Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Περί μώρας, κασσίδας και λοιπών δαιμονίων



Παραπολυαγαπημένο μου


Ο βασικότερος λόγος, για τον οποίο επιμένω να επανέρχομαι στο θέμα περί ύπαρξης παγκακίστων δαιμονικών οντοτήτων,
είναι διότι χωρίς αυτή τη φωτισμένη συνειδητοποίηση, δεν εστιάζεται -καθώς πρέπει- ο πνευματικός μας αγώνας και πέφτουμε σε σοβαρότατα λάθη.
 Η  πνευματική ασθένεια της κατάθλιψης συνιστά  ένα από  τα μεγαλύτερά τους επιτεύγματα, σε αυτόν τον αιώνα
Χωρίς τη συνειδητοποίηση περί της πραγματικότατης δράσης των πονηρών πνευμάτων, πεδικλωνόμαστε απ’ τις ύπουλες τρικλοποδιές τους,  και  διάφοροι εφάμαρτοι λογισμοί
(που είτε μας πλήττουν στο ξαφνικό, είτε χρόνια μας βασανίζουν σαν αχόρταγα τσιμπούρια πίνοντάς μας το αίμα)
συναποτελούν  δική τους , καταχθόνια παρουσία- και ψιθυριστή, αποδομητική της προσωπικότητάς μας- υποβολή, στα βάθη του εγκεφάλου μας.

Το συναπάντημά μου, με τη δαιμονισμένη, που την ονομάσαμε Μαρία
όπως επίσης, το κεφάλαιο περί Δαιμονισμού στο βιβλίο του Σκοτ Πέκ με τίτλο:
«Οι άνθρωποι του Ψεύδους» που μετέφρασε και κυκλοφόρησε ο Κέδρος, υπήρξαν οι πρώτες μου αφυπνίσεις περί του θέματος...

Ωστόσο, μέχρι εκείνη την ηλικία
(είχα παντρευτεί, και ήταν τα παιδιά μου στις πρώτες τάξεις του δημοτικού)
απ’ τα κακά πνεύματα, καμία άλλη, ξεχωριστή, εμπειρία δεν διέθετα.

Ήμουν νέα ακόμη, χαρούμενη, δημιουργική, και αυτές οι ιστορίες που έπεφταν στην αντίληψή μου- ως παραμύθια για υποβαθμισμένους- περισσότερο- αντηχούσαν...παρά ως κάτι άξιο προς παρατήρηση...ωστόσο, μια και ανήκα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και μια και η Ορθόδοξη Εκκλησία, παραδεχόταν τη δράση των κακών πνευμάτων, για τα οποία κάνει αποτρεπτικό λόγο, σε πλήθος ευχές της, όφειλα, κάπως το θέμα-ήθελα δεν ήθελα- να το προσέξω...

Και πάλι όμως, αφού δεν το είχα βιώσει- μακρινό από μένα, φαινόταν- ως γεγονός- και  με υπόσταση,  όχι ιδιαίτερα αξιόπιστη...

Μιλώντας καμιά φορά, γενικά επί του θέματος των δαιμονικών προσεγγίσεων, με άλλους , άκουγα να περιγράφουν κάποια εμπειρία τους, που την ονομάτιζαν ως «μώρα».

Η λέξη «μώρα», μου φαινόταν πάνυ αστεία, έως και ...αναξιοπρεπής.

Μου θύμιζε την παιδική κατάρα που εκτοξεύαμε στη συμμαθητρια, όταν θυμώνοντας, μπορεί να μας φώναζε :

-Αει πήγαινε, άει κουρεύου από δω χάμου, μωρήη!

-Μώρα και κασσίδαααα, που θα πεις εμένα, «μωρή!» της αποκρινόταν, φουρκισμένα αμέσως, η ...προσβεβλημένη...

Και με αυτή τη φοβερή βρισιά τελείωνε το παιδικό μας μίσος σε λίγο...

Δεν το είχα ψάξει ποτέ το «μώρα», τότε τι σήμαινε.

Το κασσίδα το ήξερα. Ο κασσιδιάρης ήταν ο ψωριάρης.
Αυτός που έπασχε από τριχόπτωση στο τριχωτό της κεφαλής.

- Και τι προσδιορίζεται, παρακαλώ, ως μώρα;
-Να σου πώ, απ’τα λίγα που και γω κατάλαβα.

Εκεί, λέει, που είναι ξάπλα ο άνθρωπος, λίγο πριν κοιμηθεί συνήθως- ευρισκόμενος δηλαδή μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ή αφού κοιμάται και αρχίσει να ξυπνάει- νιώθει το σώμα του, σαν ολικά παραλυμένο, και αισθάνεται να τον πλησιάζει μια απειλητική, ψυχοπλακωτική, αόρατη- ή σαν σκιά φαινόμενη- δαιμονική, παρουσία.

Θέλει, τότε τρομαγμένος,  ο άνθρωπος να φωνάξει και δεν μπορεί.
Θέλει να κουνήσει τα δάχτυλα, να κάνει το σταυρό του και πάλι δεν μπορεί.

Με μεγάλη προσπάθεια τελικά, ή λέει μια προσευχή, ή κάνει το σημείο του σταυρού, και τότε, αυτή η κατάσταση του πλακώματος και της πνευματικής απειλής, χάνεται, και καταφέρνει να αφυπνιστεί και να έρθει στα συγκαλά του.

Κάπως έτσι, μου το έχουν περιγράψει, το φαινόμενο της μώρας,  οι διάφοροι παθόντες...

Προσωπικά, ουδέποτε έζησα τέτοια εμπειρία, για τούτο και ιδιαίτερη σημασία δεν έδινα, και πάλι, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, ακούγοντας τις σχετικές περιγραφές, αμφισβητούσα, την ψυχική υγεία των διηγουμένων  τα σχετικά και, αναρωτιόμουν, άραγε, πόσο να τους χρειαζόταν μια  βοήθεια από ειδικό ή και  κάποιο αντικαταθλιπτικό ή αντιψυχωσικό φαρμακάκι...

Έτσι έμοιαζαν χαρτογραφημένα αυτά τα ζητήματα, μέσ’ στο υπαρξιακό μου δωμάτιο.

Ούσα λοιπόν, νέα και καλοδιάθετη- για πολλούς λόγους- γυναίκα, βγήκα ένα απόγευμα για καφέ, με νεαρότερη συνάδελφο, από την Κύπρο.

 Την έλεγαν Θέλμα. Η αδερφή της εργαζόταν στην Πάτρα, ως γιατρός.

Η Θέλμα τότε ανύπανδρη, χωρίς κάτι ερωτικό στον ορίζοντα.

Γυναίκα μόνη που έψαχνε...

Στον καφέ, θέσαμε επί τάπητος, πολλά και διάφορα:

Από απόψεις περί αισθητικής, περί γάμου, μέχρι ότι ο Χριστούλης αναστήθηκε και κοντέψαν να το πάθουν το έμφραγμα- απ’τη σκασίλα- οι κερατάδες οι σταυρωτήδες Του.

Η Θέλμα, δεν φαινόταν πολύ του κατηχητικού
(ούτε και γω εξάλλου-μπαμ κάνει μια ώρα δρόμο, το ότι δεν έχω ιερό ούτε όσιο, σεβαστέ μου πάτερ...) πλην, εκείνη, εξαιρετικά καλοπροαίρετη ούσα, απ' την κουβέντα, πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως, προβληματίστηκε.

Χωρίσαμε, με την καρδιά ζεστή –ίδια φλιτζάνι γλυκειάς σοκολάτας.

Λίγες μέρες αργότερα , ανεχώρησε για Κύπρο,  η φίλτατη Θέλμα.

Εκείνο το βράδυ, όμως, της κουβέντας μας, επέστρεψα σπίτι, όπως συνήθως, μετά τη δουλειά μου, καλοδιάθετη.

-Καλοδιάθετη;

- Ναι, γιατί σου φαίνεται παράξενο, παρακαλώ; Πες μου εσύ, ρε όρνιο, γιατί να μην νιώθω καλοδιάθετη;

Όχι να το παινευτώ, χιχι... αλλά ήμουν, νέα,

( και από το σύντροφο λατρεμένη- άρα ήμουν και... ωραία ξανα χιχιχι! )

αδυνατούλα και χαζή -πλην- με δυο υγιή, υπέροχα παιδιά, διέθετα τα προς το -εντίμως- ζην, σε μια ειρηνική πόλη, δίχως εγκληματικότητα, δίχως προβλήματα...

Επέστρεψα, λοιπόν, απόλυτα καλοδιάθετη σπίτι, έκανα τις διάφορες δουλειές της ρουτίνας και έπεσα κατά τις έντεκα το βράδυ για ύπνο, χωρίς να ανάψω το καντήλι που συχνά –όχι και κάθε μέρα- άναβα- μηχανικά μάλλον,  παρά από βαθύτερη ευλάβεια.

Δεν το θεώρησα και σπουδαία παράλειψη. Ψιλοβαρέθηκα.

(Κοιμόμασταν νωρίς τότε, δεν είχαμε τυφλεόραση στο σπίτι, ούτε μπλόγκια και λοιπά πλιτσιπλόγκια υπήρχαν για να μου ροκανίζουν τον πολυτιμότατο  χρόνο -που εδόθη προς σωτηρίαν και ουχί προς μπαλαφαρίαν...)

Και εδώ αρχίζει το θέμα μου, περιστέρι μου.

Πριν συνεχίσω να επαναλάβω- κι ας γίνομαι βαρετή- ότι δεν έχω λάβει ψυχοφάρμακα ποτέ μου

(αν δε με πιστεύεις να σου δείξω όλα τα συνταγογραφημένα μου βιβλιάρια -τα έχω φυλάξει!),

να επαναλάβω ότι δεν υπάρχει ιστορικό ψυχασθένειας στους στενούς συγγενείς μου.

Κοντολογίς , δεν καπνίζω, δεν πίνω, δεν έχω αϋπνίες, και στα ναρκωτικά, προς το παρόν, με τη δύναμη του Κυρίου, δεν έχω παραστρατήσει.

Να τονίσω επίσης, ότι σπανίως βλέπω(σπανίως δηλαδή θυμάμαι) όνειρα και αν δω(θυμηθώ) είναι μάλλον ασήμαντα, χωρίς ιδιαίτερη φόρτιση, εκτός εξαιρέσεων, μετρουμένων στα δάχτυλα και των δυο χεριών- των ποδιών, όχι ...

(Ας πούμε όταν ήμουν έγκυος στο πρώτο παιδί, έβλεπα κάποια όνειρα αγωνίας, αναφερόμενα στην υγεία του έμβρυου...)

Να ξεκαθαρίσω ακόμη, ότι αρνητικά συναισθήματα -μίσους π.χ.- δεν έτρεφα για κανέναν- ούτε από άνθρωπο, είχα εισπράξει ποτέ μου κακία.

Εδώ που τα λέμε, τι στόχος κακίας να γίνεις, αν δεν έτυχε να βλάψεις ψυχή, ενσυνείδητα , αν δεν έχεις χωρίσει ζευγάρι,  αν δε ρουφιάνεψες, αν δεν έχεις πάρει τη δουλειά ή τον άντρα, κάποιας άλλης γυναίκας;

Εντάξει. Τα πεθερικά έβγαζαν μια ψύχρα (αναπτύσσει άριστες σχέσεις με την ψύχρα, η πεθερική πλειονότης) ψύχρα αντιμετωπίσιμη και ιάσιμη -όπως η συνέχεια, των σχέσεων, απέδειξε.

Εκτός από όνειρα- ποτέ των ποτών, δεν είχα καμία παραίσθηση και μάλιστα κακή- όπως αυτοί που μου 'λεγαν για τη «μώρα»...γι αυτό εξάλλου και τους διηγουμένους τα τοιαύτα, τους άκουγα με μισόκλειστο εσωτερικό μάτι και καχυποψία, κρυμμένη- προκειμένου να μην τους πληγώσω.

Και έρχόμαστε πάλι σε κείνο το βράδυ μετά την συνάντηση και την κουβέντα με τη συνάδελφο, Θέλμα.

Είπαμε ότι κατά τις έντεκα έπεσα εν ειρήνη και αγάπη

 (αφού αγκάλιασα τρυφερά και το παρακοιμώμενο...αρκουδάκι)

για ύπνο.

Και ενώ έχω αποκοιμηθεί περίπου μια ώρα,  νιώθω, ξαφνικά, στο βαθύ μου το πρωτοϋπνι, ότι με πλησιάζει κάτι πάρα πολύ κακό- χωρίς όμως να δω κάποια  εικόνα, ή  ήχο ν'ακούσω.

Ήταν απλά,  της ψυχής περίεργη αίσθηση.

Βιώνοντας, της απειλής το αιφνίδιο αίσθημα, απότομα  απ’ τον ύπνο τινάζομαι, ξυπνάω εντελώς, και πατώ ενστικτωδώς του πορτατίφ, το διακόπτη.

Το δωμάτιο φωτίζεται.

Ανακάθομαι, στο κρεβάτι, διπλωμένη στα γόνατα, και με ορθάνοιχτα μάτια, τι βλέπω απέναντί μου, Θεέ μου και Κύριε;

-Τι βλέπεις, πάλι, σαλεμενότατη;

-Βλέπω, ω βλέπω .... τη Μαρμάγκα, αυτοπροσώπως!

-Τη μαρμάγκα; Πάψε τα φούμαρα! Η μαρμάγκα είναι μεγάλο δηλητηριώδες σφαλάγγι.

Τι ακριβώς είδες δηλαδή;

-Τι είδα; Δεν περιγράφεται, περιστεράκι μου, αυτό που είδα!

Αχ! Θα το θυμάμαι ως να πεθάνωωωω!

Απέναντί μου, σε ύψος περίπου ενάμιση μέτρο απ' το δάπεδο, και μπροστά απ΄ τη λευκή, κλειστή πόρτα της κάμαρης, είδα  μετέωρη μια μορφή τρισδιάστατη, που ήταν σαν προτομή ανθρώπου, με κεφάλι καραφλό εντελώς, σαν κεφάλι εξωγήινου που ζωγραφίζουν σε κόμικς χωρίς όμως μάτια, αυτιά , μύτη- τίποτα !

-Ρε Σαλογραία...Κόψε τα ληγμένα, το καλό που σου θέλω!

-Το όν, επιμένω,  δεν είχε ούτε κορμό, ούτε χέρια ή πόδια, και στο ξαναλέω, χάπια δεν παίρνω!

Μόνο κεφάλι, είχε ο δαίμων,  όπως το περίγραψα, λαιμό και ο σχηματισμός του, έφτανε μέχρι το μπούστο, σαν κάτι προτομές για  σπουδαίους μακαρίτες που τιμής ένεκεν -από μπρούτζο, ή μάρμαρο- στήνουν στα πάρκα...

Αυτό το πλάσμα, το αποτελούμενο μόνο από κεφάλι -γλόμπο, χωρίς πρόσωπο, που εκτεινόταν η παρουσία του,  όλη κι όλη μέχρι το μπούστο, ήταν ζωντανό και έρχόταν πολύ αργά και απειλητικά πάνυ, προς τη μεριά μου.

Πλησίαζε  αργά προς το μέρος μου, η μετέωρη απρόσωπη μορφή, που έκπεμπε, ωστόσο,
 τ ή ν κακία την άφατη!

Τρόμος!

Ο δικός μου απόλυτος τρόμος.

Ήταν γκρίζα στο χρώμα, η αλλόκοτη μορφή, φτιαγμένη σαν από γκρίζα δαχτυλίδια καπνού...και ενώ δε διέθετε πρόσωπο- το πρόσωπο οριζόταν ως μια απλή, «τυφλή» επιφάνεια προσώπου- το πλάσμα αυτό, λέω, έκπεμπε προς εμένα, τέτοια άφατη κακία, την οποία, ουδέποτε στη ζωή μου, θα μπορούσα να φανταστώ ότι μπορεί να αισθανθεί μία γήινη ύπαρξη για μία άλλη, ή ένας άνθρωπος για έναν συνάνθρωπό του.


Το πλάσμα αυτό με μισούσε α ν α ί τ ι α (με βάση τη δική μου λογική) με μισούσε απίστευτα και ήθελε να με αφανίσει, να με καταστρέψει με τον οδυνηρότερο τρόπο.


Ευλαβικέ μου αναγνώστη, τα δευτερόλεπτα εκείνης της εμπειρίας που βίωσα με ορθάνοιχτα μάτια, μου φανήκαν αιώνες!

Δεν περιγράφεται, με λέξεις, της φρίκης μου, το συναίσθημα.

Το αγριότερο θρίλερ που θα έβλεπε κάποιος στο σινεμά, τόση εκπεμπόμενη κακία να περιγράψει δεν θα μπορούσε.

Το πλάσμα, ερχόταν προς εμένα, πλήρες μίσους.

Φρίκαρα τόσο πολύ, απ’το θέαμα και το αίσθημα της επικείμενης καταστροφής μου, που έβαλα αυθόρμητα, φωνή, με όλη την δύναμη των πνευμόνων μου :

-Παναγία μου , Σώσεεεεε!

Λέγοντας "Παναγία» το πλάσμα, αμέσως, εξαφανίστηκε!

Ο μακάρια κοιμώμενος -δίπλα- σύνευνος, πετάχτηκε επάνω σαν ελατήριο

(σου λέω, εκείνο το βράδυ, η φωνή μου, έσπαγε τζάμι...)

-Τι έπαθες κορίτσι μου; ρώτησε αλαφιασμένος(ναι...ναι...κάποτε και οι γριές υπήρξαν κορίτσιααα!).
Εξήγησα.

Πού να πιστέψει!

-Ελα μωρέ, ηρέμησε , ένα όνειρο θα είδες, ξεφύσηξε.

-ΔΕΝ ήταν όνειρο, σου λέωωωω!

Το είδα, το πλάσμα,  με τα μάτια ορθάνοιχταααα! διαμαρτυρήθηκα.

Βλέπεις εσύ όνειρα με τα μάτια ορθάνοιχτα;

Απόλυτα ξύπνιος;

Δε βλέπεις!

-Σώπα, βρε τώρα. Θα σου φάνηκε για πραγματικό. Δεν ήταν πραγματικό. Κοιμήσου, ησύχασε!

Όνειρο ήταν, επέμενε εκείνος με συγκατάβαση του επιστήμονα που ο ορθολογισμός του, του κατασκευάζει τις άπειρες βεβαιότητες περί του ότι υπάρχει, βασικά, μόνο ό,τι πιάνουμε και ό,τι βλέπουμε, και ότι βέβαια δεν μας απειλούν, με τόσο προσωπικό τρόπο, πνεύματα αόρατα, κακιασμένα.

«Εντάξει. Υπάρχει το δαιμονικό στον κόσμο, αλλά δεν είναι τόσο προσωποποιημένο. Αν θες, υπάρχουν οι δαίμονες, αλλά δεν ασχολούνται πια έτσι με μας...μην τρελαίνεσαι.

Είναι το κακό που πηγάζει απ' την άθλια προαίρεση των ανθρώπων, και που οι άνθρωποι το αποδίδουν στη δράση των δαιμόνων. Καμία σχέση! ».

Όνειρο, εφιάλτη, θα είδα εγώ, να μην ανησυχώ...

Και αφού επιστημονικώς με διαβεβαίωσε για άλλη μία φορά, ήσυχος περί της υφής της πραγματικότητας, μακάρια, ξανακοιμήθηκε.

Εμένα-περιττό να το πω- άργησε να με ξαναπάρει ο Μορφέας στην αγκαλιά του.

Ήτο πανικόβλητος και βγήκε για μπύρες
(ο Μορφέας ντε, σου εξηγώ- με παρακολουθείς ή έχεις χαζέψει;)

Είχα, ωστόσο, την απόλυτη βεβαιότητα για το πραγματικό της τρομακτικής εμπειρίας μου.

Δόξα τω Θεώ, ύπνο και ξύπνιο, ποτέ μου δεν τα μπέρδευα, ήξερα πότε κοιμάμαι και πότε ονειρεύομαι...όμως αφού ο ορθολογισμός του συντρόφου μου, το απέρριπτε, δεν επέμεινα.

Συνηθίζω να μην επιμένω, όταν ο άλλος αντιστέκεται για κάποιο ζήτημα.

Υποχωρώ ή σωπαίνω.

Εφόσον αντιστέκεται σημαίνει ότι δεν ήρθε ακόμα η ώρα του να καταλάβει...

Προσωπικά, πάντως, είχα αλαλιάσει.

Είδα και έπαθα μέχρι να ηρεμήσω, να με ξαναπαρηγορήσει ο ύπνος.

Από τότε, πού να ξανακοιμηθώ χωρίς να ανάψω καντήλι!

Χωρίς να θυμιάσω...

Δίνουν κι αυτές οι λεπτομέρειες προστασία, όταν συνοδεύονται  απ' τα ουσιαστικότερα της πρακτικής της Ορθόδοξης, μας διδάσκουν οι άγιοι της Εκκλησίας μας.

Κάποιος, ωστόσο, από τον πνευματικό κόσμο, είχε εξαιρετικά ενοχληθεί μαζί μου, και εκείνη τη νύχτα, άγρια με απείλησε.

Γιατί άραγε; Αφού τίποτα πνευματικό και καλό δεν είχα πράξει...

Απερίγραπτη εμπειρία.

Θα τη θυμάμαι, μέχρι να βγει η ψυχούλα μου.

(Ελπίζω τις όψεις των σκοτεινών και πονηρών δαιμόνων ούτε από μακριά να τις ξαναδώ...

Είναι απεγνωσμένο το συναίσθημα.

«Χριστούλη μου φύλαγε...θα διορθωθώ...δε θα ξαναχώσω μπινελίκια, δεν θα ξαναπώ παλιοκουβέντες, δεν θα ξανακαταραστώ να τους πσοφήσει το πουλί και να τους χαλάσει η τυφλεόραση, ήμαρτον!»).

...........................................

Κάπου ένα μήνα μετά αυτό το σκηνικό, ο Κύριος, μου έδωσε και μια επιπλέον
επιβεβαίωση, για το αντικειμενικώς δαιμονικό, της ιστορίας.
«Τυχαία» είδα σε ένα περίπτερο το περιοδικό «Τρίτο Μάτι».
Εκεί υπήρχε μια συνέντευξη του Αμερικάνου ψυχίατρου Ρέημοντ Μούντι, του οποίου βιβλία έχουν μεταφραστεί στην Ελλάδα.
Υπήρξε απ' τους πρώτους μετά την Ελίσαμπετ Κάμπλερ Ρος που ερεύνησε το θέμα των μεταθανάτιων εμπειριών...

Ξεκίνησε από άθεος και με την έρευνα έφτασε να πιστέψει και στην αθανασία της ψυχής , και στην ύπαρξη πνευματικού κόσμου- πλην, παρεκτράπτη σε οδούς πνευματικής πλάνης.

Έτσι, λοιπόν, έφτιαξε ένα δωμάτιο του σπιτιού μου και το διαμόρφωσε ως νεκρομαντείο, όπου καλούσε ψυχές "νεκρών" για επαφή -λέει- με τους ζωντανούς συγγενείς τους.
Δεν θα υπεισέλθω σε λεπτομέρειες.

Θα πω μόνο ότι η "ψυχή" του -εμφανιζόμενου, στο νεκρομαντείο του Μούντι- δήθεν "νεκρού" συγγενούς, έμοιαζε φτιαγμένη σαν από γκρίζα δαχτυλίδια καπνού...Αυτή η πληροφορία,  μου επιβεβαίωσε το αληθινό της κακίας του πνεύματος που παρουσιάστηκε.

Δεν την είχα ανάγκη την επιβεβαίωση, επειδή το έζησα το σκηνικό.

Όμως, και η επιβεβαίωση μου δόθηκε. Ίσως για την ακούσει ο ορθολογιστής, σύνευνός μου.

Ιδέα δεν είχα-ως τότε, ούτε και με ενδιέφερε- για το πώς μπορεί να παρουσιαστεί ένα κακό πνεύμα.

Έως και ως άγγελος φωτός , βέβαια, μπορεί να εμφανιστεί, λέν'οι ειδήμονες.

Υπάρχουν και πάμπολλες τέτοιες μαρτυρίες...δεν θα επεκταθώ...δε θέλω, θησαυρέ μου, να σε κουράσω...

................................

Πέντε χρόνια μετά αυτή τη μοναδική εμπειρία, χτύπησε ξαφνικά το τηλέφωνο.

Ήταν η φίλη η Θέλμα από την Κύπρο.

Χαρά μεγάλη.

Συναντηθήκαμε για καφέ στα Ψηλαλώνια της Πάτρας.

Ανάμεσα στ’άλλα, τότε, η Θέλμα μου απεκάλυψε ότι  η κουβέντα που είχαμε πέντε χρόνια πριν, υπήρξε για κείνην αφορμή, να συνειδητοποιήσει  πράγματα και να προβεί σε κάποιες πολύ σημαντικές αλλαγές στη ζωή της.

Κάνοντας αυτές τις αλλαγές, η ζωή της, μπήκε σε κανάλι ευλογίας.


Βρήκε σύντροφο με πίστη χριστιανική και αγάπη, είχε αποκτήσει και δυο παιδιά, και ένιωσε- λέει- την ανάγκη, ερχόμενη στην Πάτρα, να μου πεί και μένα ότι τα λόγια του Θεού, που ανταλλάξαμε τότε, ότι το Πνεύμα το Άγιο δεν τα άφησε άκαρπα, δεν πήγαν χαμένα.

Ότι διαμόρφωσαν στο βίο της, μια νέα πραγματικότητα.

Ευλογητός ο Κύριος, που ανασταίνει ψυχές που διψούν για τη δική Του Αλήθεια

Δεν είπα τίποτε στη Θέλμα, για να μη την τρομάξω- προκειμένου να μη της σκιάσω τη χαρούμενη διάθεση- αλλά τότε υποψιάστηκα, το γιατί, το διαολισμένο πνεύμα εκείνο το βράδυ, προ πενταετίας, οργίστηκε μαζί μου, και φανερώθηκε, όπως φανερώθηκε, απειλώντας με.

Την ευχαριστώ τη χάρη της Κυρίας Θεοτόκου που το έτρεψε σε φυγή και με προστάτεψε.

Να το θυμάσαι, λατρεμένο μου:

Το ύψος της καθαρότητάς Της, το βάθος της Ταπείνωσής Της, το τρέμουν πάσαι αι στρατιαί των πνευμάτων της Πονηρίας.

Να το θυμάσαι.

Σε κάθε πειρασμό, που αντιμετωπίζεις στον καθημερινό πνευματικό σου αγώνα ως αναζητητής του θελήματος του Κυρίου, σε κάθε δύσκολη περίσταση, σε κάθε ανάσα, να επικαλείσαι τη Χάρη Της.


Η Κυρία των Αγίων Αγγέλων, η Παρθένος Μαρία

είναι η Στολή των γυμνών παρρησίας.

Είναι η Στοργή, η πάντα πόθον νικώσα...

Νυν και αεί και εις τους αιώνες θα αποτελεί τη Σκέπη, την Ελπίδα, τη Φοβερά Προστασία μας....

Σαλογραία

.......................................................................................
























57 σχόλια:

  1. Kαλημέρα αγαπητή Σαλογραία!

    Πιστεύω ειλικρινά αυτά που αφηγήθηκες.

    Μιά γειτόνισσα που έφερνε λεκτικά το ταγκαλάκι στο σπίτι της,είχε διηγηθεί στη γειτονιά μια τέτοια εμπειρία.

    Ηταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και ο σύζυγός της κοιμόταν.

    Έκείνη διάβαζε περιοδικό με ανοιχτό το αμπαζούρ.

    Ξαφνικά κλείνει το φως του αμπαζούρ και νιώθει μια παράλυση στο σώμα.

    Πάει να σκουντίσει το σύζυγο,τίποτα,δε μπορούσε να κουνηθεί!

    Καθώς ήταν σβηστά όλα τα φώτα,βλέπει έναν ψηλό άνδρα μεγαλόσωμο μαυρο που το κεφάλι του έφτανε την πόρτα,φορούσε κουκούλα μαύρη και τα μάτια του ήταν κόκκινα.
    Εκείνο που της έκανε εντύπωση ηταν τα μάτια του..

    ''Με ζήτησες;''της είπε με μια φωνή που δεν ήταν ούτε αντρική ούτε γυναικεία..μια φωνή που μας την περιέγραψε σαν ''μαγίστικη'',σαν αυτές τις φωνές που είχαν οι κακές μάγισσες στα κοινούμενα σχέδια παλαιά...
    Τρελλάθηκε η κοπέλα!!!

    Θυμήθηκε την Υπεραγία Θεοτόκο...

    Αμέσως ψέλλισε''Παναγία μουυυυυυυ!!!!!!!''και αμέσως εξαφανίστηκε ο αρχέκακος.

    Εμπειρία είχα παλαιά όταν διάβαζα μικρή βίους αγίων..άκουγα φωνές..άκουγα καμπάνες...

    Μέχρι και θορύβους μέσα στο σπίτι.

    Το βράδυ για κάμποσο διάστημα δεν μπορούσα να κοιμηθώ επειδή άκουγα κάποιον που προχωρούσε στο σπίτι και ένιωθα τις παντόφλες του.

    Δεν ξεφεύγει κανείς από τα βέλη του και σε καθημερινή βάση,αφού ο ένας φεύγει και δέκα έρχονται..και φυσικά είναι τόσο μοχθηροί που πολλές φορές είσαι τόσο ανίσχυρος να τα βάλεις μαζί τους.

    Αλλά όταν επικαλεστεί κανείς τον Κύριο και την Θεοτόκο υπάρχει στηριξη και βοήθεια.

    Κάτω από το πετραχήλι να είναι κανείς μόνιμα και σταθερα και πολύ συχνά και με νηστεία και προσευχή και την Θεία Μετάληψη και όλα θα πάνε κατ ευχήν νομίζω..

    Ο ΘΕΟΣ ΑΣ ΜΑΣ ΦΥΛΑΓΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ!

    ΠΗΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ενδιαφέρον το Κείμενο. Αξίζει να το Μελετήσεις. Καλημέρα σε Όλους μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πηνελόπη έγραψες:

    "Μιά γειτόνισσα που έφερνε λεκτικά το ταγκαλάκι στο σπίτι της"
    Εννοείς προφανώς ότι η γειτόνισσα, έστελνε συχνά πυκνά κάποιους στο διάβολο...ναι...σε τέτοια περίπτωση μπορεί να συμβεί επίσης, τρομακτικό και κακό σκηνικό.

    Μου έλεγε ένας φίλος ευσεβής παιδοψυχίατρος για ένα μικρό αγόρι που...δαιμονίστηκε όταν το διαολόστειλε με μίσος ένας γονέας και έτρεχαν σε παιδοψυχίατρο, νομίζοντας ότι υπήρχε ψυχικό νόσημα...ενώ το μικρό αγόρι ήταν δαιμονισμένο...

    Αν δεν το έχεις πάθει και συμβεί να διαβάσεις τα σχετικά, σου φαίνονται παραμύθια...για αγρίους ή για σαλταρισμένους βλάκες χριστιανούς.

    Μόνο αν έχεις πάθει το πιστεύεις.

    Είμαι βέβαιη ότι και άλλοι αναγνώστες θα ήθελαν να μοιραστούν μαζί μας, παρόμοια εμπειρία.{

    Εμείς θα τους πιστέψουμε πάντως...

    Ένας αδελφός από την ενορία μου της Πάτρας, πριν είκοσι χρόνια, μου έλεγε ότι βρήκε την Ορθόδοξη Πίστη στη φυλακή, όπου τον είχαν κλείσει, για κάποιο ποινικό αδίκημα.

    Μέχρι τότε,ζούσε σε πλήρη άγνοια, δεν είχε ιδέα από τα πνευματικά, αλλά στη φυλακή, τον έβαλε σε ευλογημένο δρόμο, ένας συγκρατούμενος ευσεβής, που ήταν μέσα για χρέη...

    Κάθε μέρα λοιπόν, στο κελί τους, διάβαζαν όρθρους, εσπερινούς, παράκληση στη Θεοτόκο, και έκαναν και νοερά προσευχή.

    Αυτό ενόχλησε εξαιρετικά, έναν συγκρατούμενο που στην κοσμική του ζωή, ήταν μάγος και μέντιουμ
    και το φίλο μου το Χαρίλαο

    (Χαρίλαο τον έλεγαν, όχι Νικηφόρο, που έγραψα στο σχόλιό μου αρχικά, τώρα το θυμήθηκα.
    Νικηφόρος ήταν ένας φίλος του, τους συναντούσα συχνά παρέα στο δρόμο, πριν λίγο ανέβασα το σχόλιο με λάθος στο όνομα... είχα να τον σκεφτώ και πολύν καιρό...συγχωρήσατε...)

    τον έβριζε χυδαία και τον απείλησε μια μέρα ότι θα του στείλει κακό πνεύμα στο κελί του, προκειμένου να τον κάνει μαύρο στο ξύλο...

    Ο Χαρίλαος, βρισκόταν τότε, στην αρχή του αγώνα του εσωτερικού και δεν πολυπίστεψε ότι συμβαίνουν τέτοιες ιστορίες για αγρίους, όμως, τη νύχτα που ο μάγος του ΠΡΟΕΙΠΕ, και ενώ ο συγκρατούμενος του Χαρίλαου, κοιμόταν βαθιά, φανερώθηκε μέσα στο κελί, ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΦΑΝΕΡΩΘΗΚΕ,λέω, ένας πελώριος αγριάνθρωπος, με φριχτό παρουσιαστικό που απείλησε και λεκτικά, άσχημα το φίλο μου, και μετά χάθηκε από μπροστά του...

    Ο Χαρίλαος, έπαθε πλάκα ΦΡΙΚΑΡΕ....πολλαπλασίασε τις προσευχές, ο μαύρος μάγος του διπλανού κελιού, σκύλιασε, τον απείλησε τον έβρισε τρισχειρότερα, του έστειλε άλλες δυο φορές, δυνατότερο δαίμονα...

    Το Χαρίλαο, τον φύλαξε η Χάρη της Παναγίας μας...

    Ο Χαρίλαος, τα είχε δει ΟΛΑ εκείνες τις νύχτες...
    Πολλαπλασίασε τις προσευχές, στερεώθηκε.

    Βγήκε από τη φυλακή, ένας άγιος άνθρωπος, με μεγάλη προσήλωση στα της Ορθόδοξης εμπειρίας.

    Με μεγάλη πνευματική συνέπεια έζησε τον υπόλοιπο βίο του.
    Δεν κορόΪδευε, δεν ήταν χλιαρός...επειδή ΕΙΧΕ ΨΗΛΑΦΗΣΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ...

    Μου τα αφηγείτο συγκλονισμένος στην ενορία του Αγίου Μάρκου Πατρών, όταν τον είχα πρωτογνωρίσει, δυστυχώς δεν κάθισα τότε να καταγράψω λεπτομέρειες, είχα τα παιδιά μικρά , ήμουν και γω σε τρέξιμο μεγάλο...πάντως, η ουσία αυτή είναι.

    Ο Χαρίλαος, έλαβε γεύση της κακότητας του πνευματικού κόσμου, και εκ του αντιθέτου στερεώθηκε στην αγάπη του Τρισαγίου Θεού.

    Για τον καθένα, είναι της Επιστροφής, παράξενος και μοναδικός ο δρόμος.

    Ας είναι αναπαυμένη η ψυχούλα του, ας έχουμε την ευχή του...
    (εδώ και μερικά χρόνια δε ζει πλέον...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα, αγαπημένο μου.
    Να είσαι πάντα καλά. Από ποια περιοχή μας διαβάζεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα από Ξάνθη.Αγαπητή Σαλόγραια μου Έχεις Πάει Ποτέ Εκεί Πέρα?Σου Απάντησα στο Προηγούμενο Μήνυμά σου. Συνέχισε για Κάθε τι που Αξίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νομίζω εδώ και πολλά χρόνια πέρασα από Ξάνθη, πηγαίνοντας για το Μοναστήρι της Παναγίας της Εικοσιφοίνισσας...ήταν τότε που ήθελα να γίνω καλογριά...αλλά δεν ήμουνα άξια...δεν είχα την ΚΛΗΣΗ...
    Στην Ξάνθη, είχε έρθει πριν λίγα χρόνια μια ανεψιά μου...
    Υπάρχει εκεί, μια θαυματουργή εικόνα που μυροβλύζει;
    Είχα και μια σπιτονοικυρά, παλιά στην Πάτρα, από Ξάνθη, την μακαρίτισσα την κυρία Γλυκερία.
    Εξαιρετική γυναίκα.
    Αστέρι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μήπως πήγαινες για την Ξάνθη και πέρασες από την Εικοσιφίνισσα; Εκτός και αν ξεκίνησες από την Αλεξ/πολη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δηλαδή -αν κατάλαβα καλά- ο ..Γκρίζος σ΄επισκέφθηκε με τσατίλα, γιατί η κουβέντα σου με την θέλμα στάθηκε αφορμή να του ξεφύγει η τελευταία; Έτσι είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ;-(
    Άκο δω, παλιοχλευαστή, γηραιών κυριών:
    ΔΕΝ
    είμαι υποχρεωμένη ούτε τη γεωγραφία να την παίζω στα δάχτυλα, ούτε να θυμάμαι τα ακριβή δρομολόγια των παλαιολιθικών μου χρόνων, μα για Όνομααα,
    να μην αφήσετε έναν άνθρωπο να εκφραστεί ελευθέρως!
    Τι πράμα ειν'τούτοοοο χαχαχα!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπημένο μου

    Σύννεφο(Cummulus)- με παντελόνια ;-)

    αυτό που ρωτάς για το...παγκάκιστο Γκρίζο που με απείλησε εκείνη τη νύχτα, είναι μια υπόθεση εργασίας που μπορώ αφελέστατα και εντελώς ανθρώπινα να κάνω, συσχετίζοντας τα μικρογεγονότα
    της δικής μας ζωής(εμού και της Θέλμας).

    Τα πραγματικά αίτια της εμφάνισης π ο τ έ κανείς
    δεν μπορεί να τα γνωρίζει με βεβαιότητα.

    Εν εσόπτρω και εν αινίγματι, έως άρτι γιγνώσκομεν...

    Η τρομάρα που πήρα, μου φτάνει για το υπόλοιπο του βίου μου, πάντως...και όσο ζούμε και είμαστε στην Επίγεια Παλαίστρα, ουδείς, απολύτως ουδείς, έχει ξεφύγει τον κίνδυνο των μυρίων βελών, διχτύων, παγίδων...
    Γι αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία στην υμνολογία της, μας παρομοιάζει μυστικά -τους συνταφέντας και αναστάντας δια του Αγίου Βαπτίσματος στο Θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου Ιησού- μας παρομοιάζει, λέω, με πολυόμματα Χερουβίμ...

    ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ πρέπει να έχουμε.
    Μάτια παντού.

    Προκειμένου να μη συληθεί η Χάρη που ελάβαμε εν λαμπροφόρω Ημέρα Απολυτρώσεως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ήμουν άσχετη με την Ορθοδοξία και μάλιστα χλεύαζα και αυτούς του κατηχητικού με τους κότσους κλπ. Όταν αργότερα άρχισα να αναζητώ και γνώρισα νέους που με διαφώτισαν, τότε μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, δηλαδή λίγο πριν κοιμηθώ, είδα καθαρά μια εικόνα με χρώματα, σαν έναν πίνακα ζωγραφικής, που είχε κάτι ανθρωπάκια που σέρνονταν στο έδαφος, μαύρα και σιχαμερά, όσο τα ποντίκια, και κάτι ψιλόλιγνες φιγούρες λευκές και αιθέριες, που ήταν πάνω απο τα μαύρα ανθρωπάκια. Ο νούς μου, χωρίς να ξέρω πως πήγε στα δαιμόνια και στους αγγέλους. Δεν μου δημιουργήθηκε φόβος, ήταν απλά μια εικόνα χωρίς να συμμετέχω σε τίποτε και χωρίς να μου προκαλούν συναισθήματα. Το θαυμαστό, όμως, ήταν που στην παρέα μου μετά απο λίγες μέρες, ήρθε η κουβέντα για την κόλαση και τον πρράδεισο, και κάποιος ανέφερε ένα όραμα που είχε δεί ένας γνωστός του μετά απο πολύ προσευχή και του αποκαλύφτηκε η κόλαση ακριβώς με την εικόνα την οποία είχα δεί και εγώ, στο μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Σοκαρίστηκα και μάλιστα ο γνωστός μου που έκανε την διήγηση έλεγε ότι τα μαύρα ανθρωπάκια είναι τα δαιμόνια εξ αριστερών και οι λεπτές φιγούρες ήταν τα δαιμόνια εκ δεξιών. Όπως θα μπορούσε κανείς να καταλάβει τότε ήταν που με έπιασε τρόμος και αλαλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @3:29
    Σ'ευχαριστώ πολύ για την εμπειρία που καταθέτεις, αγαπημενο μου.
    Πραγματικά, σ'εκάστη ψυχή, δίδεται προς ωφέλειαν και φωτισμόν, ένα εντελώς ιδιαίτερο και προσωπικό σκηνικό που μπορεί να δένει ως παζλ με άλλες προηγούμενες εμπειρίες, έτσι που να συνειδητοποιεί κανείς ότι τίποτε απολύτως δεν είναι τυχαίο, αλλά
    άπαντα τα περιστατικά- και τα φαινομενικώς λυπηρά- συμβαίνουν για ωφέλεια ψυχών και υπάρχει ένας σοφός, βαθύτερος λόγος που λαμβάνουν υπόσταση.

    Αν βρώ καιρό θα σας παρουσιάσω μια εμπειρία τρομακτική, ανάλογου χαρακτήρα που αφηγείται και ο Κοέλο σε άνθρωπο που τον ρώτησε, πώς απέκτησε χριστιανική πίστη ενώ ήταν αρχικά, αντίχριστος και άθεος.
    Είμαι βέβαιη ότι όποιος χριστιανικά αγωνίζεται -παρά τις όποιες αδυναμίες και τα λάθη του- έχει εμπειρίες ανάλογες, και θα ήταν ωφέλεια να τις ακούσουμε, αν θα ήθελε να τις μοιραστεί με την καλή μας παρέα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. 5:04

    Αγαπημένο μου τέτοια θρίλερ όνειρα, νομίζω είναι συνηθισμένα στην παιδική ηλικία.

    Δεν ξέρω τι θα έλεγε ένας ειδικός, αλλά σαν εκφράσεις μη επεξεργασμένου άγχους και φόβου, μου φαίνονται.

    Όσο για τους κυβερνήτες των κρατών, τους ταλαίπωρους δηλαδή αναλώσιμους γραμματείς των αφανών ελαχίστων κοσμοκρατόρων, έτσι όπως τους βλέπω στη φυσιογνωμία, δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα.

    Από τα έργα τους όμως κρίνοντας,υποψιάζομαι ότι μάλλον σε δίκαια μονοπάτια δεν περπατάνε...
    ;-)

    Και δεν ανεβαίνεις σε τέτοια πόστα κοσμικής ανόητης ισχύος, αν δεν έχεις δώσει γήν και ύδωρ, πυγήν και περισκελίδα...
    :-)

    Όλως το αντίθετο...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "Εκεί, λέει, που είναι ξάπλα ο άνθρωπος, λίγο πριν κοιμηθεί συνήθως- ευρισκόμενος δηλαδή μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ή αφού κοιμάται και αρχίσει να ξυπνάει- νιώθει το σώμα του, σαν ολικά παραλυμένο, και αισθάνεται να τον πλησιάζει μια απειλητική, ψυχοπλακωτική, αόρατη- ή σαν σκιά φαινόμενη- δαιμονική, παρουσία.

    Θέλει, τότε τρομαγμένος, ο άνθρωπος να φωνάξει και δεν μπορεί.
    Θέλει να κουνήσει τα δάχτυλα, να κάνει το σταυρό του και πάλι δεν μπορεί."

    Το ξέρω αυτό το συναίσθημα!
    Σε όνειρα-εφιάλτες που έχω δει στον ύπνο μου, στη ζωή μου.
    Κυρίως στην παιδική ηλικία.
    Για παράδειγμα, να είναι ο δολοφόνος αντεροβγάλτης μπροστά σου, και να θες να ουρλιάξεις, και να μην βγαίνει φωνή.
    Αυτό ήταν το πιο οδυνηρό από όλα. Να προσπαθώ να ουρλιάξω, και να μη μπορώ να μιλήσω, να μη βγαίνει φωνή. Να προσπαθώ, να προσπαθώ, αλλά, τίποτα!
    Σε έναν από αυτούς τους εφιάλτες, κατέβαλα τόση μεγάλη προσπάθεια μέσα στο όνειρο (γνώριζα οτι βρισκόμουν σε όνειρο, κι όχι σε πραγματικότητα)να μιλήσω, κατέβαλα τόσο μεγάλη προσπάθεια, να φωνάξω, να ουρλιάξω, να στριγκλίσω, τόση πολλή προσπάθεια, που, τελικά, στο τέλος, από την πολλή προσπάθεια, ακούστηκε να βγαίνει από το στόμα μου ένα πολύ σιγανό ψέλισμα και ξύπνησα αμέσως. Από τότε ίσως δεν ξαναείδα τέτοιο εφιάλτη.

    Όσο για το να δω ζωντανά μια δαιμονική τρομακτική παρουσία, δεν μου έχει συμβεί, δόξα το Θεό.


    Μιας και πιάσαμε κουβέντα για δαιμονισμένους..
    Οι κυβερνήτες των χωρών μου μοιάζουν εμένα κάπως δαιμονισμένοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τέλος πάντων, άλλαξε τώρα η σειρά.
    Ηρθε πρώτα το σχόλιο των 5:17 και μετά απάντησα στις 5:14 αλλά η ώρα φαίνεται λάθος , διότι το σχόλιο το ανέβασα πάλι χωρίς μια τελευταία παράγραφο, που ήταν επανάληψη της αρχικής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αναφέρεται από ανθρώπους που έχουν βιώσει την απαίσια παρουσία του εξαποδώ ή των δαιμονίων του ότι, μετά την αποχώρησή τους, υπάρχει αφόρητη δυσωδία.

    Είναι έτσι;

    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Να ενημέρωσω για τη Γέλιτσα-είναι Σέρβα έγγαμη με έλληνα- είχα ζητήσει προσευχή σε προηγούμενη ανάρτηση.
    Ετών 39 η Γέλιτσα, κόντεψε να πεθάνει απο τη γρίπη του Η1Ν1 ...
    Είχε μείνει έγκυος στο πρώτο παιδί μετά από μεγάλο και χρόνιο αγώνα...
    Θα της έπαιρναν και το έμβρυο με χειρουργείο, την επόμενη μέρα, της ανακοίνωσης που σας έκανα...
    Δεν ξέρω πόσοι και ποιοι προσευχήθηκαν και τι τάματα έκαναν, αλλά την επόμενη, ενώ ο πυρετός ήταν ακατέβατος υψηλότατος και η γυναικα στην εντατική σε κώμα, ΞΑΦΝΙΚΑ, έπεσε ΤΕΛΕΙΩΣ ο πυρετός, σημείωσε μια θεαματική βελτίωση, γλίτωσε την αφαίρεση του εμβρύου και την έβγαλαν από την εντατική...σε άλλο θάλαμο...
    Συνεχίστε αγαπημένα μου, το καλό σας έργο...
    Θα σας ενημερώσω πάλι...
    Σας ευχαριστώ...
    Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΕΙ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Παναγιώτη φίλτατε
    αχ φοβερό και αυτό...ισχύει...

    Εχω μια περίπτωση φίλης, με κρυφό δαιμόνιο, που μετά τη θεία λειτουργία, την έπιασε μια ήπια κρίση και έλεγε με αλλόκοτο ύφος και γουρλωμένα μάτια:

    -Κάτι εδώ μέσα(στο ναό) βρομάει πολύ άσχημα!
    Κάτι εδώ μέσα βρομάει πολύ άσχημα!
    (ο ναός ευωδίαζε υπέροχα από το θυμίαμα)
    Να δεις, θα τα καταφέρουμε και ΘΑ ΤΟΝ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΑΠΟ ΔΩ ΤΟΝ παπά!
    Θα τον διώξουμε!

    Η έκφραση του προσώπου της είχε μεγάλη κακία...ήταν φοβερό..τρόμαξα.

    Και πράγματι,οι εξαποδοί, δια ρουφιανιών και φριχτών καταστάσεων, στους επόμενους μήνες, έκαναν ό,τι μπορούσαν και δε μπορούσαν προκειμένου να τον διώξουν από εκείνο τον ευλογημένο ναό, τον εντιμότατο ιερέα.

    Ευτυχώς κάποιοι ενορίτες άντεξαν τον πόλεμο και η ενορία δεν διαλύθηκε εις τα εξ ών συνετέθη...
    Υπήρξε μεγάλη επίθεση από τα πνεύματα της πονηρίας, ακριβώς διότι γινόταν έργο...

    Υπάρχει επίσης και η άρρητη ευωδία από τα λείψανα των αγίων, που την ΙΔΙΑ στιγμή κάποιοι τη νιώθουν και τους έρχονται δάκρυα στα μάτια και κάποιοι άλλοι δεν καταλαβαίνουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.

    (Αυτό αποδεικνύει περιτράνως, σε καλοπροαίρετη ψυχή -νομίζω- ότι η ευωδία των αγίων λειψάνων ΔΕΝ είναι από αρώματα που ρίχνουν οι παπάδες-άπαγε! αν ήταν έτσι, το άρωμα ΟΛΟΙ θα το μύριζαν)

    Θυμάμαι κάποτε βρέθηκα στον άγιο Γεράσιμο, με δυο κοπέλες , για μια θεατρική παράσταση που οργανώναμε...

    Αυτές ήταν και κρυωμένες.
    Όταν άνοιξε η λάρνακα του μεγάλου αυτού ασκητή και δαιμονομάχου, κατά έκπληκτη δήλωσή τους, ευωδίασε όλη η εκκλησία, από το καταπληκτικό άρωμα που ξεχύθηκε.
    Έβαλαν τα κλάματα από τη συγκίνηση...

    Δίπλα τους ήμουνα εγώ -η καλτάκα- που δεν ήμουν κρυωμένη καθόλου και ΔΕΝ ΈΝΙΩΣΑ ΤΙΠΟΤΑ.

    Είχα πάει όμως στο μοναστήρι του Αγίου,για να προσκυνήσω το άγιο λείψανο, ελαφρώς...μπογιατισμένη...

    ΤΕΤΟΙΟ ΒΟΔΙ...ΒΟΔΙ ΟΛΚΗΣ...

    Έχω και την ιστορία της Σάμης...

    Αυτή η σκληρή κοπέλα,που γνώριζα παλιά, από αναρχοαυτόνομη ύπαρξη, προσελκύσθηκε στην Ορθοδοξία χάρη στο έλεος και την ανέκφραστη αγάπη που της έδειξε δι αρρήτου ευωδίας επί τριήμερο- όπου και αν πήγαινε στην Κεφαλονιά,όπου είχε βρεθεί τυχαία για διακοπές- ο μέγας αθλητής του Χριστού και μέγας δαιμονομάχος άγιος Γεράσιμος...
    Συγκλονίστηκε από την ανερμήνευτη ευωδία η Σάμη, που την ακολουθούσε μέχρι και μέσα στη θάλασσα, και άρχισε να ψάχνεται...μέχρι που βρήκε την άκρη, και την αρχή της χαράς της...

    ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ...

    Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ...

    ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΛΟΓΟ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΝ ΗΜΕΡΑ ΚΡΙΣΕΩΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
    ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ, ΩΣ ΛΑΟΣ, ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΠΕΣΕΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @ Σαλογραία 1:36
    Χαχα! Τι να μας πείς τώρα...την άλλη φορά πήγες στην Ρωσία και μας έλεγες ότι ήσουνα στην Κροατία ή κάτι τέτοια. Εσυ κατήργησες τα σύνορα να πάρει η ευχή, η Εικοσιφίνισσα θα σε ξεφύγει...χαχα!
    Είσαι απίστευτη...πολλά φιλιά, και μια προσευχή για την Αρειανάρα μας που σήμερα παίζει την πρόκριση στο Μάντσεστερ. :-)) VAMOS ARIS
    http://www.super3.gr/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Σαλογραία,

    Από ό,τι φαίνεται, πριν την ημέρα της κρίσεως, θα περάσουμε δοκιμασία ως λαός. Ήδη, νομίζω, πολύς κόσμος βιώνει οικονομική ανέχεια. Δεν φαίνεται πιθανή μια γρήγορη οικονομική ανάκαμψη. Ίσως είναι δοκιμασία από τον Θεό να συνετιστούμε.

    Όμως, χωρίς να το πολυκαταλαβαίνουμε, έχουμε εκτός από την κρατική μας οργάνωση και μία άλλη...

    Παρατηρείστε ότι στις ενορίες που έχει όλη η Ελλάδα, σε πόλεις και χωριά, η διάταξη είναι όπως των μοναστηριών. Στην μέση της ενορίας είναι η εκκλησία (το καθολικό) και γύρω-γύρω τα σπίτια ή τα διαμερίσματα (τα κελλιά). Για να κάνουμε έγγαμο βίο πήραμε ευλογία από τον Θεό. Κατά το θέλημά του προσπαθούμε να ζούμε.

    Τώρα, μπορεί οι δαίμονες κατά παραχώρηση Θεού, να έρχονται οφθαλμοφανώς και να μας ...φρικάρουν (αυτό είναι από το freak ή το φρίκη; δεν ξέρω). Ας είναι αφορμή να τρέξουμε στην εκκλησία.

    Νομίζω πώς όσοι έχουν τέτοια εμπειρία ίσως δυσκολεύονται να την κοινοποιήσουν. Μοναχός μου διηγήθηκε πως ο ίδιος ο Εωσφόρος παρουσιάστηκε σε εκκλησία σε δύο νέους ανθρώπους της εκκλησίας. Τρομοκρατήθηκαν τόσο πολύ και έφυγαν τόσο γρήγορα, που με το αυτοκίνητο κάλυψαν μία διαδρομή σε λιγότερο από τον μισό χρόνο που κάνανε συνήθως. Ο εξαποδώ ήταν ψηλός είχε ουρά, κόκκινα αιματώδη μάτια και απαίσια δυσωδία που έμεινε και όταν έφυγε. (Ο Θεός να φυλάει..)

    Αν πάλι ο Θεός επιτρέψει μεγάλη δοκιμασία για όλους μας, νομίζω ενωμένοι μέσα στην εκκλησία να το αντέξουμε πολύ ευκολότερα.

    Η βοήθεια του Θεού, της Παναγίας και των Αγίων είναι παραπάνω από εμφανής-δείτε την Γέλιτσα.

    Υπέροχο το βίντεο που έχεις μετά το κείμενο σου. Όπως και πολλά άλλα βέβαια...

    Να σε έχει Θεός πάντα καλά.

    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Cummulus
    Το καλοκαίρι πήγα με την Ιερά Μονή των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης σε Ουκρανία και Ρουμανία.
    Δεν πήγα στη Ρωσία.
    Είπα για Ρωσία;

    Τωρα η αλήθεια είναι ότι μπερδεύω την Κροατία με την Ουκρανία λόγω του ΚΡΡ που έχουν μέσα και οι δύο λέξεις...
    Εδώ τόσα χρόνια κάνω τα δρομολόγια Πάτρα Αθήνα και δε θυμάμαι αν το Δερβένι είναι μετά από την Ακράτα, πηγαίνοντας ή ερχόμενη από Πάτρα ή Αθήνα.
    Χάλια αδιόρθωτα.
    Θα ντρέπεται για μένα αφάνταστα ο μακαρίτης ο δάσκαλός μου, του δημοτικού.

    Ούτε να βρω πού ήταν η Ανατολή δεν μπορούσα, άμα με έβγαζες έξω το καταμεσήμερο, ξαφνικά.

    Αλλά, είδα κάποτε το μεταπτυχιακό φοιτητή ενός γνωστού, σε φιλικό τσάι, μια χαρά παιδί ο μεταπτυχιακός, αρραβωνιασμένος , όλα τέλεια φαίνονταν.
    Όταν μείναμε μόνοι είπα στον καθηγητή του:

    - Φοβάμαι ότι αυτός ο νεαρός θα πετάξει σχιζοφρένεια και θα αυτοκτονήσει.

    Δυστυχώς, μερικά χρόνια αργότερα, ο φέρελπις εκείνος νεαρός πήρε διάγνωση για σχιζοφρένεια και αυτοκτόνησε.

    ΟΧΙ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΡΟΟΡΑΤΙΚΟ, ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΑΑ!
    :-(
    ΑΠΛΩΣ, ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.
    :-)
    Από κει και μετά, κορόΪδευε εσύ, όσο θέλεις...
    Το δέχομαι γιατί ξέρω ότι το κάνεις με αγάπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Παναγιώτη μου
    Ιστορίες με τέτοιες εμπειρίες υπάρχουν πολλές, αλλά δεν τις κοινοποιούν εύκολα οι άνθρωποι διότι φοβούνται ότι θα χαρακτηριστούν ως τρελοί για τα σίδερα.
    Προσωπικά, πρόλαβα από την αρχή και δήλωσα ΘΕΟΤΡΕΛΗ, οπότε, δε με νοιάζει ό,τι κι αν πείτε, διότι...ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται...

    Σε κάθε εποχή, οι πιστοί δοκιμάζονται δια πολλών θλίψεων, δια πολλών ταπεινώσεων.

    Με τη θεία ενίσχυση -ΟΧΙ ΜΕ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ-θα περάσουμε επιτυχώς την ταραχώδη θάλασσα του απατηλού αυτού βίου...

    Τη θλίψη δεν την αποφεύγει κανείς.
    Χαίρομαι διότι μπορούμε να χαιρόμαστε εν αυταίς και να έχουμε ζωντανή την Ελπίδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Να καταθέσω και εγώ κάτι σχετικό; Εχω διαβάσει το βιβλιο του π.Στέφανου Αναγνωστόπουλου 'Η Ευχη μέσα στον κόσμο' όπου αναλύει με πολλά παραδείγματα τη δύναμη της μονολόγιστης ευχής 'ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ'(το συστήνω σε όλους). Όταν ένα πρωί Κυριακής πήγαινα εκκλησία και περνούσα από ένα σχετικά ήσυχο δρόμο βλέπω μία νοικοκυρά να κλαδεύει τον κισσό που είχε σχεδόν σκεπάζει το μαντρότοιχο της οικίας της. Λίγο πριν περάσω δίπλα της -καθώς και αυτή βρισκόταν στο πεζοδρόμιο εκτός της αυλής της - δε ξέρω πως άρχισα από μέσα μου να λέω την ευχή . Μόλις την προσπερνώ ακούω να λέει: 'Δες πας στον διάολο πρωί -πρωί' με μια φωνή άγρια και χοντρή ! Την κυρία δεν τη γνωρίζω , ούτε και αυτή βέβαια , αλλά δε νομίζω να την ενόχλησα που πέρασα δίπλα της , περπατώντας πάνω στο πεζοδρόμιο, ώστε να με διαολοστείλει ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΣ ΚΑΝΩ Ή ΝΑ ΤΗΣ ΠΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Μόλις το άκουσα πέτρωσα , δεν κοντοστάθηκα να της ζητήσω το λόγο , ούτε και γύρισα να την κοιτάξω , γιατί έχοντας δει από πριν το πρόσωπό της προφίλ είδα ότι ήταν άγριο και μετά από αυτό που μου είπε υποθέτω ότι θα ήταν ακόμη αγριότερο. Συνέχισα να περπατώ , αλλά στην επιστροφή δεν πέρασα από τον ίδιο δρόμο. Πιστεύω ότι η γυναίκα πειραζόταν από δαιμόνιο και αυτό κάηκε από το όνομα του ΧΡΙΣΤΟΥ μας. Ευχαριστώ για την φιλοξενία , Βίκυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πω πω Βίκυ!
    Έχω παρόμοια εμπειρία με προσευχή και καταλαβαίνω ποοοολύ καλά τι μου λες...
    Ναι, σε ορισμένες περιπτώσεις, διαολίζονται πολύ τα... παγανά άν ό άνθρωπος εργάζεται μυστικά, με τη νοερά προσευχή.
    Να τον φάνε θέλουν...
    Μια μέρα μπήκα στην ψυχιατρική πτέρυγα του Πανεπιστήμιου του Ρίου να δω ένα φίλο και εκεί, μια άγνωστη -γύρω στα σαράντα- ασθενής, μόλις με είδε έφτυσε με περιφρόνηση, έκανε μια χλευαστική μετάνοια δήθεν στη γή και με φώναξε "καριόλααα!"με πολλή κακία.

    Δεν ήμουν ντυμένη θεούσικα, ούτε είχα δείξει καμία θρησκευτικότητα.
    Μου έκανε εντύπωση πώς η άλλη θύμωσε μόνο που με είδε...
    Επίσης μου έκανε εντύπωση που απαγόρευαν ως επισκέπτες, Ορθόδοξους ρασοφόρους ιερείς, διότι λέει, οι ασθενείς...εξαγριώνονται με τους παπάδες...














    1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω στην αγάπη σας, αγαπητοί,
    ότι ο διάβολος χρησιμοποιεί την τακτική του αιφνιδιασμού , όπως ο κάθε καλός εχθρός.

    Εάν έχεις μάθει ΝΑ ΜΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΣ, υπό καθεστώς αιφνιδιασμού, ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, είσαι προστατευμένος.
    Ακύλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μπορείς να γίνεις λίγο πιο επεξηγηματικός αγαπητέ; Καταλαβε το ήμισυ του σχολίου σου, ότι ο διάβολος χρησιμοποιεί τον αιφνιδιασμό , το υπόλοιπο περί μη ενέργειας μου είναι ακαταλαβίστικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ήθελα να πώ
    ότι όταν ο άνθρωπος αιφνιδιάζεται από κάποια επίθεση του πονηρού και ΤΑΡΑΖΕΤΑΙ, ότι ΤΟΤΕ, πρέπει να ΒΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ, ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΙΩΠΗΛΟΣ, και ήρεμος, ΕΣΤΩ εξωτερικά,
    προσευχόμενος μυστικά, και ζητώντας ειρήνη Θεού και φώτιση.

    ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΡΗΝΕΥΣΕΙ
    ΤΟΤΕ και μόνον ΤΟΤΕ, να επιτρέψει στον εαυτόν του να μιλήσει ή να πράξει εκείνα που πρέπει, με βάση του Κυρίου το Νόμο.
    Ακύλας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. θέλοντας και μη παραμένεις σιωπηλός , γιατί πετρώνεις από τον τρόμο που σου προκαλεί η επίθεση........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @12:09
    Περιστεράκι μου
    Εξαρτάται από το είδος της επίθεσης.
    Είναι επιθέσεις που δε δημιουργούν τρόμο.
    Δημιουργούν ευχαρίστηση ανακατεμένη όμως με ταραχή.
    Σημασία έχει να εξαλειφθεί η ταραχή και η σιωπή να συνοδεύεται από εσωτερική ειρήνη.
    Τότε μόνο, μπορεί να μιλήσει και να ενεργήσει φωτισμένα ο κάθε πιστός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Και εγώ έχω ανάγκη των προσευχών σας για μια μάχη με τον θάνατο που δίνει ο σύζυγος μου...
    Eίναι πολύ χάλια...

    Ο ΚΎΡΙΟΣ ΝΑ ΒAΛΕΙ ΤΟ AΓΙΟ ΧΈΡΙ ΤΟΥ..
    ΣΕ ΑΥΤΌΝ ΈΧΩ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΠΊΔΕΣ ΜΟΥ...
    ΞΈΡΩ ΌΤΙ ΜΟΝΟ ΈΝΑ ΘΑΎΜΑ ΘΑ ΤΟΝ ΣΏΣΕΙ...


    :{

    ΒΑΣΙΛΙΚΉ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Aγαπητή Σαλογραία σε παρακολουθώ ανελλιπώς,χωρίς σχόλια.Τώρα όμως μπήκα στον πειρασμό να γράψω...αρχικά τρόμαξα με την εμπειρία σου,σιγά-σιγά όμως άρχισα να προβληματίζομαι και θέλω να αναφέρω ένα περιστατικό που έζησα και λόγω αμφιβολιών δεν ασχολήθηκα...πρίν από αρκετά χρόνια νοσηλευόταν η υπερήλικη μητέρα μου σε θάλαμο Δημόσιου Νοσ.Ηταν πολύ βαριά και η ίδια ζήτησε τον πνευματικό της να την επισκεφθεί και να την κοινωνήσει.Ο πνευματικός της ήταν καλόγερος και στην έκκληση της μητέρας μου ζήτησε για ευνόητους λόγους να πάει στο Νοσ.βραδυνή ώρα.Δεξιά και αριστερά υπήρχαν δύο γιαγιάδες στα τελευταία τους που λέμε,ήρεμες,ακούνητες....που περίμεναν καρτερικά τον θάνατό τους,ήταν μόνες χωρίς συνοδούς.Οταν μπήκε ο καλόγερος στον θάλαμο και κοινώνησε τη μητέρα μου,η μία τον αντιλήφθηκε και έκανε τον σταυρό της,ξαπλωμένη όπως ήταν.Η άλλη ήταν στην κοσμάρα της....Λίγο μετά που έφυγε ο καλόγερος,η γριά που ήταν βαθειά κοιμωμένη,σηκώθηκε με πολύ δυσκολία από το κρεββάτι της,εγώ την παρακαλούσα να ξαπλώσει και την βοηθούσα να πλαγιάσει,αυτή αντιδρούσε αρχικά,πιό δυνατή εγώ την κατάφερα και μετά κουρασμένη πήγα στην καρέκλα μου να κοιμηθώ.....ξυπνώ κάποια στιγμή από ουρλιαχτά και φωνές και βλέπω την μισοπεθαμένη γριά,όρθια να κρατά τα κάγκελα του κρεβατιού της μητέρας μου και να βρίζει,η μισοπεθαμένη γριά είχε μια δυνατή άγρια φωνή και κατηγορούσε εμένα και τη μητέρα μου ότι φέραμε το διάβολο και μας έστελνε σ΄αυτόν...κάλεσα βοήθεια από το προσωπικό και προσπαθούσαμε να την ηρεμήσουμε....αλλά ειλικρινά σας λέω,ήταν αδύνατον....μας έσπρωχνε,μας έβριζε και είχε δύναμη......οι νοσηλεύτριες είχαν βέβαια δουλειά μες τη νύχτα και είπαν να την αφήσουμε ήσυχη να ηρεμήσει....εγώ βγήκα από το δωμάτιο να μη με βλέπει και μετά από ώρα ηρέμησε και πήγε μόνη της στο κρεββάτι της....εγώ μπήκα σιγά-σιγά στο δωμάτιο,κοιμήθηκα στο προσκεφάλι της μητέρας μου και το πρωί που ξημέρωσε η μέρα...τι να δούμε...η γριά κοιμότανε του καλού καιρού αλλά ήταν πλημμυρισμένη στα αίματα....μία εικόνα πολύ σοκαριστική,αιμορραγούσε και ήταν βουτηγμένη στο αίμα,πρόσωπο,χέρια,πόδια κλπ.λες και ειχε φάει ξύλο.....το προσωπικό την καθάρισε και η αιμορραγία είχε σταματήσει... .το συγκλονιστικό ήταν ότι η μητέρα μου πήρε εξιτήριο για να πεθάνει στο σπίτι της ειρηνικά,όπως έκριναν οι γιατροί και είχαν και τη σύμφωνη γνώμη μου με υπογραφή,γιατί η κατάσταση της υγείας της ήταν σε οριακό σημείο και ήθελα να πραγματοποίησω την τελευταία της επιθυμία να πάει σπίτι της και η μητέρα μου έζησε από κει και μετά τρία ολόκληρα χρόνια.....Σ΄ευχαριστώ που μου έδωσες τη δυνατότητα να αναφερθώ σ΄αυτή την εμπειρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Mινωίτισσα, αγαπημένη

    Σ'ευχαριστώ για την κατάθεση της εμπειρίας σου.

    Αυτό που έζησες, ήταν θρίλερ άνω ποταμών και κάτω...αιμάτων, μα ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΑΑΑ!

    Πού βρήκε το γέρικο χούφταλο, το σθένος να κάνει τέτοιο λυσσαλέο σαματά;

    ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ.
    ΑΜ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ;

    ΦΡΙΚΗ ΜΕΓΑΛΗ.

    .......Το πιο σπουδαίο όμως για μένα, ήταν η ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΖΩΗΣ που πήρε η μητέρα σου, μετά αφότου ΚΟΙΝΩΝΗΣΕ.
    ΤΙ ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΩΦΕΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ, ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ Ο ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.
    ΤΙ ΚΡΙΜΑ...
    Είχα ανάλογη εμπειρία με τη δική μου μητέρα.

    Την περιμέναμε ότι θα πεθάνει και μόλις την κοινώνησε ο ιερέας, συνήλθε εντελώς, απέκτησε απίστευτη διαύγεια πνεύματος και έζησε πολλούς μήνες ακόμα, για να σβήσει ειρηνικά, με μια αναπνοή και -δευτερολέπτων μόνο αδιαθεσία- πληρης ημερών, μέσα στο σπίτι της..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Βασιλική μου
    αν τραβάς τέτοιο σκληρό ζόρι, πραγματικά ΜΟΝΟ ο Θεός μπορεί να σε βοηθήσει, δια των ευχών Πάντων των Αγίων...
    ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ...
    Η ΕΛΠΙΣ, ΟΥ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΕΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Σαλογραία μου,
    Σε Πιστεύω Απόλυτα!
    Κι αυτό γιατί: Ο πατέρας μου, ήταν (τον έχω χάσει πριν 11 χρόνια)ιερέας. Εφημέρευε σ ένα χωριό 5 χιλιόμετρα από το σπίτι μας. Τον κάλεσαν να διαβάσει ευχή "εις ψυχορραγούντα" και εξορκισμούς σε κάποιον που επί μερόνυχτα βασανιζόταν χωρίς να πεθαίνει ατελείωτα.. Οι εξορκισμοί δεν είναι απλό πράγμα. Το ξέρουν οι ιερείς αυτό καλά. Όταν τελείωσε μπήκε στο αυτοκίνητο και επέστρεφε. Καθώς οδηγούσε, ξαφνικά κάτι σαν ΄μεγάλο πλοκάμι χταποδιού και τον έπιασε από το λαιμό εν κινήσει του αυτοκινήτου. Τον έπνιγε και όπως μας περιέγραψε πολύ μετά νόμισε οτι πεθαίνει! Έζησε μία φρικτή εμπειρία όπου ενώ προσπαθούσε δεν μπορούσε να πει την Ευχή, και το αυτοκίνητο έφευγε ταυτόχρονα εκτός δρόμου! Ώσπου μπόρεσε και είπε σαν βογγητό ένα : Κύριε ελέησον καιξαφνικά ελευθερώθηκε και κάθιδρος σταμάτησε λίγο πριν γκρεμιστεί με τ αυτοκίνητο! Είπε όλη την παράκληση και όλες τις ευχές όταν μπόρεσε να συνέλθει και να έλθει σπίτι μία ώρα και περισσότερο μετά, για απόσταση 5 λεπτών. Τότε δεν υπήρχαν κινητά και η μητέρα μου είχε τρελαθεί να περιμένει και να αγωνιά! Όταν ήρθε σπίτι εκείνα που μας είπε δεν θα τα ξεχάσω ποτέ! Ούτε ΠΩΣ τον είδα! Αυτό που έγραψα εδώ δεν είναι τίποτα σε σχέση μ εκείνο που περιέγραψε ο ίδιος! Ο Σταυρός είναι Όπλο και το Όνομα του Χριστού και της Μητέρας Του. Εγώ "κουβεντιάζω" και με τον Άγιο Σπυρίδωνα, που έχω δει ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, στα μπάσματα του Αγίου διαμονισμένη γυναίκα που ενώ ωρυόταν και ήταν φρικτή η εικόνα της, στροφογύριζαν τα μάτια της και γάυγιζε σαν σκύλος, πέρασε ο Άγιος από πάνω της κι έγινε αρνί ήρεμο που χαλάρωσε μέσα σε δευτερόλεπτα κι ευχαριστούσε το Θεό μ ετη δική της φωνή έχοντας απαλλαγεί!
    Σε φιλώ Σαλογραία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Μινωίτισσα, Μαρία μου,
    με συγκλόνισε η Εμπειρία αυτή που είχες!
    Υπάρχει Πνευματικός κόσμος! Υπάρχουν Κακά πνεύματα. Υπάρχει ο Εωσφόρος. Αλλά δεν έχει δύναμη εκτός αν του τη δώσουμε εμείς με τη θέλησή μας, με τη συγκατάθεσή μας.. Αν κρατηθούμε από το Χέρι του Θεού δεν έχουμε ανάγκη από τίποτα!
    Προφανώς το δυστυχισμένο αυτό πλάσμα- η γιαγιά προφανώς έδωσε "βήμα" και αυτά που ειπώθηκαν δεν ήταν δικά της. Είχε εξοργιστεί από το Μυστήριο της Εξομολόγησης και Θείας Κοινωνίας.
    Καλό μεσημέρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ρεγγίνα γλυκιά

    Ευχαριστώ εκ καρδίας και εκ μέρους όλων για την πολύτιμη μαρτυρία σου.

    Πραγματικά οι ιερείς που έχουν εξουσιοδότηση να διαβάσουν τέτοιες ευχές απαλλαγής από την επήρεια των ακαθάρτων πνευμάτων, βιώνουν μεγάλη πάλη, με τις δυνάμεις του Σκότους.

    Μου έλεγε φίλος- νυν συνειδητός Ορθόδοξος και μετανοημένος πρώην μαύρος μάγος, κατάμαυρος, που μένει στο Αίγιο- ότι εργάζονταν πριν πολλά χρόνια, ως μάγος σε ένα ξενυχτάδικο στην Αθήνα.

    Με τη βοήθεια της μαγείας, μέσα στο πρόγραμμα του ξενυχτάδικου, σήκωνε ποτήρια, φλιτζάνια στον αέρα και έκανε σόου.

    Ένας απ'τους θαμώνες, θεώρησε ότι το μετέωρο φλιτζάνι ήταν τρικ με βάση κάποιο...μαγνήτη

    (τώρα θα με κράξει πάλι ο Cum...ως αγεωγράφητη χαχαχα)

    και αποφάσισε να φύγει από το κέντρο με τα ...φτηνιάρικα νούμερα, που τον...εξαπατούσαν ως υπερφυσικά ενώ δεν ήταν...

    Η νύχτα προχωρημένη.
    Δύο ή τρεις τα χαράματα, θα σε γελάσω..

    Βγαίνοντας από το ξενυχτάδικο, είδε δίπλα ένα μεγάλο σκουπιδοντενεκέ από αυτούς τους βαρείς, που έχει ο Δήμος σε κάθε πόλη.

    Ξανασκέφτηκε με θυμό, δίνοντας και μια κλοτσιά στον ντενεκέ ότι ο μάγος δεν ήταν μάγος, ήταν απατεώνας με τρικ...και ενώ κάνει αυτή τη σκέψη, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, βλέπει με ΤΡΟΜΟ τον τεράστιο σκουπιδοτενεκέ, να σηκώνεται από τη θέση του, σαν να τον έπιασε ένα γιγάντιο αόρατο χέρι, να σηκώνεται ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, ΜΕΤΕΩΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!

    Να μην περιγράψω το ψυχικό τραλαλά που υπέστη ο άπιστος θαμών...
    ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ.

    Από κεί μετά, ξεκίνησε την έρευνα των ζητημάτων περί Θεού και σκοτεινών δυνάμεων.

    Στη συνέχεια, μαθαίνοντας την Αλήθεια, παράτησε όλα τα εγκόσμια και έγινε μοναχός στο Άγιο Όρος, προκειμένου να ασχοληθεί ΠΛΕΟΝ, με τη αγαθή μερίδα της Μαρίας, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται στον αιώνα...

    (συνεχίζεται_)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. (συνέχεια από προηγούμενο)

    Ο ίδιος πρώην μαύρος μάγος, ο Βαγγέλης, πριν χρόνια, είχε μιλήσει στην Πάτρα, σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό.

    Σε ερώτηση του Δημήτρη, ενός σοβαρού φίλου δάσκαλου που του έπαιρνε συνέντευξη, ο Βαγγέλης ανέφερε πώς παραλίγο, σε μια φάση, το ακάθαρτο πνευμα να σκοτώσει τη μάνα του Βαγγέλη.

    Είχε προβεί σε μια τελετή μαύρη, λέει, και ξέχασε να κάνει "απόλυση"

    (Υπάρχουν συγκεκριμένα τελετουργικά με επικλήσεις και απολύσεις- ΜΑΚΡΙΑ από μας...)

    Ξεχνώντας την απόλυση, ο Βαγγέλης αναχώρησε για το μαγαζί όπου έκανε τα "ταχυδακτυλουργικά" της μαγείας του.

    Το κακό πνεύμα όμως, δεν είχε φύγει από το σπίτι, και κάποια στιγμή επιτέθηκε στην ανίδεη μάνα του Βαγγέλη, η οποία δεν έβλεπε μεν τίποτα , αλλά ΕΝΙΩΣΕ ξαφνικά κάτι πολύ δαιμονικό να πέσει επάνω της, και να την πνίγει επιθυμώντας με ΜΙΣΟΣ, να την αφανίσει.

    Προσπαθούσε η έρμη γυναίκα, να πει το Πατερημών.

    Με την προσευχή αυτή, που πολύ αργά κατόρθωνε και την ξεστόμιζε, αυτό το αίσθημα του επικείμενου θανάτου, αδυνάτιζε, χαλάρωνε κάπως.

    Ο Βαγγέλης σαν από διαίσθηση, ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΠΡΟΝΟΙΑ ΘΕΟΥ, ενώ βρισκόταν στο μαγαζί , ΘΥΜΗΘΗΚΕ ότι δεν είχε κάνει την απόλυση στην τελετουργία του και έφυγε, για το σπίτι του τρέχοντας.

    Στο παραπέντε πρόλαβε τη μάνα του ζωντανή.

    Λέγοντας και κάνοντας αυτά που έπρεπε να πει, το κακό πνεύμα πήγε στο γέρο διάολο και η γυναίκα, από το ζωντανό φριχτό βραχνά, ελευθερώθηκε.

    Να σημειώσω εδώ για τυχόν νεαρά άτομα που μας διαβάζουν, ότι τα κακά πνεύματα υπακούουν και αυτά σε κάποια τελετουργικά και υπακούουν στις εντολές υψηλότερων ιεραρχικά δαιμονίων, το διαβάζουμε αυτό και στον θαυμαστό βίο του Αγίου Κυπριανού και Ιουστίνης...

    Οι μάγοι όταν εκδιώκουν ένα δαίμονα, με τη βοήθεια αντικειμένων ή επίκληση μεγαλύτερου δαίμονα, ΔΕΝ ελευθερώνουν, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, την ψυχή.

    Ίσα ίσα που οι δαίμονες, παίρνουν εξουσία μεγαλύτερη και όταν τελειώσει η διορία που δίνουν στους ανθρώπους με τους οποίους κάνουν τις μαύρες συναλλαγές τους, έρχονται και ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΦΡΙΧΤΗ ΠΛΗΡΩΜΗ...

    ΜΕ ΑΦΑΤΗ ΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ...

    Γι αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία με την τεράστια εμπειρία και σοφία της, συμβουλεύει τα πιστά της τέκνα, να μένουν ΜΑΚΡΙΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ με τους εξαποδούς.

    Μακριά από καφετζούδες, ανθρώπους που διαβάζουν το μέλλον, τις παλάμες, μακριά από χαρτορίχτρες κάθε λογής, μακριά από κάθε τέτοιου είδους ακαθαρσία, για να μη δοθεί στις σκοτεινές δυνάμεις, ΔΙΚΑΙΩΜΑ.

    Αν δοθεί δικαίωμα, απαπα... η ψυχή θα έχει ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ...ούτε ψύλλος στον κόρφο της, τι κακό θα της κάνουν...Χριστέ μου φύλαγε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Πιστεύω, και αν θέλει ο Κύριος, θα το κάνει το θαύμα Του!

    Παρόλο που λαχταρώ το θαύμα Του, ακόμη περισσότερο (ασύγκριτα περισσότερο!)λαχταρώ την Βασιλεια Του! Όταν διαβάζω οράσεις της Βασιλείας Του, λιώνω ...!
    Αύριο ο Παππούλης θα πάει να τον μεταλάβει!

    B.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Β.
    Νεκραναστάσεις έχουμε δει και έχουμε ακούσει πάρα πολλές.
    Εύχομαι για την ίαση εν Κυρίω...
    Θαύματα μεγάλα βλέπουμε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ...
    Σε φιλώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Ωχ, χαθηκε το σχολιο μου; Μου εβγαλε σφαλμα κατα τη δημοσιευση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Πρωτοτυπο το θεμα που καταπιαστηκες και ολιγον ταμπου διοτι θα μπορουσε να εγειρει υποψιαν... σχιζοφρνειας στους μη πιστευοντες στο μεταφυσικο ενω παλι στους θρησκευομενους οι διαφορες εμπειριες μπορουν να μεταφραστουν ποικιλοτροπως και δεν ενθαρρυνεται κανενας να τις αναφερει ή να τις πιστευει.

    Αναλογο περιστατικο κεφαλης γκριζας και πανκακης δαιμονιωδους μορφης ειχε συμβει και σε εμενα στον υπνο μου πριν 20 χρονια όπου ξυπνησα και εγω και η γυναικα μου στην φωνη μου "στο ονομα του Ιησου Χριστου φύγε".

    Δεν μπορω να σας πεισω ότι παρ όλο που ηταν στον υπνο μου η παρουσια αυτη δεν ηταν ονειρο, διοτι δεν προηγηθηκε τιποτα αλλο στο... σεναριο παρα μονο αυτη η γκριζα μορφη σε μαυρο φοντο, αλλα εγω το ξερω. Δηλαδη ξερω το συναιθημα του να ξυπνας από εφιαλτη και δεν ηταν κατι τετοιο. Ο τρομος που αισθανθηκα με εκανε να φωναξω.

    Γενικα τετοια θεματα όπως και των ονειρων ειναι ταμπου.

    Παντως το ολοκληρωνεις ωραια συνδεοντας το με το αδιαμφυσβητητο γεγονος ότι όταν προσπαθουμε να κανουμε το καλο καποιοι λυσσάνε από το κακο τους. Οταν το ξερεις τοτε δεχεσαι τους πειρασμους των... αντιποίνων ευκολότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Έγραψες ανάμεσα στ' άλλα Θεοπρόβλητε:

    "όταν προσπαθουμε να κανουμε το καλο καποιοι λυσσάνε από το κακο τους. Οταν το ξερεις τοτε δεχεσαι τους πειρασμους των... αντιποίνων ευκολότερα".
    .............
    Αυτό είναι ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, αλλά ΥΠΗΡΞΑ στη ζωή μου ΜΕΓΑΛΟΣ ΒΛΑΚΑΣ και άργησα ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΩ...
    Ναι, είναι παρεξηγήσιμο άκρως το θέμα και γω το ταλάνισα πολύ μέσα μου, αν έπρεπε να το αφηγηθώ ακριβώς για τους υπάρχοντες κινδύνους που επισήμανες...
    Πάντως επιμένω, ότι μπορώ να δώσω τα βιβλιάρια μου σε πάντα -σοβαρά- ενδιαφέρομενο, να δει ότι Δόξα στον Κύριο, δεν μου έχουν χρειαστεί χάπια, κανενός είδους ως τα σήμερα...
    ;-)
    Και η Πάτρα είναι πολύ μικρό μέρος...

    Χρησιμοποιώ ψευδώνυμο στο δίκτυο, αλλά δεν το κρύβω το αληθινό μου πρόσωπο.

    Ξέρουν ποια είναι η Σαλογραία.

    Ενας άνθρωπος που δουλεύει τριάντα χρόνια, που δεν έχει πάρει χάπια ποτέ στη ζωή του, που τον αγαπούν όλοι οι συνάδελφοι και ο κόσμος με τον οποίο έρχεται σε επαφή και που κρατάει και έναν καλό άντρα δίπλα του, επίσης τριάντα χρόνια, νομίζω ότι διαθέτει κάποια εχέγγυα καλής μαρτυρίας...

    Πάλι, ο καθένας είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ελεύθερος να με χλευάσει, δεν θα πικραθώ, ούτε θα του κρατήσω..μουτρα, για Όνομααα!
    ;-)

    Μέχρι να αποκτήσω την προσωπική εμπειρία, και γω τα παρόμοια, κρυφά και ευγενικά μέσα μου, τα χλεύαζα.

    Τη δική σου κατάθεση την πιστεύω, διότι έζησες το παρόμοιο...
    Και τελικά, δεν έχει σημασία, αν μας πιστέψει ο όποιος απέναντι.
    Σημασία έχει η εσωτερική δική ΜΑΣ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ, ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ...

    Οπως μου έγραφε σε προσωπικό μέιλ ένα αξιολογότατο νέο πρόσωπο, "όταν σου δοθούν κάποιες εμπειρίες, τότε, ΤΙΠΟΤΕ ΤΟ ΕΓΚΟΣΜΙΟ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΣΕ ΝΙΚΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ.."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Ευχαριστούμε ω Σαλοτάτη καθώς και όλους τους σχολιάσαντες για την κατάθεση των εμπειριών τους.
    Ήταν πολύ διαφωτιστικό το άρθρο για τον αόρατο πόλεμο που μαίνεται γύρω μας χωρίς να χαμπαριάζουμε. Μπορεί να φοβήθηκα λίγο, (όλοι νομίζω είχαμε κάποιες τέτοιες εμπειρίες κάποια στιγμή) βοηθά όμως η κατάθεση τέτοιων εμπειριών στο να ξυπνάμε, να σχίζουμε το περιτύλιγμα της επίπλαστης πνευματικής "νιρβάνα" μας και να θυμόμαστε ότι όλα τα τεκταινόμενα είναι πέρα για πέρα αληθινά.

    Χωστήρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Χωστηράκι μου
    γκουτζου γκούτζου, το περιστεράκι μου...πού ήσο καλέ τόσον καιρόν;
    ;-)
    Σε πεθυμήσαμε, το νεότατον, που παρόλα αυτά τις γριούλες τις καταλαβαίνεις και τις περνάς και από το πεζοδρόμιον απέναντι, έστω και με το ζόρι- κατά το γνωστόν ανέκδοτον, χιχιιχι!
    Να είσαι πάντα χαρούμενο και ...υποψιασμενο, ευλογημένο μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Πολύ ενδιαφέρον κείμενο, όπως συνήθως.
    Η Παναγία να σας-μας σκέπει όλους, μέρα και νύχτα...
    ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Αρκετά ενδιαφέρον το θέμα,ευχαριστούμε!Έχω κάποιο φίλο που του συμβαίνει συχνά για κάποιον λόγο "πνευματικό"και τον ενοχλεί συχνά...νιώθει κάτι να μπαίνει μέσα του ή να κάθεται στο στήθος του και να παραλύει ολόκληρος αλλά να έχει συναίσθηση ο φίλος μου τί του συμβαίνει και να λέει νοερός την ευχή και να φεύγει ο "άλλος"...όταν ρώτησε τον πνευματικό του τί είναι αυτό που τον παραλύει στο κρεβάτι και δεν μπορεί να κουνηθεί και αισθάνεται την παρουσία κάποιου κακού πνεύματος...ο πνευματικός του είπε ονομάζεται αερικό και είναι το ποιό μικρό απόλα!Τέλος πάντων ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Παναή
    σ'ευχαριστώ και γω για την πληροφορία.
    Δεν ήξερα ότι υπάρχουν και αερικά...νόμιζα ότι υπήρχαν μόνο στη φαντασία γιαγιάδων ...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. μπούρδες!

    έτσι έλεγε η αφεντιά μου, αν πριν την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου ΕΜΠΕΙΡΙΑ, άκουγα τα παρόμοια.
    Φίλε μου,
    δεν σου εύχομαι να πέσεις μούρη με μούρη με κάποιον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΚΟ, διότι...διότι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Τι βόμβες μεγατόνων πληροφοριών βρίσκονται μέσα σε δυο γραμμές, ένα κείμενο, σε μια στιγμή. Δε ξέρει τι να πρωτοσχολιάσει κανείς. Καθώς διάβαζα το κείμενο, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν το εξής:
    -"Μώρα; Ώστε υπάρχει λέξη για αυτό το πράγμα; Δεν το ήξερα οτι υπάρχει λέξη!"
    (Η αιτία είναι η εξής:
    Ασφαλώς και θυμάμαι πως κάποιες δυο ή τρεις φορές στη ζωή μου, ενώ κοιμόμουν, πριν δεκαετίες, είχε τύχει να δω εφιάλτη, με εγκληματίες που ήθελαν να με βλάψουν, και προσπαθούσα να φωνάξω "βοήθεια" την ώρα της επίθεσης, και δεν έβγαινε καθόλου μιλιά από το στόμα μου, δεν έβγαινε ούτε άχνα. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση το πόσο πόσο πολύ άσχημο ήταν το συναίσθημα να προσπαθείς με όλη σου τη δύναμη να μιλήσεις και να μη βγαίνει ήχος. Την τελευταία φορά που είχα δει τέτοιο εφιάλτη, κατά τη διάρκεια του ύπνου, ενώ συνέβαινε η φρικτή απειλή του κακοποιού, και ενώ προσπαθούσα να φωνάξω "βοήθεια", σκέφτηκα "Αυτό έχει ξανασυμβεί! Δεν είμαι ξύπνια. Αυτή τη στιγμή κοιμάμαι και βλέπω εφιάλτη. Έχει ξανασυμβεί να δω τέτοιο εφιάλτη και να μη μπορώ να μιλήσω." Μάζεψα, λοιπόν, όλες μου τη δυνάμεις και μετά από φοβερή προσπάθεια να βγει ήχος από το στόμα μου, κάποια στιγμή τα κατάφερα. Αυτή η απεγνωσμένη προσπάθεια είχε ως αποτέλεσμα να βγει επιτέλους φωνή. Ζορίστηκα πολύ μα το μόνο που ακούστηκε ήταν ένα σιγανό ψέλισμα. Αλλά, με το που ακούστηκε η φωνή, αιφνίως ξύπνησα, και, πλέον, ήμουν σε κανονική κατάσταση και μπορούσα να μιλήσω άνετα.)
    Διαβάζοντας το κείμενο της ανάρτησης, παρακάτω (μετά τη λέξη 'μώρα') βρέθηκα αντιμέτωπη με ένα σωρό πληροφορίες και φρικτές εμπειρίες. Μπρρρρρρ. Απαπαπαπα, Παναγία βόηθα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Με κακό και απειλητικό πνεύμα μονο μια φορά, αγαπημένο μου,
    μόνο ΜΙΑ φορά στη ζωή μου, μού έτυχε η συγκεκριμένη εμπειρία.
    Μόνο ΜΙΑ.

    ΕΥΤΥΧΩΣ για μένα δηλαδή, μπρρρ!
    ;-)

    ΔΕΝ ξαναπροέκυψε άλλη.
    Αυτό με το όνειρο που λες, και το ξύπνημα πάνω στην προσπάθεια για να φωνάξουμε βοήθεια είναι ΠΙΟ ΚΟΙΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ σε περισσότερους ανθρώπους.

    Όταν ήμουν πολύ μικρή το είχα ζήσει σε όνειρο κάποιας αγωνίας, όχι κάτι ιδιαίτερο, αλλά κάτι σχετικό θυμάμαι.
    ΚΑΜΙΑ σχέση όμως εκείνο, με τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΡΟΜΟ που ένιωσα καθώς με πλησίασε εκεινη Η ΓΕΜΑΤΗ ΜΙΣΟΣ μορφή στον αέρα.

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Ασφαλώς και δεν συγκρίνω αυτό που έζησα εγώ με αυτό που έζησες εσύ. Προς Θεού. Αλοίμονο. Χριστός φυλάξει. Ασφαλώς και δε τα συγκρίνω, ήταν μυριάκις κι α-συγκρίτως τρομερότερο το δικό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. ;-)

    Ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις αγαπημένη Γεωργία μου.

    Εκ των υστέρων συνειδητοποιώ ότι ΑΝ δεν μας ΣΚΕΠΑΖΕ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, κομμάτια θα μάς είχαν κάνει από το μαύρο μίσος τους, οι πνευματικοί μας εχθροί, οι προαιώνιοι.

    Αυτή τη σκέπη της Χάριτος, μπορεί να την εννοήσει κάποιος, αν σκεφτεί, τι παθαίνει κάποιος που βιώνει ένα οξύ ψυχωσικό επεισόδιο, με αιφνίδια εισβολή τρόμου στην ψυχή του, ενώ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΔΕΝ υπάρχει κάτι που να δικαιολογεί αυτόν τον τρόμο και το παραδέχεται και ο ίδιος ο παθών (κατά τους ψυχίατρους).

    Οι ψυχίατροι, εν προκειμένω, βρίσκουν ερμηνείες ορθολογικές και ελέγχουν την κατάσταση με χάπια.

    Η Εκκλησία διαθέτει άλλα μάτια και αξιολογεί αλλιώς χωρίς να απορρίπτει και τυχούσα περίπτωση εγκεφαλικής βλάβης βεβαίως που χρειάζεται φάρμακα για να ελέγχεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. ;-) Χρόνια μερικά μετά από αυτή την ανάρτηση, έχουν έρθει και μου έχουν πει άνθρωποι, πολλές εμπειρίες με το θέμα της "μώρας". Εμένα δεν μου συνέβηκε "μώρα"
    Εμένα μου συνέβηκε σε ΠΛΗΡΗ εγρήγορση και κινηση, μεταφυσική ΑΠΕΙΛΗ...

    Ευτυχώς ΜΙΑ και μοναδική μέχρι σήμερα...μπρρρ...ΔΕΝ μου χρειάζεται δεύτερη, για ΌΝομα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Ἀγαπητή Σαλογραία,

    Πιστεύω χωρίς καμμίαν ἐπιφύλαξιν στήν προσωπικήν σου ἐμπειρίαν τήν ὁποία περιγράφεις. Τέτοια ἐμπειρία ἐγώ δέν ἔχω, ἀλλά τήν ἁπλούστερη κατάστασιν "μώρας," πού σοῦ ἔχουν διηγηθῇ, τήν ΒΙΩΣΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ἔτσι ἀκριβῶς! Δηλαδή: "Εκεί, λέει, που είναι ξάπλα ο άνθρωπος, λίγο πριν κοιμηθεί συνήθως- ευρισκόμενος δηλαδή μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ή αφού κοιμάται και αρχίσει να ξυπνάει- νιώθει το σώμα του, σαν ολικά παραλυμένο, και αισθάνεται να τον πλησιάζει μια απειλητική, ψυχοπλακωτική, αόρατη- ή σαν σκιά φαινόμενη- δαιμονική, παρουσία. Θέλει, τότε τρομαγμένος, ο άνθρωπος να φωνάξει και δεν μπορεί. Θέλει να κουνήσει τα δάχτυλα, να κάνει το σταυρό του και πάλι δεν μπορεί. Με μεγάλη προσπάθεια τελικά, ή λέει μια προσευχή, ή κάνει το σημείο του σταυρού, και τότε, αυτή η κατάσταση του πλακώματος και της πνευματικής απειλής, χάνεται, και καταφέρνει να αφυπνιστεί και να έρθει στα συγκαλά του."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Aδελφέ Δημήτριε Χατζηνικολάου
    γνωρίζοντας καί στον πραγματικό (και όχι μονο στον διαδικτυακό) κόσμο την επιστημοσύνη σου, σ' ευχαριστώ για την κατάθεση της εμπειρίας.
    Πραγματικά, αν κάποιος δεν έτυχε ή να ακούσει από αξιόπιστο μάρτυρα, ή να υποστεί ο ίδιος κάτι παρόμοιο, δυσκολεύεται να το πιστέψει.
    Ευτυχώς η Χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου, μας σκεπάζει από ουσιαστικές βλάβες. Τα... παγανά, μπορούν μόνο σε κάποιες περιπτώσεις απλώς να μας τρομάξουν...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή