Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Το Φως της Συγγνώμης (επανάληψη)



Αγαπημένο μου
για σήμερα σου έχω επανάληψη 
μια παλιότερή  μου ανάρτηση.

Είναι η κουβέντα που κάναμε στο τουριστικό περίπτερο
όπου πάμε συχνά για καφέ (όταν δεν είναι νηστεία)
μαζί με τον Πετρή μου. 

Κάνε κλικ ΕΔΩ για να την διαβάσεις, 
επειδή όσα αποθέματα χριστιανικής διάθεσης και να έχουμε
ποτέ δεν είναι αρκετά και οι υπομνήσεις περί συγνώμης
πάντοτε  κρίνονται χρήσιμες.

Πάντα με αγάπη 
Ευανθία η Σαλογραία της Πάτρας

2 σχόλια:



  1. Καλημέρα τούτη την όμορφη ημέρα καλή μου Σαλογραία.

    Θείος μου, (καταλαβαίνεις από που συγγένεια), ευλαβέστατος, σε κάθε κουβέντα που τελειώνει με κάποιο αδελφό, χαμηλώνει τα μάτια του, κάνει ελαφρά υπόκλιση με το δεξί χέρι στο στήθος και λέει, "Συγχώρα με αδελφέ που σε κούρασα!! και αποχωρεί!
    Τούτη την κουβέντα σε συνδυασμό με τη θέση του σώματος τη θεωρώ ως πολύ μεγάλη ευγένεια ψυχής, που καταλαβαίνεις μέσα σου ότι σε "ακουμπά".
    Πολλές φορές έχει γίνει περίγελος και γραφικός για την "υπερβολή του", όμως εκείνος συνεχίζει να εκφράζει αυτό που ξεχειλίζει από την καρδιά του.
    Είναι αυθεντικό πλέον και όχι υποκριτικό.

    Κατά τη γνώμη μου δύο είναι οι πολύ μεγάλες λέξεις, που χρησιμοποιούνται ελάχιστα, κρύβουν πολύ μεγάλο μεγαλείο ψυχής στον άνθρωπο και δεν μπορούν να λεχθούν με υποκρισία και ψευτιά.
    Το "συγχώρεσέ με" και το "ευχαριστώ".
    Η πρώτη λέξη είναι καρπός της μετανοίας, η δεύτερη είναι καρπός ευγνωμοσύνης.
    Οι δύο αυτές μικρές λέξεις με την πολύ μεγάλη ουσία, είναι θεμέλια που πρέπει να πατήσουμε για την πνευματική μας άνοδο.
    Χωρίς αυτές δε γίνεται.

    Θεωρώ από την εμπειρία μου, ότι είναι οι δυσκολότερες λέξεις για να ειπωθούν, διότι χρειάζονται πνευματικό υπόβαθρο.
    Ειδικά το "Συγχώρα με", έχει μηδενική χρήση στην υποκρισία, δηλαδή είναι πάντοτε αυθεντική, διότι η υποκρισία είναι καρπός του διαβόλου, ενώ η μεταμέλεια είναι καρπός Του Αγίου Πνεύματος και ο μαύρος δεν μπορεί να σταθεί και φεύγει, άρα αυτονόητα δεν μπορεί να βάλει τον άνθρωπο να την ομολογήσει. Δεν αντέχει.

    Κάποιος μπορεί να πεί, ότι το "Συγχώρεσέ με", ίσως είναι "προϊόν" ταπεινολογίας, και θα του απαντούσα ότι και η ταπεινολογία είναι ένα βήμα προς την ταπείνωση, καθώς ο Άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας, αυτός ο πρώην αρχιληστής, όταν έφευγε από τούτη τη ζωή, άφησε ως παρακαταθήκη στα πνευματικοπάιδια του.
    " Πολύ εξοργίζει το διάβολο η ταπεινολογία"!!

    Άρα εφόσον η ταπείνωση, είναι πολύ μεγάλη άγνωστη λέξη και αρετή, που δεν τη γνωρίζουμε εμείς οι ογδοήτες, ας προσπαθούμε εν γνώση μας να ταπεινολογούμε.

    Πάντως έχω διαπιστώσει, ότι είναι πολύ μεγάλη πνευματική άσκηση να λές έστω και με το ζόρι, το "Συγχώρεσέ με αδελφέ που σε λύπησα."!

    Συγχωρέστε με και εμένα τον αμαθή.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρίνο
    σε ευχαριστώ από την καρδιά μου που μας θυμίζεις την μεγάλη αξία των λέξεων-θησαυρών όταν εκπέμπονται απο την καρδιά μας:

    Μια από αυτές το συχώρα με. Συγνώμη.

    "Συχώρα με αδελφέ αν σε λύπησα. Ένα ζώον και μισό είμαι. Τι να περιμένεις απο μένα.Συχώρα με"

    Οποιος μπορεί να τα πει έτσι όπως ευλογημένα τα εφάρμοζαν χριστιανοί παλιότερων χρόνων, θραύει ΟΛΕΣ τις παγίδες του δαίμονα...

    Δυστυχώς οι εγκέφαλοι ακόμη και παπάδων σήμερα είναι διαβρωμένοι απο τον Δυτικό ΕΓΩ-κεντρισμό και ΔΕΝ ανοίγουν το ρημαδιακό στόμα τους, κανείς σχεδον, να πει τη ΣΩΣΤΗ λέξη που θα αφοπλίσει όλους τους δαίμονες...και θα επισύρει ΟΛΕΣ τις ευλογίες...

    Είμαστε αφώτιστοι , ανεγκέφαλοι Μαρίνο μου, πάβλακες ολοι μας..

    .Γι αυτό βασανιζόμαστε.

    Μας τρώει το κακο μας το κεφάλι και μετά νομίζουμε ότι μας φταίνε οι άλλοι, όταν οι οικογένειες μας διαλύονται, όταν η κοινωνία μας διαλύεται....

    Δεν μάθαμε ακόμη το μεγαλείο της γενναιοδωρίας των συναισθημάτων , το μεγαλείο της ταπεινοφροσύνης το μεγαλείο της συγνώμης...

    Και πάλι σε ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή