[....] Τον βλάκα παραμονεύει η έκπληξη.
Από τα πρώτα νηπιακά του βήματα
ως τα σερνάμενα στερνά ακούει διαρκώς "πρόσεξε".
Μα σ' ένα κόσμο επαναλαμβανόμενο έως πλήξης,
όπου όλα έχουν ξαναγίνει,
ξαναειπωθεί και ξαναϊδωθεί , ξανά και ξανά,
ο χάσκας δεν το παίρνει το μάθημα.
Κατά το χαριτολόγημα του Σαμφόρ,ο βλάκας
ζει απερίσκεπτα σε έναν κόσμο που δεν ξέρει,
όπως οι μύγες δεν ξέρουν φυσική ιστορία.
Για τον φυρόμυαλο τίποτε δεν είναι αναμενόμενο και κάθε τόσο χάσκει.
Σαν να ακούει για πρώτη φορά ότι πολιτικοί τα πιάνουν,
αντρόγυνα αλληλομισούνται και ανήλικα βαράνε ενέσεις.
Κάθε φορά αιφνιδιάζεται, εκπλήσσεται, πανικοβάλλεται:"αλήθεια;" "δεν το πιστεύω","έγινε τέτοιο πράγμα;", "έπεσα από τα σύννεφα".
Αν δε γίνει καμιά στραβή που αφορά τον ίδιο, νιώθει άτυχος και αδικημένος:" μα να μου συμβαίνει εμένα αυτό; ""πού να το φανταστώ;" για να εισπράξει το σύνηθες:
"καλά εσύ πού ζεις;" "τώρα ήρθες στη γη;" και ενίοτε το χαιρέκακο "ας πρόσεχες" [...]
(Απ' το έξαλλο "Εγχειρίδιο βλακείας" του Διον. Χαριτόπουλου, εκδόσεις "Τόπος")
Δυστυχώς κι εγώ πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να είναι πολύ αφελής, βλάκας, όπως θέλετε πέστε το...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιες φορές φάσκω και αντιφάσκω και να φανταστείτε ότι αυτό με νευριάζει πολύ. Ενώ ξέρω πολλά δυσάρεστα που συμβαίνουν στον κόσμο, όταν ακούσω πάλι μια άσχημη είδηση που έχω ξαν'ακούσει, λέω ¨πω πω απίστευτο!!!¨
Ισχύει ότι εάν δεν βιώσουμε κάτι εμείς οι ίδιοι, είναι πολύ δύσκολο να το κατανοήσουμε.. Στην πραγματικότητα όμως προσωπικά δεν είναι ότι δεν το πιστεύω απλά πονάω ψυχικά. Ανάλογα το βαθμό του ΄΄κακού΄΄ πολλές φορές δέν θέλω να δεχτώ την πραγματικότητα!! Μου είναι πολύ δύσκολο να πω ΄΄αυτά έχει η ζωή΄΄. Όσο μεγαλώνουμε συνηθίζουμε κάπως στα άσχημα βιώματα ή ακούσματα, ανάλογα βέβαια με την ευαισθησία μας. Γιατί αν είσαι πολύ ευαίσθητος δεν τα συνηθίζεις ποτέ,ενώ αν είσαι πιο σκληρός και αναίσθητος λες πολύ εύκολα την φράση ΄΄αυτά έχει η ζωή΄΄ κι αμέσως τα ξεχνάς...
Πάντα με αγάπη Ηλιάνα
Ηλιάνα λατρεμένη
ΑπάντησηΔιαγραφήαν υπήρχε η κατάλληλη παιδεία στα σχολεία μας και στις οικογένειες θα μπορούσαμε ΙΣΩΣ να συνδυάσουμε ΚΑΙ την επίγνωση της σκληρότητας των ανθρώπων, διατηρώντας παράλληλα την προσωπική μας ευαισθησία (σε όποιες περιπτώσεις αυτή η ευαισθησία από προφυλαγμένες εμπειρίες αγάπης και υπερπροστασίας, κατασκευάστηκε).
Ξέρω, τέτοια ισορροπία είναι ΠΙΟ δύσκολη από την ισορροπία του ακροβάτη πάνω σε τεντωμένο σκοινί.
Πώς να καταφέρει κάποιος να είναι ΙΣΧΥΡΟΣ, ΠΡΟΣΓΕΙΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ευαίσθητος;
Ὀχι ευάλωτος ευαίσθητος;
ΙΣΧΥΡΟΣ ευαίσθητος.
Χρειάζεται ειδική και ξεχωριστή προπόνηση γι αυτό το...άθλημα και δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν προς τούτο οι κατάλληλοι κατά Θεόν αλείπτες- προπονητές τους λένε οι αθλητές σήμερα...
Παλιά τους έλεγαν "άγιους πνευματικούς"
Προσωπικά στη ζωή μου πολύ βασανίστηκα από την ανεπίτρεπτη αφέλειά μου σε πολλά , γι αυτό με κατατάσσω στους βλάκες- για την ακρίβεια στους καράβλακες- όπως απολαυστικά τους περιγράφει ο Χαριτόπουλος.
Φιλιά πολλά με χαρά και αγάπη.
Μαθαίνω τα νέα σου από τον Ανδρέα...
;-)
Τι ωραία τοποθέτηση κάνατε ..! "ΙΣΧΥΡΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά αν είχαμε "άγιους πνευματικούς" ως προπονητές που θα καλλιεργούσαν με αγάπη το μυαλό και την ψυχή μας, θα ήμασταν πολύ διαφορετικοί άνθρωποι.
Υ.Γ. Εύχομαι ο κόσμος να ήταν γεμάτο "ΒΛΑΚΕΣ" σαν κι εσάς... Θα υπήρχε μόρφωση και καλοσύνη τουλάχιστον!
Ηλιάνα
Και επειδή δεν υπάρχει τίποτα που να μην το έχουν παρατηρήσει, διαπιστώσει, συμπεράνει οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, η ιδέα είναι του Ηρακλείτου: βλὰξ ἄνθρωπος ἐπὶ παντὶ λόγῳ ἐπτοῆσθαι φιλεῖ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυδοκία
Ευδοκία,
ΑπάντησηΔιαγραφή"Θεός" ο Ηράκλειτος!
Ευχαριστούμε!
...................................
Ηλιάνα για την αγάπη
(επειδή-το γράφω συνέχεια- ΔΕΝ υπάρχει αντικειμενική ανθρώπινη ΚΡΙΣΗ και ΚΑΘΕ ΘΕΤΙΚΗ κρίση ενός εκάστου για το συνάνθρωπο, φανερώνει κατεξοχήν και κυρίως αγαπητικό υπόστρωμα στους νευρώνες μας)
σ' ευχαριστώ και ανταποδίδω!
;-)
"Ητοιμάσθην και ούκ εταράχθην" (εκ του 118ου ψαλμού) ήταν ένα από τα "συνθήματα" του πνευματικού μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔείχνει πνευματική ανωριμότητα να είσαι απροετοίμαστος σε αυτά που έρχονται, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον (για το μακράν είναι κάπως συγχωρητέο).
Η κατά κόσμον υπερβολική εφαρμογή του όμως, δυστυχώς σε κάνει ορθολογιστή και καχύποπτο. Γι αυτό ο ψαλμωδός βάζει και συνέχεια στο στίχο: "του φυλάξασθαι τας εντολάς σου". Δηλαδή: προετοιμάστηκα και δεν ταράχτηκα όταν επρόκειτο (σε μια δύσκολη στιγμή) να εφαρμόσω τις εντολές σου.
Στέλιος
Στέλιο αδερφέ καλημέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το φωτισμένο σου σχόλιο.
Θα το κρατήσω και θα προσπαθήσω στην επόμενη επίθεση
ταραχής να το θυμάμαι....α χαχα...το κακό είναι που ενώ την ξέρουμε άριστα τη θεωρία όλοι μας, στην πράξη... όταν προκληθούμε, όταν ο οποιοσδήποτε επιχειρήσει να μα μας σοκάρει ...σοκαριζόμαστε άρα....μπαρμπούτσαλαααα!
;-)Τέλος πάντων για να μην είμαι και ΕΝΤΕΛΩΣ απαισιόδοξη, με την ΗΛΙΚΙΑ άντε...γίνεται έκαστος πιο ψύχραιμος έως που να καταντήσει εντελώς ψυχρόαιμος...
Αρκεί απλώς να έχουμε κατά νουν (προς δική μας εποικοδόμηση) ότι όταν ταραχτούμε μετά από "απρόοπτο", απλά δεν είμασταν προετοιμασμένοι. Ως εκ τούτου η πνευματικότητά μας δεν είναι εκεί που την φανταζόμαστε (ένα κλικ κάτω από το Θεό), αλλά σημαντικά χαμηλότερα. Αυτό ο Θεός το επιτρέπει ακριβώς γι αυτό. Μπας και σκύψουμε και λίγο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιθέτως ο Μ. Βασίλειος όταν του είπαν "θα σου πάρω τα πάντα, θα σε φυλακίσω και θα σε βασανίσω" ήταν πνευματικά προετοιμασμένος και δεν ταράχτηκε διόλου.
Σε ότι αφορά την ψυχραιμία, αυτό συνήθως είναι επακόλουθο της πνευματικής πορείας του ανθρώπου. Κατά κανόνα τα στερνά είναι πνευματικότερα. Απόδειξις τούτου η ηλικιακή κατανομή στο εκκλησίασμα.
Για την ψυχροαιμία, απλώς αποτελεί τη σφραγίδα στο διαβατήριο για την άλλη ζωή. Εύχομαι να είναι στο κατάλληλο διαβατήριο. Όσοι ξεκινήσαμε για Ευρώπη να μη βρεθούμε Ζιμπάμπουε...
Στέλιος
Στέλιο φίλτατε αυτής της σελίδας
ΑπάντησηΔιαγραφήμε κάθε ματαίωση που λαβαίνουμε από τα εγκόσμια γεγονότα, μαθαίνουμε σιγά σιγά να ΜΗΝ περιμένουμε ΤΙΠΟΤΕ από ΚΑΝΕΝΑΝ άνθρωπο.
Οι συνειδητοί άθεοι, όταν το παθαίνουν αυτό, κινδυνεύουν να καταντήσουν αυτόχειρες από μια ηλικία και μετά, όταν αθροιστεί πολλή πικρία στο ποτήρι του βίου τους.
Εμείς που πιστεύουμε και προσδοκούμε μια άλλη ουσιαστικότερη του Μέλλοντος Αιώνος Ζωή,
χάρη στις απανωτές ματαιώσεις ωφελούμαστε τα μάλα
διοτι μαθαίνουμε σιγά σιγά- και μέσα από ΠΟΛΥ πόνο βέβαια-
ότι ΜΟΝΗ ΣΩΤΗΡΙΑ μας είναι ο Κύριος Ιησούς,
η Εσταυρωμένη Αγάπη, ο ημίν υπολιμπάνων υπογραμμόν, ίνα επακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν αυτού- για να παραφράσω τον Άγιο Απόστολο.
Όταν ο άνθρωπος φτάσει σε αυτό το επίπεδο ανθρωπογνωσίας και αυτογνωσίας, ωριμάζει και πλέον δεν ταράττεται εύκολα, δεν πα να τον προδίδουν οι πάντες, δεν πα να του πέφτουν στο κεφάλι, όλων των εξαποδών οι ταξιαρχίες...