Γιατί ΚΑΝΕΙΣ άνθρωπος ΔΕΝ μπορεί ξέρει ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ο διπλανός του, και ούτε και ΠΟΤΕ θα το μάθει;

 Το λέω και το ξαναλέω φωναχτά
προς εμπέδωσιν
και εμού της ιδίας
διότι...μου φαίνεται ότι από το ένα αφτί
μας μπαίνει από το άλλο μας βγαίνει, αγαπημένο μου.

Μπορούμε, βεβαίως  να κρίνουμε  την Ορθόδοξη Ομολογία

ή την  κακοδοξία της θρησκείας κάποιου, έχουμε και το δικαίωμα

αλλά και την εντολή από τους Αγίους Πατέρες να το πράξουμε τούτο,

μπορούμε ακόμη να κρίνουμε εξωτερικά τα έργα του,

αν φαίνονται χριστιανικά ή όχι,

αλλά ποτέ, των ποτών δεν θα μπορέσουμε να κρίνουμε,   
την εσωτερική ποιότητα της ψυχής  εκείνου
που  ακολουθεί την κάθε θρησκεία, ή ομολογία
και ο οποίος πράττει το κάθε έργο.

Για να μάθουμε ποιος είναι ο καθένας μας, καθαρά και ξάστερα, 
χωρίς προσωπολατρίες,  ειδωλολατρίες, και τρομακτικές αδικίες, 
θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι την Τελική Κρίση
-του Θεού, και μόνον του Θεού, αυτοπροσώπως- 
και κανενός ιερατείου, 
όσο σεβάσμιο και αν φαίνεται το ιερατείο αυτό, 
στους απλούς οφθαλμούς μας.

- Α καλά! πρωινιάτικα, 

πώς σου προέκυψε το σημερινό μπλαμπλάρισμα πάλι;

-Να σου εξηγήσω να καταλάβεις :

Αν σκεφτούμε ότι η ποιότητα μιας ψυχής δεν κρίνεται με βάση τα έργα της
αλλά με βάση την ποιότητα της Πίστης της, και το βίωμα της καρδιάς της

ξέρεις γιατί δεν είσαι σε θέση, καλό μου, 
να κρίνεις επί των σωψύχων του, κανέναν;

Επειδή για κάθε τί  που κάνουν ή δεν κάνουν οι άνθρωποι
υπάρχει  απίστευτη πληθώρα κινήτρων!

- Τι είναι τα κίνητρα, μωρή Σαλογραία;

τα πρωτοσυνάντησα στο αστυνομικό μυθιστόρημα με την Άγκαθα Κρίστι!

- Το  κίνητρο, περιστεράκι μου είναι ό,τι εσωτερικά μας πιέζει,  
μας σπρώχνει προς επιτέλεσιν μικρότερου ή μεγαλύτερου έργου, 

η εκάστοτε και εκασταχού μυστική παρόρμηση, δηλαδή,  
που μας ωθεί, 
να πούμε ή να κάνουμε το οτιδήποτε.

Τα κίνητρα εμπεριέχουν  μέσα τους κάποια σκέψη
και οπωσδήποτε μαζί με τη σκέψη, 
τα κίνητρα-παρορμήσεις, 
είναι υποχρεωτικά φορτισμένα και με  κάποιο συν-αίσθημα.

-Έχεις σκεφτεί ποτέ, πόσο  μεγάλη  μπορεί να  είναι αυτή η πληθώρα των συναισθημάτων-κινήτρων;

Η ίδια –η αδαής- νόμιζα, με βάση τις ψυχαναλυτικές αερολογίες που είχα διαβάσει στα νιάτα μου, ότι τα κίνητρα εκάστης συμπεριφοράς, 
είναι μετρημένα στα δάχτυλα της μιας χειρός, τουλάχιστον.

Άλλες τόσες νόμιζα ότι είναι και οι ερμηνείες αυτών των κινήτρων.

Όμως έπεφτα ποοοολύ έξω. 

-Βόιδι, μεγάαααλο, η κυρία, φίλε μου!

- Και πότε είδες, δηλαδή, το φως το αληθινόν , μωρή Σαλογραία;

- Το εμπέδωσα, μαυροκορακάκι μου,  όταν διάβασα τη "Συναισθηματική Νοημοσύνη" του Γκόλμαν ή και  τα "Καταστροφικά συναισθήματα", του ίδιου.

Κάπου σ’ ένα από αυτά τα δυο βιβλία, αναφέρει ο Goleman  ότι μετρώντας πειραματικά τις αποχρώσεις των συναισθημάτων, οι ψυχοβιολόγοι-νευροεπιστήμονες, ξέρεις πόσες αποχρώσεις (όχι μόνο «αποχρώσεις του Γκρι») ανακάλυψαν;

- Για πες. Πόσες;  Πέντε;  δέκα;  δεκαπέντε; 

-Είσαι πάρα  πολύ μακριά νυχτωμένο, χρυσούλι μου!

Ούτε πέντε, ούτε δέκα ούτε δεκαπέντε, «ανεβαίνω τα σκαλιά».

 -Συνολικά 89.000 αποχρώσεις συναισθημάτων, 
ανακάλυψαν-  μάλιστα, μάλιστα-  για Όνομααα! 

-Που θα πει τι;

Θα πει ότι πίσω από κάθε σκέψη, λόγο, ή έργο μας, 
τα κίνητρα μπορεί να φτάνουν  τις 89.000 αποχρώσεις - και βάλε!

- Επομένως;

- Επομένως, όταν κάθε τόσο, με βυθοσκοπήσεις δήθεν και "
ψυχαναλύσεις"  ακόμη χειρότερες, 
πας να  μου πλασαριστείς ως Μεγάλη Πυθία,
και αποφαίνεσαι εμβριθώς, και καραβλακωδώς, 
για τα υπαρξιακά σώψυχα τα δικά μου, τα δικά σου, 
ή του όποιου πλησίον, 
μάλλον, δέρεις εις αέραν κοπανιστόν, 
νεαντερταλονικολάκη, μικροΓιαννάκη, και δεσποινίς πολυκουλτουριάρα μου.

Συλλαμβάνεις  τώρα, γιατί αποκαλύπτεσαι 
ως  γελοιότατον όν, στα μάτια παντός σοβαρού ανθρώπου, 
όταν αποτολμάς -την σήμερον ημέραν- 
να του το παίξεις  γνώστης των κρυφίων  του, και προφήτης;

Ευανθία η Σαλογραία