Παπά -Κώστα μου
ξέρεις τι μου έκανε εντύπωση από το χτεσινό αγώνα των εφτά (7!) γκόλ
που χώσανε αλύπητα οι Γερμαναράδες, στους καταβαραθρωμένους,
τους Βραζιλιάνους;
τους Βραζιλιάνους;
Μου έκαναν εντύπωση τα σχεδόν ψυχρόαιμα μούτρα των Γερμανών
μετά από κάθε σαρωτική νίκη τους!
Ελάχιστα, χοροπηδητά, ελάχιστες αγκαλιές μεταξύ τους,
εκείνος ο θριαμβευτής προπονητής τους, σοβαρότατος,
φτυστός, μαυροκίτρινος νεκροθάφτης απ' τα
"Λούκυ Λουκ".
Στεκόταν αγέλαστος, λες και δεν τον αφορούσε
το θριαμβευτικό αποτέλεσμα του θαψίματος των ανταγωνιστών
του...
Εντυπωσιακή η εικόνα του, για μας τους θερμόαιμους Έλληνες.
Το όλο ζήτημα της τερατώδους αυτοκυριαρχίας των Γερμανών γενικότερα
μου θύμισε μια παλιότερη, σχετική, ξεκαρδιστική δημοσίευση
της Έλενας Ακρίτα, στα ΝΕΑ.
Ψάχνοντας-ατελεσφόρως- να την βρώ, έπεσα σε αυτήν, που ανεβάζω σήμερα.
Δεν έχει άμεση σχέση με τα εφτά γκόλ,
αλλά έχει σχέση με το κολασμένο και παρανοϊκό φέρσιμο
των ποδοσφαιρόφιλων
κάθε συνομοταξίας, ακόμη και όταν ουδείς υπαινιχθεί,
το παραμικρό αντίθετο προς τη δική τους,
τη λατρεμένη ομαδάρα τους.
Το παραδίδω προς ανάγνωση, και προς προβληματισμόν.
Ως υστερόγραφον... μνημονεύω, χαρωπά,
του ΚΟΣΜΑ ΒΙΔΟΥ, δημοσίευμα στο ΒΗΜΑ με τίτλο
Με χριστιανική αγάπη, από μακριά σε χαιρετώ
και από κοντά σου λέω:
- Χαίρε εν ποδοσφαίρω, κάποτε!
Ευανθία η Σαλο-γραία
..........................................................................................
Της ΈΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ
Η κολομβιανή σταρ Σοφία Βεργκάρα είναι για τις ΗΠΑ ό,τι υπήρξε η νεαρή τότε Μάρθα Καραγιάννη για τους Ελληνες: μια εξαιρετικά ταλαντούχα και σέξι comédienne - σουμπρέτα.
Η πρωταγωνίστρια της ανατρεπτικής τηλεοπτικής κωμωδίας «Modern Family».
Τη βραδιά στο Μουντιάλ, όπου η Ελλάδα θα έπαιζε με την πατρίδα της, η πολυβραβευμένη ηθοποιός έκανε το ειδεχθές έγκλημα να γράψει στον λογαριασμό της στο facebook το ελεεινό, τρισάθλιο κι άκρως προσβλητικό για τη φυλή μας «Vamos Colombia!».
Ακουσον, άκουσον δηλαδή: μια Κολομβιανή τόλμησε να εμψυχώσει τους συμπατριώτες της.
Η αχρεία. Η γελοία. Η ξεφτιλισμένη. Το σίχαμα. Το όνειδος του ανθρώπινου γένους.
Προσέξτε το αυτό: Εγραψε «Vamos Colombia!». Μόνο. Σκέτο. Ξεροσφύρι. Δεν μας έβρισε. Δεν μας μείωσε.
Δεν μας προσέβαλε. Δεν μας απαξίωσε. Δεν έγραψε τίποτα αρνητικό για μας και την πατρίδα μας.
Εγραψε μόνο δυο λεξούλες για τη δική της πατρίδα: «Vamos Colombia!».
Που πείτε την τρελή, παράλογη και βιτσιόζα – προτιμούσε η ομάδα της να κερδίσει το ματς.
Οπως ο Βέλγος στηρίζει τη βελγική ομάδα, ο Ιταλός την ιταλική κι η Μέρκελ τη γερμανική. Απλά πραγματάκια.
Κάτω από το status της ξύπνησε ο... ηρωικός ελληνισμός και ξεδίπλωσε ως θέα πιάτα τα μαγευτικά Σόδομα και Γόμορρα:
Ορισμένοι Ελληνες (απευθείας απόγονοι του Περικλή και της Ασπασίας και μπατζανάκηδες του Θουκυδίδη)
άρχισαν να τη βρίζουν σε ένα μαγευτικό τρίπτυχο ελληνικών - αγγλικών και Greeklish.
Είναι πρακτικά, δεοντολογικά – και αισθητικά – αδύνατον να μεταφέρω εδώ τον βόρβορο των σχολίων.
Συγκεκριμένες ανατομικές λεπτομέρειες της χυμώδους ηθοποιού – στην πιο χυδαία εκδοχή του πλούσιου λεξιλογίου τους – άναψαν τα πληκτρολόγια.
Συνοδεύτηκαν με ενθουσιώδεις προτροπές για πιθανές ενασχολήσεις της κυρίας Βεργκάρα στον ελεύθερο χρόνο της: Προτροπές όπου το «fuck off mori patsavoura» ήταν το πιο ήπιο – εξού και το μεταφέρω.
Αλλοι «σχολιαστές» πρότειναν δημιουργικές δραστηριότητες με όοοολη την ενδεκάδα των κολομβιανών ποδοσφαιριστών. Και στο καπάκι επανάληψη της ίδιας λιποδιαλυτικής άσκησης με την ελληνική ενδεκάδα:
Οπου, όσο να πεις, η τάση ρεβανσισμού των ελλήνων επιβητόρων θα έδινε μια άλλη διάσταση στη φαντασμαγορική συνουσία.
Ενδελεχώς, επίσης, εξετάστηκαν οι ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις της μάνας της, της θείας της και της Παναγίας της.
Το εξαιρετικά εμπνευσμένο ποστ – που θα ζήλευε και ο Μανόλης Αναγνωστάκης – «άντε γ@μήσ*υ μωρή πεταμένη» έχει από κάτω 1.500 like – που ΔΕΝ θα είχε ο Μανόλης Αναγνωστάκης, έτσι για να σκάσει ο μακαρίτης από τη ζήλεια του!
«Go f*ck yourshelf... Not come in our country (GREECE) for holidays».
Αυτή η απαγόρευση λογικά θα την κουρέλιασε ψυχικά τη σταρ.
«Μono thimisou pou tha ertheis diakopes se liges meres e?»
λέει απειλητικά ένας άλλος και την μπερδεύει την κοπέλα:
Τελικά να έρθει ή να μην έρθει, αποφασίστε κάποτε.
Ενας παρακάτω βαριέται να αναλύσει το πρόγραμμα διακοπών της κυρίας Βεργκάρα.
Περιορίζεται σε ένα απλό, λιτό κι απέριττο «Skase mori!».
Eνώ ένας άλλος – ο μόνος ωραίος, α, το σωστό να λέγεται – της γράφει σε άψογα ελληνικά τον πόνο του:
«Ας μην είχα Γκέκα, Κατσουράνη, Χολέβα, Μανωλά, θα σου έλεγα εγώ vamos μετά...».
Ολα τα στερεότυπα, όλος ο μισογυνισμός, όλα τα συμπλέγματα, όλα τα κλισέ καλά κρατούν στον 21ο αιώνα:
Μια πανέμορφη γυναίκα είναι «εύκολη», τσούλα, σκεύος ηδονής, ηλίθια και λογικά θα γίνει ρόμπα ξεκούμπωτη από τους απογόνους των αρχαίων ημών που έφεραν στην «ΑΝΘΡΟΠΟΤΙΤΑ ΤΑ ΦΟΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΙΖΜΟΥ ΜΟΡΗ ΚΑΡΓΙΟΛΑ!».
Τι να πω; Na ton xairomaste ton periousio lao mas!
«Κωλοέλληνες
μασκαρλίκια δες
στο Αλφα της Αξίας
της Αρχής της Μίας
λουτροκαμπινές.
Τιμωρός καιρός
πέντε αιώνες δύσης
εθνικής θα ζήσεις
από ‘δώ και μπρος
με αγγλικές αλφαβήτες
μαλλιαροί μου Ελλαδίτες
θλιβερές μου πορδές»
Διονύσης Σαββόπουλος
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
.................................................................
.................................................................
Η Βραζιλία,αγαπητή Σαλογραία,πλήρωσε νομοτελειακά την επιλογή,από το '94 και μετά,να εγκαταλείψει σιγά σιγά το εντυπωσιακό ποδόσφαιρο προς χάριν των τίτλων,των μάνατζερ και του χρήματος!Ο Μαμωνάς βλέπεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το θέμα με την εντυπωσιακή Κολομβιανή κάτι είχε πάρει το αυτί μου αλλά δεν είχα δώσει σημασία.Δυστυχώς έχουμε αγριέψει ως λαός.
Οι Γερμανοί πάλι είναι αυτοί που είναι.Ψύχραιμοι στα όρια του πάγου!
παπα-Κώστας
;-) Εγώ πάλι, παπά-Κώστα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήεξομολογούμαι ότι αδυνατώ να καταλάβω, γιατί ο κόσμος παθιάζεται με κάτι κρεμανταλάδες που πηλαλάνε σαν τρελοί και λυσσομανάνε κλοτσώντας μια μπάλα...
Αδυνατώ!
Ξέρω ότι πικραίνω με την ομολογία μου, αλλά να λέγεται και η προσωπική μου αλήθεια.Και εντάξει. Αυτοί οι νιοί που μοσχοπληρώνονται, για την κλοτσοπατινάδα τους, πάει στα κομμάτια! Ζούν πλουσιοπάροχα.
Οι άλλοι όμως; οι θεατές; που χρυσοπληρώνουν τα εισιτήρια για να δουν τους νταγλαράδες σε αυτό το κυνήγι;
Αυτοί τι κέρδος έχουν;
Αδυνατώ να το αντιληφθώ παπά-Κώστα μου.
Προσπάθησα φιλότιμα, πολλές δεκαετίες να καταλάβω το πάθος. Είχα και μαθητές στο σχολείο ποδοσφαιριστές της ΠαναχαΪκής, μου εξηγούσαν τα παιδιά...αδύνατον.
Ειμαι ανεπίδεκτη! Βασικά, ταυτίζομαι με τα λεγόμενα του άρθρου του Κοσμά Βίδου, που παρέθεσα στην κύρια ανάρτηση...ας με συγχωρήσουν οι ποδοσφαιρόφιλοι και αν σε πληγώνω αυτή τη στιγμή, μακάρι να με συγχωρήσει ο Κύριος!
;-)
Υ.Γ. Μας έλεγε ένας Αργεντίνος μεταπτυχιακός φοιτητής που γνωρίζουμε στην Πάτρα, ότι θα ήθελε να παρακολουθήσει τον αγώνα του Μουντιάλ στην πατρίδα του, αλλά το θεωρεί ανέφικτο οικονομικά, εφόσον έχει 600 ευρώ το εισιτήριο..
Αυτός που δεν έχει παίξει ποτέ μπάλα δεν το καταλαβαίνει.Τέλος πάντων,ο Βίδος και η συνομοταξία του,τα εξής προβλήματα έχουν.Τον εθνικό(εθνικιστικό γι'αυτούς)χαρακτήρα του Μουντιάλ και το ότι το παρακολουθεί ο "απλός λαός".Το κάθε άθλημα,όχι μόνο το ποδόσφαιρο,δίνει στον άνθρωπο σωματική και πνευματική ικανοποίηση.Και σαν αθλητή και σαν θεατή.Είναι τέχνη σε κίνηση.Τώρα για την εμπορευματοποίησή του και για το πως το καπιταλιστικό σύστημα εκμεταλλεύεται το ποδόσφαιρο αλλά και τις μορφές αντίστασης μέσα στο ίδιο το άθλημα το αφήνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστας
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστα μου
το...ψυχάλυσες επαρκώς το ζητηματάκι μας.
Το έθεσες στην κύρια βάση του λέγοντας:"αυτός που δεν έχει παίξει ποτέ του μπάλα δεν το καταλαβαίνει".
Νομίζω αυτό μου φταίει και μένα. Και του Βίδου.
Δεν έχουμε παίξει ποτέ μας ποδόσφαιρο.
Μόνο βλέπαμε τα αγυιόπαιδα να παίζουνε και να βρίζουν χυδαία και μεις... όλο ντρεπόμασταν...για πάρτη τους..
;-)
Προσωπικά, πάντως έχω παίξει "μήλα", έχω παίξει "περνάει περνάει η μέλισσα" έχω παίξει "γκέο βαγκέο", "πινακωτή πινακωτή" έχω καβαλήσει καλάμι ;-) και έχω καλπάσει στα χωράφια, μαζί με την πιτσιρικαρία μαστιγώνοντας τα φανταστικά μας άλογα, χαχα...αλλά...ποδόσφαιρο, όχι δεν έχω παίξει, άρα...αδυνατώ να κατανοήσω το βάθος του πάθους.
Τα περί αθλήματος τα συμμερίζομαι.
Μόνο που όπως είπες και συ, μας τα μολύνει ΟΛΑ η εμπορευματοποίηση....που να πάρει!
;-(
Λοιπόν, ακούω προγνωστικά για την Κυριακή:
-Ποιος παίρνει το κύπελλο;
;-)
-Κακόμοιροι Αργεντινέζοι!
;-(
-Μη χρουσουζεύεις, μην κακομελετάς, ο λόγος είναι παραγωγικός, δημιουργεί πραγματικότητες, μωρή σαλογραίααα!
;-)
Διορθωση:
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι το "ψυχάλυσες", ήθελα να πω το ψυχανάλυσες...
;-)
Εντάξει...γρια γυναίκα τι περιμένεις; έφτιαξα και πέντε άρτους, ένα πρόσφορο, πόσο να αντέξει το μυαλό, με τόση...περίπλοκη δραστηριότητα; αποσυναρμολογήθηκε!
Για το άρθρο της κ. Ακρίτας θέλω να πω δύο σκέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κ. Ακρίτα έχει το χάρισμα του γραπτού λόγου, πλην όμως και η δική της σκέψη είναι δέσμια της "κοινής" λογικής και της τρέχουσας επιχειρηματολογίας. Αυτής δηλαδή που αποδίδει τα τέτοια εκφυλιστικά φαινόμενα (όπως τα σχόλια διαφόρων προς κ. Βεργκάρα) στο χαμηλό επίπεδο του "περιούσιου λαού" μας, όπως λέει.
Η προσβολή όμως, που στη συγκεκριμένη περίπτωση λαμβάνει σεξιστικό περιεχόμενο, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας αυστηράς δικής, εθνικής μειονεξίας. Η προσβολή δεν αφορά μια γυναίκα επειδή είναι γυναίκα. Η προσβολή αφορά το ανθρώπινο πρόσωπο κι αυτό είναι κάτι που ξεφεύγει από τα όρια των ταλαντούχων, σέξι και χυμώδων καλλονών και εξαπλώνεται ακόμα και στα πρόσωπα των ακριβοπληρωμένων και αποθεωμένων ποδοσφαιριστών.
Από τη στιγμή που ο Άνθρωπος (ανεξάρτητα φύλου ή ιδιότητας) γίνεται μια μηχανή παραγωγής χρήματος, δόξας, επιδόσεων, ηδονών κ.ο.κ. εκπίπτει σε κάτι που μπορούμε να χειριστούμε με διάφορους τρόπους. Είτε να εκτονώσουμε το χάος που υπάρχει μέσα μας είτε τον φόβο που μας κυριαρχεί. Εν ολίγοις, δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο μόνο ο δικός μας λαός έχει μπει σ' αυτόν τον ολισθηρό δρόμο, όταν αυτά που ανέφερα είναι τα χαρακτηριστικά όλου του πολιτισμού μας. Απλώς σε μας εκφράζονται με έναν πιο ακατέργαστο και χύδην τρόπο, το πρόβλημα όμως δεν είναι ο τρόπος αλλά η ουσία του προβλήματος. Και η ουσία είναι πάντα η ίδια : η φθορά του ανθρώπινου προσώπου.
@parakosmos
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκαιο και ευστοχότατο το σχόλιό σου, φίλτατε, τέλειο θα έλεγα.
Όλα τα κάλυψε!
Ευχαριστώ εκ καρδίας για τη συμβολή στον προβληματισμό μας.
Να μας ξανάρθεις!
;-)
Υ.Γ. Τι έγινε τελικά με τον αγώνα;
Ήμουν ξύπνια χτες Κυριακή, από τις 6 το πρωί και δεν άντεξα να τον δω μέχρι την παράταση.
Αποκοιμήθηκα αρκετά πριν το τελικό αποτέλεσμα.
Και όταν αποκοιμιέμαι συμβαίνουν τα ωραία!
;-(
Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά χάρηκα
που νίκησαν οι Γερμαναράδες.
Μου φαίνονταν από εκφράσεις φυσιογνωμιών, πιο σκεπτόμενοι.
Δεν έδειχναν μπίτι "κρέατα", όπως οι περισσότεροι που κλοτσάνε τη μπάλα (τους βλέπω και φρικάρω-για Όνομα! )
Θαύμασα, είν' αλήθεια, όταν διάβασα κάπου, ότι πριν τον ημιτελικό τους με τη Βραζιλία, είχαν μελετήσει οι Γερμανοί, ως ομάδα, ενδελεχώς το βίντεο του αγώνα Ελλήνων με την
Κόστα-(ρι)-Ρίκα....
;-)
...προκειμένου να παρατηρήσουν τεχνικές που θα τους χρησίμευαν στην αντιμετώπιση των αντιπάλων τους.
Για μένα αυτό, παραπέμπει σε στοιχειωδώς υψηλό δείκτη ευφυίας.
Το να ωφελείται δηλαδή ο πάσα ένας ΚΑΙ από τα προσόντα του ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ του, και να του ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ τα προσόντα αυτά, αντί να γρυλίζει συνέχεια, ζωντοβολικώς, εναντίον του.
Και ξαναλέω, σε αυτή τη φάση του Μουντιάλ συμπαθούσα τους Γερμανούς διότι επάνω τους, υπήρχε κατά τη δική μου αίσθηση, μια αρχαιοελληνική σεμνότητα
(υπέθετα υποκειμενικότατα, εννοείται, οι φαντασιώσεις πάντα γίνονται ερήμην των αληθινών γεγονότων , χαχα..)
έμαθα ότι ΜΕΤΑ...κλαίγαν οι Αργεντίνοι...
Έτσι...άμα χάνεις τα ...μύρια...ολοφύρεσαι "με δάκρυ κορόμηλο".
Εντάξει για τους συμμετέχοντας ενεργώς στο παιγνίδι.
Οι άλλοι όμως...αυτοί στις κερκίδες, που πενθούσαν βαθιά,
όλοι κοντινοί συγγενείς τους, ήτανε;
Αναρωτιέμαι..
;-)