Τόσο Μαμμάκυθοι* ήταν αυτοί οι Ρωμιοί που έμειναν υπόδουλοι στους Τούρκους τετρακόσια και βάλε χρόνια;

Απορίες πολλές...

Δεν με έκαναν να  υποπτευθώ αυτές τις ερωτήσεις,

ποτέ των ποτών οι δάσκαλοι, ούτε στο δημοτικό,

ούτε στο Λύκειο, μα ούτε και στο Καποδιστριακόν- για Όνομααα!

-Πόσο βλάκας μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που δήθεν μορφώνεται;

-Πολύυυυ! Απίστευτα πολύ, γραιοτάτη μου!

Πώς οι Γενίτσαροι π.χ. που τους  άρπαζαν απ' τις αγκαλιές

των συντετριμμένων μανάδων τους,

αθώα Ρωμιόπουλα 8 -20 ετών- και μικρότερα-

πώς -λέγω- αυτά τα παιδιά, τα κατάφερναν οι Τουρκαλάδες,

να ξεχάσουν τις οικογένειες,

την  χριστιανική θρησκεία,  ν' ασπαστούν τον Μωαμεθανισμό

και να κόβουν τα κεφάλια των δικών τους ανθρώπων, υπακούοντας

στις δαιμονικές διαταγές  "ανωτέρων";

Πώς τα πλημμύριζαν  φανατίλα υπέρ  του  μεγάλου Σουλτάνου;

-Ήταν μόνο, οι απειλές και ο φόβος ;

-Τι μέθοδο "παιδαγωγική" άραγε, 

οι παμπόνηροι, διεστραμμένοι  στρατιωτικοί των Τούρκων,

απέναντι στους μικρούς -μελλοντικά-Γενίτσαρους ακολουθούσαν;

Έπαιζε μήπως  ρόλο σε αυτή τη λήθη,

και  η σεξουαλική μύηση-διέγερση, των ανήλικων χριστιανόπαιδων,

απ' τους Μουσουλμάνους  ενήλικους, αρρενοβάτες εκπαιδευτές τους;

Έπαιζε, άραγε,  καταλυτικό ρόλο
η τελετουργική  δέσμευση της χημείας του σώματός των  ρωμιόπουλων,

με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών (του οπίου π.χ.);

Μια πρώτη καίρια   απάντηση στην απορία μου έδωσε ο θεό-τρελος Κώστας Ζουράρις.

(Δηλώνω υπόχρεη στον κύριο καθηγητή- η σοκαρισμένη γριά παρθεν-ώπη!)

Μια δεύτερη απάντηση στη χρόνια  απορία μου, παρουσιάζει  ο Ρουμάνος V. Georgiou

και σου παραθέτω   το σύνδεσμο της παλιότερης ανάρτησης

Με τα μάτια καρφωμένα στους φονιάδες προκειμένου  να διαβάσεις το μικρό,

πλην συγκλονιστικό  απόσπασμα, απ' την ιστορία της Ρουμανίας

και τη στάση  των Ρουμάνων μανάδων,  απέναντι στους Γενίτσαρους φονιάδες..

Επίσης,

βιβλίο για το θεσμό του Χαρεμιού, με  τίτλο:"Χαρέμι"

γραμμένο από την Γαλλίδα Αλεβ Λυτλ Κρουτιέ (εκδόσεις Ωκεανίδα)

με ενημέρωσε εκτός των άλλων και  για τη χρήση μαστουρωτικών ουσιών

σε μόνιμη βάση απ' το Σουλτάνο, τις χανούμισσες, 

τους ευνούχους, τους παλατιανούς  και όχι μόνον.

(Εννοείται,  όλα τούτα  τα κολασμένα, 

αποσιωπεί πλήρως το δημοφιλές,

πλην, αισθητικά απόλυτα προσεγμένο, τουρκόφωνο σίριαλ

για το Σουλειμάν το Μεγαλοπρεπή,

σίριαλ που καθηλώνει τα πλήθη

στη μικρή οθόνη, μήνες τώρα,

με εκατομμύρια τηλεθεατές ανά τον κόσμο)

Κατόπιν αυτών  των ελαχίστων αναφορών στο παρελθόν

πραγματικά, θεωρώ άξιον,  τρισμέγιστον,

το θείον  θαύμα της επανάστασης του 1821.

Συγκινούμαι τα μάλα, καλέ,  και γω η χαμένη,

και  δεν μπορώ παρά να ανεμίσω 

στον αέρα της διαδικτυακής ελευθερίας,

τα λάβαρα της ψυχής μου

αλαλάζοντας  μαζί με τους άλλους.

-Ζήτω το 1821!

-Ζήτω η Ρωμηοσύνη!

-Ζήτω το Έθνοςςςςςςςςςςς!

(Μακάρι, να ζήσουμε, να το ενθυμούμεθα! )

........................................................................................................
* Μαμμάκυθος : κωμική λέξις καταστάσα παροιμιώδης 
και σημαίνουσα τον ηλίθιον,χονδροκέφαλον 

(Λεξικόν Αρχαίας Ελληνικής Σταματάκου)
..............................................................................................................................

Το δημοτικό  που ακολουθεί υπήρξε το λατρεμένο,

του πατέρα μου, Γιώργη Παναγόπουλου. 

Από εκείνον το πρωτοάκουσα, 
λυπητερά, και υπέροχα  τραγουδισμένο.

Ευανθία η Σαλογραία

........................................................................................................

 

Κλέφτικο ηρωικό δημοτικό τραγούδι με στοιχεία μοιρολογιού

για τον πολεμιστή που έπεσε, από τον Παναγιώτη Λάλεζα.

Στο κλαρίνο, ο Κώστας Γιαννακόπουλος. Στο βιολί, ο Κυριάκος Γκουβέντας. Στο λαούτο, ο Βασίλης Σμάνης.

Ζωντανή ηχογράφηση του 2008.

Aφιερωμένο στο γερο-Κωσταντή, πολεμιστή της Μικρασίας και τον εγγονό του Κώστα που παίζει κλαρίνο στην ηχογράφηση αυτή.

Αυτή είναι η Παράδοση.

Έτσι πηγαίνει, από πατέρα σε γυιό, σε εγγονό, ζωντανή

και ατόφια.