Γιατί ο Θεός να παραμένει Αόρατος;

-Γιατί ο Θεός να παραμένει αόρατος;

Λατρεμένο  μου

την πετριά, αυτής της ερώτησης την έφαγα νωρίς εν τω βίω.

Σχεδόν από τότε που θυμάμαι το χαζό εαυτό μου, μου βγαζε την ψυχή στο συγκεκριμένο ερώτημα. Και όλο κάποιος, παραδίπλα, απάνταγε:

Οι στιχομυθίες (εσωτερικές εντός της κεφαλής, και   εξωτερικές- από κατηχητές, παπάδες, φιλοσόφους, κουλτουριάρηδες  και το κακό συναπάντημα), περίπου, οι ακόλουθες:

-Γιατί ο Θεός να παραμένει αόρατος;

-Γιατί έτσι! Λογαριασμό θα σου δώσει;

-Γιατί να μην τον βλέπουνε, μανδάμ,  τα  ματάκια μας;

-Επειδή  δεν θ'  άντεχες, βόιδι, τόση λάμψη,

θα κινδύνευες  να χάσεις το φως σου!

-Γιατί να μη τον αδράχνουμε  στα χεράκια μας;

-Είσαι τρελή; Πώς να συλληφθεί ο Αχώρητος;!

-Γιατί να μην ακούμε τη Θεσπέσια Φωνή Του;

-Εντάξει τώρααα! Αφού  σωματικά,

προέκυψες  και μισόκουφη, όρνιο μου, απ’ το 'να σου αυτί.

σαν πολλές απαιτήσεις δεν έχεις;

- Εκπέμπεται ψιθυριστά  η Φωνή του Κυρίου, σου λέω!

Δε γίνεται να τη συλλάβει το «πάσα ένα»(σαν και σένα) κουφάλογο!

-Γιατί να νιώθουμε μερικές φορές ολομόναχοι

 παρατημένοι στον απερίγραπτο πόνο μας,  σ’ έναν κόσμο τεράστιο;

-Το "ολομόναχοι", ρε στούπαλο, τυγχάνει  ψευδαίσθηση,

απάτη των σωματικών αισθήσεων  ισχυρότατη.

-Εδώ ο ανθρωπάκος ο  Σνόουντεν,  Θεός, σαφώς και  δεν ήτανε

και  από μόνος του,  κοίτα πόσους φακέλωνε, αόρατα!

-Εννοείς ότι είναι ψευδαίσθηση,  της μοναξιάς μας η αίσθηση;

-Μάλιστα. Κυριότατα αυτό εννοώ.

Ο Θεός χρυσούλι μου,  υπάρχει πιο πολύ από όσο υπάρχεις εσύ

και το πληκτρολόγιο, που τούτη την ώρα ζουλάς με τα λωλαμένα σου δάχτυλα.

Αλλά πρέπει  να παραμένει αόρατος, για το καλό το δικό σου.

-Γιατί, μωρή Σαλογραία, τι κακό θα προέκυπτε, αν τον Κύριο του Παντός

λιγουλάκι, αν, με κάποιον τρόπο, τον έβλεπα;

-Τι κακό θα προέκυπτε; Α χαχούχααα!

Βλέπω δεν έχεις την παραμικράν  συναίσθησιννν περί των κινδύνων

και των εσωτερικών χαλίων που σε διακρίνουν!

-Κυρά μου, εδώ έναν άγιο άνθρωπο, σου στέλνει ο Θεός, δίπλα σου κάποτε, και συ τον άγιο τον συνηθίζεις επειδή τον βλέπεις και φορεί σάρκα και ρούχα, και μετά σιγά σιγά αρχίζεις και του αποδομείς την προσωπικότητα με διάφορα υποτιμητικά  σχόλια του τύπου:

«Α καλέ! Δεν είναι δα και τόσο άγιος όσο νομίζετε! Τον κρυφοκοίταξα  που μια φορά, εκεί στον όρθρο, ψιλοχασμουρήθηκε! Οι άγιοι δε χασμουριούνται, πουλάκι μου! Οι αγιοι φορούν διαρκώς το ατσαλάκωτο φωτοστέφανο, δε βήχουν, δεν τρώνε γλυκάκια,  δεν πέρδονται, δεν έχουν ρυτίδες, αν είναι δυνατόν ούτε γελάνε με  ανέκδοτο για παπάδες- το κυριότερον!  Είναι σοβαροί οι άγιοι, ανύστακτοι, πνευματικώς ευρισκόμενοι στην ύψιστη ετοιμότητα για την ακατάβλητη  πάλη κατά του Κακού και των ποικιλομόρφων  παραφυάδων  του".

-Πολλά θα μπορούσε ένας θεολογών να μας απαντήσει,

επάνω σε αυτό το ερώτημα, ζωντοβολάκι μου.

Επειδή όμως εγώ δεν σκαμπάζω γρυ από θεολογία

θα σου το πω απλά, όπως το καταλαβαίνω:

Ο Θεός πρέπει να παραμένει αόρατος στα σωματικά μάτια,

όσο ζούμε στην εδώ διάσταση πραγμάτων, προκειμένου  να μην παραβιάζεται

με κανένα τρόπο η ηθική(= επιλογή, ανάμεσα σε κακό και καλό)

ελευθερία μας.

Όταν ο άνθρωπος νιώθει ολομόναχος,

και  ότι δεν τον κοιτάζει-βλέπει  κανείς,

τότε επιλέγει πιο ελεύθερα αυτό που επιλέγει.

Είναι ξεκάθαρο.

Όταν νιώθεις ότι σε στοχεύει μια κάμερα

την ώρα που μιλάς, ή σε "αποθηκεύει" ένα ζευγάρι μάτια,

πάραυτα η συμπεριφορά σου αλλάζει,

τροποποιείται, έτσι δεν είναι;

-Εδώ τροποποιείται η συμπεριφορά των ηλεκτρονίων -είπαμε-

απ' το μάτι του παρατηρητή(πείραμα του Niels Bohr, κοίτα και την παλιότερή μου ανάρτηση  με τίτλο η κυματική θεωρία της ύλης και οι χαμένοι παπάδες

και ό,τι καταλάβεις- κατάλαβες!)

-Η δική μας συμπεριφορά, δε θα επηρεαζόταν, καλτάκα;!

-Μη βρίζεις! Μη βρίζεις και δίνεις αφορμή

να σε υβρίζουν οι κακοπροαίρετοι, ως υβρίστρια- τρελόγρια!

        -Εντάξει! Σωπαίνω. Και συνεχίζω στο θέμα μας:

Γι αυτό, λοιπόν, βλαμμενούλα μου,

και κανείς δεν μπορεί να κρίνει επί της ουσίας κανέναν.

Επειδή πάντα τα δεδομένα που συνάγονται εκ της παρατηρήσεως του πλησίον μας- εφόσον ο πλησίον, γνωρίζει ότι τον παρακολουθούμε- παραμένουν ελλιπή και σκιώδη.

-         Και όταν δεν το γνωρίζει την ίδια έλλειψη πληροφορίας έχουμε άπαντες, διότι η πληροφορία γύρω και μέσα μας, τυγχάνει απύθμενη.

       -Σύμφωνοι!

Λοιπόν, για ημετέρα  προφύλαξη, περιστέρι  μου,

ο Θεός πρέπει να παραμένει αόρατος.

         -Ναι, αλλά...σε παλιότερες εποχές

γιατί με κάποιο τρόπο ιδιαίτερο φανερώνοταν;

        -Επειδή εκείνες οι παλιότερες εποχές, οι άνθρωποι, μεγάλωναν αλλιώς, δεν είχε καταντήσει ο νους τους σουρωτήρι από την αχαλίνωτη πληροφόρηση,

διέθεταν  μια άλλη αγνότητα,

επιμένω σε αυτό, παπα-Κώστα μου.

Εξάλλου... 

  σε παλιότερες εποχές οι άνθρωποι προετοιμάζονταν για την προσέγγιση του Θείου, με αδιάλειπτη προσευχή,  με αυστηρή νηστεία, με δέος, με αίσθηση του ιερού, με άλλο σέβας και αφάνταστη, εξονυχιστικά επιμελημένη, εσωτερική καθαρότητα...

Εμείς που σήμερα  ξημεροβραδιαζόμαστε μπροστά σε οθόνες, που φλυαρούμε ακατάπαυστα επί παντός επιστητού, που τρώμε τον άμπακο, -που ξεσκίζουμε δια της κρυφής και φανερής  κατακρίσεως όλη μέρα- το καταπέτασμα των  ψυχών των πλησίον μας, σοβαρολογείς ότι  θα αξιωθούμε να δούμε οφθαλμοφανώς, τις ουράνιες δυνάμεις, κυρά σαλεμένη μου;

Για να καταλάβεις την αναλογία, σε ερωτώ ευθαρσώς:

-Εσύ αποκαλύπτεις τα σώψυχά σου σε άνθρωπο,  που σου φαίνεται φθονερός,  συμπλεγματικός,  εμπαθής,  καφρεπίκαφρος;

-Με την  καμία κυβέρνηση! 

Προτιμώ να σκάσω απ' τη σιωπή, να πεθάνω!

    -Ε, άλλο τόσο  και ο Θεός δεν αποκαλύπτει με την καμία το Πρόσωπό Του,

δεν συν-διαλέγεται με σκληρόκαρδα 

(όπως τα μούτρα σου),βέβηλα  πρόσωπα.

-Εντάξει, με έπεισες, με έπεισες!

Δε αντέχω, όμως, άλλη κατήχηση και...λειτουργική, βραδιάτικα, έλεοςςςς!

Νύσταξα! Θα πάω για πλονζόν στο κρεβάτι!

-Άει στο καλό. Να μου γράφεις!

-Ναι εαυτέ! Πρώτα ο Θεός, θα σου γράφω!

Καλή μας  αντάμωση!

Ευανθία η Σαλογραία