Αδύνατον να συγκρίνεις ψυχικούς πόνους.
Ο ψυχικός πόνος μοιάζει με άρωμα πικραμύγδαλου, κλεισμένο σε μπουκάλι.
Όταν ανοίξεις το πώμα,
η οσμή, θα απλωθεί ανεπαίσθητα
σ' όλο το χώρο που της παρέχεις.
Αδύνατον να κατατάξεις ψυχές.
Αυτά μόνον ο Θεός τα γνωρίζει.
Μην επαίρεσαι.
Ζυγαριά, αγαπημένο μου, για τους πόνους
και τις χαρές των ανθρώπων
σ’ αυτήν εδώ τη ζωή, δεν υπάρχει!
Σαλογραία
ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ..ΠΩΣ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΙΣ ΑΓΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ?ΜΕ ΤΙ ΜΕΤΡΟ?ΑΥΤΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΒΛΕΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΤΡΙΟΥΝΤΑΙ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαγδαληνή μου
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο δεν κατανοούμε ότι οι ψυχικοί πόνοι ΔΕΝ συγκρίνονται, παραμένουμε ΑΝΑΛΓΗΤΟΙ, άπονοι δηλαδή, στον πόνο του πλησίον μας, επειδή συνεχώς συγκρίνοντας, Α- ΝΟΉΤΩΣ- και ναρκισσιστικά πάντα, τον θεωρούμε τον πόνο του, μικρότερο από τον δικό μας.
Ετσι ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ να κάνουμε το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ, για να τον ανακουφίσουμε με ΌΠΟΙΟ τρόπο μπορούμε (και αν διαθέταμε μια ΣΤΑΓΟΝΑ αγάπης και τρυφερότητας για κείνον, θα βλέπαμε ότι υπάρχουν ανακούφισης αμέτρητοι τρόποι.)
Δυστυχώς ΤΟΛΜΑΜΕ και κρίνουμε διαρκώς ΨΥΧΕΣ εν τω ΒΑΘΕΙ τους, και συν-κρίνουμε.
Και αεί πλανώμεθα εν ταις αμαρτίαις ημών.
Και παραμένουμε και μεις ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΟΙ πνευματικά και διαρκώς ΘΑΝΑΤΩΝΟΥΜΕ με τη ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ της άτοπης συν-κρισής μας, την ψυχή του πλησίον.
σε ευχαριστω αδελφη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ ευχαριστώ Μαγδαληνή μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχου και υπέρ ημών...