Ο χρόνος μου είναι λίγος
για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν
μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
~Mario de Andrade- Trelogiannis
Η μεγάλη αλήθεια : ο χρόνος. Αυτό το λιγοστό διάστημα που μας χαρίζεται μαζί με την βοήθεια του Θεού για να γίνουμε θεοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλες σπατάλες. Μεγάλα άδικα ταξίδια. Μεγάλη η περιπέτεια του ανθρώπου. Γι' αυτό, αδελφοί και αδελφές μου, να συμπονάμε και να συγχωρούμε. Δεν υπάρχει πιο πονεμένο πλάσμα στην πλάση από τον άνθρωπο.
@paracosmos- Eλένη
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι. Όπως ποιητικά το διατύπωσες."Δεν υπάρχει πιο πονεμένο πλάσμα στην πλάση από τον άνθρωπο".
Και όσο πιο σκληρά φέρεται κάποιος είναι αλήθεια τόσο πιο πονεμένος μπορεί να είναι στο βάθος του.
Και κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μας ανακοινώσει ή να μας αναλύσει τον πόνο του, μήπως και τον λυπηθούμε και του φερθούμε σαν άνθρωποι και όχι σαν δαίμονες αμετανόητοι...
Γι αυτό λέω και στον εαυτόν μου...να πάψει να είναι με τους πλησίον του, τόσο μουλάρι, να γίνει απαλότερος, ελαφρύτερος, μακάρι...σαν φτερούγες περιστεριών μακάρι να γίνει ο εαυτός, πριν αποθάνουμε, Ελένη μου...