Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

(Βίντεο)Emelia- και ό,τι ο μύθος δηλοί...



Posted by Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου at 4:35 μ.μ.

25 σχόλια:

  1. cummulus28 Φεβρουαρίου 2011 στις 10:08 μ.μ.

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου28 Φεβρουαρίου 2011 στις 10:37 μ.μ.

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Emelia28 Φεβρουαρίου 2011 στις 10:41 μ.μ.

    Γενναία η μικρούλα συνονόματη στον πόλεμο της διαφορετικότητας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου28 Φεβρουαρίου 2011 στις 11:10 μ.μ.

    Emelia
    ;-)
    Ναι, ήταν πολύ γενναίο εκ μέρους της που κατάλαβε ότι ή ίδια έφταιγε για τη μοναξιά της και όχι τα άλλα-δήθεν κακά- παιδάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος1 Μαρτίου 2011 στις 12:36 π.μ.

    Κάτι μου θυμίζει...κάτι μου θυμίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος1 Μαρτίου 2011 στις 1:29 π.μ.

    ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΑΓΑΠΗΤΗ ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ!ΕΙΔΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΒΙΝΤΕΑΚΙΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!ΠΗΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος1 Μαρτίου 2011 στις 7:19 π.μ.

    Ενδιαφέρον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Nimrodel1 Μαρτίου 2011 στις 9:04 π.μ.

    Πολύ όμορφο βιντεάκι και όντως ενδιαφέρον.

    Ταιριάζει θα έλεγα σε πολλές ακόμη περιπτώσεις.

    Περιπτώσεις που μας είναι δύσκολο να βρούμε πίστη.

    Να εμπιστευτούμε. Να διακρίνουμε τι έχει όντως σημασία.

    Περιπτώσεις που κλεινόμαστε στο λευκό (μπορεί και μαύρο) μας δωμάτιο. Αναζητώντας μια ασφάλεια που μόνο ψευδαίσθηση είναι.

    Πόσο εύκολο όμως είναι όταν έχει κάποιος πραγματικά τον Χριστό μέσα του να δει τα πάντα με απλότητα.

    Αβίαστα, περιχωρητικά.

    Καλό και ευλογημένο μήνα σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου1 Μαρτίου 2011 στις 9:28 π.μ.

    Nim...
    Το βιντεάκι απο-καλύπτει πολλαπλά μηνύματα...

    Για μένα ΥΠΕΡΒΕΒΑΙΟΝ, ότι το πρόβλημά μας ΔΕΝ είναι οι άλλοι, τους οποίους ευκαίρως ακαίρως, ως "κακούς"κατηγορούμε, και μας έχει μαυρίσει την ψυχή η καταλαλιά, η κατάκριση, η διαβολή και η συκοφαντία ένεκα του ΦΘΟΝΟΥ.
    Το πρόβλημα, είναι ο ΕΑΥΤΟς μας.
    Και τα βάσανα της παιδικής ηλικίας, δεν αποτελούν παρά ψευδοπρόφαση.
    Μυριάδες ανθρώπων είχαν αθλιότατες παιδικές ηλικίες, όμως υπήρξαν ευλογημένα, δοτικά πρόσωπα, που όταν έφευγες από την συνάντηση μαζί τους, έφευγες πάντα καλύτερος και με ένα φως στην καρδιά σου...

    Φωτεινή μέρα να έχουμε.
    Φιλιά στη μαμάααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Nimrodel1 Μαρτίου 2011 στις 10:49 π.μ.

    Έτσι είναι, συμφωνώ.

    Όλα παίζουν ρόλο, η αλήθεια είναι, αλλά κυρίως ισχύει το τι αποφασίζουμε εμείς να σκεφτούμε και να πράξουμε, πάντα επηρεαζόμενοι από τον εγωισμό μας.

    Κάθε άνθρωπος, βέβαια, είναι διαφορετικός και δεν παύουν τα βιώματα να μας ορίζουν μέχρι ένα σημείο.

    Πάντα υπάρχει η δυνατότητα όμως με τα κατάλληλα στηρίγματα να βγούμε στην επιφάνεια. Και εμείς και τα συναισθήματά μας.

    Αυτό όμως δεν σημαίνει πως και οι γύρω μας (αυτοί που τέλος πάντων μας αγαπούν) πρέπει με κατανόηση να μας δίνουν αυτό που ακριβώς χρειαζόμαστε για να ανθίσει η ανάπαυση μέσα μας;

    Χωρίς να σημαίνει φυσικά αυτό πως πρέπει και να τους κατηγορούμε αν δεν τα κατάφεραν.

    Όλοι την ίδια ευθύνη έχουμε.
    Όλοι τα ίδια περιμένουμε.
    Όλοι τα ίδια πρέπει να δίνουμε.

    Και ο άλλος να φταίει δηλαδή, που σταματάει η δική μας ευθύνη (ως πλησίον) να κατανοούμε και να δίνουμε ακρίτως ο,τι μπορεί να χρειάζεται με απόλυτη αγάπη και ανιδιοτέλεια (όσο είναι δυνατόν).

    Απλές σκέψεις κάνω, ατάκτως ερρημένες.

    Γιατί απλά, όσες φορές το έχω εισπράξει αυτό από άλλους ανθρώπους ήταν σαν να ένιωθα τον ορισμό της αγάπης και της ευλογίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου1 Μαρτίου 2011 στις 11:59 π.μ.

    Νιμρόντελ
    με τις ατάκτως ερριμμένες σκέψεις,
    μας βάζεις να σκεφτούμε επιπλέον πράγματα...

    Να σου πώ την προσωπική μου εμπειρία;

    Σε κάποιους ανθρώπους έχω δώσει ΜΟΝΟ ένα ψίχουλο χαμόγελου, ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ και ουδέν έτερον.

    Και το μνημονεύουν ευγνωμόνως αυτό το τίποτε, δια βίου.

    Σε κάποιους άλλους έχω δώσει εκ καρδίας και χρόνο ατελείωτο σε καθημερινή βάση και άλλα υλικά αγαθά και τα έλαβαν ΛΕΣ ΚΑΙ ΉΜΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΠΙΓΕΙΟ ΝΟΜΟ, να το κάνω...

    Λες και δεν ήταν υπαγορευμένη η διάθεση προσφοράς μου-και ΕΚ ΤΟΥ ΥΣΤΕΡΗΜΑΤΟΣ ΣΥΧΝΑ-από την προτροπή του Κυρίου να είμαστε πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως ΕΛΕΗΜΟΝΕΣ -ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΕΛΕΗΘΗΣΟΝΤΑΙ,
    (διότι προσωπικά δεν πιστεύω σε καμία σκέτη, ανθρωπιστικού τύπου αγνή καλωσύνη.
    Αν η αναφορά , εκάστης αγαθής σκέψης ή λόγου, ή πράξης, δεν είναι το Πρόσωπο του Κυρίου, τότε, μολυσμένη από μύριες κρυφές και φανερές κενοδοξίες είναι η προσφορά μας και εξαργυρώσιμη κατά φτηνούς ή και ακριβότερους τρόπους...)

    Τελικά ΟΛΑ μα ΟΛΑ, ξεκινούν από το μέσα μας σκότος, ή από το μέσα μας Φως, αγαπημένο μου.

    Μέχρι να το καταλάβουμε αυτό, για τους περισσότερους, περνάν τα εκατό πρώτα χρόνια του βίου τους.
    Σ'ευχαριστώ για την ευλογημένη σου παρουσία σε αυτή τη σελίδα, περιστεράκι μου...

    ΜΕ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μινωΐτισσα1 Μαρτίου 2011 στις 12:21 μ.μ.

    Kαλό μήνα Σαλογραια και καλή συνέχεια σε σένα και στους καλούς σου φίλους....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου1 Μαρτίου 2011 στις 12:31 μ.μ.

    Ευχαριστούμε!
    Καλό μήνα, και σε σένα, ωραία αρχόντισσα Μινωίτισσα...
    Γεμάτη πάντα από πολύχρωμα λουλούδια της άνοιξης να είν' η καρδιά σου...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Nimrodel1 Μαρτίου 2011 στις 12:33 μ.μ.

    Ξεκινώ με αυτό:

    "Αν η αναφορά , εκάστης αγαθής σκέψης ή λόγου, ή πράξης, δεν είναι το Πρόσωπο του Κυρίου, τότε, μολυσμένη από μύριες κρυφές και φανερές κενοδοξίες είναι η προσφορά μας και εξαργυρώσιμη κατά φτηνούς ή και ακριβότερους τρόπους..."

    με το οποίο συμφωνώ απολύτως!

    Έτσι ακριβώς είναι και έτσι πρέπει να πορευόμαστε.

    Αποφεύγοντας κάθε παραστράτημα κενόδοξης αναμονής ανταπόδοσης, ελέγχοντας συνεχώς τον εαυτό μας για το ποσό και την ποιότητα της αγάπης μας και πρωτίστως το κατά πόσο αυτή μπορεί να καταντήσει μετρήσιμη "υπηρεσία" προς εξαργύρωση.

    Δύσκολο αλλά εφικτό. Τουλάχιστον σε βαθμό προαίρεσης και ζήλου για προσπάθεια. Όλοι πέφτουμε. Να θέλουμε να σηκωθούμε είναι το θέμα.

    Αναφορικά με το πρακτικότατο παράδειγμα που αναφέρεις:

    Όλα έχουν να κάνουν με την συνειδητοποίηση πως και ο απέναντι είναι κλεισμένος στο δωμάτιό του, πολλές φορές ανήμπορος να εκφραστεί για τα περιεχόμενα αυτού του δωματίου, και κυρίως αδύναμος και φοβισμένος να μας ανοίξει την πόρτα για μύριους λόγους.

    Από εκεί ξεκινάει η ανάγκη του να μην κρίνουμε.

    Ποτέ δεν ξέρεις τι αποτελέσματα μπορεί να έχει η υπερπροσφορά αγάπης. Πως μπορεί να ερμηνευτεί από τον απέναντι και τι διαδικασίες πολύπλοκες μπορεί να πυροδοτήσει.

    Αγάπη δεν είναι όμως και η με αποδοχή κατανόηση αυτών των δυναμικών;
    Δεν είναι και απόδειξη πως τίποτα δεν δόθηκε με αναμονή ανταλλάγματος; (Ακόμη και αναγνώρισης)
    Δεν είναι και έμπρακτη προσφορά ελευθερίας;

    Αγώνας πραγματικός και τεράστιος ακόμη και αυτά τα απλά και καθημερινά πράγματα.

    Άλλοι σφαγιάστηκαν για να σωθούν και εμείς μπορούμε με την άνεσή μας να το καταφέρουμε ανεχόμενοι (αλλήλων εν αγάπη) αυτά τα απλά καθημερινά "ενοχλήματα εγωισμού".

    Ευχαριστώ να λέμε! :-)

    Νίμροντελ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου1 Μαρτίου 2011 στις 12:43 μ.μ.

    Nim...

    Λέμε νοερά κυρίως, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ διαρκώς, ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩΝΤΑΣ πώς ΟΛΑ είναι ΔΩΡΕΕΣ, και ότι ΟΥΔΕΙΣ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΣ, ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.

    Αυτή είναι μια απελευθερωτική εν Αγίω Πνεύματι ΕΠΙΓΝΩΣΗ,
    που οικοδομεί εντός μας το ναό της Ειρήνης του Πνεύματος,
    τον οποίο ΚΑΜΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ,
    δεν θα μπορεί να καταλύσει.

    Πολεμάμε, ωστόσο, με τα τέρατα των λογισμών εμείς σήμερα.

    Από τους αιρετικούς και εμπαθείς λογισμούς , καταβροχθίζει ο Άδης ψυχές, στον καιρό μας...

    Είμαστε προνομιούχοι σε σχέση με άλλες εποχές, αλλά ο αγώνας μοιάζει ΟΔΥΝΗΡΟΤΑΤΟΣ, κάποιες ώρες...

    Νομίζω, είσαι πολύ νέος ακόμα και προστατευμένος, και ΙΣΩΣ δεν το έχεις νιώσει, όπως ο μεγαλύτερος στα χρόνια το αισθάνεται...

    Βλέπεις, μπορεί να είναι άχρονη η ψυχή, αλλά ο επίγειος χρόνος επάνω στο σώμα, την ψυχή, κάποιες φορές, την ΒΑΡΑΙΝΕΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Nimrodel1 Μαρτίου 2011 στις 1:28 μ.μ.

    Συμφωνώ και πάλι.

    Είναι όντως οδυνηρότατος ο αγώνας μας και ενδεχομένως πιο επικίνδυνος.

    Τα περί "ευχαριστώ" τα είπα κυρίως για να τα ακούω εγώ, γιατί όντως και μικρός είμαι και προστατευμένος.

    Τα ελάχιστα που έχω αντιμετωπίσει είδα έμπρακτα πως μπορεί να προσθέσουν βάρος.

    Η αίσθησή μου όμως (και πραγματικά μόνο για αίσθηση πρόκειται) είναι πως μάλλον είναι επιλογή μας το αν θα βαρύνουμε η όχι.

    Έχω την εντύπωση πως μερικές φορές το ψάχνουμε το βάρος. Σαν να το χρωστάει η ψυχή μας.

    Δεν ξέρω πως και γιατί. Ούτε τι χρειάζεται για να γίνει η επιλογή.

    Ψάχνω ακόμη την μεσαία θέση ανάπαυσης ανάμεσα στον άκρατο ορθολογισμό και την ευτυχία από λοβοτομή.

    Συγχωρέστε με! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου1 Μαρτίου 2011 στις 1:35 μ.μ.

    Νιμρόντελ έγραψες :
    "Η αίσθησή μου όμως (και πραγματικά μόνο για αίσθηση πρόκειται) είναι πως μάλλον είναι επιλογή μας το αν θα βαρύνουμε η όχι.

    Έχω την εντύπωση πως μερικές φορές το ψάχνουμε το βάρος. Σαν να το χρωστάει η ψυχή μας.

    Δεν ξέρω πως και γιατί. Ούτε τι χρειάζεται για να γίνει η επιλογή.

    Ψάχνω ακόμη την μεσαία θέση ανάπαυσης ανάμεσα στον άκρατο ορθολογισμό και την ευτυχία από λοβοτομή".
    .....................
    τς τς τς! Τόση ωριμότητα ΑΠΟ ΤΩΡΑ, για ΟΝΟΜΑΑΑΑ!
    ΤΙ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΣΕΝΑ, ΑΜΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ;
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Λάμπρος1 Μαρτίου 2011 στις 4:23 μ.μ.

    Ω , Εμμέλεια , θεσπέσιο όνομα και μάνα του Μ. Βασιλείου.

    Λοιπόν , νοηματικά εντάξει , αλλά αυτοί οι ΑνατολικοΕυρωπαίοι, ειδικά στα καρτούν προσωπικά δεν μου αρέσουν βρε παιδί μου, ως προς τον τρόπο που τα δίνουν, εννοώ τον καλλιτεχνικό.
    Μου φαίνονται να έχουν έλλειψη φινέτσας. Λιγουλάκι χοντροκομμένα.

    Ενώ είναι τόσο ουσιώδη τις περισσότερες φορές.
    Τι , αλλά και πως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου1 Μαρτίου 2011 στις 4:50 μ.μ.

    Συμφωνώ μαζί σου...
    Το συγκεκριμένο, πάντως, με το κακό γκοθιό, το βρήκα, τρεέλαααα!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ2 Μαρτίου 2011 στις 12:48 π.μ.

    χαιρε Σαλογραια με την ομορφη παρεα σου και τις ανθρωπινες και ουσιαστικες αναρτησεις σου....
    Θεοσχωρεσει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου2 Μαρτίου 2011 στις 9:58 π.μ.

    :-)Καλημέρα Μήτσο-ΑΗΔΟΝΙ...
    Αγαπάς τα πουλιά γι αυτό συμπαθείς και μένα και την τρελοκάργια...
    ;-)
    Να είσαι πάντα καλά!
    Φιλιάααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανώνυμος2 Μαρτίου 2011 στις 2:50 μ.μ.

    Τι θα πεί χρυσαφένια μου "γκοθιό";...
    ...........................................
    Τέτοιος ... χείμαρος!!!! Φτού! να μη σε βασκάνω!
    Δεν έχεις κι αδελφή ελεύθερη, να σε πάρει η ευχή!

    Γρηγ. Ζαγορ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου2 Μαρτίου 2011 στις 2:56 μ.μ.

    Γρηγοράκη μου
    έχεις τρελή πλαξ και ξεραίνομαι στα γέλια...

    Για το γκοθιό ρώτα, βρε, το γκουγκλ...από μένα περιμένεις να σου ανοιχτούνε τα μάτια; για Όνομαααα!
    ;-)
    Και αυτά τα περί...αδερφής "αυτά που λες , εγώ τ'ακούω , βερεσεεεεεε!" χαχα...γιατί πας να παραπλανήσεις τους αναγνώστες;

    Αφού είσαι ορκισμένος εργένης και οι πέτρες το ξέρουν στην Κρήτη!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ανώνυμος2 Μαρτίου 2011 στις 3:04 μ.μ.

    O άνθρωπος από άνθρωπο διδάσκεται κι όχι από μηχανές...
    όσο δε για τους "όρκους" που υπονοείς να δείς για πότε λησμονούνται...
    λές και δεν ξέρεις από ανθρώπινη φύση, και δή χειμαρώδη, χαχαχαχαχα!!!!
    Γ.Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου2 Μαρτίου 2011 στις 5:36 μ.μ.

    Γρηγόρης Ζ. είπε:"λές και δεν ξέρεις από ανθρώπινη φύση, και δή χειμαρώδη, χαχαχαχαχα!!!!"
    .....................
    Απάντηση:
    Με ντροπαλό και χαμηλοβλεπούσικο ύφος, θα ομολογήσω, ότι τώρα ΜΟΛΙΣ, εις αυτήν ταύτην την προβεβηκυίαν ηλικίαν, μόλις, άρχισα να υποπτεύομαι σοβαρώς, το πάνυ ασταθές και της ανθρωπίνου φύσεως- το ευμετάβλητον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)