Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
Αφιερωμένο σε τρείς μανάδες...ποίημα Ν.Βρεττάκου
Χορικό
Υπάρχουνε λύπες που κανείς δεν τις ξέρει.
Υπάρχουνε βάθη που δεν τ'ανιχνεύει
ο ήλιος. Όρη σιωπής, περιβάλλουν τα χείλη.
Και σιωπούν και όλοι οι μάρτυρες. Τα μάτια δε λένε.
Δεν υπάρχουνε σκάλες τόσο μεγάλες
να κατέβει κανείς ως εκεί που ταράζεται
του ανθρώπου ο πυρήνας.
Αν μιλούσεν η σιωπή,
αν φυσούσε, αν ξέσπαγε-θα ξερίζωνεν όλα
τα δέντρα του κόσμου.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΘΑΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΙΚΗΦΟΡΕ
ΠΟΥ ΟΛΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ
ΦΤΕΡΑ ΘΑ ΒΓΑΛΟΥΝ
ΘΑ ΞΕΡΙΖΩΘΟΥΝ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
ΠΟΥ Θ'ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΝ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΤΗ ΜΕΡΑ
Θ'ΑΝΤΙΚΡΙΣΟΥΝ...
ΣΤΑ ΒΑΘΙΑ ΟΙ ΛΥΠΕΣ
ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΘΑ ΚΡΑΥΓΑΣΟΥΝ
ΜΙΑΝ ΑΥΓΗ ΠΟΥ ΟΛΑ
ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΟΥΝ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΤΙΣΗ ΚΑΙΝΗ...
ΘΑ ΦΥΣΙΞΕΙ
ΝΙΚΗΦΟΡΕ
ΘΑ ΞΕΣΠΑΣΕΙ
ΚΙ ΟΛΑ ΘΑ ΑΙΩΡΟΥΝΤΑΙ
ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΔΕΙΣ
ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΔΩ
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
ΟΛΟΙ-ΕΜΕΙΣ
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ
ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
ΝΑ ΛΑΜΠΕΙ...
+
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ
ΑΙΦΝΙΔΙΩΣ ΘΑΝΟΝΤΩΝ...και μη.
Αγγελικη..
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ...
"περίλυπος εστι η ψυχή μου έως θανατου...."
ΑπάντησηΔιαγραφήοταν ο πονος μεγαλωσει...ο πασχων σιωπα...γιατι δεν υπαρχουν σχηματα λογου να περιγραψουν αυτα που ζει...μονο αυτη η ψυχη και ο Δημιουργος της ξερουν ...και ετσι μονος προς μονο που βρισκονται επικοινωνει αυτη η ψυχη με τον Κυριο της και αναπαυεται ...και ας μεγαλωνει ο πονος...τον παιρνει Εκεινος πανω Του οπως υποσχεθηκε...Δοξα τω Θεω για αλλη μια φορα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς βοηθήσει ο Θεός να καταλάβουμε ότι εμείς οι ίδιοι σκοτώσαμε τους αθώους, ας μας βοηθήσει να μετανοήσουμε, να γυρίσουμε κοντά του, και τότε θα βρουν οι ψυχούλες όλων των αδικοχαμένων αληθινή ανάπαυση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε δώσε Παρηγοριά
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος
Μεριλ
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπημένη
και αν ήταν η ψυχή του Θεάνθρωπου, περίλυπη άχρι θανάτου, σκέψου η δική μας, τι πάτο στον Άδη, μπορεί να πιάσει αν αφεθούμε...
ΜΗΤΣΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήαν δεν έχεις παιδί, σάρκα απ'τη σάρκα σου, και μεγαλωμένο με τις όποιες θυσίες του προσωπικού σου θελήματος, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΙ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΠΟΝΟ, ΜΙΛΑΜΕ.
ΜΟΝΟ Η ΚΥΡΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ, ΓΝΩΡΙΖΕΙ
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΕΙ, ΜΑΝΑΔΕΣ.
ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ!
Λένα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΜΗΝ!
Δύσκολο έργο να ζεις το σκοτάδι όχι σαν αυτό που φαίνεται αλλά σαν αυτό που είναι. Και είναι έλλειμμα φωτός, προυπόθεση κίνησης προς το φως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολο έργο να δεις το μηδέν όχι σαν μη-είναι, αλλά σαν ζωγραφιά στον καμβά του είναι, του είναι στο οποίο παρήχθημεν.
Δύσκολο έργο να δεις στο έλλειμμα το δρόμο της συμπλήρωσης του ελλείματος, της ολοκλήρωσης, της σωτηρίας.
Δύσκολο έργο να δεις Αυτόν που το αδικοχαμένο παιδί σου βλέπει.
μαλλον δε με καταλαβες Σαλογραια μου....
ΑπάντησηΔιαγραφήμητσουσ
Εμμανουήλ
ΑπάντησηΔιαγραφήο εμβριθής σου, βαθύς λόγος- χέρι έμπειρης μάνας που-αρπάζει στοργικά(υπάρχει στοργική αρπαγή;) το βρέφος της-το μυαλό το δικό μου- όσο και αν κλαίει εκείνο- ανθιστάμενο- προκειμένου να το πλύνει, να το αλλάξει...
Μάλλον δε σε κατάλαβα, Μήτσο μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχου και συγχώρησον...
(προχωρεί το Αλσχάιμερ, είναι και τα χημικά, είναι και οι ψεκασμοί που μας κάνουν...:-))
"Κύριε, Ιησού Χριστέ, ανάπαυσον τας ψυχάς των δούλων σου, ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέσποινα Β.
ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΙΦΝΙΔΙΩΣ...
ΕΛΛΕΙΨΙΣ ΟΞΥΓΟΝΟΥ
ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΔΟΣΗ ΑΙΘΑΛΗΣ+ΤΟΞΙΚΩΝ ΑΕΡΙΩΝ
=ΑΣΦΥΞΙΑ=
ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ
ΠΝΙΓΟΜΑΙ
ΠΝΙΓΟΜΑΙ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ....
ΑΓΙΟΙ 4 ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ+
Αγγελικη+
{ελαχιστη,ασθενης...}
χρησιμοποίησα την ανάρτησή σου αναφέροντας την πηγή στο facebook
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν έχεις f/b μπορεις να μου στείλεις αίτημα φιλίας στ όνομα Areadne Georgiou
Σ ευχαριστώ
Καλή μου Αριάδνη
ΑπάντησηΔιαγραφήνα έχεις την ευλογία της Βασίλισσας των Αγίων Αγγέλων, όμως, όχι δεν έχω f/b, μονάχα αυτή την απλή σελιδούλα...
Η Κυρά Παναγιά ας παρηγορήσει τους αγαπημένους των εχόντων την Επίσημη Ωρα της Εξόδου τους, σήμερα.
Εκείνο το τριαντάφυλλο η Αγγελικούλα, ήταν από το Αίγιο...
Τράβαγε τα μαλλιά του, ο καλός της άντρας όταν
κατάλαβε ότι μέσα καιγόταν και η αγάπη του...
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΛΟΓΙΑ...