H εκπαίδευση δεν είχε αναβαθμίσει εντελώς
τα ενδιαφέροντα μου στη ζωή.
Κατά πάσα πιθανότητα δεν με βοήθησε ούτε καν στην ανάλυση
των ενδιαφερόντων αυτών,
παρόλο που δεν θα μπορούσα να ελπίζω σε τίποτα περισσότερο.
Ηταν νωπή ακόμη η παιδική μου ηλικία.
Υποσυνείδητα, τα τρίσβαθα του μυαλού μου ήταν ένα μπαούλο γεμάτο παραμύθια.
Νομίζω πως πίστευα ότι για να πάψει μια όμορφη γυναίκα να είναι όμορφη, κάτι κακό θα έχει κάνει.
Είχα την κοριτσίστικη πεποίθηση πως εμένα
δεν θα με βρει ποτέ αυτού του είδους το αρνητικό γέρασμα.
Ο θάνατος, ναι, θα μ' έβρισκε - το ήξερα αυτό,
είχα διαβάσει αγγλική ποίηση.
Αλλά αυτό το στέγνωμα, το καμπούριασμα,
το ξάσπρισμα,
το κούτσαμα, το σβήσιμο, το πάχος, η ανημποριά,
η βραδύτητα,
όχι, αυτά δεν θα τα επέτρεπα να συμβούν σε Εμένα.
Η πόρτα στη σκάλα
Πηγή: Τρελογιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου