Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Τα σπουργίτια του Θεού-Μόσχος Λαγκουβάρδος



«Ως στρουθίον εκ της παγίδος »
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου


«Μπόζε Μπόζε, νες λιμπόφ νε μόζε»
(Θέ μου Θέ μου, δίχως αγάπη δε γίνεται)


Κάθε φορά που πηγαίνω στο γερο- πνευματικό μου, στον παπα-Κώστα , στον Άγιο Κωνσταντίνο του Βόλου, μ’ ακούει προσεκτικά και μου λέει με δακρυσμένα μάτια:
«Μην εμποδίζεις, παιδί μου, τη χάρη να σ΄ επισκεφθεί».

Παρά τις συμβουλές του πνευματικού μου και παρά τις επώδυνες εμπειρίες της απουσίας της χάρης δεν συνειδητοποίησα ακόμα πόσο μεγάλη ανάγκη είναι η χάρη.

Ούτε οι συμβουλές, ούτε τα βιβλία βοηθάνε, αν δεν έχεις πνευματικό οδηγό κοντά σου.

Ούτε ο ψυχολόγος βοηθάει, ιδίως αυτός, γιατί ποτέ δεν θα πλήρωνες κάποιον για να του ανοίξεις την καρδιά σου.

Χώρια ότι δεν θα σου έφταναν τα λεφτά του Ωνάση , για να τον έχεις να σε βοηθήσει όταν τον χρειαστείς.

Πώς μπορούμε, λοιπόν, να μην μπλέκουμε με τους δαίμονες;

Να μη γινόμαστε μπαίγνιο στα χέρια τους;

Δαίμονες στη σύγχρονη επιστημονική γλώσσα είναι οι ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις που δρούν αυτόνομα μέσα μας και δεσμεύουν την ελευθερία μας.

Θα παίρναμε μια ιδέα για τους δαίμονες , αν εμβαθύναμε στα λόγια του Αποστόλου Παύλου από την επιστολή του προς τους Ρωμαίους(κεφ.7,15) καθώς και στους στίχους του Δαβίδ που ακολουθούν:

«Αυτό που μισώ» γράφει ο Απόστολος Παύλος « αυτό κάνω.
Ποιος θα με γλιτώσει από το πτώμα αυτό του θανάτου που φέρω μαζί μου»;

καθώς και στους στίχους του 125ου ψαλμού του Δαβίδ που ακολουθούν:

« Ειμή Κύριος ην εν ημίν (αν δεν ήταν ο Κύριος μέσα μας,) εν τω επαναστήναι ανθρώπους εφ΄ ημάς, άρα ζώντες κατέπιον ημάς (....).

Η ψυχή ημών ως στρουθίον ερρύσθη εκ της παγίδος των θηρευόντων.

(Η ψυχή μας σαν ένα στρουθί γλίτωσε από την παγίδα των κυνηγών).

Η παγίς συνετρίβη και ημείς ερρύσθημεν (η παγίδα συνετρίβη κι εμείς γλιτώσαμε).

(Συνεχίζεται)

9 σχόλια:

  1. TSIOU TSIOU!!!
    TI WRAIO POULAKI!!!
    POIOS TO KRATEI STA XERIA TOU?

    WRAIA FOTO...

    THEOS AGAPH ESTI+
    FILAKIA
    KALO KSHMERWMA+

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω τη δανείστηκα τη φωτό από τη σελίδα του Τρελογιάννη.
    Πήγαινε ρώτα, μάθε και πες μου και μένα...
    Φιλιάαααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μου φαίνεται σαν να 'ναι χθες
    μα πάνε τόσα χρόνια
    που σαν βιολί το σώμα σου
    στα χέρια μου κρατούσα

    Με το ραδιόφωνο σιγά
    μες στ' απαλό σκοτάδι
    θα τρόμαζες αν ήξερες
    πόσο σε αγαπούσα

    Τίποτα δεν έχει αλλάξει
    και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
    μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
    που δεν είναι συνήθεια μοναχά

    Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
    γέλα, κι είν' η ζωή μια τρέλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΤΡΕΛΛΟΓΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΝΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ
    ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΦΙΕΡΩΝΕΙΣ ΤΟ ΑΣΜΑΝ ΑΥΤΟΝ?!

    ΣΤΗ ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ?!

    ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΣΑΙ ΣΑΛΟΣ Η ΟΥ?!!!!!!!!!!

    ΑΓΑΠΗ+

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θεό-τρελος είναι ο Τρελογιάννης!
    Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δε θέλει! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τρελογιάννη μου
    σ'ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη και το τραγουδάκι το νταλκαδιάρικο...
    Αυτός που έγραψε τους στίχους, αν είχε παντρευτεί τη λεγάμενη θα την είχε απομυθοποίησει σε χρόνο d.t.και δεν θα ήθελε ούτε ζωγραφιστή να τη βλέπει μπροστά του, άκου με κάτι ξέρω και γω η γραιότατη! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θα ήθελα να πω στον αγαπημένο κ. Λαγκουβάρδο ότι οι δαίμονες υπάρχουν και ως αυτόνομες οντότητες ...δεν είναι μονο τα πάθη μας...
    Θα ήθελα να δούμε τη συνέχεια των σκέψεών σας, φίλτατε.
    Σας ευχαριστούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τα λόγια που λέγονται με αγάπη θα ακουστούν.
    Έτσι εξηγείται που σε συναντώ παντού. Και όταν δεν ψάχνω εξεπιτούτου.

    Όντως είναι αυτόνομες οντότητες, όπως λένε αυτοί που έχουν εμπειρίες. Εγώ τους μπερδεύω με τα πάθη.

    Δεν ξέρω γιατί το άφησα στη μέση το παγίδεμα
    σαν το στρουθίον. Η παγίδα λέει εθραύσθη και εμείς ελευθερωθήκαμε. Λες να γίνει το ίδιο και με το ΔΝΤ; Να θραυστεί και να τσακιστεί και μεις σαν το φτωχό στρουθί να ξελευτερωθούμε;

    Αν βρω κάτι ενδιαφέρον για το παγίδεμα και το ξεπαγίδεμα θα σου το στείλω.

    Έχει γράψει ένα ωραίο ποίημα ο Λώρεν. το ΜΙΑ ΜΠΛΝΤΑ ΠΑΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΠΡΩΙ
    Μια μπάντα παίζει πολύ πρωί,
    μα είναι μόνο δυστυχισμένοι άνθρωποι
    που κάνουν θόρυβο για να πνίξουν τη δική τους εσωτερική κακοφωνία και τη δική τους


    Ένα φεγγάρι μικρό φεγγάρι, αρκετά ήσυχο,
    Γέρνει και τραγουδάει στον εαυτό του
    μέσα στην ήσυχη νύχτα΄.
    Κι η μουσική των ανθρώπων
    Είναι σαν ένα ποντίκι που ροκανίζει
    που ροκανίζει μέσα σε μια ξύλινη παγίδα
    παγιδευμένο.
    (Μετάφραση Μ.Λαγκουβάρδου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κύριε Λαγκουβάρδε!
    πόσο χαίρομαι που είστε καλά!
    Ωραίες εικόνες μας δώσατε απόψε.
    Σας ευχαριστώ!
    Οι άνθρωποι που συμπαθιούνται δεν χάνονται ποτέ, είναι αλήθεια...
    ;-)
    Θα περιμένω τα δώρα της ευγενικής σας διάθεσης, ακουμπισμένη στο παραθύρι της ηλεκτρονικής μου οικίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή