγιος όμως κατάλαβε την κακουργία του διαβόλου, 
αναλογίστηκε τη δική του αδυναμία και είπε μέσα του:

- Πρόσεξε, αμαρτωλέ Νήφων, μη σε ξελογιάσει ο απατεώνας! 
Τον νου σου, μωρόπιστε, μη σε τυλίξει! 
Άνθρωπος είσα κι εσύ σαν τους άλλους. 
Κοίτα μην υποκύψεις. Μην περηφανευτείς και φουσκώσεις. 

Σε τι ξεχωρίζει ένας σπόρος στάρι μέσα στον σωρό; Σε τίποτα. Είναι ο ίδιος με τους άλλους σπόρους. Έτσι κι εσύ, δεν ξεχωρίζεις σε τίποτε από τους άλλους ανθρώπους. 

Απ’ τη λάσπη είναι όλοι πλασμένοι, απ’ τη λάσπη είσαι κι εσύ. 

Για δες, ταλαίπωρε, τη γη! Κι εσύ «γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ» (Γεν. γ’ 19). 

Να σκέφτεσαι πως είσαι αμαρτωλός και θα κριθείς. 
«Πρόσεχε σεαυτῷ» (Δευτερ. ιε’ 9) και «νῆφε ἐν πᾶσι» (Β’ Τιμ. δ’ 5). 

Θρήνησε, άθλιε, για την αιώνια πικρή κόλαση, όπου θα κατακαίγεσαι για τις αμαρτίες σου! Αυτά να στοχάζεσαι, αυτά να μελετάς συνεχώς, και να μην κομπάζεις λέγοντας «είμαι ενάρετος», «είμαι δίκαιος», «είμαι συνετός»... Γιατί μ’ αυτές τις αλαζονικές αυταπάτες κρατάς τον Θεό μακριά σου.

Έτσι ελέγχοντας αυστηρά τον εαυτό του ο δίκαιος, 
πολεμούσε αποτελεσματικά το πνεύμα της κενοδοξίας. 


Ένας ασκητής επίσκοπος: Όσιος Νήφων επίσκοπος Κωνσταντιανής, έκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου



18 σχόλια:

  1. Προτείνω - με την άδεια της οικοδέσποινας - να μπούμε στα πρακτικά.

    Γιά τον Μαρίνο - τ' αδέρφια μου - την Ευανθία και όχι μόνο.

    Αν με ρωτούσε κάποιος: "δώσε μας φίλε έναν ορισμό της πίστεως, ώστε να έχουμε μία ασάλευτη βάση από την οποία θα έχουμε σωστή κατεύθυνση πορείας και πραγματική συνάντηση με το Πρόσωπου του Σωτήρα Κυρίου μας Ιησού Χριστού".

    Θα του απαντούσα...

    Πίστη, είναι το κατ' εικόνα. Το άγνωστο πρόσωπό μας, ο οποίο αναζητεί το πρωτότυπό του.

    Αγάπη-Ελευθερία.

    Η πίστη μας, δωσμένη στο Πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Η τήρηση των εντολών Του και η μίμηση του παραδείγματός Του, οδηγούν σταδικά στα εσώτερα του "ιερού" χώρου όπου πραγματοποιείτε η συνάντηση και ό άνθρωπος βρίσκει το χαμένο πρόσωπό του στο Πρόσωπο του Δημιουργού του.

    Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αντικρύζοντας ως σε καθρέπτη το πρόσωπό του στο Πρόσωπο του Θεάνθρωπου Χριστού, του ενσαρκωμένου Θεού, βλέπει την φρικτή παραμόρφωση που του έχει προκαλέσει στο κατ' εικόνα το πνεύμα της πονηρίας. Το οποίο και εκείνο επιδιώκει στον άνθρωπο το καθ' ομοίωση, δική του.

    Εδώ αρχίζει η πραγματική αυταπάρνηση, η εκούσια άρση του σταυρού του, η νέκρωση του παλαιού εαυτού, η οποία έχει κατάληξη και αποτέλεσμα, την ανάσταση του νέου ανθρώπου μετά του Κυρίου.

    Καινή κτίσις...

    ΑΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο αββάς Ησύχιος συνήθιζε να λέει: «Όταν ο Ιησούς μπήκε στα Ιεροσόλυμα καθισμένος στο ταπεινό υποζύγιο, όλοι άπλωναν τα ενδύματά τους κάτω από τα πόδια του ζώου. Όταν ο Ιησούς όμως το ξεκαβαλίκεψε κανείς πιά δεν τον πρόσεχε».
      Έτσι και ο εργάτης της Εκκλησίας, παίρνει αξία και ελύει τιμές, όσο εξακολουθεί να είναι υποζύγιο του Κυρίου. Αλλιώς...

      Διαγραφή
    2. Αγαπητέ φίλε ΑΩ αυτή τη σκέψη θα μπορούσε να την καταθέσει και ο Προτεσταντης και θα ήταν ορθή. Όμως με τους Προτεστάντες έχουμε την ίδια Πίστη ;

      Διαγραφή
  2. Φίλε και αδερφέ μου Μαρίνο,

    Βεβαίως και δεν έχουμε την ίδια πίστη με τους Προτεστάντες. Η δική μας πίστη, η Ορθόδοξη, είναι η πραγματικότητα κι αλήθεια που θα διαβάσεις πιό κάτω και είμαι σίγουρος ότι ως Ορθόδοξος Χριστιανός θα συμφωνήσεις μαζί μου, ώστε να έχω χαρά μαζί σου και εσύ μαζί μου.

    Αυτή είναι η Ορθόδοξη πίστη μας:

    « Λέγει αὐτοῖς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγεται εἶναι;

    ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπε· σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.

    καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σάρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾿ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς».

    ΑΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάτερ Γεώργιε, πιστέ μου φίλε,

    μην ανησυχείς, γνωρίζει ο Κύριος να διαλέγει τα κατάλληλα "γαϊδούρια". Δεν παίρνει όποια νά 'ναι...

    :)

    ΑΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. To θέμα μας είναι το Εωσφορικό ολίσθημα της κενοδοξίας.

    Θα παρακαλούσα να μείνουμε στο θέμα της κενοδοξίας και να αφήσουμε τα εκκλησιολογικα για ανάρτηση με θέμα τα εκκλησιολογικά.
    .................
    Πάτερ Γεώργιε
    με μικρή έρευνα που έχω κάνει, οι νέοι σήμερα, ούτε που ξέρουν τι σημαίνει η λέξη κενοδοξία.

    Βλέπεις είναι τόσο βυθισμένοι αυτάρεσκα μέσα στη διαδικασία των σέλφι, που δεν μένει χρόνος για περαιτέρω προβληματισμούς με θέματα συναφή όπως ναρκισσισμός και τα τούτοις όμοια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητό μου περιστερακι, δεν είναι εκτός κουβεντούλας τα Εκκλησιαστικά, καθώς όλες οι αιρέσεις ως τεχνάσματα του διαβόλου μέσω της κενοδοξίας προήλθαν, αφού ο πατήρ τους ο Διάβολος ως πολυμορφος και παμπονηρος εισαγάγει τεχνάσματα για να παρασύρει ψυχές.

      Διαγραφή
  5. Εντάξει Ευανθία μου, επί του θέματος.

    Ο βίος των Αγίων, μας δείχνει ότι η αγιότητα έχει επίδραση ακόμα και σε αυτήν την φύση και τα άλογα ζώα, τα οποία υπακούουν σε αυτούς, γιατί αναγνωρίζουν σε αυτούς την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Βάση αυτού λοιπόν, πόσο υπερτερεί ό άνθρωπος της άλογης φύσεως.

    Η μοναδική κι αποτελεσματική βοήθεια στους νέους, είναι το δικό μας παράδειγμα. Το οποίο είναι το δυεισδυκότερο και συνεκτικώτερο.

    Ο Χριστιανός που έγινε ένα με τον Χριστό και έγινε φώς όπως ο Χριστός, φωτίζει τους άλλους.
    Οι άλλοι φωτιζόμενοι είναι σε θέση να βλέπουν την ακαθαρσία τους. Το καλό παράδειγμα , τα συνετά λόγια έχουν τόση δύναμη και τόσο φώς, ώστε χρεισιμεύουν σαν καθρέφτης των άλλων ανθρώπων. Θα ξεδιπλώνωνται εμπρός σε αυτήν την φωτιστική δύναμη οι πιό κρυφές δίπλες της ψυχής τους.

    ΑΩ


    Υ.Γ.
    Η σωτηρία έγκειται στην κάθαρση της καρδιάς και δεν ικανοποιήται σε κάποια εξωτερική τακτοποίηση των ήθων. Είναι αστείο να πιστεύει κανείς πως έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον Θεό επειδή ζή μία τίμια ζωή κι αποφεύγει τις αμαρτίες ενω στα βάθη της ψυχής του παραμένουν ανενόχλητα και βαθιά ριζωμένα τα πάθη του.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το το πάθος της κενοδοξίας, έχει συγκεκριμένη αιτία και αιτιατό.

    Βασικά δεν είναι κάτι κακό να αναζητά ο άνθρωπος την δόξα. Είναι μέσα στο είναι του, στο κατ εικόνα Θεού, βαθιά ριζωμένο. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι επειδή δεν μετέχει στην δόξα του δημιουργού του, αναζητά και προσπαθεί να ικανοποιήσει αυτή την ανάγκη και διψά της ψυχής του με τη δόξα των ανθρώπων.

    Όσοι μετέχουν στην δόξα του δημιουργού τους, η οποία δεν είναι μία κατάσταση αλλά ένα πρόσωπο, ο Κύριος μας Ίησους Χριστός, αυτοί νίκησαν την κενοδοξία. Έχουν περάσει από το εγώ , στο Συ Κύριε.

    Η αληθινή δόξα, ο Κύριος, αποκλείει την ψευδή και γι'αυτό κενή δόξα του "εγώ" μας.

    ΑΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Α.Ο
    Καλημερα εν Κυριω και χρονια πολλα !
    Καλημερα σε ολους!

    Εαν θελεις να θεσεις τις αποψεις σου, μπορεις να επισκεφθεις τον ιστιοτοπο ''κατανυξις''...
    ---
    Οσο για την κενοδοξια συμφωνω και με το κειμενο και με τον π.Γεωργιο! Δοξαζουμε τον Κυριο,που υπαρχει η εξομολογησις και που ο καθε πιστος μπορει να προσελθη και να καταθεση και οχι μονον και να χτυπησει σαν χταποδι ολα τα παθη του,οπου ο οφις συντριβεται παταγωδως και φτου και απο την αρχη αγων σκληρος και με αιμα καθημερινος.αλλα βλεπετε ,εαν στον Παυλο για να μην υπερηφανευεται του εδωθη σκωλοψ τω σαρκι με ο,τι αυτο συνεπαγεται συμφωνως με τις ερμηνειες του ρηθεντος απο τον Ι.Χρυσοστομο αλλα και κατ επεκτασιν για ολους τους χριστιανους.... πολλοι σκωλοπες διαφορετικοι που ταπεινωνουν,ειτε ασθενεια ειτε λοιδοριες κλπκλπ, η κενοδοξια ,χανει τη δυναμη της...διοτι ο αγωνας των παθων συνισταται κατα του αγωνα των λογισμων.Η συνεχης απορριψη των λογισμων, δ ε ν ε π ι φ ε ρ ε ι τη μειωση τους[πρακτικα πραγματα]...δεν μειωνονται οι λογισμοι λοιπον αλλα χανουν τη δυναμη τους οι δαιμονες και ενω αρχικα ειναι εσωτερικοι γινονται και εξωτερικοι...ο αγωνας πρεπει να ειναι συνεχης.
    Μαθαινουμε συνεχως κατι και συνεχιζοντας κατανοουμε τις αληθειες των δογματων της πιστεως,καθαρα...ολοκαθαρα .δεν σημαινει τιποτα αυτο.Διοτι πολλοι ξεκινησαν με τις καλυτερες προυποθεσεις και κατεληξαν στην απιστια επειδη δεν ηθελαν να συνεχισουν.
    Ο λο γος Του θεου ας ειναι στο στομα μας και στην καρδια μας παντοτε,εν αγιω πνευματι,για οποιον τα δεχεται...για οποιον δεν τα δεχεται,δεν υπαρχει αναγκη.
    Οσο για αυτους που πιστευουν οτι το ιστιολογιο δεν ειναι καλο μεσον,θα ελεγα πως αυτο ολοι χρησιμοποιουν και καταναλωνουν καποιε ωρες για να προσφερουν γνωση.Η γνωση ομως χωρις την εμπειρια,δεν βοηθα.Παλι,τα σχολια μαζι με τη γνωση,βοηθουν να φανερωθει η αληθεια η οποια στις μερες μας τινει προς εξαλειψιν.Απο την αλλη μερια ο διαλογος για θεματα πιστεως ειναι αρκετα ικανος προς εμπεδωσιν της Παραδοσεως στα πλαισια της χριστιανικης αλληλεγγυης..
    Χαιρετω-σας με αγαπη,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά αγαπητή πην, καθώς και σε όλους τους φίλους της παρέας.

      Ο λόγος σου δροσερός κι ευχάριστος, κατατοπιστικός κι αληθινός.

      Συμφωνώ και επαυξάνω.

      Πρέπει, αφού πρώτα με τον αγώνα και την Χάρη Του Σωτήρα μας, ελευθερωθούμε από τα δαιμόνια μέσα μας, να αγωνιζώμαστε ακατάπαυστα εναντίον του διαβόλου στόν χώρο των αισθήσεων, της φανατασίας, των λογισμών και των επιθυμιών, ώστε να μην επιτρέπουμε να εισέρχεται μέσα στόν εσωτερικό μας κόσμο ο πονηρός γιά να είμαστε πάντα ελεύθερα παιδιά του Θεού.

      Ο Κύριος μεταμορφούται σε ότι χρειάζεται ο πιστεύων.

      Μακάρι να γίνει σε όλους μας ο Κύριος η επιθυμία μας, η θέληση και η λογική μας.

      Μακάρι να γίνει ο Κύριος ελευθερία μας.

      ΑΩ

      Διαγραφή
  8. Αγαπημένη Πην.
    που έγραψες και το ανων. σχόλιο των 12:20

    όπως φωτισμένα το σημειώνεις χρειαζόμαστε ΚΑΙ τη θεολογική θεωρητική γνώση και την ΕΜΠΕΙΡΙΑ στον ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ μας βίο, στη ΣΧΕΣΗ μας με τους συγγενείς, συζύγους, φίλους, τέκνα, και ευρύτερη κοινωνία.

    Χωρίς την κατά δύναμη ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ και ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ των όσων ΕΛΕΗΘΗΚΑΜΕ και γνωρίσαμε, ΜΑΤΑΙΟΣ ο κόπος. Καταντάμε μετά, απίστευτοι Φαρισαίοι.

    Και βέβαια ΠΟΤΕ κανείς ΔΕΝ είναι στο απυρόβλητο ΟΣΟ ΦΟΡΕΙ ΣΑΡΚΑ και ζεί σε αυτή τη γη.

    Εχουμε δει ΓΙΓΑΝΤΕΣ πνευματικούς να τσακίζονται στην ΠΛΑΝΗ και ΛΗΣΤΕΣ, σε ένα λεπτό, να αρπάζονται στους Ουρανούς και να διασώζονται στα Δεξιά του Κυρίου.

    Γι αυτό...ΟΥΔΕΙΣ να επαίρεται για ό,τι μέχρι ΣΤΙΓΜΗΣ κατόρθωσε, διότι και ΑΝ κατόρθωσε, Ως ΧΑΡΗ το κατόρθωσε, και ΑΝ για κάποιο λόγο ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ Η ΧΑΡΗ, εισέρχεται στην ψυχή ο ΔΑΙΜΩΝ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ, και την λυμαίνεται..ή την ολοτελώς μπορεί να την καταστρέψει..

    "Πάσα η δικαιοσύνη ημών (των ανθρώπων) ως ράκος αποκαθημένης" , δε γράφει και ο μέγας Απόστολος;

    Τουτέστιν πάσα η ανθρώπινη τάχα μ' "δικαιοσύνη" μας και οι "αρετές" μας και η "πνευματικότητά" μας ως ...λερωμένη σερβιέτα (για να το πω κομψά) , στα μάτια του Θεού φαίνεται...

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμφωνω αλλωστε αυτο περιπου ειπα και ευχαριστω για τη συμβουλη.
    Καλα να ειστε !π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ωραία σχόλια!Πολύ ωραία!Το "ένας ασκητής επίσκοπος" είναι καταπληκτικό βιβλίο με πολύ καλή δουλειά στη μετάφραση.Πρέπει να το έχω διαβάσει πάνω από 20 φορές.
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. πην. αγαπημένη μου

    δεν αιαθάνθηκα οτι έδωσα συμβουλή!
    ;-0

    Απλώς φωναχτά σκέφτηκα πράγματα που τα λέω
    κάθε στιγμή και στον αναίσθητο εαυτό μου, μήπως και ξυπνήσει αλλά μπά.! δεν το βλέπω..
    .(κλαψ κλαψ και ξανακλαψ...)
    ;-(
    ....................
    παπα-Κώστα μου
    ;-)
    πράγματι, πολύ συγκινητικά και παραστατικά γραμμένο το βιβλίο "Ενας ασκητής επίσκοπος"

    Και γω στο παρελθόν, το διάβασα.

    Με έθρεψε πνευματικά, έστω για εκείνη την ώρα της ανάγνωσης...με ταρακούνησε...μετά...ξαναέπεσα στους βαθείς ύπνους μου της αναισθησίας...τέλος πάντων ...οπως λέει και ένας ασκητής στο Γεροντικό,) το αποδίδω ελέυθερα)
    :
    -Αδελφέ, χαλκείον είσαι.Ενα χτύπημα (από τον Αιώνιο Εχθρό ) λαμβάνεις, ένα χτύπημα δίνεις στον Αιώνιο Εχθρό. (δράση- αντίδραση)....
    και έτσι πάει λέγοντας η δουλειά...μέχρι να βγει η ψυχούλα μας, μέχρι το τέλος...

    Μας χτυπάνε οι Εξαποδοί (μερικοί και με διαδικτυακή μορφή, εκσυγχρονίστηκαν και αυτά τα κακόμοιρα)

    μία τους χτυπάμε!
    Και όποιος νικήσει!
    ;-)
    "Πολεμος πατήρ πάντων" που έλεγον και οι Αρχαίοι ημών..

    Ξέρεις παπα-Κώστα μου
    για πολλά χρόνια έτρεφα εκτός των άλλων, και τη ΒΛΑΚΩΔΗ αίσθηση ότι την ψυχή μου θα την κρίνουν ΠΡΩΤΑ οι παπάδες και ΜΕΤΑ ο Κύριος ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΤΟΣΗ ΑΓΑΘΟΜΑΡΑ...χαχα...θε μου , θε μου...εδώ...όλοκληρο βιβλίο θα μπορούσα να γράψω αλλά...δεν προλαβαίνω...πρέπει να πάω να σιδερώσω κάτι πουκάμισα παραπονεμένα...

    Φιλιά πολλά, στη δική σου ωραία Ελένη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και καλή εκκλησιαστική χρονιά!Αρχή της Ινδίκτου δεν έχετε;
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. παπα-Κώστα!
    πού πας και τα θυμάσαι όλα;
    Ευχαριστούμε πολύ!

    Καλή σχολική χρονιά και στα παιδάκια σου και σε όλους
    δασκάλους, μαθητές, φοιτητές, και γονείς που υποστηρίζουν την κάτασταση στα μετόπισθεν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή