Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Η μόνη ασφαλής πίεση στην ψυχή, είναι εκείνη, που η ίδια η ψυχή, φιλοτιμείται να εφαρμόσει επάνω στον εαυτόν της.






Μου αρέσει,  περιστεράκι  μου

(επειδή ο Θεός, δημιούργησε  την καρδιά  ασυμπίεστη και απαραβίαστη  από την επιθετική  βούληση των άλλων -ορατών και αοράτων, αγαθών και κακών  πνευμάτων)

μου αρέσει, επαναλαμβάνω, να φαντάζομαι την ψυχοσωματική  ύπαρξη τού κάθε προσώπου,  σαν ένα μπαλόνι που το φουσκώνουν, ενώ συνάμα βρίσκεται  μέσα του, ένας ολόκληρος άνθρωπος- ακριβώς όπως δείχνει το δεύτερο  βίντεο.

(και δεν έχει σημασία το ελαστικό υλικό ακριβώς του μπαλονιού. 
Μια απλή  εικόνα παίρνουμε, μια αναλογία-ποιητική αδεία- δημιουργούμε.
 Πάντως, στο δεύτερο βίντεο, το μπαλόνι,  μάλλον, δεν είναι πλαστικό, είπε άνθρωπος σχετικός με υλικά που ρωτήσαμε. Στο πρώτο και στο τρίτο βίντεο, είναι).

Ο άνθρωπος μέσα στο μπαλόνι( ως νους εκφραζόμενος  δια του εγκεφάλου)- μέ την ψυχή, ως εμψυχωτικό στοιχείο κυρίαρχο- είναι σε θέση- αυτός μόνος- με σχετική μικρή  βοήθεια απ' τους έξω-  να διαχειρίζεται - πιέζοντας εκ των έσω-  συναισθηματικά και πνευματικά τις δυνάμεις του, έτσι που το μπαλόνι της προσωπικότητάς του,  να κινείται ανάλαφρο, δημιουργικό και  σώο στο περιβάλλον.

"Η βασιλεία των Ουρανών, βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν", τόνισε  ο Κύριος.

Και εννοούσε όχι την εγωκεντρική σκοτεινή  βία εκάστου,  επάνω στον έτερο

( που επισύρει  μονίμως  καταστροφές, και  εγκλωβίζει  τα πλάσματα  στο ζοφερό κύκλο- της Ειμαρμένης)

αλλά εννοούσε κυριώτατα,  την  εν Αγίω Πνεύματι  βία 
τού κάθε ανθρώπου, 
επάνω στον ίδιο τον  εαυτόν του,

εννοούσε

την  Άγια βία -  η οποία, αυτή μόνη,
-εν Κυρίω Ιησού-  ουσιαστικά και βαθύτατα,
τον καθένα μας, τον  λυτρώνει.

 Σαλογραία
......................................................

..................................................................

20 σχόλια:

  1. Αυτή είναι σωστή παρατήρηση, πλην όμως δεν αφορά τους ψυχασθενείς, οι οποίοι οφείλουν να ακολουθήσουν την φαρμακοθεραπεία τους για να γιατρευτούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παναγιώτη Τελεβάντε
    :-)
    Καλημέρα και σε ευχαριστώ για το εύστοχο σχόλιο, Ναι,όταν τίθεται ως αναγκαία η λήψη φαρμάκων πρέπει να λαμβάνονται, όμως ΑΚΟΜΑ και οι ψυχικώς πάσχοντες, ΔΕΝ θεραπεύονται- ΌΣΑ καλά χάπια και αν παίρνουν- εάν ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ, ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να ψυχοθεραπευτούν( διότι εκ της ασθενείας τους,αποκομίζουν κρυφά "οφέλη")

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν φαντάστηκα βέβαια ότι η σελίδα απευθύνεται σε άτομα με φαρμακευτική αγωγή ψυχιάτρου...Εκτός και αν το μπαλόνι υποδεικνύει κάποιας μορφής ψυχοθεραπευτική αγωγή...
    Α

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Α.
    Η σελίδα γράφεται από μια τρελόγρια
    :-)
    και απευθύνεται προς ΟΛΟΥΣ όσοι δεν είμαστε άγιοι, διοτι

    ΜΟΝΟΝ οι άγιοι ΔΕΝ χρειάζονται "φάρμακα" κάποιου είδους

    (περιλαμβάνω στα "φάρμακα", και το τσιγάρο, και τις μπύρες, και τους βουλημικούς-ανορεξικούς με το φαγητό ή το σεξ, καθώς επίσης και τους παθιασμένους με την άσκηση βρώμικης εγκόσμιας εξουσίας, όπως όλοι οι λεφτάδες πολιτικοί της συφοράς, που μας καταβαραθρώνουν ασμένως.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άκρως Ενδιαφέρον το Κείμενο και Αυτή Όλη η Κουβέντα που Κάνατε Πάνω σε Αυτό.
    Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Διευκρίνησε το υλικό του μπαλονιού για να κάνω σχόλιο. Αν είναι πλαστικό, αρνούμαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Κ.

    Εδώ κοτζάμ Θεός και μας ΤΟΝΙΣΕ: "

    "Εί τις(ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ) θέλει, οπίσω μου ελθείν..."
    (ΝΑ ΕΡΘΕΙ...ΕΑΝ ΘΕΛΕΙ...ΕΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ... ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ,και ΚΑΚΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΤΟΥ, ΟΧΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ...)"

    και μεις οι ΚΟΝΤΟΦΘΑΛΜΟΙ, στους συμπολίτες, φίλους, συζύγους, γείτονές μας, ασκούμε επί 24ωρης βάσης τεράστια -άλλοτε σωματική και περισσότερο ψυχολογική βία- ΧΩΡΙΣ προς τούτο να είμαστε εντεταλμένοι

    (όπως τα καλά παιδιά οι μπάτσοι που δέρνουν αδυσώπητα τους ανυποψίαστους και αθώους ακόμη πολίτες, στις διαδηλώσεις, ας πούμε):
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πάντα μ αρέσαν τα δημοτικά τραγούδια. Για πολλούς λόγους. Τι με ενθουσίαζε;
    Η προσωποποίηση! Η χρήση της με εντυπωσίαζε.
    Κι αυτό γιατί ζούσα με ζώα(όχι δίποδα) και δεν τα βλεπα ποτέ να μιλούν αν και πολύ θα επιθυμούσα. Το να δίνεις λαλιά στο άψυχο και το τοποθετείς ισότιμα στη ζωή σου είναι συγκλονιστικό γιατί βρίσκεται σε αρμονία όλο το σύνολο έμψυχων κι άψυχων της φύσης!!
    Που κολλάει αυτό στα παραπάνω!! Με βάση τα γραφόμενα ήταν κι αυτό ένα είδος πίεσης, ποιητική αδεία,(ετσιθελική) προς τα άψυχα. Ν απαρνηθούν αυτό που είχαν από τη φύση. Ανθρώπινη παρέμβαση, ανθρώπινη ιδέα!! Τόσο ωραία όμως και τόσο κυριαρχική μέσα στο χώρο και στο χρόνο. Σήμερα ατονεί γιατί ο άνθρωπος τα κανε μαντάρα.
    Η φύση η ίδια, ας αφήσουμε το Θεό στην άκρη για λίγο, ασκεί πίεση. Έχει τους δικούς της κανόνες και δεν μας ρωτά-δεν τη νοιάζει καν- αν την αντέχουμε. Κι όμως προσαρμοζόμαστε. Διότι χρειάζεται! Η πίεση είναι αναγκαία για να κινείται ο κόσμος. Σε όλα τα επίπεδα.
    Το εσωτερικό του ανθρώπου δεν θα ξέφευγε μια κι αυτό είναι σε αμεσότατη σχέση με το εκτός του.
    Αν ο Θεός επιτρέπει στον κόσμο να λειτουργεί έτσι,ασκώντας πίεση δηλαδή, μάλλον είναι ωφέλιμο.
    Υπάρχουν όμως και ψυχές που δεν αντέχουν. Γιατί; Ποιοί οι λόγοι. Μήπως αντέχουν αλλά αρνούνται να το δεχτούν; Γιατί αρνούνται; Ποιος ξέρει την ανθρώπινη ψυχή;
    Από τη δική μου προσωπική εμπειρία έχω να πω το εξής: το εγώ μας, το βαθιά κρυμμένο, το πολύπλευρο, το μη ξασμένο ή το μη αναλυμένο επαρκώς και στη λεπτομέρειά του είναι το πρόβλημα.
    Η ευαισθησία στην πίεση, εκτιμώ, λειτουργεί κι ως άλλοθι!!!!!!! Πολλές φορές..
    Η πίεση τώρα που επιβάλλει ο καθένας στον εαυτό του μπορεί να ναι χάδι μπορεί κι άγρια..Μπορεί κι οι επιλογές αυτές να υπηρετούν το εγώ, αυτό το άτιμο..όχι το υγιές..
    Όλα υπηρετούν το εγώ. Όλα κινούνται εκεί τριγύρω. Τι κάναν οι ασκητές θα μου πεις; Γιατί έφτασα σε αυτό το επίπεδο για να μπορώ να διακρίνω; Δε νομίζω, οπότε σιωπώ. Για να υπάρξει η βία, από τους ασκητές, προϋπήρχε η αγάπη, η πληροφορία κι η υπακοή. Κανείς δεν ξεκίνησε ούτε μόνος ούτε με βία. Αν κι η εισβολή της αγάπης στην καρδιά είναι ένα είδος βίας που ξεριζώνει το αρνητικό, το άσχημο κι εγκαθιστά εντός της καρδιά το υπερβατικό, το απόλυτα προσωπικό και την κοινωνία μαζί του. Γλυκιά αυτή η βία, βία όμως κι αυτή.

    Λίγο άσχετο με το παρόν ή κι όχι. Επειδή όλοι καμωνόμαστε τους σπουδαίους χριστιανούς και τους ασκητές και τους σκληρούς κλπ...αυτά τα βαρύγδουπα σκέφτομαι κάποιες φορές αν ένας από μας θα άντεχε τη βία ενός μόνο βασάνου για το Χριστό!! Προσωπικά απαντώ όχι ή έστω δεν ξέρω. Γνωρίζω όμως τουλάχιστον 2 άτομα που θα το άντεχαν. Θα μαρτυρούσαν(μπορεί να ρθουν οι καιροί και να συμβεί).
    Μεγάλο Σαλό το θέμα με ατελείωτες προεκτάσεις.. Το πήγα από δω το πήγα από κει..δεν ξέρω αν σε κάλυψα!!
    Προσωπικά δεν είμαι ούτε υπέρ της βίας ούτε υπέρ της πίεσης. Από τη μέρα όμως που είδα μέσα μου, αποφάσισα να εκχωρήσω ένα μέρος της ατομικής μου κυριαρχίας στους άλλους(να παίξουμε και λίγο με τις τρέχουσες ορολογίες) νιώθω καλύτερα και με μεγαλύτερη χαρά. Διότι αντιμετωπίζω τους άλλους χωρίς να προσδοκώ την τελειότητα( που σημαίνει μη πίεση) και δεν προσφέρω και την τελειότητα αλλά την ατέλειά μου(πίεση δηλαδή, και πίεση αλλά κι άλλα) .

    χαιρετώ.. ;-)
    Irida

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ὅσο ἀσκούσα βία στόν ἑαυτό μου δέν ἔκανα οὒτε ἕνα βήμα μπροστά γυρνούσα μόνο σέ κύκλο γύρο ἀπό τό ἐγώ μου. Ὅταν ἀπελπίστικα τελείως ἀπ' τόν ἑαυτό μου και δέν μου ἔμεινε τίποτε ἄλλο, τότε, ἐντελώς αὐθόρμητα, ἄρχισα διά της προσευχῆς μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μου νά..."βιάζω" τόν Θεό νά μέ σώση. Ἐκεί ἄρχισε ἡ σωτηρία μου.

    Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βιάζεται... Ναί, ὁ Θεός "βιάζεται" και μόνο αὐτό σώζει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ιωάννη φίλτατε

    με αναπαύεις διοτι μιλάς πάντα εξ εμπειρίας.

    Συμπλήρωσες πολύ ουσιαστικά τη συζήτησή μας και σε ευχαριστώ.
    Δεν επισυμβαίνει μαγικά η σωτηρία μας.

    Ούτε μόνος ο Θεός, ούτε μόνος ο άνθρωπος,

    αλλά ο Θεός δια της συγκαταθέσεως και της αυτοπαραδόσεως του πιστού στην εφαρμογή του θελήματος του Κυρίου.

    Άλλη οδός δεν υπάρχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Υ.Γ.
    Εννοείται ότι το μήνυμα της σημερινής ανάρτησης, αναφέρεται στις σχέσεις ΙΣΟΤΙΜΩΝ φίλων, και συντρόφων και συνεργατών σε μια κοινωνία.

    Αν θελήσουμε να δούμε τις σχέσεις γονέων-παιδιών, εννοείται ότι εκεί, χωρίς παιδαγωγική πίεση από τη μεριά των γονέων, τα παιδάκια δεν θα λάβουν τις εμπειρίες που θα ήταν προς όφελος της υγιούς τους ανάπτυξης.

    Τα μικρά παιδάκια όπως και τα μικρά δεντράκια και τα μικρά σκυλάκια, χρειάζονται απαραιτήτως την πίεση( με αγάπη Χριστού πάντοτε, αλλά πίεση ΚΑΙ εκ των έξω, μέχρι να την εσωτερικεύσουνε και να μην χρειάζεται πια η απ'έξω, να ενεργεί μόνο η αυτοπροαίρετη πίεση από μέσα, με τη Χάρη πάντα του Παρακλήτου...αναφέρομαι σε ισορροπίες λεπτές και απαραιτητότατες- μακάρι και ένας παιδοψυχίατρος να μας βοήθαγε στην κουβέντα όταν θα ανοίξουμε τέτοια συζήτηση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. και μια διόρθωση: η λέξη βουλιμικός γράφεται με ι...και όχι με η το λι...δεν έχει σχέση με τη βουλή, για Όνομαααα μωρή Σαλογραία, παρόλο που πάσχουν και στη Βουλή από μια βουλιμία.
    Προέρχεται η λέξη από το βους=βόδι και λιμός=πείνα.

    Ζωγραφίζει η λέξη την πείνα που μας έρχεται με βήμα ταχύ...
    ;-)άντε πάλι! Στυλάκια θα γίνουμε εκόντες άκοντες, απαξάνπαντεςςς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Οταν η καρδιά μας ενωθεί με τήν καρδιά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τότε εντελώς φυσικά, αυθόρμητα και αβίαστα αρνούμαστε κάθετί το οποίο δέν είναι αληθές, και πρώτα απ όλα οτι έχει σχέση με τόν εαυτό μας, επειτα, με τόν κόσμο και τόν διάβολο.

    Το κάνουμε με όλη την θέλησή μας και μας αρέσει πολύ!

    Γιά να φτάσουμε όμως σε αυτό το σημείο, είναι απαραίτητο να πιούμε αγόγγυστα όλο το πικρό φάρμακο των θλίψεων, δηλαδή το ποτήρι του Κυρίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ;-)
    Ιωάννη από τις μακρινές Γερμανίες, δέχομαι πάντα με χαρά το λόγο σου αλλά πες μου, βρε λεβεντόπαιδο, ΠΟΣΑ χρόνια πρέπει να το πίνει κανείς αυτό "το πικρό φάρμακο των θλίψεων" .
    Ενα χρόνο; πέντε; δέκα; εξήντα, ογδόντα;πόσα; και πότε θα έρθει αυτή η χαρά που περιγράφεις; Στα πόσα χρόνια; Στα ποιας έντασης βάσανα;

    Ίσως πρέπει να κάνουμε μια άλλη ανάρτηση με το ερώτημα πόσα βάσανα πρέπει να αντέχει ο άνθρωπος...
    :-)
    Σε τσίγκλησα τώρα.
    Περιμένω απαντήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Νομίζω ότι υπάρχει μια ειδική αισιοδοξία καλή βραχυπρόθεσμα και κακή μακροπρόθεσμα. Ένα καλό παράδειγμα νομίζω ότι είναι το προσπέρασμα του μηνύματος σε ένα πακέτο τσιγάρων ότι το κάπνισμα σκοτώνει. Μια αισιοδοξία που σχετίζεται με το κρύψιμο του άσχημου από τη ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μέχρι να εξαλειφτεί τελείως η υπερηφάνεια μας, διότι αυτή είναι η αιτία της λύπης και η απουσία της ουσιαστικής χαράς μέσα μας.

    Μέχρι να πούμε εκ καρδίας ...Σύ Κύριε καθημερινά ο θάνατός μου, Σύ και η ζωή μου...η Αιώνια Ζωή μου.

    Να προλάβουμε να πεθάνουμε πρίν να μας πεθάνουν τα βάσανά μας. Να προλάβουμε τον θάνατό μας πρίν μας προλάβει αυτός.

    Μάζι με τα βάσανα μας αγαπητή σαλογραια πεθαίνει και η υπερηφάνειά μας, και ω του παραδόξου θαύματος, χαιρώμαστε εν μέσω βασάνων διότι καμμία εξουσία δέν θα έχουν πιά μέσα στήν καρδιά μας.

    Μην θεωρούμε των χρόνο των βασάνων μας ως χαμένο χρόνο γιατί αυτό ειναι ενα ψέμα της υπερηφάνειάς μας. Οταν σκεφτόμαστε έτσι...χάνουμε τον χρόνο μας, ἤ μάλλον μας τον κλέβει ο πανούργος κλέφτης ο διάβολος.

    Ο χρόνος των βασάνων μας ειναι ο πιό πολύτιμος χρόνος της προσωρινής επίγειας ζωής μας

    Καλά έκανες που με τσίγλισες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. μετσ αποσα εχω ζησει τοσα χρονια (Θεε μου και ποσα αλλα??) συμφωνω με τον Ιωαννη...οντως βλεπεις ανθρωπους να βασανιζονται με διαφορα...λυπασαι λες γιατι? γιατι τοσο δυσκολα να περνανε αυτοι οι ανθρωποι...
    ομως καποια στιγμη ολα περναν και αυτοι οι ανθρωποι βγαζουν ενα αλλο προσωπο που τρομαζεις....και λες καλυτερα με τα προβληματα...ηταν πιο ανθρωποι....

    αυτα ολα μου θυμιζουν μια ιστορια του Γεροντα Παισιου.....
    ελεγε καποια φορα οτι ηταν μια γνωστη του μητερα που ειχε ενα αγορι που ηταν επιληπτικο....η μανα τρελαινοταν δεν αντεχε το μοναδικο της παιδι να βασανιζεται ετσι....ελιωνε και παρακαλουσε τους Γερονταδες να ευχονται και πιστευε με ολη της τη καρδια οτι ο καλος Θεος μπορει να το παρει.....χρονια παρακαλουσε αλλα ο Γεροντας Παισιος της ελεγε οτι δεν συμφερει στο παιδι....αλλα να το δεχτει σαν τη καλυτερη λυση για το παιδι της....αυτη η καημενη επεμενε να προσευχηθει ο Γεροντας να το παρει ο Θεος....

    πραγματι λεγε λεγε η μητερα εκαμψε το Γεροντα και πανω απολα το Θεο να το παρει...και οντως το παιδι 17 χρονων θαυματουργηκα εγινε καλα!!!
    περασαν λιγα χρονια και η μανα παλι επισκεφτηκε τον Γεροντα μεσα στα κλαματα .....το μοναχοπαιδι της ειχε αποκτησει τετοιο εγωισμο που εφτασε σε σημειο που χτυπαγε τη μητερα του αν δεν του εκανε υπακοη στα ζητουμενα του....

    παρακαλουσε με ολη της τη καρδια ο Γεροντας να ευχηθει να ερθει παλι στο παιδι αυτο το "γκεμι" για να ταπεινωθει λιγο και να φυγει αυτος ο εωσφορικος εγωισμος.....

    τελικα οτι δινει ο καλος θεος ξερει πολυ καλα γιατι το δινει....ο Θεος δεν ειναι αδικος...ξερει πολυ καλυτερα το πνευματικο συμφερον μας απο μας τους ιδιους....
    σιγουρα ειναι σκληρο και πικρο αυτο που λεω αλλα ειμαι φαρμακο...ας μας δινει τη δυναμη, τη φωτιση, την υπομονη καρτερικα να το σηκωνουμε!!!!

    δεν το παιζω αγιος αλλα κρινω συμφεροτερο να ξερω το σωστο και ας μη μπορω να το πραξω...αλλα να ειμαι στο σωστο προσανατολισμο!!!
    ειμαστε ολοι εμπεριστατοι...και ας στηριζει ο ενας τον αλλον αγαπητικα στον αγωνα...

    ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΥΠΕΡΦΥΑΛΟΙ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ" ΠΟΥ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΨΥΧΕΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΕΝΑ PROJECT ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ....

    Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΝΑ ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΑΠΛΑΝΩΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣ....!!!

    Σαλη μου νασαι καλα και παντα να εισαι εδω να μας χαριζεις ομορφες καρδιακες καθαριες συζητησεις με τους πολυ καλους και αξιολογους συνομιλητες ...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. :-)
    "ειμαστε ολοι εμπεριστατοι...και ας στηριζει ο ενας τον αλλον αγαπητικα στον αγωνα..."

    αμήηηηην!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ;-)
    Να προσθέσω ένα σχολιάκι ακόμα, έστω και αν έχει περάσει καιρός από τότε που έγραψα αυτή την ανάρτηση...

    Όλος ο Ορθόδοξος Αγώνας μέχρι θανάτου, σε αυτήν την αυτοπροαίρετη και εθελούσια πίεση του κάθε αγωνιζόμενου, πάνω στην ίδια του την ψυχή στηρίχτηκε.

    Αυτός ο αγώνας,
    μας έδωσε, με τη βοήθεια της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, τα μεγάλα αναστήματα των Αγίων...

    Αυτό, από τη μεριά των ΕΝΗΛΙΚΩΝ χριστιανών.


    ¨Οταν όμως οι χριστιανοί είναι ΑΝΗΛΙΚΟΙ και χειραγωγούνται από τους γονείς, τότε και μια ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ πίεση και ΈΛΕΓΧΟΣ, κρίνονται ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή