Κι ένα τραγουδάκι για τα τζιτζίκια - τα
λατρεμένα πλάσματα
της φίλης μου Σωτηρίας, του Πέτρου του Μάριου, του
Στέφανου, της Σίας, της Δήμητρας...
................................
Τα τζιτζίκια, οι κεφάτοι
οι παρηγορητές οι δικοί μου,
στ' άγια, αλησμόνητα καλοκαίρια τής παιδικής ηλικίας...
Σαλογραία
Τζιτζίκια.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ένα σύμβολο ξεγνοιασιάς απ' τη μία.
Ξεγνοιασιάς σε υλικό επίπεδο.
Υπάρχει όμως και η Άγια Ξεγνοιασιά σε πνευματικό επίπεδο.
Αυτή τη δεύτερη, πόσοι την κατανοούν, πόσοι την επιδιώκουν;
Είναι το "Μη μεριμνάτε" που είπε ο Χριστούλης ο Λατρεμένος μου.
Και που κανείς -σχεδόν- δεν ακούει τη σοφή προτροπή Του.
Σκληρός ο Λόγος, όμως, είναι Πάσης Αποδοχής Άξιος.
Και ο έχων ώτα, ακούειν τα Τζιτζίκια,
ακουέτω..."
Όσο περισσότερη ενεργητική προσπάθεια, με όσο λιγότερο άγχος (ως μη-άγχος καταλαβαίνω το μη-μεριμνάτε), τόσο το καλύτερο.
Γιατί δε βάζεις μουσική στο μπλογκ σου; Έχω διαπιστώσει ότι έχεις καλές μουσικές προτιμήσεις , οπότε θα ήταν ωραίο όποιος μπαίνει να ακούει μουσικούλα , εκτός από το να διαβάζει τις ενδιαφέρουσες αναρτήσεις σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒγαίνω εντελώς εκτός θέματος αυτής της ανάρτησης, για να ρωτήσω κάτι: Πληροφορίες για πανηγύρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας γνωστός μου, ελληνοαμερικάνος μουσικός, ενδιαφέρεται έντονα να πάει σε πανηγύρια που δεν χρησιμοποιείται ηλεκτρισμός για τη μουσική.
[Ενδιαφέρεται σχετικά με τα πανηγύρια, και γιατί δεν πάνε σε αυτά όλοι οι Αθηναίοι που έχει γνωρίσει, και γιατί δεν πάνε οι νέοι. Του υποσχέθηκα να ρωτήσω τους πάντες, μέχρι να βρεθεί πανηγύρι παραδοσιακό, χωρίς χρήση ηλεκτρισμού για την μουσική. Έως τώρα, κανείς δεν έχει βρεθεί να γνωρίζει τέτοιο πανηγύρι.]
Μήπως τυχαίνει κάποιος από τους ηλεκτρονικούς διαβάτες να γνωρίζει πού γίνεται πανηγύρι χωρίς ηλεκτρισμό για τη μουσική;
@8:37
ΑπάντησηΔιαγραφήπου ρωτάει γιατί δε βάζω μουσική στο μπλογκ μου.΄
Εννοείς να ακούγεται ΣΥΝΕΧΕΙΑ μουσική όσο είναι κάποιος μέσα στο μπλογκ και διαβάζει;
Αν εννοείς αυτό, το συνάντησα σε κάποια μπλογκς και με...καταπίεσε, όσο καταπληκτική και να βρήκα τη μουσική που την υπεραγαπώ, που είναι για μένα η υπέρτατη τέχνη, πάνω κι από την δύναμη της εικόνα.
ΣΤο κάθε μπλογκ μπαίνω για να διαβάσω πρωτίστως και δευτερευόντως για να ακούσω μουσική. Αν έχει και βίντεο με μουσική θα το ακούσω, αλλά μπορεί και όχι αμέσως, ίσως κάποια άλλη στιγμή.
Και συνήθως στο χώρο που βρίσκομαι ακούω συνεχώς μουσική, τη δική μου επιλογή, την οποία θα έπρεπε να χαμηλώσω, μπαίνοντας σε ένα μπλογκ με συνεχή, διαφορετική μουσική.
Το έχω κουβεντιάσει και με νεολαία.
Έχω πάρει γνώμη. Μου διατύπωσαν την ίδια άποψη με τη δική μου. Έτσι το άφησα. Μου αρκεί που ανεβάζω αυτά τα μουσικά βίντεο.
......................
Δυστυχώς δεν έχω ιδέα για το είδος των παραδοσιακών συγκροτημάτων που ψάχνεις.
Μάλλον εκεί κατά την Ήπειρο, θα υπάρχουν τίποτα Χαλκιάδες, και με παραδοσιακά όργανα.
Για ψάξε προς Ήπειρο μεριά.
Πήγαινε σε σχετικά μπλόγκια και ρώτα.
Θα ξέρουν.
Προχθές κατέβαινα ἀπό τό Πόζαρ, μέ χαμηλή ταχύτητα καί ἀνοιχτά παράθυρα. Ὅ λόγος; Μά, γιά τόν ἀπόλυτο μεσημεριάτικο ἦχο τῶν παιδικῶν μου καλοκαιριῶν. Τά τζιτζίκια. Τό μονότονο καί συνεχές, τζζζζζζζζ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ! Είμαστε πολλοί βλέπω οι τζιτζικόφιλοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα φτιάξουμε σύλλογοοοο!
;-)
Και επίτρεψέ μου να πω ότι το "τζζζζζζζ!" δεν το βρίσκω μονότονο. Το βρίσκω-στο βάθος του- πολυφωνικό και πολυσήμαντο...
;-)
"Πολυφωνικό" τό βρίσκεις; Μή χειρότερα, ἄλλά ἀφοῦ τό λές!
Διαγραφή;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού βρε... χαζούλιακα πολλά τζιτζίκια κελαϊδάνε μαζί, πολυφωνικό δεν είναι;άιντε! αργείς να πιάσεις το νόημα!
;-)
;-(
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτηκε το alter ego μου
"κελαηδάνε; κελαηδάνε τα τζιτζίκια; νόμιζα ότι τα τζιτζίκια τερέτιζαν"
Πολυφωνικά σημαίνει νά τραγουδνε σέ διάφορους τόνους. Αὐτά, τραγουδᾶνε-τζιτζικίζουν (!) σ΄ἔνα τόν0. Μονότονα!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ φίλτατε Κούμουλους
ΑπάντησηΔιαγραφήμιλάς σαν λογικός άνθρωπος κι έχεις δίκιο!
Η Σαλογραία ομιλεί τρελαμένα και ήθελε να πει ότι κατά τη δική της αντίληψη, πουθενά, σε κανέναν ήχο δεν υπάρχει μονοτονία.
Σε κανένα βίωμα γενικώς.
Όλα τα βρίσκει μοναδικά, αστραφτερά, και πολυενδιαφέροντα, και όχι επειδή ΑΚΟΜΑ μένει σ' ένα σπίτι κι βρίσκει ένα πιάτο φαί να φάει.
Ό,τι κι αν γίνει, όπου και αν μας παν οι Κερατάδες, έχω αποφασίσει ότι επιθυμώ, με τη δύναμη του Κυρίου, να πεθάνω, γελαστή και χαρούμενηηηηηη!
-Αρρίμπαααααα!
;-)
(που κραυγάζει πολεμικά και η λατρεμένη Πηνελόπη, αυτή η χιλιοπατημένη και ειρηνική γη της Καππαδοκίας)
"Μονοτονία" ε; Εἶναι καλή; Εἶναι κακή; Χμ, δέν ξέρω, ἄν καί ἐξαρτᾶται ποιό ἤ τί εἶναι τό "μονότονο". Τό ἴδιο φαγητό κάθε μέρα εἶναι μονοτονία κακή, Ἠ ἴδια γυναῖκα 20 χρόνια, εἶναι καί αὐτό μονοτονία, ἀλλά, γιά ἄλλους εἶναι καλή, γιά ἄλλους εἶναι κακή.Ἐτσι ἀκριβῶς καί εἶναι καί ἡ βιοτή τοῦ καθένός μας. Μονότονη. Γιά κάποιους εἶναι καλή μονοτονία ἀφοῦ ζοῦν μονότονα δοξολογικά καί εὐχαριστηριακά. Ξέρω ἕναν τέτοιο "μονότονο"΄τὐπο. Εἶναι φίλος μου. Γιά κάποιους ἄλλους πού ζοῦν μονότονα γκρινιάρικά, ἡ μονοτονία εἶναι κακή. Ἄλλά εἴπαμε φιλτάτη Σαλεμένη, κάθε κατσικάκι ἀπ΄τό ποδαράκι του κρέμεται. Αὐτά τά ... μονότονα!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυννεφάκι cummulus,
Ο αρχαίος μέγας φιλόσοφος Ηράκλειτος τόνισε, ανάμεσα στ'άλλα, ότι
"ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να μπεί δυο φορές στο ίδιο ποτάμι".
-Επομένως;
-Επομένως
Η αίσθηση της μονοτονίας (θα μας το βεβαιώσουν τώρα και θετικοί επιστήμονες) τυγχάνει καθαρή ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ που προκύπτει στην ψυχή όταν ελαττώνεται το Φώς της.
Βασικά τα πάντα είναι μοναδικά, ακόμα και δυο μονοωογενείς δίδυμοι, ακόμα και η επί εκατονταετία γυναίκα ή άνδρας με τον οποίο συμπορεύεσαι.
Οι αλλαγές τυγχάνουν ΣΥΝΕΧΕΙΣ, ΑΔΙΟΡΑΤΕΣ,και ΑΘΡΟΙΣΤΙΚΕΣ και το άθροισμα που φτιάχνουν μετά από πάροδο κάποιου κρίσιμου χρόνου (ή κρίσιμης μάζας) οδηγούν σε κάποιο νέο φαινόμενο, ή αποτέλεσμα ή υπαρξιακή κατάσταση, αρκεί κάποιος να έχει ΜΑΤΙΑ να ΒΛΕΠΕΙ και ΑΥΤΙΑ να ΑΚΟΥΕΙ.
Γι αυτό έγραψα και "ο έχων ώτα ακούειν τα Τζιτζίκια ακουέτω"
;-)
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήὉ Ἡρἀκλειτος ἦταν σκοτεινός τύπος. Δύσκολος στήν κατανόηση του. Τί νά ἐννοῦσε, ποιός ξέρει.
Τώρα γιά τίς αἰσθήσεις πού λές, ὁ πρῶτος πού κλόνισε τό κύρος τους ῆταν ὁ Δημόκριτος. Ὁπότε οἱ θετικοί δέν θά μᾶς ποῦν κάποιο συνταρακτικό νέο. Γιά τήν ἱστορία νά ποῦμε, ὅτι αὐτός πού εἶχε πλήρη ἐμπιστοσύνη σ΄αὐτές (τίς αἰσθήσεις) ἦταν ὁ Ἐπίκουρος. Γιά τίς ἀλλαγές πού φαίρνει ἡ μονοτονία, ναί συμφωνῶ, καλά τό διέκρινες τό πράγμα.
Αυτό με το ποτάμι ξέρουμε τι εννοούσε και είχε απόλυτα δίκιο από φυσική άποψη ο φιλόσοφος Ηράκλειτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται ότι μπαίνεις στο ίδιο ποταμι, αλλά τα μόρια του νερού είναι ΠΑΝΤΑ καινούργια.
Άρα λογικά δεν μπορείς να μπεις στο ΙΔΙΟ ποτάμι ΔΥΟ φορές. Μόνο ΜΙΑ φορά κάθε φορά.
Ο Δημόκριτος είχε συλλάβει τεράστιες αλήθειες, ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΑ.
Προσωπικά, ως παιδί του εικοστού αιώνα, περιφρονούσα για πολλά χρόνια τη διαίσθηση.
Δεν την εμπιστευόμουν. Δεν την θεωρούσα ασφαλή και αξιόπιστη πηγή πληροφορίας.
Φοβόμουν ότι μπορεί να μας οδηγήσει σε πάμπολλες παρανοήσεις.
Και βεβαίως μπορεί και παραμπορεί, λίγο ξιπασμένος να είναι ο νους, πάει η ψυχή, χάθηκε σε λαβύρινθο πλάνης, αίρεσης απιστίας και απόγνωσης.
Έμαθα από τα διαβάσματα, τα ερεθίσματα, να εμπιστεύομαι τα όργανα των επιστημόνων, τα ακριβή τους πειράματα με γοήτευαν.
Με γοήτευε που εκατό π.χ. μαθηματικοί όποιας εθνικότητας σε τρία λεφτά θα είχαν άπαντες συμφωνήσει για την περιφέρεια του κύκλου ή τη διάμετρο, ενώ οι των λεγόμενων ανθρωπιστικών επιστημών, θα τσακώνονταν ατέρμονα επί δεκαετίες και πολύ δύσκολα θα συμφωνούσαν ο ένας με τον άλλον για κάποιο "επιστημονικό"ζήτημα, επειδή επί της αληθείας, ΤΙΠΟΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ δεν θα επίστανται.
Η αίσθηση της μονοτονίας για μένα απλώνεται από τα πονηρά πνεύματα, σαν πέπλο γκρίζο συναισθηματικό επάνω στην ψυχή και στερεί από τον αγωνιζόμενο άνθρωπο την χαρά των χρωμάτων της δημιουργίας.
Αποτελεί παγίδα του Δαίμονα, για να κλέψει τα δώρα της ύπαρξης. Για να της αφαιρέσει όσο μπορέσει περισσότερη Χάρη και να την κάνει δική του αιχμάλωτη. Αιχμάλωτη του αιώνιου Ερέβους.
Χρειάζεται προσοχή και στήριξη και καθοδήγηση, η αίσθηση της μονοτονίας.
Ίσως κάτι σχετικό να εννοούσαν οι Πατέρες όταν μιλούσαν για ακηδία. Δεν είμαι και σίγουρη.
Δεν το έχω ψάξει το ζήτημα, εσύ, ή κάποιος άλλος φίλος μπορεί να γνωρίζετε καλύτερα και ας με βοηθήσετε να καταλάβω.
Χαίρω για την ευρύτητα του Cummulus που έχει ήδη ξεφύγει από τον αυλόγυρο του διαφωτισμού, ο οποίος είχε περί πολλού την αντίληψη δια των αισθήσεων...Είχαν ξεχάσει τον Μέγα Δημόκριτο...Για τον Δημόκριτο, στον οποίο αναφέρεσαι αγαπητή Σαλογραία ότι είχε συλλάβει μεγάλες αλήθειες διαισθητικά, ίσως να έχεις δίκηο. Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν έχει διασωθεί σχεδόν τίποτε από την συλλογιστική του. Ο,τι γνωρίζουμε (ελάχιστο) το γνωρίζουμε από το ποίημα του Λουκρητίου De rerum naturae...Η σύλληψη της εννοίας του κενού στην ύλη είναι ό,τι συγκλονιστικότερο στην θεωρία της δομής της ύλης του Δημοκρίτου. Όπως επίσης και η απουσία στατικότητας της ύλης. Αλλά ακόμα και η υλοκυματική θεωρία της ύλης έχει τις ρίζες της τους Αρχαίους ημών...δεν είναι υπερβολή. Όποιοι όμως και να είναι οι γεννήτορες των θεωριών αυτών, η ουσία είναι ότι τα παντα βρίσκονται σε διαρκή και αέναη κίνηση και η αίσθηση ακόμα της συνέχειας της ύλης είναι αποτέλεσμα της βραδύτητας απόκρισης των αισθητηρίων μας οργάνων...Το θαύμα μας περιβάλλει και μακάριοι αυτοί που είναι σε θέση να το ψηλαφούν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΚΥΛΑΣ
Aκύλα
ΑπάντησηΔιαγραφήτα λέμε πολλάκις αλλά για άλλη μια φορά θα επαναλάβω τα λόγια σου που εκφράζουν την αληθινή σοφία την Άνωθεν κατερχομένη, στο νου των ανθρώπων:
" η ουσία είναι ότι τα παντα βρίσκονται σε διαρκή και αέναη κίνηση και η αίσθηση ακόμα της συνέχειας της ύλης είναι αποτέλεσμα της βραδύτητας απόκρισης των αισθητηρίων μας οργάνων...Το θαύμα μας περιβάλλει και μακάριοι αυτοί που είναι σε θέση να το ψηλαφούν..."
Συμφωνώ με Σαλογραία περί ακηδίας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΕΧΘΡΟΊ[δαίμονες],είναι τόσο αναίσχυντοι που αφήνοντας τις θύρες της καρδιάς μας ανοιχτές έχουν βάλει άρματα μέσα και από εκεί χτυπούν.
πάρχει μονοτονία και στο κελί.
Αλλά τι κάνει ο αγωνιστής;
Εργάζεται φιλότιμα στην προσευχή κ.λπ ...κ.λ.π.
Και από τον πόνο γιά τον άλλον έρχεται η αγάπη με τη βοήθεια του Θεού.
Αν πονάς και δεν αγαπάς,χαμένος ο κόπος του πόνου.
Ο πόνος δίνει τη μεγαλύτερη αξία στην αγάπη.
Είναι ωραίο να πονάει κανείς γιά τον άλλον.
Τι μας λέγει ο Παύλος στους Κορινθίους;
''Και αν παραδώσω το σώμα μου στη φωτιά αλλά αγάπη δεν έχω,σε τίποτε δεν με ωφελεί".
Επομένως,αυτός που είναι στο πνεύμα πρέπει να δουλέψει πρώτα με τον εαυτόν του και με τη βοήθεια του Θεού αγαπώντας και κατανοώντας και το αντίστροφο να φέρει και τον άλλο σιγά σιγά στο στάδιο.
Και είχε πει ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης κάτι το καταπληκτικό:
''Αν δεις μοναχό να συνομιλεί με το Θεό και να έχει κάτι αισθήματα περίεργα και να λέγει:
"αγάπη μου" και τα τοιαύτα,γίγνωσκε τεκνίον ου πως δεν είναι εκεί Το Άγιον Πνεύμα.
Και που είναι;Στους σταυρούς και στα μαρτύρια,κεί είναι και στον κόπο και στη βία με την ευχή ,εκεί είναι.Διότι από τον κόπο γεννάται η νίκη..."