Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Στη μνήμη του οικοδόμου Δημήτρη -που η καρδιά του δεν άντεξε...

Posted by Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου at 4:59 μ.μ.

7 σχόλια:

  1. Ανώνυμος22 Οκτωβρίου 2011 στις 5:37 μ.μ.

    Όποιος νιώθει, έχει καρδιά
    όποιος έχει καρδιά
    πεθαίνει
    γιατί η ανθρώπινη φύση έχει όρια
    κι άμα τα προσπερνά το συναίσθημα υπερβαίνονται οι νόμοι της φύσης
    ο άνθρωπος τότε έκλεισε τούτο το τετράδιο
    κι ανοίγει άλλο
    αιώνιο......

    μπορεί κι όχι.....

    πάντα απαντάμε αυτό που προσδοκούμε ή πιστεύουμε

    είναι έτσι;

    μένει να το δούμε..
    ο καθένας μιλά μέσα από το βίωμά του
    ή την ανυπαρξία του..

    ο θάνατος έχει πολλές μορφές, όχι μόνο τον αποχωρισμό της ψυχής από το σώμα

    χειρότερος θάνατος από τη ζωή χωρίς ζωή δεν υπάρχει

    ποιοί ζουν και ποιοί πέθαναν;
    ποιος το απαντά;

    πρόσφατα απχαιρετώντας, εν ζωή, ένα φίλο μου ευχήθηκε να μην απωλέσω την αναστάσιμη χαρά και τη χαρά της ψυχής μου!!ο,τι κι αν γίνει!!

    μιλούσε από αυτόν, που τα είχε!!
    εγώ έκλαψα κι είπα: μα δεν έχω κάτι από αυτά....

    μετά μπορεί να κλαψε κείνος...

    ήμουν μέσα σε δάκρυα κι οδηγούσα...δεν το διέκρινα ή δεν με συνέφρε ή δεν ήθελα..


    ό,τι πίστευε ο Δημήτρης μακάρι να το βρει στο δρόμο του!!

    θυμάμαι 16 χρονών παιδί, με όνειρα και ελπίδες για ένα δίκαιο κόσμο, σκεφτόμουν πως κι αν ακόμα τον έφτιαχνα θα ρχόταν η ώρα που θα πέθαινα και τότε αυτός ο κόσμος που ετοίμαζα θα ταν άχρηστος για μένα, εντελώς...
    'πόσοι άραγε γυρεύουν ένα μάταιο, δίκαιο μεν, πλην επίγειο, με όρια όμως κόσμο;
    αξίζει;

    ακόμα αναρωιέμαι.............κι ας πέρασαν τόσα χρόνια από τότε....

    thanks Salo!!
    iris ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου22 Οκτωβρίου 2011 στις 5:47 μ.μ.

    Αγαπημένο μου

    εσύ και γώ φοράμε την πανοπλία της Πίστης.

    Η Πίστη είναι μεγάλη δωρεά.

    Με την Πίστη όλα αντέχονται, αλλά τον κόσμο πάντα θα επιθυμούμε να τον φτιάξουμε δικαιότερο.

    Ναι, δεν είναι εδώ η Αιώνια Πατρίδα.
    Είναι η αίθουσα αναμονής, για το Μεγάλο Αεροπλάνο.
    Αλλά μας αρέσει η αίθουσα αναμονής να έχει μικρές χαρές, σοκολατίτσες, πατατάκια, μικρές οάσεις.
    Είναι αμαρτία;θα σε ρωτήσουν.
    :-)
    Ο Θεός ας παρηγορήσει την οικογένεια του -καθ'ημάς- αδικοχαμένου ανθρώπου που πάλευε για το ψωμί του, ενώ πολλοί από μας, πληκτρολογούμε μασουλώντας (ακόμη) το παντεσπάνι μας.

    Τα κοράκια της πλουτοκρατίας, φέρνουν στους λαούς, ΠΟΛΥ ΜΑΥΡΕΣ ΗΜΕΡΕΣ.

    Η καρδιά μας, όμως,

    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΟΡΘΙΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ
    Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος22 Οκτωβρίου 2011 στις 6:36 μ.μ.

    Ωραίο Αφιέρωμα στην Μνήμη του. Ο θεός να Δώσει Δύναμη στην Οικογένειά του και στους Δικούς του Ανθρώπους Πραγματικά το Έχουνε Ανάγκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος24 Οκτωβρίου 2011 στις 12:07 π.μ.

    Γλυκύτατο το κομμάτι που διάλεξες!
    γδμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου24 Οκτωβρίου 2011 στις 12:10 π.μ.

    γδμ
    εκφράζει το συναίσθημα που με διακατέχει, και για το όλο ζήτημα του Βουλιάγματος της Χώρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος24 Οκτωβρίου 2011 στις 12:18 π.μ.

    με εκφράζει κι εμένα για άλλους λόγους!
    καληνύχτα
    γδμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου24 Οκτωβρίου 2011 στις 12:45 π.μ.

    :-)Καλό βράδυυυυυυυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)