Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

Έχω facebook άρα υπάρχω...


Περιστεράκι μου

δεν επιθυμώ πάρε- δώσε με αυτό το καινοφανές δαιμόνιο 
που λέγεται facebook- σ' τα έχω γράψει και παλιότερα.

Βέβαια, οι γιοι, κάποτε, είπαν να εκσυγχρονίσουν τη μάνα 
η οποία -ομολογώ- τους ζήτησε 
-από παγκάκιστη περιέργεια ωθούμενη-
να μάθει: "τι είν'ι φτούνο πιδάκι μ';"

Έτσι υπάρχει σελίδα, εκεί, στο κυβερνοδιάστημα αιωρούμενη
αλλά σημασία καμία για μένα δεν έχει...
(είπαμε μόνο από δω μέσα, εμείς οι δυο θα τα λέμε)

Σημασία για μένα σήμερα είχαν
οι παρακάτω σκέψεις που τυχαία συνάντησα.

Ευχαριστώ αυτόν που τις έγραψε και  το ιστολόγιο
από όπου τις αναδημοσιεύω

-Προς προβληματισμόννν!

-Προς απελευθέρωσιννν!

-Αμήν και γένοιτοοοο!

 Ευανθία η Σαλογραία




...............................................................



πηγή: Θεολόγος











   

Έχω facebook, άρα υπάρχω. 

Με ένα κλικ, ανεβάζω σε μία οθόνη την ανασφάλειά μου, 
τη μοναξιά μου, την ανάγκη για αναγνώριση, 
την αδυναμία μου στο «σχετίζεσθαι», 
τις ιδεολογικές μου εμμονές, το θεολογικό μου παραλήρημα…

Γι’ αυτό θα ποστάρω ότι «έχω νεύρα», 
ότι «το διάβασμα δεν βγαίνει», 
ότι «το φαΐ κάηκε», 
ότι «καλά έκαναν και τους απέλυσαν τους χαραμοφάηδες», 
ότι «όποιος δεν έχει τι να κάνει ας στείλει», 
ότι «οι παπάδες φταίνε», 
ότι «πίνω καφέ στο μαγαζί τάδε». 

Γι’ αυτό θα ανεβάσω τις φωτογραφίες που έβγαλα για το προφίλ. 

Γιατί με νοιάζει πάνω απ’ όλα το προφίλ. 

Άλλωστε μπορώ να μπαίνω και να βγαίνω, φανερά ή κρυφά, 
ρίχνοντας μια ματιά πρώτα «ποιος είναι μέσα». 

Γιατί στον τοίχο μου κάνω πολιτικές αναλύσεις, 
οικονομικές προβλέψεις, κοινωνικά μανιφέστα. 

Γιατί, μ’ ένα μόνο κλικ και το προφίλ μου μαρτυρά
την ενεργό πολιτική μου συνείδηση, την πίστη
και την θεολογική μου κατάρτιση
και τις απόψεις μου για την κοινωνική επικαιρότητα. 

Φυσικά πάντα με τρόπο απόλυτο και αφοριστικό. 

Απλά και ανέξοδα. 

Εξάλλου, αν κάποιος θέλει κάτι παραπάνω, 
του ποστάρω κι ένα λινκ «να μη λέει»… 

Εξάλλου η εταιρία 
μού το λέει καθαρά
κι εγώ το φχαριστιέμαι: είμαι χρήστης!

Έχω facebook, άρα υπάρχω.

 Και είμαι παντοδύναμος! 

Γιατί δεν έχω απέναντί μου να κοιτάξω ανθρώπινα μάτια, 
αλλά μια λευκή οθόνη. 

Παρόλ’ αυτά μπορώ να βυθομετρώ τις ψυχές
και τα μυαλά των άλλων
και να δίνω πάντα τις κατάλληλες απαντήσεις. 

Ενα τσιτάτο κάποιου φιλοσόφου
που βρήκα στο διαδίκτυο, 
πάντα αποστομώνει
και μου προσφέρει ικανοποιητικά like! 

Συχνά νιώθω την αυτοπεποίθησή μου να υφίσταται πλήγμα, 
αισθάνομαι ότι δεν αξίζω πια. 

Είναι όταν δεν έχω πολλά like… 

Τότε πραγματικά ταπεινώνομαι
 και ψάχνω κάτι καλύτερο για να επανέλθω δριμύτερος. 

Όσα πιο πολλά like, 
τόσο το κύρος μου ανεβαίνει. 

Κι αν μου κάνουν και κοινοποίηση το σχόλιο, τότε γίνομαι σοφός. 
Μέσα στον κόσμο του fb, το δικό μου εικονικό κόσμο, 
αυτοπραγματώνομαι. Ικανοποιώ εικονικά τις πραγματικές ανάγκες μου
ή πραγματικά τις εικονικές μου επιθυμίες;

 Ποιος νοιάζεται! 

Εξάλλου ο αριθμός των φίλων μου 
(και των ακολούθων μου!) 
αυξάνεται συνεχώς στο προφίλ μου. 

Κι αν με τους περισσότερους δε γνωρίζομαι,
δεν έχει σημασία 
αφού δε με νοιάζει το πρόσωπο, 
αλλά το νούμερο. 

Είπαμε, όλα είναι θέμα προφίλ!

Μ’ αρέσει αυτός ο κόσμος! 

Βλέπω από αυτόν, αναπνέω από τα like που θα πάρω
και μιλάω πλέον όχι από το στόμα
αλλά από το πληκτρολόγιο. 

Ο κόσμος αυτός είναι πολύ βολικός! 

Γιατί δεν έχει τις απαιτήσεις της προσωπικής συνύπαρξης. 

Δεν έχει ευθύνες, έγνοιες, ρίσκα. 

Είναι ασφαλής! 

Γράφω και διαγράφω τα λεγόμενα, 
κάνω ή μπλοκάρω φίλους,
μεταφέρομαι από το ένα μέρος στο άλλο με μία επισήμανση, 
στέλνω ένα σκούντημα ή μια ηλεκτρονική αγκαλιά (hug), 
γελάω με lol, 

κερνάω ηλεκτρονικό καφέ, 
συμφιλιώνομαι με ένα emoticon με όποιον είχα μαλώσει, 
χωρίς τον κόπο της συγχώρεσης, 

κερδίζω την αναγνώριση που δε βρήκα στο σπίτι, 
στη σχολή ή στο γραφείο 
και μία ασφαλή τρύπα για να χώσω το κεφάλι μου
και να κρυφτώ από τον έξω κόσμο.

ΥΓ: Ζητείται Θεός να με κάνει add.


Απόσπασμα από το Περιοδικό “Παρεμβολή”, Τεύχος Απριλίου-Μαΐου-Ιουνίου 2013


http://eikonografies.gr

ΠΗΓΉ http://tostavroudaki.blogspot.gr/2014/06/facebook.html?spref=bl



12 σχόλια:

  1. ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ μου γλυκιά πως είσαι;
    καιρό είχα να σ`ανταμώσω!
    ακόμη ασχολήσαι με το pc;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ;-) ποιος μου μιλάει, καλέ;
    Ποιος/α είσαι φιλ. ανων.;

    ΑΚΟΜΑ ασχολούμαι με το μαραφέτι, ΔΥΣΤΥΧΩΣ.

    Γέρασα και ΑΚΟΜΗ μυαλό ΔΕΝ έβαλα, αλλά...πού θα μου πάει; εδώ τό χω, εκεί τό χω...θα το πετύχω μια μέρα να ...ξεκολλήσω από τα πλιτσιπλόκια...προς το παρόν, όλο και κάποιοι με κρατάνε εδώ μέσα..όταν κουραστούν αυτοί να με κρατάνε, θα τα παρατήσω και γω....
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ;-) με κρατάνε με την αγάπη τους, εξηγώ...
    Δεν αδιαφορείς εύκολα για την αγάπη...
    Ούτε για το μίσος, βεβαίως, χαχα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΥΜΩΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι εχθροί είναι οι ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΦΙΛΟΙ μας στο βάθος
    μόνο που ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΥΤΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ..
    αν το ήξεραν οι έρμοι, θα έσκαγαν τόσο πολύ, που θα έπαυαν να είναι εχθροί και θα προσπαθούσαν να ξαναγίνουν φίλοι, χαχα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "...θα το πετύχω μια μέρα να ...ξεκολλήσω από τα πλιτσιπλόκια"

    πλιτσιπλόκιαααα αχαχαχαααα :-))))))))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ;-) το πληκτρολόγιο και τον ήχο που κάνουν τα πλήκτρα εννοώ με τη λέξη "πλιτσιπλόκια"....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πολύ πετυχημένο ;-) :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλά τα λέει το άρθρο καλή μου Σαλογραία. Υπάρχει ένα μεγάλο όμως, όμως...

    Δε φταίνε τα πλιτσιπλόκια. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Αυτά τα έρμα είναι τα πιο έξυπνα - ηλίθια πράγματα που κατασκεύασε ποτέ ο άνθρωπος. Μόνα τους, δε μπορούν να κάνουν τίποτα. Βγάλε τον άνθρωπο, κι ούτε να ανάψουν δε μπορούν.

    Μήπως για παράδειγμα φταίει η "δημοκρατία" ή ο "κομουνισμός" ή όποιο άλλο σύστημα, για τα δεινά που μας καταμαστίζουν ως ανθρωπότητα; Μπα.

    Ένα μας έφταιγε από αρχαιοτάτων χρόνων κι αυτό είναι που θα μας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στον όλεθρο. Το κακό μας το κεφάλι.

    Ας το πάρουμε απόφαση κι ας το καταλάβουμε άπαξ διαπαντός κι όποιος ή όποια θέλει, ας πράξουν όπως τους φωτίσει ο Θεός. Μέσα μας κρύβεται ο σπόρος του κακού. Ούτε στα γονίδια, ούτε στα πλιτσιπλόκια, ούτε πουθενά αλλού μπορεί ο νους του ανθρώπου να τα φορτώσει, φτάνει να μη φταίει αυτός.

    Γι' αυτό και τώρα θερίζουμε αυτά που τόσα χρόνια σπέρναμε.

    Κάποτε έπεσε τυχαία στα χέρια μου ένα βιβλίο κάποιου Πολύβιου Δημητρακόπουλου, με τίτλο "Η σιδηρά διαθήκη". Αντιγράφω λίγες γραμμές:

    "Λοιπόν αυτή είναι και η ουσία της Ιδεολογίας: μέλι διά την γεύσιν, άσμα δια την ακοήν, γοητεία δια την όρασιν. Δηλαδή ένα διαρκές θόλωμα των αισθήσεων του άλλου, δια να συλλαμβάνεται ευκολώτερα εις μίαν παγίδα, να έρχεται κατόπιν ο τελευταίος και να επωφελήται από όλας ομού τας προηγουμένας φθοράς. Εννοείται όμως ότι είναι φαινομενικώς "τελευταίος", διότι ευρίσκεται κι αυτός μέσα εις τον κύκλον της αλληλοεξοντώσεως. Ούτως όμως ή άλλως, δι' όλα αυτά απαιτείται μια γοητεία, η οποία δια μεν τον βίον των Ζώων ονομάζεται ειλικρινώς "Αλληλοφάγωμα", δια δε τον βίον των Ανθρώπων ονομάζεται υπούλως "Ιδεολογία".

    Και λίγο πιο κάτω γράφει σε έναν διάλογο:

    "- Μολαταύτα, διέκοψα, εγώ ήκουσα να λέγουν ότι ο Άνθρωπος είνε το ευγενέστερον από τα ζώα.
    - Ήκουσες και ζώα να το λέγουν αυτό;
    - Όχι, ανθρώπους ήκουσα."...

    Ήλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ;-)

    Χαίρε Ήλε πάντοτε!
    Ο λογος σου με ανάπαυσε σαν βελούδινη κόκκινη πολυθρόνα, αν και ο καθηγητής Μάρσαλ Μακ Λούαν στο έργο του "Μedia" νομίζω ότι διαφωνούσε μαζί σου.

    Εκείνος ισχυριζόταν ότι η χρήση των πλιτσιπλοκίων και όλων των παραφερναλίων του πολιτισμού της υψηλής τεχνολογίας μας, ότι μας ΑΛΛΑΖΟΥΝ την ψυχή , με έναν τρόπο που ΠΟΤΕ σε όλους τους παρελθόντες αιώνες δεν ξανάγινε ("το μέσον είναι το μήνυμα" έγραφε)

    Και γιατί φοβούμαι στα μύχια της ψυχής μου, ότι ο μακαρίτης είχε το δίκιο; Μακάρι να ξερα...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δίκιο έχει ο κύριος καθηγητής καλή μου Σαλογραία. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα, δίκιο έχει.

    Θα κάνω έναν παραλληλισμό όμως, που νομίζω θα σου δώσει να καταλάβεις τι εννοώ. Ποια δύναμη θα είχε επάνω μας ο μισόκαλος (αυτός κι αν αλλάζει την ψυχή μας!), εάν εμείς ήμασταν άξιοι υιοί και θυγατέρες Εκείνου που μας έπλασε; Καμία.

    Έτσι και τα μπλιμπλίκια, για να χρησιμοποιήσω μια άλλη λέξη ενός συγγενή μου, καμία δύναμη να αλλάζουν την ψυχή μας δε θα είχαν, αν αυτή τη δεύτερη, τη φροντίζαμε και τη φυλάσσαμε ως τον μονακριβότερό μας θησαυρό τόσο στους εαυτούς μας, όσο και στους απογόνους μας.

    Όνειρα θερινής νυκτός θα μου πεις, αγαπητέ Ήλε, κι αλίμονο θα έχεις δίκιο καλή μου Σαλογραία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή