Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Με αφορμή τους εορτασμούς περί έρωτα και Βαλεντίνους ας θυμηθούμε..(επανάληψη)

(Επανάληψη  το:  ο μοναδικός άγιος έρωτας της Μακαρίας Ξένης   )


Μπαίνοντας χτες στο ωραίο ιστολόγιο του Προσκυνητή, αλίευσα αυτή τη φωτογραφία του αγάλματος μια Ρωσίδας αγίας που έζησε και πέθανε στις αρχές του 19 αιώνα, στην Αγία Πετρούπολη.

Πρόκειται για την Ξένη Γρηγκόριεβνα, γυναίκα του συνταγματάρχη και πρωτοψάλτη στην τσαρική αυλή, Αντρέα Φεοντόροβιτς Πετρώφ.

Το αγαλματάκι -δεν ξέρω ποιος λαικός τεχνίτης το έκανε- σίγουρα δεν αποδίδει τίποτα από την εσωτερική αίγλη και ωραιότητα που κοσμούσε την ψυχή αυτής της Οσίας Μητέρας.

Γιατί θυμήθηκα σήμερα την υπέροχη αυτή γυναίκα;

Να σου πώ, αγαπημένο μου.

Τη θυμήθηκα διότι λυπάμαι τα κακόμοιρα τα καημένα παιδάκια που βομβαρδίζονται με αηδίες περί έρωτος και περί της ημέρας του έρωτος, προκειμένου οι ευφυείς έμποροι, να βελτιώνουν τα οικονομικά τους.

Σε αυτά τα χάλια, μας έχουνε καταντήσει οι δαιμόνοι.

Μάλιστα. Ημέρα του έρωτος σου λέει.

Και ακριβώς έτσι την έχουμε καταντήσει την υπόθεση:
Να βαστάει ο έρωτας μια μέρα το πολύ όλο κι όλο...


-Μ'αγαπάς;ρωτάει η χαζή παιδούλα, που γουστάρει παραμύθι κάτω από την ανθισμένη λεμονιά.
-Για πάντα θα σ'αγαπώ, της απαντάει ο ξύπνιος νεαρός.

Και όταν λέει για πάντα, εννοεί το πολύ ένα εικοσιτετράωρο!

-Μικρός χρόνος σου φαίνεται εσένα το εικοσιτετράωρο;

-Για τη μύγα που όλη της η ζωή, κρατάει 24 ώρες, πραγματικά, είναι χρόνος τεράστιος!

Ένα 24ωρο νταβαντούρι έχει καταντήσει η ερωτική σχέση των ανθρώπων.
Ένα κάτι σαν ταχυφαγείο, ένα κάτι σαν ...ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώστε!

Η απόλυτη απαξίωση δηλαδή.
Γι αυτό και λένε τα έρμα τα αγόρια:

-Αποκλείεται να παντρευτώ!

-Γιατί να παντρευτώ;

-Για να έχει τους μύριους γκόμενους μόλις σε κάτι της χαλάσω τη χάρη;

Και λένε τα πρακτικά τα κορίτσια:

-Γιατί να πάρω φτωχό και καλό παλικάρι;
Ας πάρω πλούσιο έστω και γερασμένο... παλικάρι, τουλάχιστον μόλις μου περάσει ο έρωτας να μου μείνουνε τα λεφτά, να περνάω με άνεση τη ζωή μου!

Αυτό είναι, το σημερινό σκηνικό, ευλαβικέ μου αναγνώστη.
Τα βλέπεις εσύ, τα βλέπω και γω η γραία και μας σηκώνεται η τρίχα κάγκελο!

Και ξαφνικά, μπαίνω στο μπλογκάκι του Προσκυνητή και βλέπω αναφορά σε αυτή την άγνωστη σε πολλούς, σπουδαία γυναίκα, την Ξένη.

Τη γυναίκα του συνταγματάρχη.

Που παντρεύτηκε νέα και όμορφη.

Που είχε την αγάπη του άντρα της, την τιμή των συμπολιτών της και την οικονομική της την άνεση. Δεν πρόλαβε να κάνει παιδιά.Και ενώ ήταν ακόμα φρεσκοπαντρεμένη μες στη χαρά τη μεγάλη, ξαφνικά, εκεί επάνω σε ένα φαγοπότι το έπαθε το έμφραγμα ο συνταγματάρχης.

Και άφησε την Ξένη, 26 ετών χήρα να θρηνεί και να κόοοπτεται!

Και μετά το θρήνο -τρελάθηκε από τον πόνο... είπαν οι γνωστοί και οι φίλοι, όταν μοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς,και το σπίτι της το δώρισε στην καλύτερή της φίλη-φορώντας τη στρατιωτική στολή του άντρα της, έμεινε από επιλογή της άστεγη και πάμφτωχη, στους δρομους της Αγίας Ρωσίας, στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης, επί 45 συναπτά έτη, αγωνιζόμενη-κατ'επίφασιν τρελή, με τα μυαλά τετρακόσια όπως απεφάνθη η επιτροπή που τότε την έλεγξε- με αδιάλειπτη προσευχή και νηστεία και αγρυπνία, υπέρ της ψυχής εκείνου που αγάπησε- υπέρ των ψυχών, όλων των θλιβομένων και καταπονουμένων ανθρώπων.

Στην αρχή, οι συγκαιρινοί της, την έβριζαν, την κορόιδευαν, την πετροβολούσαν...εκείνη επέμενε στο δρόμο της μοναξιάς της ολοκληρωτικής ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, για χάρη εκείνου που αγάπησε.

Και ο Θεός τη δόξασε για την άκρα ταπείνωσή της, για την άκρα αγάπη της...για το πένθος το κατά ΧΡιστόν το απαραμύθητο.

Και της δόθηκε, ΑγιοΠνευματικό χάρισμα προορατικό και χάρισμα ιαμάτων, ενώ ζούσε ακόμη.


Πέθανε ειρηνικά, καθώς προσευχόταν, στο νεκροταφείο που ήταν θαμμένος ο άντρας της.

Αυτή υπήρξε με δυο λόγια η Μακαρία Μητέρα Ξένη η δια ΧΡιστόν Σαλή, που η Ορθόδοξη Εκκλησία την εορτάζει μαζί με την αγία Ξένη την αρχαία, στις 24 Ιανουαρίου.
Και ερωτώ:

Ποια σημερινή κυρία από αυτές που ξεσαλώνουν στα μπουζούκια -για τον έρωτα του εικοσιτετράωρου- ακούγοντας νταλκαδιάρικα άσματα, μπορεί να συγκριθεί μαζί της;

Καμία!

Αυτός μόνος, ήταν έρωτας παιδιάαααα!
Αυτός!
Της Μακαρίας Άγίας ΞΈΝΗς.

Ας έχουμε τις πρεσβείες της.
Είθε να φωτιστούμε δια των ευλογημένων ευχών της.

Όλα τα άλλα και ο άγιος Βαλεντίνος σας, δεν είναι παρά χάντρες ψεύτικες, κατάλληλες μόνο για φτηνιάρικα πανηγύρια!

Ευανθία η Σαλογραία
...................................................................................
...................................................................................
Αποτέλεσμα εικόνας για Αγία Φηλικιτάτη

Υ.Γ. Σήμερα, 1/14 Φεβρουαρίου στην Ορθόδοξη Εκκλησίαμε το Πάτριο Εκκλησιαστικό  Εορτολόγιο- τιμώνται  οι  Αγιες Μάρτυρες:

Αγία  Περπέτουα, Σάτυρος,  οι   Ρευκάτος και  Φηλικιτάτη.

Οι Ρευκάτος και Φηλικιτάτη ήσαν νεαροί σύζυγοι, σύνδουλοι, πρόσφατοι κατηχούμενοι, συμμάρτυρες της αγίας Περπέτουας.

Γράφεται  για τη Φηλικιτάτη:

"Τη Φηλικιτάτη η Χάρις του Θεού, τοιαύτη εδόθη.
Εκείνη γάρ  συλληφθείσα,
οκτώ  μηνών έχουσα γαστέρα,
πάνυ ωδύρετο (στενοχωριόταν πολύ και έκλαιγε)
(διότι ουκ έξεστιν εγκύμονα θηριομαχείν ή τιμωρείσθαι)

-διότι δεν επιτρέπεται να θηριομαχεί έγκυος 
ή να υποβάλλεται σε βασανιστήρια, 
για να μη πεθάνει αβάπτιστο το βρέφος το εν τη κοιλία της,
 όπως εξηγεί το κείμενο παρακάτω-

μήπως ύστερον
μετά άλλων ανοσίων
εκχυθή το αίμα αυτής, το αθώον.

Αλλά και οι συμμάρτυρες αυτής
περίλυποι ήσαν σφόδρα,

ούτω καλήν συνεργόν
και ωσεί συνοδοιπόρον
εν οδώ της αυτής ελπίδος
μη θέλοντες καταλείπειν.

Προ τρίτης ουν μέρας του πάθους αυτών
κοινώ στεναγμώ ενωθέντες
προσευχήν προς τον Κύριον, εποιήσαντο.

(έκαναν λοιπόν οι συμμάρτυρες
τρεις μέρες πριν το μαρτύριο της Φηλικιτάτης,
 θερμή προσευχή )

Και ευθύς μετά την προσευχήν
ωδίνες αυτήν συνέσχον
κατά την του ογδόου μηνός φύσιν
χαλεπαί.
(την έπιασαν τη Φηλικιτάτη, μετά την  προσευχή,
δυνατοί  πόνοι  γέννας,
ενώ βρισκόταν στον όγδοο μήνα της κύησης του εμβρύου)

Και κατά τον τοκετόν
καμούσα
ήλγει(και υπέφερε κατά τη διάρκεια του τοκετού από τους μεγάλους  πόνους)
Εφη (είπε)
δε τις (κάποιος)
των παρατηρούντων υπηρετών.

"Εί νυν, ούτως αλγείς,(Εάν τώρα πονάς τόσο πολύ)
τι έχεις ποιήσαι(τι θα κάνεις)
βληθείσα προς θηρία (όταν θα πεταχτείς στα θηρία)
ων κατεφρόνησας (τα οποία τα περιφρόνησες- δεν τα φοβήθηκες)
ότε ου ηθέλησας
θύειν;(όταν δε θέλησες να θυσιάσεις στα είδωλα;)

Κακείνη, απεκρίθη.

"Νυν (τώρα) εγώ πάσχω, ό πάσχω(εγώ υποφέρω, αυτό που υποφέρω,  από τους πόνους της γέννας)
Εκεί δε(στον τόπο του μαρτυρίου με τις άγριες αγελάδες που τις ξέσκισαν)

Άλλος έσται(θα είναι ) ο πάσχων υπέρ εμού,
διότι εγώ πάσχω, υπέρ Αυτού".

Έτεκε δε κοράσιον (γέννησε δε κοριτσάκι)
ό μια των αδελφών συλλαβούσα
εις θυγατέρα ανέθρεψεν αυτή....

Χαίρουσα(η Φηλικιτάτη) επί τη  του τοκετού υγεία
ίνα θηριομαχήση

από αίματος
είς αίμα,

από μαίας
προς μονομαχίαν

μέλλουσα λούσασθαι
μετά τον τοκετόν

βαπτισμώ δευτέρω
τουτέστιν

τω ιδίω αίματι..."

(  Τα μαρτύρια των αρχαίων χριστιανών...Θουβρίτανα Αφρικής +202)

......................................................................................................
......................................................................................................





25 σχόλια:

  1. Ευχαριστώ αγαπητή Σαλογραία!
    Ψυχοφελέστατες οι αναρτήσεις σου!Μακάρι να βοηθηθούμε από αυτές και από τις δικές σου σκέψεις που με βρίσκουν σύμφωνη.
    Καλημέρα εν Κυρίω πάντα ..πην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Πηνελοπάκι...
    Έχεις το χάρισμα να εστιάζεις πάντα στο αγαθό, όπως η μέλισσα, εστιάζει στων ανθέων τη γύρη...
    Σ'ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όντως Όλες οι Αναρτήσεις σου είναι Διδακτικές.Ψυχοφελέστατη και η Τελευταία.Καλή Δύναμη Καλή Συνέχεια σε Αυτό που Κάνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Που τα βρήκες χρυσαφένια μου το υπέροχο
    κείμενο- ποίημα με την μαρτυρία της Αγίας Φηλικιτάτης και την εικόνα με τις δύο Aγίες;
    Είσαι άξια πολλών επαίνων!!!Συγχαρητήρια!!!
    Σ`ευχαριστώ!
    Έχω κι εγώ εικόνα της Αγίας Περπέτουας που πατάει ένα δράκοντα (σύμβολο). Την είχα αγοράσει από το κόπτικο γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο παλαιό Καϊρο...
    Δεν ήξερα ότι η άγία Φηλικιτάτη ήταν έγχρωμη...ή μήπως αυθαιρέτησε εδώ ο εικονογράφος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γρηγόρη μου

    αυτό το κείμενο για την αγία μάρτυρα Φηλικιτάτη
    (από το λατινικό Felicitas=Ευτυχία)

    κάθε φορά που το διαβάζω,με κάνει και κλαίω...

    Κομμάτια με κάνει αυτή η περιγραφή, αυτές οι λέξεις...

    Το αλίευσα από το βιβλίο Αγιορείτου Μοναχού Μωϋσέως, με τίτλο ΟΙ ΕΓΓΑΜΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ(Εκδόσεις Ακρίτας)
    Υπάρχει εκδεδομένο και το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ της Αγίας Περπέτουας, με κείμενο στα αρχαία Ελληνικά -ίσως και λατινική συνέχεια- απ'τις εκδόσεις ΚΑΤΑΡΤΙ αν θυμάμαι,

    (Η αγία Περπέτουα μαζί με τη Φηλικιτάτη, χτυπήθηκαν στο στάδιο από άγρια γελάδα...
    Για να ρεζιλέψουν τις χριστιανές τις πέταξαν σε γελάδα οι ειδωλάτρες...για να τις χλευάσουν καλύτερα...και όπως τη χτύπησε η αφηνιασμένη αγελάδα με τα κέρατα και έπεσε κάτω η αγία

    (Περπέτουα, ή Φηλικιτάτη, δε θυμάμαι ποια από τις δύο ακριβώς, διότι το ημερολόγιο της Περπέτουας συνεχίστηκε από κάποιον αδελφό εν Κυρίω- δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή το όνομα,αχ τα γεράματα, αν πας στο μπλογκ του Αμέθυστου, υπάρχουν εκτενείς αναφορές...)

    με την πτώση, κάπως ανασηκώθηκε το φόρεμα, της μάρτυρος, και φάνηκε το πόδι γυμνό, κάπου ψηλά, και ΝΤΡΑΠΗΚΕ η πληγωμένη που φάνηκε το σώμα της, και μέσα στα αίματα και στη ζάλη της κατάστασης, τράβηξε με το χέρι το ρούχο, σε μια ύστατη προσπάθεια να καλύψει το άγιο σώμα, απ' τα κακά βλέμματα αυτών που χαίρονταν με το δημόσιο διασυρμό τους...

    Μισοπληγωμένες, τις πήραν στη συνέχεια και τις αποκεφάλισαν...

    Ας έχουμε την ευχή τους...

    Την εικόνα τη βρήκα στο Ίντερνετ.
    Δεν ξέρω αν ήταν έγχρωμη η Φηλικιτάτη...πολύ πιθανόν να ήταν μελαχροινή αφού ζούσε στα βόρεια της Αφρικής...και υπηρετούσε την κυρία της Περπέτουα, που ήταν αρχόντισσα πεπαιδευμένη...

    Και η Περπέτουα θήλαζε τέκνο, ολίγων μηνών, όταν τη συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες και την σκότωσαν...

    Το θήλαζε και μέσα στη φυλακή...είχε πάει ο πατέρας της και την παρακαλούσε να λυπηθεί τη ζωή της και να θυσιάσει στα είδωλα, χάριν του παιδιού της...

    Μεγάλος πόλεμος...

    Μεγάλες οι νίκες των Μαρτύρων επάνω στη σάρκα, επάνω στο πνεύμα της Καλοπέρασης του νυν αιώνα του Απατεώνα...

    ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΝΝΟΗΣΕΙ, ΕΓΚΑΙΡΩΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. υ.γ. έγραψα μισοπληγωμένες...δεν είναι η σωστή λέξη...
    Βαριά πληγωμένες ή μισοπεθαμένες θα έπρεπε να πώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όλοι μιλάνε για την αγάπη ,συνεχώς γίνεται λόγος για την αγάπη ,οι περισσότεροι όμως ζητούμε να μας αγαπούν και όχι να αγαπούμε εμείς τους άλλους .

    Η αληθινή αγάπη προέρχεται από την καθαρή καρδιά .Μια καρδιά δίχως πάθη ,το κυριότερο εκ των οποίων είναι η φιλαυτία .¨Οταν αγαπούμε εμπαθώς στην ουσία αγαπάμε τους άλλους μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε τον εαυτό μας ...

    Η πραγματική αγάπη δεν σταματά ποτέ .Είναι αστείρευτη και στρέφεται ακόμα και σε αυτούς που μας μισούν .Είναι αγάπη που δεν εξαντλείται στα λόγια ,αλλά μεταφράζεται με έργα .

    Είθε να την αποκτήσουμε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "οι περισσότεροι όμως ζητούμε να μας αγαπούν και όχι να αγαπούμε εμείς τους άλλους .
    ................

    Η πραγματική αγάπη δεν σταματά ποτέ .Είναι αστείρευτη και στρέφεται ακόμα και σε αυτούς που μας μισούν .Είναι αγάπη που δεν εξαντλείται στα λόγια ,αλλά μεταφράζεται με έργα" .
    .....................
    Ωραία τα γράφεις, περιστεράκι μου...

    Η πραγματική αγάπη είναι ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ...και δίδεται σε πολύ λίγους σε κάθε αιώνα...
    Εντάξει, εμείς οι λοιποί, τη νοσταλγούμε, την ευχόμαστε, θέλουμε να πάμε κατά το μονοπάτι της, πλην...πόρρω απέχουμε για την ώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν χάνουμε τίποτα να αρχίσουμε να προσπαθούμε από τώρα ;) και όχι μόνο να τη νοσταλγούμε .Οπως έλεγε και ο Γέροντας Παΐσιος "Ο Θεός από εμάς θέλει την προαίρεσή μας, την αγαθή μας διάθεση , που θα την εκδηλώνουμε με τον έστω και λίγο φιλότιμο αγώνα μας , και την συναίσθηση της αμαρτωλότητός μας. Όλα τα άλλα τα δίνει Εκείνος."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ναι, ναι...έ μ π ρ α κ τ η αγάπη, λοιπόν, προσπάθεια πρώτη από σήμερα:
    ΚΟΜΜΕΝΗ ΚΑΘΕ ΓΚΡΙΝΙΑ ΣΕ ΣΥΖΥΓΟΥΣ, ΦΙΛΟΥΣ, ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ.
    Συμφωνείτε;
    ΘΕΩΡΩ ΤΗ ΓΚΡΙΝΙΑ, ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΙΣΗ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ, ΣΤΗ ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΧΕΣΗ, ΩΣ ΙΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ.

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλό είναι λοιπόν να θέσουμε σε εφαρμογή το antivirus ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Υ.Γ.
    κομμένη και η γκρίνια που καθυστέρησε στο ραντεβού, που ξέχασε γιορτές, γενέθλια, κομμένη η γκρίνια του για το σόι του, τους φίλους του, τα χόμπυ του,για την εργασιομανία του...

    Καρκίνος μεγάαααλος η γκρίνια...

    ΤΗ ΘΕΩΡΩ, ΩΣ ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΟΛΑΣΗ, ΕΙΔΙΚΑ, ΓΙΑ ΣΤΕΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ...ΔΕ ΒΡΙΣΚΩ ΤΙΠΟΤΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ...

    (Η συχωρεμένη η μανούλα, είχε πάρει διδακτορικό πάνω στη γκρίνια...
    ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΟΟΟΛΥ ΤΗ ΣΙΧΑΘΗΚΑΑΑΑ!
    Τη γκρίνια ξαναλέω, όχι τη μανούλα, ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΑΑ!)
    ;-)
    .............................
    Ναι, ναι το καλύτερο antivirus,
    είναι ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΒΛΑΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
    ;-)
    ΜΕΓΑΛΗ ΣΟΦΙΑ
    ΤΟ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΒΛΑΚΑ,
    ΕΙΔΙΚΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΕΙΝΟΥΣ
    ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
    ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το καλύτερο antivirus είναι η διάκριση .Να καταλαβαίνεις πότε, πώς και αν πρέπει να μιλήσεις .Και φυσικά όχι έχοντας ως απώτερο σκοπό να πετύχεις αυτό που θέλεις ,όχι δηλαδή με διπλωματία ,αλλά κινούμενος από την αγάπη σου για τον άλλον .
    Μερικές φορές (για να μην πω όλες και διαβαστεί ως υπερβολή ) η σιωπή και η προσευχή "μιλάει " καλύτερα ! Αν κινείσαι ως τέτοιος "βλάκας " τότε μάλλον είσαι από τους πιο ξύπνιους ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. " Μήτηρ πασών των αρετών διάκρισις" λένε οι Πατέρες...

    Εδώ δεν έχω άλλα στοιχειώδη, πουλάκι μου, πού να τη βρώ τη διάκριση, είσαι με τα καλά σου;
    Πού να τη βρω και την προσευχή;

    Με όλο το σεβασμό , δηλαδή...

    Η προσευχή θέλει ΠΟΛΛΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ βία επάνω στη ραθυμία μας και ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ...

    Το πιο εύκολο, νομίζω, είναι να παριστάνουμε το χαζό και το βλάκα...όχι πως δεν είμαστε , είμαστε, αλλά να...να τον παριστάνουμε λίγο παραπάνω...ειδικά οι γυναίκες που τυγχάνουμε ελαφρώς... τσουγδάκια, με μια γλωσσίτσα δέκα μέτρα, και όλο θέλουμε να κόβουμε τα... κύρια ...σημεία που διαθέτι το δύστυχο το παλικάρι το περιπεσόν εις τα χεράκια της... λάμιας!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. διαθέτει με ει...Η ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΠΑΕΙ ΣΥΝΝΕΦΟ, ΓΙΑ ΟΝΟΜΑΑΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αχ σαλη καλο σου απόγευμα. Μας έλιωσες με τις δύο αναρτήσεις σου. Τι να πρωτοσχολιάσουμε..Αυτο που έλκανε την οσία Ξένη να οδηγηθει στη σαλότητα ήταν ότι ο άνδρας της έφυγε χωρίς εξομολόγηση και θεία κοινωνία και για να λαβει καλύτερη θέση στη μεταθάνατο ζωή και να συγχωρηθει η ψυχή του ανέλαβε η Ξένη το σταυρό της δια Χριστόν σαλής αφού πρώτα ασκήθηκε για 9 χρόνια εκτός Αγίας Πετρούπολης (άγνωστο που).¨Εχει λάβει το ιδιαίτερο χάρισμα να απαλλάσει από το πάθος της μέθης και ικανοποιεί αιτήματα που έχουν σχέση με την εύρεση σπιτιού. ¨Εχεις δίκιο αυτοί είναι 'ερωτες 'οχι οι δικές μας γλυκανάλατες σημερινές σχέσεις. Αγαπάμε μέχρι να μας πατήσουν την ουρά.Τότε βγάζουμε τα όμορφα νυχάκια μας και τα μπήγουμε χωρίς καμιά αναστολή στον άλλο που μας πάτησε. Ουσιαστικα η οσία Ξένη μας δείχνει το τέλειο (αν και το τέλειο δεν τελειώνει σε αυτή τη γη) και απο κει και πέρα προχωράμε χωρίς απελπισία και όπου φθασει ο καθένας μας. Προχθες 'εγραφες για γυναίκες που και ξύλο δέχονται απο τους συζύγους και όμως τους δικαιολογούν, με μια μεγάλη εσωτερική ελευθερία ως προς όλα αυτά ,ελπίζοντας πάντα σε μια αλλαγη των συζύγων προς το καλύτερο και κάποιες προσευχόμενες να μεταποιεί ο κύριος εσωτερικα την διάθεση και τα αισθήματα απέναντι στους συζύγους. Ευχαριστω για την ωφέλεια Καλό απόγευμα Μακρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. " Εχεις δίκιο αυτοί είναι 'ερωτες 'οχι οι δικές μας γλυκανάλατες σημερινές σχέσεις.
    Αγαπάμε μέχρι να μας πατήσουν την ουρά.

    Τότε βγάζουμε τα όμορφα νυχάκια μας και τα μπήγουμε χωρίς καμιά αναστολή στον άλλο που μας πάτησε" .
    ........................................
    ..........Mακρίνα μου
    να είσαι πάντα δυνατή στον εσωτερικό σου αγώνα...
    Με έκανες και χαμογέλασα με την εικόνα του πατήματος της...ουράς που στέλνει περίπατο, κάθε αγαπολογία...α χαχα...ναι ναι...τέτοιοι άθλιοι είμαστε οι περισσότεροι...αλλά εντάξει...

    Ο Κύριος ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως μας δέχεται και θα μας κρίνει, επιτελώντας την κανονικοποίηση των παραμέτρων, που λέει και ο Ακύλας ο λατρεμένος μου...

    Να ευχόμαστε όλοι για φώτιση και μετάνοια...όπως τόνιζε ο αείμνηστος και εκλεκτός πνευματικός πατέρας και φίλος π. Θεοδώρητος Μαύρος:

    " Σ' αυτή τη ζωή, ειδικά το έργο της Μετανοίας παραμένει, ατέλεστο..."
    Φιλιάαα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Άξιος ο μισθός σου σαλογραία.

    Να έχεις τις πρεσβείες των Αγίων που μνημόνευσες.

    Ουιβία (Βίβια) Περπέτουα το όνομά της. 22 ετών

    Το μαρτύριό τους περιγράφει ο Τερτυλλιανός, καταγράφει δε η ίδια (η Περπέτουα)με το χέρι της, τις εμπειρίες από την φυλάκισή της, την ανάκριση καθώς και τις σκέψεις και τα οράματά της.

    Υπάρχει συγκλονιστικό βιβλίο με το μαρτύριό τους. Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες. c 2002

    Κατασυγκινούμαι με την αγία αυτή και δεν αντέχω να μην σας γράψω από το βιβλίο (κάτι που σημειώνεις και εσύ σαλογραία):

    "Ταις μακαρίαις δε νεάνισιν αγριωτάτην δάμαλιν ητοίμασεν ο διάβολος, το θήλυ αυτών παραζηλών δια του θηρίου. Καί γυμνωθείσαι γουν προσήγοντο. όθεν απεστράφη ο όχλος (ακούτε;) μίαν μεν τρυφεράν κόρην βλέπων, την δε άλλην μασθούς στάζουσαν γάλα ως προσφάτως κυήσασαν. και αναληφθείσαι πάλιν και δικτύοις περιβληθείσαι, ενδιδύσκονται υποζώσμασιν. όθεν εισελθουσών αυτών, η Περέτουα πρώτη κερατισθείσα έπεσεν επί οσφύος. και ανακαθίσασα, τον χιτώνα εκ της πλευράς αυτής συναγαγούσα, εσκέπασεν τον εαυτής μηρόν, αιδούς μάλλον μνημονεύσασα ή πόνων, μηδαμώς φροντίσασα των αλγηδόνων. και επιζητήσασα βελόνην τα εσπαραγμένα συνέσφιξεν και τας τριχας της κεφαλής περιέδησεν. (ού γαρ έπρεπε τη μάρτυρι θριξίν σπαραχθείσαις οράσθαι. ίνα μη εν τη ιδία τιμή δοκεί πενθείν)..."



    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Παναγιώτη
    χίλια ευχαριστώ για τον κόπο που έκανες και την αναφορά που μας έδωσες.
    Δεν το ήξερα το βιβλίο το συγκεκριμένο.
    Θα το παραγγείλω...
    Να έχουμε όλοι ενίσχυση στις θηριομαχίες με τις δυνάμεις του Σκότους, που κάθε μέρα μας καταπονούν μέχρι θανάτου...πλην...ΜΕΊΖΩΝ ο ΕΝ ΗΜΙΝ ή ο εν τω κόσμω...
    Και πάλι ευχαριστώ..
    Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ο έρωτας πράγματι κρατάει λίγο (σε σχέση με τα χρόνια που ζούμε κατά μέσον όρο ) ...Η αγάπη όμως κρατάει μια ζωή ,όσο και να θέλουμε να την σβήσουμε ή να την αποδιώξουμε ,αν είναι αληθινή ,δεν τελειώνει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @10:47
    Συμφωνώ περιστεράκι μου...
    Η αγάπη αυξάνεται με την ΠΑΡΟΥΣΙΑ...όσο πιο πολλή παρουσία τόσο πιο πολλή αγάπη...ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιούμε...
    ακόμη και αν το καταλαβαίνουμε μετά το θάνατο, εκείνων που μισήσαμε- δηλαδή που κατά βάθος... εξαιρετικά αγαπήσαμε!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ
    ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗ Γέλιτσα...

    Ποια είναι η Γέλιτσα;
    Είναι μια νέα γυναίκα έγκυος που προσεβλήθη από τον ιό της γρίπης και αυτή τη στιγμή βρίσκεται διασωληνωμένη σε ΠΟΛΥ βαριά κατάσταση κινδυνεύοντας να χάσει και το έμβρυο που κυοφορεί στην κοιλιά της...

    Όποιος διαβάσει αυτό το σχόλιο, ας προσευχηθεί για τη Γέλιτσα( Σέρβα παντρεμένη με έλληνα)να γίνει ένα θαύμα, να αναστραφεί προς το θετικό η κατάσταση...

    (Αγιες μάρτυρες Περπέτουα και Φηλικιτάτη, δώστε υγεία στη Γέλιτσα και στο παιδί της...)

    ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αγαπητή Σαλογραία,

    Για να τιμηθούν όλοι οι Άγιοι, οι συμμάρτυρες της Vivia Perpetua από την περιοχή της Καρχηδόνας, επίτρεψέ μου να τους αναφέρω όλους:

    Ρεουκάτος, Φηλικητάτη, Σατουρνίνος, Σάτυρος.

    Πρώτα θηριομάχησαν και μετά τους θανάτωσαν με ξίφος.

    Ο συμμάρτυράς τους Σεκούνδος πέθανε κατά παραχώρηση Κυρίου όταν ήταν όλοι φυλακισμένοι.

    Αναφέρεται ότι ο δεσμοφύλακάς τους Πούδης πίστεψε στον Χριστό βλέποντας την πίστη των Αγίων.

    Ζει Κύριος ο Θεός

    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ Παναγιώτη...

    Είναι θαυμαστό, το πώς η Χάρη νικάει πόθο παιδιών και αγάπη συζύγων και γονέων...
    Αυτό είναι το ήθος του Μάρτυρα...
    Ευχαριστώ για την... επιστημονική(επίστασαι καλώς) αναφορά επί του θέματος.
    Ναι, μια και κάναμε τη συζήτηση, καλό ήταν να την κάνουμε πλήρη...
    Σ'ευχαριστώ που είσαι η ράβδος μου και η βακτηρία μου...εν καιρώ γήρατος...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή