Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Δε σ'έχω ανάγκη, ρε! Έχω τη δουλειά μου και τα λεφτά μου!




Λατρεμένο μου


Σήμερα Ψυχοσάββατο και θυμήθηκα τη μακαρίτισσα τη μανούλα μου- ο Θεός ας την αναπαύσει μετά του πατρός μου, στα ουράνια δώματα, τα απειράριθμα, τα χωρούντα μυριάδες μυριάδων ψυχών- αναλόγως του Φωτός -και της - εν αυταίς - ποιότητας και Χάρης- που όσο ζούσαν στην επίγεια κοιλάδα του Κλαυθμώνος- εμπόνως, αποταμίευσαν.

Και , λοιπόν, ενώ η συχωρεμένη ήτο πλήρης ασκητικών αρετών και ταπεινοφροσύνης, άμα της σβούριζε το τέρας της συζυγικής ζήλιας, τα μυαλά- ένεκα τα σιληπορδήματα του πατρός- προκειμένου να τον εκδικηθεί- όταν δεν κάπνιζε μπροστά στα μούτρα του για να του κάνει σκασάκια- του έφτυνε με ροχάλα θυμού, την τελευταία κουβέντα – πρώτη, και του φώναζε οργισμένα, με τσιρίδα κακιασμένη που την άκουγαν οι περίοικοι-βαβαί, παπαί, οτοτοτοί και λοιπά  επιφωνήματα της αρχαίας ελληνικής- έως και μισό χιλιόμετρο μακριά:

-Δε σ’έχω ανάγκη Ρεεεε!

Εγώ έχω τη δουλειά μου και τα λεφτάααα μου!

(Αυτή ήταν –ακριβώς- η σατανική φράση που το βαρύ και σέρτικο μπαμπά, τον έβγαζε απ’ τα ρούχα του... εντελώς!

Διότι ο μπαμπάς κατά καιρούς, λόγω των μεγαλεπηβόλων επαγγελματικών του σχεδίων έμενε «άεργος»όπως έγραφαν στο ενδεικτικό μου- του δημοτικού οι δασκάλοι, μάλιστα! «επάγγελμα πατρός:άεργος»

Απαίσια δήλωση.

Απαίσια βρομόλεξη το «άεργος».

Με είχε απερίγραπτα ταπεινώσει.

Διότι των άλλων παιδακιών ο μπαμπάς, μα μανάβικο θα χε, μα στραγάλια θα πούλαγε, μα αγρότης θα ταν,  όλο και κάποια δουλειά, θα έκανε!

Εμένα ο δικός μου κατά μεγάλες περιόδους ξαπλωνόταν ως «άεργος» πάνω στα ενδεικτικά του σχολείου μου και, χωνόταν ως ένα καρφί επιπλέον, μες στην αθώα καρδιά μου.

Ας ήμουν μικρή αδυνατούλα και ποοολύ χαζή, ήξερα τη σημασία του «άνεργος».

Τη σημασία του άεργος, αρχικά, δεν καταλάβαινα.

Μου το δίδαξαν όμως κι αυτό, οι καλοί μου δασκάλοι.

Το έψαξα.

Ρώτησα τη μαμά μου.

Και έμαθα ότι άεργος είναι αυτός που μπορεί μεν να εργαστεί, αλλά... τι ντροπή! ..ΔΕ γουστάρει να εργαστεί!

Τουτέστιν είναι τεμπεεεεεΕλης!


Τι ήταν δηλαδή ο άεργος, όπως έλεγαν τα λεξικά κι οι δασκάλοι και όπως η παιδική μου διάνοια, μετά τις μητρικές, ανελέητες εξηγήσεις, εμπέδωσε;


-Ήτο απλώς ένας κηφήνας, τουτέστιν, μια σερνική μέλισσα κατάλληλη μόνο για αναπαραγωγή και...αφόδευση!

- Είσαι με τα καλά σου; Γι αυτό στενοχωριόσουν;

Ασήμαντη εργασία, σου φαίνεται η εργασία της αφόδευσης και της αναπαραγωγής , μωρή Σαλογραία;

-Το γνωρίζω, ρε  όρνιο, ότι δεν είναι ασήμαντος, αλλά, τρέχα να πείσεις τους δασκάλους μου, του καιρού εκείνου- τους παλιοχουντικούς, τους ανέραστους, τους ξενέρωτους, που όλο διάβαζαν δήθεν και αυτοί -όπως ο Χριστόδουλός τους, στα χρόνια της δικτατορίας- και από παιδαγωγική δεν ξέραν την τύφλα τους, και με τις παλιολέξεις που γράφαν στα αριστούχα ενδεικτικά μου, με σταύρωναν και με πλήγωναν «κύμβαχον» -που λέει και το αγιολόγιο για τον Απόστολο Πέτρο- τουτέστιν, με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω- για μεγαλύτερη ταπείνωση...μπουχουχουουού!

-Εντάξει, εντάξει, μην εκνευρίζεσαι χρυσό μου, μην κλαίς...ένα απλό σχόλιο έκαναααα!

Λοιπόν;Πού είχαμε μείνει;

-Στην αρχή είχαμε μείνει- στάσου να πάω να φάω ένα κομμάτι γαλατόπιτα
( μέγκλα συνταγή ξαδέρφης Μιμίκας), που έφτιαξα χτες με τα χρυσά μου χεράκια- η ακαμάτρα,

(«μια φορά στα χίλια χρόνια γίνεται η αγάπη(γαλατόπιτα) αιώνια»), κάτσε να πετάξω μια μπουκιά καύσιμο στον εγκέφαλο- διότι νηστικός εγκέφαλος δεν πληκτρολογεί- και, έφτασαααα!

.........................................................................

Πάμε πάλι απ’την αρχή στην έναρξη του συζυγικού καβγά:

Έλεγε, λοιπόν,  η μαμά -η αείμνηστος, για πολλοστή φορά,   φουρκισμένα:
.....................................................................................

..........................................................................................................

-Δε σ’έχω ανάγκη ρεεεε!

Εγώ έχω τη δουλειά μου, και τα λεφτάααα μου!

-Άι στο διάολο εσύ, και τα λεφτάαααα σου!

απαντούσε αμέσως βρυχώμενος ο πατέρας μου, και έβγαινε από το σπίτι βροντώντας -σαν λαβωμένο θηρίο, την πόρτα πίσω του.

Χανόταν κάτι βδομάδες.

Κινητό δεν είχαμε.

Τηλέφωνο δεν είχαμε.

Νικολούλη δεν είχαμε(το κυριότερο)

Οι ελπίδες μας, για ανεύρεση στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό εναπόμεναν μόνο...

Επειδή όμως ακόμα και στην πιο μεγάλη τσαντίλα του, ο μακαρίτης, ένα σταυροκόπημα με πίστη ζωντανή, το έκανε, τον φύλαξε από λιμού, λοιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, πυροβολισμού, επιδρομής αλλοφύλων, τροχαίου, ο Κύριος, και τον πήρε από εγκεφαλικό και καρδιακό μαζί, στα 85 του, ο ευγενέστατος άγγελος του θανάτου.

Τον ευχαριστώ εκ καρδίας.

Θα είμαι αιωνίως, υπόχρεη.

.........................................

Σήμερα, ψυχοσάββατο, θυμήθηκα τις μετατεθείσες, στην αιώνια ζωή, ανθρώπινες ρίζες μου.

Θυμήθηκα τη μάνα και τον πατέρα.

Κάθε φορά που φτιάχνω τα Σάββατα, ένα πιάτο κόλλυβα, τα σπυριά το σιτάρι

μου θυμίζουν τα δικά μου, μυστικά δάκρυα.

Τα δικά τους, μυστικά δάκρυα.

 Μου θυμίζουν την αθάνατη φράση του Κυρίου που λέει ότι αν ο κόκκος του σίτου δεν πέσει στη γή και δεν αποθάνει, πολύν καρπόν δεν θα φέρει...

...................................................................

-Μανούλα, είμαι βέβαιη , εκεί που είσαι πια, ότι κατάλαβες...

Κατάλαβες, πως όσο άσχημα και αν σου φέρθηκε-κατά δική σου δήλωση- μια ζωή ο άντρας σου,

όσα λεφτά περισσότερα και αν έβγαζες εσύ,

όσο όμορφη και ανεξάρτητη και αν ήσουν- δήθεν- εσύ,

στην πραγματικότητα,


επειδή

εκείνος, υπήρξε το άλλο σου μισό


το ευλογημένο,

Τον είχες πάααντα ανάγκη...


 Ευανθία η Σαλογραία
.....................................................................................................














12 σχόλια:

  1. Ωραίο. Φιλιά η Βιβή από την Κρήτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι τις τραυματικες εμπειρίες άλλος τις κάνει τσιμεντενια πλακα και κτιζει επάνω τους ολοκληρο οικοδόμημα και άλλος τις αντιλαμβανεται ως τσιμεντένια πλακα που τον καταπλάκωσε και περνά όλη του τη ζωή πετώντας πέτρες και μπαζα στους άλλους επειδη δεν ειχαν την "ατυχια" την δικιά του.

    Για παραδειγμα επειδη ο πατερας μου, ο πεθερός μου και ο πατερας του κουμπαρου μου εμειναν ορφανοι από πατέρα από μικρα, βλεπω το με ποση μεγαλη διαφορά χειρίστηκαν ή χρησμοποιήσαν τα τραυματα τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θεοπρόβλητε
    συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

    Είχα κάποτε μια φίλη, νέα κοπέλα, που έβγαζε έναν απίστευτο ΦΘΟΝΟ και κακία προς πάσα κατεύθυνση ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ επειδή αυτή είχε κάποια προσωπικά προβλήματα.
    Την ΚΟΛΑΣΗ ΑΝΑΚΑΤΕΥΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ, ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΗΣ ΛΟΓΟ.
    ΗΤΑΝ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
    Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΕΙ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΑ ΑΤΟΜΑ.
    Τη δικαιολογούσα "ε μωρέ, έχει το τάδε και το τάδε πρόβλημα..." και ανεχόμουν τον παγκάκιστο τρόπο της για χρόνια, μέχρι που γνώρισα μια άλλη κοπέλα, της ίδιας ηλικίας, της ίδιας γενιάς, με απείρως μεγαλύτερα προβλήματα στον προσωπικό της βίο, που για ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΉΤΑΝ ΜΙΑ ΓΛΥΚΥΤΑΤΗ ΠΗΓΗ ΕΜΨΥΧΩΣΗΣ, ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ...

    ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ,ΟΤΙ Η ΚΑΛΩΣΥΝΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΚΙΑ ΕΚΑΣΤΟΥ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ,
    ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.

    ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ Ο ΘΕΟΣ,ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ...
    ΕΚΑΣΤΟΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ, ΤΑ ΒΓΑΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΤΟΥ.
    ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σαλογραία χαίρε. Ξεράθηκα στο γέλιο με τη γλυκόπικρη ρωμέικη ιλαροτραγωδία σου. Πήγα κι εγώ Εκκλησία με ένα μπουκάλι λάδι και ένα χαρτί πεθαμένων (μαζί και φίλους που σκοτώθηκαν τότε στα Τέμπη - τραγική χαρά θανάτου κι Αναστάσεως). Ετοιμάζω κι άλλα κείμενα που θα σε στείλω (με πυροβολούν ιδέες από το πουθενά). Θεός σχωρες τους αγροίκους γονείς σου διότι αλλιώς αν ήταν χαζό-αστοί ευγενείς, εσύ δεν θα ήσουνα ... Θεούσα! Άρα ξέρει ο Θεός τι και γιατί επιτρέπει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αδερφή,
    παραθέτω την παρακάτω διεύθυνση, η οποία, ναι, είναι άσχετη με το θέμα σου. Πρόκειται για ένα τραγούδι. Το αφιερώνω εξαιρετικά σε ένα παλιό μου φιλαράκι... Ελπίζω να διαβάζει τη σελίδα σου και να αφυπνιστεί...όσο είναι καιρός...
    Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ...
    Δ.Β.

    http://www.youtube.com/watch?v=6xqwmjDKmtw

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΗΣ...
    Μου αρέσει να γίνονται οι άνθρωποι χαρούμενοι...
    ...................
    Νεαρέ μου, γεννοβολάει και σε σένα το μυαλό σου συνέχεια σκέψεις όπως το σώμα της κότας γεννάει συνέχεια κοτόψειρες;

    ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ!
    ΓΡΑΦΕ Ο,ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΩΣΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΜΠΑΡΜΠΑ!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτάρκεια ΔΕΝ υπάρχει!
    Όλοι έχουμε ανάγκη όλους. Ακόμη και ο παράδεισος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τους άλλους(όχι μόνον η κόλαση..)Κανείς δεν σώζεται ερήμην των άλλων. Ο άλλος είναι το νόημα της προπόνησής μας στην Αγάπη. Και η Αγάπη, καθώς ακούσαμε σήμερα είναι το Κριτήριο της Κρίσης, και το Κλειδί της Βασιλείας, και η ίδια η Βασιλεία του Θεού..
    Άρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Άρα, Ρεγγίνα αγαπημένη
    ας ζητούμε δύναμη για συχώρεση
    δύναμη για τρυφερότητα και θυσία στο Όνομα του Κυρίου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σαλογραία,εντυπωσιακό το ιστολόγιο σου,τόσο καιρό μιλούσαμε απο ημαίλ και δεν ήξερα να πατήσω πάνω στό όνομα κάποιου για να δώ τί ιστολόγιο έχει!Βλέπεις ηλεκτρονικά αναλφάβητος είμαι ακόμα!Ευχαριστούμε για το τραγούδι με τα ριάλια αλλά πούντα ριάλια;Τώρα έγιναν ευροριάλλια!!!Θα σε βάλω στα αξιόλογα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Παναή
    να είσαι καλά!
    ;-)
    Εμείς δεν έχουμε ανάγκη από επίγεια ριάλια...
    Ο θησαυρός ημών εν Ουρανοίς υπάρχει...και από κεί...
    ΚΑΝΕΝΑΣ κερατάς, δεν μπορεί να μας τον κλέψει...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Όσοι δεν τα έχουν ανάγκη σημαίνει έγιναν άϋλα όντα ή δεν έχουν χρέη στις τράπεζες!;-)Εμείς οι υπόλοιποι βιοπαλεστές,και ψυχοσωματικές υπάρξεις τα έχουμε ανάγκη τα Ευρωριάλια,Σαλογραία μου για να ταϊσουμε το σώμα μας και των παιδιών μας και να δώσουμε και λίγα στις καταραμένες τράπεζες!!!Το αυτοκίνητο για να κινηθεί το πρωϊ,θέλει ριάλια Σαλογραία μου...ακόμα λίγο και θα πληρώνουμε για να πάμε δουλειά!!!χαχαχαχαχαΚαλά που ξέρεις ότι έχετε θησαυρό;Μάθε και για μάς τους Κύπριους έχουμε τιποτα ή τα έχουμε όλα στις Ελβετίες!χαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή