Γιατί άξιζε που είδες τη "Μικρά Αγγλία" των Βούλγαρη-Καρυστιάνη;

-Γιατί άξιζε που είδες, μωρή Σαλογραία,
 τη "Μικρά Αγγλία "
 Σάββατο απόγευμα, στη παραλία της  Πάτρας;

-Επειδή κατάλαβα -το όρνιο-
 τι ζόρικα γεγονότα, δεν θα συνέβαιναν  στις ζωές των ανθρώπων

αν τα κορίτσια, του τότε καιρού, είχαν καβάτζα π.χ. το facebook!
;-)
Αυτό, μεταξύ αστείου και σοβαρού, ως σχόλιο  δικό μου.

Μια και  - αμερικανοθρεμμένο, πλην κουλτουριάρικό μου,

σε είχαν εντυπωσιάσει  οι "Νύφες" των ιδίων  συντελεστών:

Βούλγαρη και Καρυστιάνη

 ( μου είχες χαρακτηρίσει-θυμάσαι;- ως  "εργάρα" τις "Νύφες")

και εφόσον  σου  αρέσει ο καλός ελληνικός κινηματογράφος

(ναι, καλέ!  υπάρχουν και τέτοιες
"Σπάνιες Γαίες" )

να το δεις οπωσδήποτε,  περιστεράκι μου, το φιλμ.

Προειδοποιώ ότι τυγχάνει μάλλον  ακατάλληλον δι' απονήρευτους  καλογέρους
και ιερομονάχους

 (μη σας πάρω στο λαιμό μου, αγαπητοί, αλλά... με κάτι παθιασμένα... μάτσα μούτσα
που είδα κει μέσα- καλύτερον να το αποφύγετε.

Κουβάλαγα και ένα σπιράλ  μπλοκάκι προκειμένου  ν' καταγράψω  πεντέξι τέλειες
ατάκες που άκουσα, πλην, δυστυχώς μες στο σκοτάδι, μου 'πεσε -της μουρόχαβλης- το μολύβι
και πού να ψάχνω κάτω από τα καθίσματα, να το ξανάβρω!

Υπήρχαν τριγύρω  θεατές, απορροφημένοι  απ' τη δράση,
θα τρόμαζαν-σκέφτηκα- με κάτι ...χαρχαλευτικό  και καμπουριαστό, κάτω απ' τα πόδια τους
και έτσι το σχέδιο για την ανεύρεση του μολυβίου, με λύπη μου,  το παράτησα.

Τέλος πάντων, πολύ ευχαρίστως δεύτερη φορά, θα ξανάβλεπα την ταινία
προκειμένου  να θαυμάσω κάποια σημεία της.

Αν είχε λιγότερα φιλιά το σενάριο, ειλικρινά
θα την έβρισκα ακόμη  και για παπάδες- διδακτικότατη!

Ευανθία η Σαλογραία
.......................................................................................



.........................................................................................
.........................................................................................



H επιλογή της ευτυχίας

(Από το Ζωντανό Ιστολόγιο)

Ήταν κάποτε μια γριούλα που αφού γέρασε αρκετά αποφάσισε πως καλύτερα θα ήταν για την ίδια, να μπει σε κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων ατόμων. 

Έτσι ετοίμασε μια μικρή βαλίτσα και με ένα ταξί πήγε.

 Η νοσοκόμα που γνώριζε για την άφιξη της, την πλησίασε και της είπε:

-Ελάτε παρακαλώ να σας δείξω το δωμάτιο σας πριν το ετοιμάσουμε.

-Μα δεν χρειάζεται να το δω. Ετοιμάστε το, απάντησε η γριούλα.

-Μα έχετε επιλογή ανάμεσα σε 3 είδη αν θέλετε να τα δείτε και να διαλέξετε πιο από όλα σας αρέσει πιο πολύ.

-Δεν χρειάζεται καλή μου, επανάλαβε η γριούλα. Δεν χρειάζεται να το δω, μου αρέσει ήδη.

-Μα πως; Ξαναρώτησε η νοσοκόμα. Αφού δεν το είδατε.

-Δεν χρειάζεται να το δω. Έχω ήδη αποφασίσει ότι μου αρέσει, απάντησε με ένα ζεστό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο γλυκό αλλά γερασμένο προσωπάκι της.

Τότε η νοσοκόμα της έδειξε το ένα απ τα 3 δωμάτια και την συνόδεψε μέχρι εκεί. Η γριούλα την ευχαρίστησε και η νοσοκόμα την ρώτησε ξανά με κάποιο δισταγμό.

-Είστε σίγουρα εντάξει; 

Τώρα που το είδατε συνεχίζετε να πιστεύετε ότι αυτό σας αρέσει; Χωρίς να δείτε και τις άλλες δύο επιλογές;

-Μα φυσικά. 

Πολλά πράγματα στη ζωή κορίτσι μου, της απάντησε η γριούλα, δεν θέλουν πολύ σκέψη. 

Είναι θέμα απόφασης και αγάπης. 

Αποφάσισα ότι θα το αγαπώ χωρίς να μπω στην διαδικασία να διαλέξω ανάμεσα σε άλλα. 

Σάμπως μια γυναίκα άμα γεννήσει το παιδί της, όσο άσχημο και αν είναι δεν θα το αγαπάει;

 Άσε που δεν θα το δει ποτέ άσχημο. Είναι θέμα απόφασης και αγάπης.

–Ας μην γελιόμαστε: τίποτα δεν είναι εύκολο και όλα είναι στο χέρι μας. 

Μα κυρίως, όλα είναι θέμα νου. 

Ο νους που αποφασίζει -και πρέπει να αποφασίζει- να ευτυχήσει, αντί να επιλέξει τον εύκολο δρόμο του παράπονου και της εγκατάλειψης.

Μην εγκαταλείπετε την ελπίδα, την προσπάθεια, την αισιοδοξία και την απλότητα. 

Διότι τελικά, αυτή η παραγκωνισμένη απλότητα, στην σκέψη και στις επιλογές, είναι η χαμένη δίδυμη αδελφή της ΕΥΤΥΧΙΑΣ.

Ευχαριστίες στον Σπύρο Γκ.

 Λέξεις κλειδιά: απλότητα, ευτυχία

Πηγή:Το Ζωντανό Ιστολόγιο
.......................................................................
........................................................................
O δρόμος για την αιωνιότητα:

Ένα υπέροχο βίντεο που αλίευσα από τη σελίδα του Τρελογιάννη

Monarch butterfly, Danaus plexippus, 
emerging time lapse. 

I think this his is a female butterfly emerging 
but some experts say 
it's male yet others say it's female.

A signal that the butterfly is about to emerge
is when the pupa case clears to reveal the butterfly within. 
The butterfly soon emerges 
and usually hanging in to the pupa skin.

The newly emerged butterfly pumps its wings
to make them expand. 

It takes several hours
before the wings expand and dry.
.......................................................
........................................................

Εάν έρθει ο Χριστός στην πόρτα σας θα Τον αναγνωρίσετε;

Θα έλθει ίσως σαν άλλοτε φτωχός κι αποδιωγμένος.

Σαν ένας εργάτης, σαν ένας άνεργος ή ένας απεργός που αγωνίζεται σε δίκαιη απεργία.

Μπορεί να είναι ασφαλιστής κι ακόμη πωλητής ανεμιστήρων…
Θ’ ανεβαίνει, αδιάκοπα σκαλοπάτια, θα σταματά σε κεφαλόσκαλα
μ΄ ένα χαμόγελο γλυκό στο θλιμμένο του πρόσωπο…

Μα το κατώφλι σας είναι τόσο σκοτεινό…

Άλλωστε, πώς να δεις το χαμόγελο αυτών που διώχνεις!

«Δεν μ’ ενδιαφέρει…», θα πείτε, πριν ακόμη τον ακούσετε.

Κι αν βγει η μικρή σας υπηρέτρια, θα επαναλάβει το μάθημά της:
«Η κυρία έχει τους φτωχούς της»
και θα βροντήξει την πόρτα καταπρόσωπο στον Φτωχό
που είναι ο ίδιος ο Σωτήρας.

Μπορεί ακόμη να είναι πρόσφυγας, ένας από τα δεκαπέντε εκατομμύρια προσφύγων,
με κάποιο διαβατήριο του Ο.Η.Ε. στο χέρι, ένας από αυτούς που κανείς δεν τους θέλει
και που περιπλανιούνται σ’ αυτή την έρημο,
τον Κόσμο!

Ένας από εκείνους που πρέπει να πεθάνουν,
«γιατί κανείς δεν ξέρει από πού έρχονται
άνθρωποι σαν κι αυτούς…».

Μπορεί να είναι κάποιος μαύρος στην Αμερική, ένας νέγρος, όπως τον λεν,
που κατάκοπος ζητιανεύει άσυλο μες στα ξενοδοχεία της Νέας Υόρκη,
σαν άλλοτε, στη Ναζαρέτ, η Παναγία.

Αν ο Χριστός χτυπήσει αύριο την πόρτα σας, θα τον αναγνωρίσετε;

Θα έχει όψη κουρασμένη, καθώς είναι εξαντλημένος, συντριμμένος,
αφού πρέπει να βαστάζει όλα τα βάσανα της γης…

Πρόσεξε! Κανείς δεν δίνει δουλειά σ’ έναν τόσο κουρασμένο…

Καθώς μάλιστα αν Τον ρωτήσεις:
«Τι ξέρεις να κάνεις;»
Δεν μπορεί ν’ απαντήσει: όλα.
«Από πού έρχεσαι;»
Δεν μπορεί να σου πει: από παντού.

«Τι θέλεις να κερδίσεις:»
Δεν μπορεί να πει: εσάς!

Έτσι, θα ξαναφύγει, πιο κουρασμένος και συντριμμένος,
παίρνοντας μαζί Του, μες στα γυμνά Του χέρια,
την ειρήνη.
  
Ραούλ Φολλερώ
  
Το ποίημα αυτό γράφτηκε πριν από 50 τουλάχιστον χρόνια. Διατηρεί όμως μια συγκλονιστική –μάλλον τραγική- επικαιρότητα! 
Επιτέλους, πότε θα αλλάξουμε;

(Ευχαριστώ τον π. Βασίλειο Θ. για την προώθηση)
...................................................................................................



(H αχτύπητη  φωτογραφία από το μπλογκ Προσκυνητής)