Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

Το Φως της Συγνώμης(επανάληψη)


(αναδημοσίευση από παλαιότερη ανάρτηση, στις 11 Σεπτ.2009, της Σαλογραίας)

Και αν με ρωτήσεις ποιο θεωρώ το μεγαλύτερο χάρισμα της μάνας μου, θα σου μιλήσω για την εν Κυρίω Ιησού, ταπείνωση της καρδιάς της.

Το σημαντικότερο στοιχείο του βίου της:

Δεν ανταπέδωσε ό,τι κακό της έκαναν.
Ποτέ δεν ανταπέδωσε.
Ενώ θα μπορούσε.
Είχε όλη τη δυνατότητα.
Και όχι μόνο δεν ανταπέδωσε κακό στο κακό που έλαβε, αλλά και με την ψυχή της συχώρεσε και αγάπησε...


Δύσκολο να μιμηθώ τη δική της την πράξη.

-Και γιατί, παρακαλώ, πρέπει να συγχωρώ;
Καμία διάθεση δεν μου προκύπτει να ξεχάσω το κακό που μου κάναν κάποια γομάρια! φώναξα ένα πρωί θυμωμένη.
Και τι εννοεί η Γραφή που λέει ότι ο πταίσας εν ενί, γέγονεν πάντων ένοχος;
Υπονοεί ότι αυτός που αντιπαθεί έναν άνθρωπο, είναι σαν να μισεί όλη την ανθρωπότητα;
Ότι τον τρώει το σκοτάδι της Κόλασης;

Τι ακρότητες είναι αυτές, Θεούλη μου;
Πολύ απαιτητικός μου φαίνεται ο Νόμος Σου, ενίοτε, μου τεντώνει τα νεύρα!

Γύρευα βοήθεια -στη θεραπεία της μνησικακίας μου- μια μέρα που πίναμε τον καφέ, στο δασάκι.
Το θυμάσαι;
Και τότε, χαμογέλασες και μου έδωσες την εικόνα της μπαταρίας, του σύρματος και της λάμπας.

Ο Θεός-είπες ήρεμα-μοιάζει με μπαταρία και πηγή αγαθής ενέργειας.

Ο κάθε άνθρωπος μοιάζει με το λαμπτήρα, που πρέπει να ανάψει από το Φως τού
Αγίου Πνεύματος, για να φωτίσει το περιβάλλον.


Όλη η λοιπή ανθρωπότητα μοιάζει με σύρμα που συνδέει τη μπαταρία με το λαμπτήρα.

-Το φαντάζεσαι;

Κάθε απειροελάχιστο κομματάκι του σύρματος, αντιστοιχεί και σ’ ένα ανθρώπινο πρόσωπο.

Κανένα, μα κανένα ανθρώπινο πρόσωπο δεν είναι περιττό ή άχρηστο, τόνισες.
Έκαστος, για τη μεταφορά του ρεύματος της Θείας Χάριτος απο το Θεό, μέχρι εμένα, μέχρι τον πλούσιο, το φτωχό,το γύφτο, τον άρχοντα, το νέο, το γέροντα,τον ξένο, τον πατριώτη, παίζει διαρκώς , ένα ρόλο ουσίας.

Μισώντας τον όποιο πλησίον, για τον οποιοδήποτε λόγο-όσο δικαιολογημένος και αν στα μάτια μου, φαίνεται- είναι σαν να κόβω το σύρμα.
Τότε, η ελεύθερη ροή του ρεύματος εμποδίζεται.
Το φως αδυνατεί να φτάσει μέχρι τη λάμπα.
Και παραμένει σκοτάδι.

Ακόμη και αν δεν μισώ κάποιο πρόσωπο, αλλά αισθάνομαι απλή ψύχρα στην παρουσία του, το ρεύμα που έρχεται,δεν αρκεί για να ανάψει τέλεια τη λάμπα.
Είναι σαν να έχει το σύρμα, σκουριάσει.


Λοιπόν...όποιος αγωνίζεται εν Αγίω Πνεύματι και καταφέρνει να συγχωρεί στο Όνομα του Αναστημένου Χριστού, επιτρέπει τη ροή της Θείας Χάριτος, σε όλο το σύρμα ανεμπόδιστα και η λάμπα πυρακτώνεται σαν αστέρι, υπάρχει φωτοχυσία στης ψυχής, το μυστικό το δωμάτιο.


Μακάριοι όσοι αγωνίζονται και χαρίζουν από τα βάθη του είναι τους, στην ύπαρξη που τους πλήγωσε, την Άφεση της Αγάπης

Στην καρδιά τους θα αστράφτει αδιάλειπτα, το Φως του Ήλιου του Αθάνατου...

Σαλογραία

19 σχόλια:

  1. χριστος Ανεστη και καλη Αναληψη αγαπητη Σαλογραια.Παρα πολυ ομορφη αναρτηση.[Κανεις δεν μπορει να ελθει προς εμενα αν δεν τον ελκυσει ο πατερας μου μας λεγει ο κυριος]...δεν θελω να πω αλλα τα ειπες ολα ...εστρωσες βατα το θεμα στο τραπεζι και εδωσες και επιλογο.ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ αδελφη.Μακαρι να καταλαβαιναμε το βαθος και το πλατος των λογων αυτων.-καλο βραδυ!!///πηνελοπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. οταν ημουν φοιτητης ειχα διαβασει σε ενα τοιχο....

    "κανε τη καταστροφη της χαρας...χαρα της καταστροφης"

    μειχε αγγιξει τοτε και πιστευα οτι ετσι ειναι σωστο....

    μετα απο χρονια κανω αγωνα να ξεφυγω απο αυτο το τσιτατο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πηνελόπη καλή
    όλο το σκηνικό που περίγραψα είναι αληθινό.
    Ήμουν πολύ θυμωμένη με κάποιο πρόσωπο και νόμιζα ότι αν θα το συγχωρήσω, ότι θα του κάνω...χάρη...και ΔΕΝ ήθελα ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΙΑ να του την κάνω αυτή τη χάρη.
    Και έτσι βασάνιζα τον εαυτό μου, με το χειρότερο τρόπο, αλλά ευτυχώς που βρέθηκε ο άλλος άνθρωπος με τη φώτιση και μου έδωσε μια καλή εικόνα, ώστε να μπορέσω να καταλάβω- το ΟΡΝΙΟΟΟΟ-
    γιατί ΜΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ
    Η ΑΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΓΝΩΜΗ...
    Τουλάχιστον πρώτα να το ΚΑΤΑΛΑΒΩ...
    ΜΕΤΆ...ΣΕ ΔΈΚΑ,ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ,
    ΙΣΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑ...
    Εύχου υπέρ ημών των ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΩΝ, ρε Πηνελοπάκι...
    Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μήτσο μου
    και γω αν δεν ήμουνα μια κατηχητικούδα
    (κάπως σαν καλιακούδα το ακούω αυτό...)
    του ΜΗ κερατά,
    ώστε να με επηρεάζουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ
    ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ,ΠΕΡΙ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ,
    δε θες να ξέρεις
    ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΩΡΟΥΣΑ
    ΟΤΙ ΜΕ ΕΧΕΙ ΑΔΙΚΗΣΕΙ...
    ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ Μ Η ΤΟ ΜΕΛΕΤΑΜΕ!
    Ας ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ...ΑΜΕΛΕΤΗΤΟ!
    φιλιάα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σαλογραία καλησπερα. Οταν το καλώδιο δεν ειναι στην πριζα αυτο που λείπει απο τα ηλεκτρόνια (βλεπε ρευμα) ειναι ο προσανατολισμός τους προς μια κατευθυνση.Αρα τι κάνει ο Τριαδικος μας Θεός¨΄Παιζει το ρόλο της τασης. Μας προσανατολίζει την κίνηση αρκει μεσω του καλωδίου να συνδεθούμε μαζί Του(πριζα).Και μήπως αυτο δεν συμβαίνει;χάνοντας την επαφη μας με την πηγη(λογω έλλειψης σχέσεων αγαπητικων με τους άλλους)χάνουμε τον προσανατολισμο μας.Αυτο λειτουργει και ανάποδα.Πολυ εύστοχη η παρομοίωση της μητέρας σου .Και μένω άφωνη με τις παλιές μαμάδες που γράμματα πολλά δεν ήξεραν αλλά είχαν φωτισμένο νου.Ευχαριστούμε για την ανάρτηση γιατι τελευταία και γω έχασα τον προσανατολισμό μου.Ευχεστε να τον ξαναβρώ.Μακρινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μακρίνα εκλεκτή
    η μάνα μου συγχωρούσε -για μένα- ΤΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ.
    ΗΤΑΝ ΕΚ ΘΕΟΥ Η ΧΑΡΗ.

    Η εικόνα δόθηκε, ανάμεσα σε καφέ και παγωτό, από άνθρωπο του Θεού, που γνωρίζει ηλεκτρικά και πρίζες επί των οποίων, προσωπικώς, είμαι...βόϊδιιι! ωστόστο το μάθημα το κατάλαβα, το κατάλαβα!

    :-)

    Στην ε φ α ρ μ ο γ ή φαίνονται τα ζόρικα, αλλά...προσπαθώ για να μη πάρει ο Αρχικακός, δε θέλω να του κάνω τη χάρη!
    Μία ψυχή έχω να παραδώσω, θα την παραδώσω σε Αυτόν που την εξαγοράζει με ΤΙΜΗ ΧΑΡΑΣ ΑΙΩΝΙΑΣ, όχι στους φτηνιάρηδες εγκόσμιους, Κερασφόρους Λωποδύτες, για Όνομααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Το Φως της Συγνώμης":

    ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ+

    ΖΗΤΗΣΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΦΤΑΙΞΑ...

    ΕΙΠΑ ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ+
    ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΩΞΑΝΕ...

    ΚΑΤΕΨΥΓΜΕΝΟΙ ΟΛΟΙ.
    εψυγει Η αγαπη των πολλων.
    ....
    Ευλογησον.
    εφυγα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το ερώτημά είναι: Αυτό προτείνει ο Χριστός?

    Για να εξηγήσω αυτό που θέλω, θα δώσω ένα παράδειγμα.

    Βλέπουμε παραπάνω ένα σχόλιο που λέει
    "Ζήτησα συγνώμη κι ας μην έφταιξα".

    Ας κάνουμε την εξής υπόθεση.
    Έστω οτι ο προηγούμενος σχολιαστής
    σε μια συγκεκριμένη περίπτωση,
    Κ Α Ι έφταιξε Κ Α Ι δε ζήτησε συγνώμη σε κάποιον άνθρωπο.

    Αυτός ο κάποιος δεν ανταποδίδει με κακό στο κακό που εισέπραξε, και δεν του μένει παρά να σιωπήσει. Και σιωπά.

    Κι έτσι, μένει με το αίσθημα της αδικίας,
    ενώ ο άλλος ζει και βασιλεύει, και αποκαλείται χριστιανός.

    Αυτό προτείνει ο Χριστός?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Προς αγαπημένο ανώνυμο...
    Το ερώτημα είναι πανάρχαιο.
    Το αίσθημα της αδικίας(πραγματικό ή φανταστικό, ταλαιπωρεί κατά περίσταση τον καθένα μας)
    Θέλουμε να είμαστε χριστιανοί, αλλά
    γ ι ν ό μ α σ τ ε χριστιανοί,
    π ρ α γ μ α τ ι κ ά μόνο στο βαθμό που εφαρμόζουμε την Εντολή της Αγάπης...

    Αν αυτός που αδικεί δε ζήτησε συγνώμη,ΕΙΝΑΙ, κυρίως, ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ...

    Η ΕΝΤΟΛΗ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΠΕΙΓΟΝ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ.
    ΧΑΡΙΝ ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ.

    Εγώ, αν νιώθω αδικημένος, πρέπει το ΤΑΧΥΤΕΡΟ, να βγάλω την πικρία απο μέσα μου...αν δεν τη διώξω το ταχύτερο, η πικρία θα καταστρέψεΙ ΠΡΩΤΑ ΕΜΕΝΑ!

    Δε μου το βγάζεις από το μυαλό, ότι κάτι πέτρες στη χολή που αφαίρεσα με χειρουργική επέμβαση κάποτε, ήταν ΥΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΕΝ ΤΩ ΣΩΜΑΤΙ ΜΟΥ, δική μου πικρία, προς άτομα που με είχαν βλάψει πολλαπλώς και τα οποία π ο τ έ
    δε σκέφτηκαν να ζητήσουν έστω μία συγνώμη...

    Ο Χριστός ήρθε και έφερε την τελειότητα της σκέψης και την ελευθερία του β ι ώ μ α τ ο ς από το ζυγό της λάθος συμπεριφοράς, που παλιά την έλεγαν αμαρτία και η οποία λάθος συμπεριφορά άφηνε σκληρές συνέπειες στις ζωές των ανθρώπων.

    Ο αρχαίος Σωκράτης δίδασκε ότι αν είχε να διαλέξει το να αδικεί ή να αδικείται θα επέλεγε να αδικείται.

    Τόσο φρικαλεότερο ως συνέπεια, ήξερε ότι ήταν, το να αδικεί και επιζητούσε με όλη του την ψυχή να το αποφύγει...
    Το αίσθημα της αδικίας, είναι και αυτό ψυχοφθόρο, αλλά τούτο, μόνο η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, είναι σε θέση πραγματικά να το αφαιρέσει από την καρδιά μας.

    Ο άνθρωπος με δική του δύναμη, δεν μπορεί να το καταφέρει...

    Όποιος δε ζητάει συγνώμη, έχει ο ΙΔΙΟΣ σοβαρό πρόβλημα και οφείλουμε να τον ΣΥΜΠΟΝΑΜΕ για τη σκληρότητά του.

    Αν ήξερε, πραγματικά, τι ζημιά του κάνει η αναισθησία του, σαν φίδι μαύρο και κολοβό θα την πέταγε με αποτροπιασμό από πάνω του!

    Τελικά, ο καθένας ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ απέναντι στο Θεό ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΜΑΡΤΙΕΣ.

    ΜΗΝ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΥΦΟΜΙΣΟΥΜΕ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ.

    ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ, ΓΙΑ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ...

    ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΊ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπημένο μου,
    ως αρχή, πήγαινε και αγόρασε
    (από βιβλιοπωλείο Αποστολικής Διακονίας)

    το βιβλιαράκι ΠΕΡΙ ΑΚΟΥΣΙΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ, του Αγίου Μάρκου του Ασκητή, που έχει επιμεληθεί ο π. Παϊσιος
    (όχι ο μακαρίτης ο γνωστός)
    ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ Ε Μ Π Ε Ι Ρ Ι Α Σ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑΣ...
    ΘΑ ΣΟΥ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ...
    Ως δεύτερο μέσον, τροφοδότησε τον εαυτό σου, έπειτα από συνεννόηση με τον πνευματικό, ΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΕ τον εαυτό σου, με ΣΥΝΕΧΗ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ.
    Τη μέρα που έχεις κοινωνήσει κοίτα με προσοχή στης ψυχής το δωμάτιο, και θα δεις ότι όλα τα πάθη
    (της πικρίας περιλαμβανομένης)
    θα είναι ΑΣΘΕΝΙΚΟΤΕΡΑ στην έκφρασή τους...
    Θα παρατηρήσεις ότι τη μέρα που έχεις κοινωνήσει το ψυχικό τραύμα, σαν να επουλώνεται σε κάποιο βάθος ελπιδοφόρο, σε κάποια έκταση μεγαλύτερη...

    (Προσωπικά θεράπευσα μια φοβερή πικρία και μνησικακία σε αρκετά χρόνια...μην πεις ότι θεραπεύτηκε από το χρόνο...οχι! θεραπεύτηκε από το θείο έλεος και το ξέρω πολύ καλά αυτό, για τον εαυτό μου...)
    Με ΣΥΝΕΧΗ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ, προσευχή, μελέτη βίου αγίων, έρχεται μια ΦΩΤΙΣΗ στην ψυχή και η ΦΩΤΙΣΗ, μπορεί να σε κάνει να καταλάβεις ότι αυτό που επί χρόνια θεωρούσες ως ΑΔΙΚΙΑ εκ μέρους κάποιου, στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, δεν ήταν παρά ΕΥΛΟΓΙΑ!

    Αν την αδικία τη δεις ως ευλογία, η ΠΙΚΡΙΑ,ΠΑΡΑΥΤΑ, ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ!

    ΤΟ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΠΙΚΡΙΑ ΩΣ ΕΥΛΟΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΦΩΤΙΣΜΟΥ, ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ, ΕΦΟΣΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΊς ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΑΜΕ, διότι το είπε και ο Λατρεμένος ΧΡιστός...ότι χωρίς τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ, ΚΑΝΕΝΑ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΘΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ...
    ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΟΝ ΑΨΕΥΔΗ ΛΟΓΟ ΤΟΥ:

    -Χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ΟΥΔΈΝ!

    ΔΕΝ ΝΙΚΙΕΤΑΙ ΟΥΔΕ ΕΝ ΠΑΘΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

    ΟΥΔΕ ΕΝ!

    ΟΠΟΙΟΣ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΝΙΚΗΣΕ ΠΑΘΟΣ, ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΤΟΥ, Μόνο, ΑΠΛΑ,
    α υ τα π α τ ά τ αι.
    Φιλιάαα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ώστε ξαναγράψατε;! Ευχαριστώ πολύ για τις επιπλέον συμβουλές. Εκτός απροόπτου, κάποια στιγμή θα σας πω: εφαρμόστηκαν.
    Σας παρακαλώ ΣΒΗΣΤΕ, όπως σας ζήτησα, το σχόλιό μου το μεγάλο,
    μιας και στάλθηκαν καταλάθος όλα εκείνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Είμαι πάρα πολύ ευγνώμων για την απάντηση, που τόσο πολύ την είχα ανάγκη. Ευχαριστώ για τον χρόνο να γραφτεί!!

    Διάβασα πολλές φορές το κείμενο, έκανα πολλές σκέψεις, έμεινα με πολλά ερωτηματικά,
    αλλά :) -σε κάθε περίπτωση- το μόνο που έχω τώρα να κάνω είναι να σας ευχαριστήσω θερμά και να χαιρετήσω.

    Ειλικρινά δεν κατάλαβα καθόλου τι πρέπει να κάνουμε ώστε να μην δημιουργηθούν πέτρες στη χολή μας, ώστε να μην μας κατατρώγει η πικρία.
    Ας κάνουμε μια συμφωνία.
    Εσείς θα ξέρετε πόσο κατάφωρα αδικήθηκα (και ΔΕΝ είναι ιδέα μου)

    "Το αίσθημα της αδικίας μόνο η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, είναι σε θέση πραγματικά να το αφαιρέσει από την καρδιά μας.Ο άνθρωπος με δική του δύναμη, δεν μπορεί να το καταφέρει..."



    Ας είναι! Ίσως το κάνω στην πράξη

    Τα παραπάνω μου άφησαν 2 μεγάλες απορίες,
    ωστόσο, ας είναι..


    Αυτό που μου μένει να καταλάβω είναι
    με ποιό τρόπο δεν αφήνουμε πικρία μέσα μας.
    Διότι εμένα είναι μέσα μου και με κατατρώγει ανελέητα.
    Φαντάζομαι πόσο πολύ θα πρέπει να είχατε πικραθεί εσείς, ώστε να δημιουργηθούν πέτρες στη χολή.
    Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω πώς βγάζουμε την πικρία από μέσα μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γωγούλα
    οι απαντήσεις είναι π ά ν ω από τη δική σου ερώτηση...
    Μου έκανε διάφορα...τσαλιμάκια η σελίδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή