Μια μέρα, ένας σοφός Ινδός έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:
-Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;
-Γιατί χάνουν την ηρεμία τους, απάντησε ο ένας.
-Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους; ξαναρωτά ο σοφός.
-Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος, είπε ένας άλλος μαθητής.
Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση:
-Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά.. καμμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο..
-Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;
Γιατί όταν θυμώνουν δυό άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ...
και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά,
για να καλύψει την απόσταση...
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιό δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν'ακουστούν.
Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά...
Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά.
Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη.
Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν. παρά μονάχα ψιθυρίζουν.
Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν.
Έτσι συμβαίνει όταν δυό άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.
Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:
-Όταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε λόγια που σας απομακρύνουν,
γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πιά τα λόγια σας, το δρόμο του γυρισμού.
Mahatma Gandhi
Η πληροφόρηση
Θα σταθώ από όλο το κείμενο στο εύστοχο φαινομενικά, άστοχο στην ουσία του, παράδειγμα με τους ερωτευμένους. Όλοι γνωρίζουν τις μεταβολές που υφίσταται μια ερωτική σχέση. Γνωρίζουν ακόμη πως ο έρωτας είναι μια κίνηση εσωτερική της καρδιάς για τη συνάντηση με τον απέναντι. Αλλά η κίνηση αυτή δεν είναι ανυστερόβουλη, οι καρδιές δεν είναι απαθείς, δεν έχουν φτάσει σε επίπεδο ικανό να δίνει χωρίς να παίρνει. Απόλυτα εγωιστικό πράγμα ο έρωτας. Γι αυτό εκφυλίζεται όταν κορεστεί κι οι σιωπηλές, όλο χάρη, φωνούλες, γίνονται κραυγές δυνατές κι οδηγούν σε αδιέξοδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήBy the way, είναι ωραία τα λόγια, οι πράξεις όμως κρίνουν τα πάντα. Στο πεδίο αυτό όλα είναι ανοιχτά, διαπραγματεύσιμα κι ευτυχώς υπάρχει η δυνατότητα της αίρεσης, της διόρθωσης, της αναγνώρισης.
καλημέρα
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Ναι ο έρωτας είναι απόλυτα εγωκεντρικός στην αρχή του τουλάχιστον.
Μετά, ή θα γίνει μίσος (συμβαίνει συχνότατα) ή θα μετασχηματιστεί σε αγάπη.
Πέρα από το παράδειγμα του έρωτα, ο τόνος και το ύψος της φωνής καθώς συζητούν οι άνθρωποι μεταξύ τους, πάντοτε ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ συναισθήματα.
Ο Θεός που μας υπεραγαπά, βλέπεις δεν μας ουρλιάζει, ούτε μας βρίζει ποτέ.
Αιώνες τώρα, ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΑ σωπαίνει.
Μας καλεί μόνο με ψίθυρους που τους ακούει η ένδον καρδία μας, και ανάλογα με την προαίρεση αποκρίνεται.
;-)
Ὅμορφα και σοφά ακούγωντε τα λόγια του Μ. Γκάντι, αλλά βρίσκονται πολύ μακρυά από τήν οὐσία, από την Ὀρθοδοξη πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήὍταν κάποια ἀρετή δέν ἀναφέρεται στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἀρετή και στήν οὑσία ὑπηρετήται ὁ σατανάς.
Ἡ πραότητα, ὅταν εἶναι κατά Θεόν, εἶναι δύναμη πνευματική, εἶναι επίγνωση Θεοῦ και πίστη ἀληθινή. Ο πράος και μόνο μέ τήν θέα του, σκορπίζει εἰρήνη και χάρη.
Εἶναι απόλυτα σωστό αυτό που γράφεις ἀγαπητή Σαλόγραια, ὅτι ο Θεός ανάλογα με την προαίρεση μας αποκρίνεται. Ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται στό μέτρο πού ο ἂνθρωπος τον ἀναζητά, διότι δέν θέλει να βιάσει την θέληση τοῦ ἀνθρώπου. Ενώνεται μαζί του, κατά τό μέτρο πού ὁ ἀνθρωπος Τόν ἀγαπᾶ...