Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Το ροκ το ελληνικό είναι ζεϊμπέκικο...

Posted by Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου at 11:50 μ.μ.

12 σχόλια:

  1. Μαρίνα Νικολαιδου3 Μαΐου 2010 στις 11:33 π.μ.

    σαν διψάσεις...
    ξύδι θα ΄χεις για νερό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου3 Μαΐου 2010 στις 11:38 π.μ.

    Μαρίνα καλή μου
    ναι...
    Η ιστορία για κάθε άνθρωπο, για κάθε λαό, θα επαναλαμβάνεται, ως τη Συντέλεια...

    Ο δε υπομείνας εις τέλος... εν Κυρίω...ούτος και σωθήσεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κυπριανός Χριστοδουλίδης3 Μαΐου 2010 στις 2:23 μ.μ.

    Εδώ που φτάσαμε, θα προτιμούσα να ακούσω ένα "Τη Υπερμάχω" παρά το ελληνικό ροκ-ζεϊμπέκ. Μου θύμισε τους Σέρβους, που έτρωγαν κατακέφαλα το απεμπλουτισμένο ουράνιο κι αυτοί, με ροκάδες και άλλους δυτικοποιημένους μουσικάντηδες, τραγούδαγαν πάνω στις γέφυρες του ποταμού Σάββα.

    Σεκλέτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου3 Μαΐου 2010 στις 4:17 μ.μ.

    Κυπριανέ
    και γω προτιμώ το Τη Υπερμάχω -αρκεί να μην το εκτελεί στα τρία μέτρα ο συνήθως κακόφωνος βυζαντινός ψάλτης ενορίας μου.

    Διάλεξα αυτό το τραγούδι με το φοβερό στίχο και το ρυθμό του κουρασμένου πολεμιστή, επειδή πολλά νέα παιδιά που γνωρίζω, τα κάνει να δακρύζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κυπριανός Χριστοδουλίδης3 Μαΐου 2010 στις 4:21 μ.μ.

    Τα ψευδοσυναισθήματα μας κάνουν όλους να κλαίμε.

    Σεκλέτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου3 Μαΐου 2010 στις 4:27 μ.μ.

    Κυπριανέ μου
    πώς ξεχωρίζεις τα ψευδοσυναισθήματα από τα αληθινά;
    Πώς ξεχωρίζεις τα αληθινά δάκρυα από τα ψεύτικα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κυπριανός Χριστοδουλίδης3 Μαΐου 2010 στις 4:30 μ.μ.

    Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το ανακαλύψεις μόνη σου.

    Εγώ απλώς γράφω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου3 Μαΐου 2010 στις 4:31 μ.μ.

    Κυπριανέ μου
    άρχισες πάλι τα νεφελώδη...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κυπριανός Χριστοδουλίδης3 Μαΐου 2010 στις 4:43 μ.μ.

    Η νονά που με βάπτισε μου είχε πει μια φορά :

    - Παιδάκι μου, δεν ξέρω τι παθαίνω. Πηγαίνω στην εκκλησιά και γίνομαι ρεζίλι. Με πιάνουν ασταμάτητα δάκρυα, δεν μπορώ να συγκρατηθώ.

    Το είχα διαπιστώσει και ο ίδιος. Λεπτομέρεια, οι ψάλτες ήταν κοκοφωνότατοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος3 Μαΐου 2010 στις 4:50 μ.μ.

    Ο/Η Κυπριανός Χριστοδουλίδης άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Το ροκ το ελληνικό είναι ζεϊμπέκικο...":

    Η νονά που με βάπτισε μου είχε πει μια φορά :

    - Παιδάκι μου, δεν ξέρω τι παθαίνω. Πηγαίνω στην εκκλησιά και γίνομαι ρεζίλι. Με πιάνουν ασταμάτητα δάκρυα, δεν μπορώ να συγκρατηθώ.

    Το είχα διαπιστώσει και ο ίδιος. Λεπτομέρεια, οι ψάλτες ήταν κοκοφωνότατοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου3 Μαΐου 2010 στις 4:53 μ.μ.

    Κυπριανέ
    η νονά σου ήτανε σίγουρα, άγια γυναίκααα!

    Μετανοούσε όχι μόνο για τα προσωπικά της-όποια- ολισθήματα, αλλά και για λογαριασμό των κακόφωνων ψαλτών της ενορίας της...
    Αυτό συνιστά μεγαλείο ψυχής! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος3 Μαΐου 2010 στις 8:31 μ.μ.

    Κύριε Κυπριανέ και Σαλογραία μου,
    σας λάτρεψα και τους δυό...

    Σεκλέτια και μπερεκέτια.
    ΣΤΕΛΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)