Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Ο Φιλοπαίγμων Μύθος-Κική Δημουλά


...............................
Με ρωτούν συχνά γιατί προσωποποιώ ή και σωματοποιώ έννοιες και λέξεις,και αν αυτό γίνεται με υπόδειξη της έμπνευσης.

Για να τις ελέγχω, απαντώ.

Επειδή οι περισσότερες είναι φοδραρισμένες με έναν Ιούδα.
Η κρυψίνους πολυσημία τους πολλές φορές με παρέδωσε δι ασπασμού
στην αστοχία.
......................
Ένα αγωνιώδες ερώτημα, που συχνά τίθεται, είναι αν στην εποχή μας, ωφελεί η ποίηση.

Πιστεύω ότι βοηθάει, όσο το κερί που ανάβουμε μπαίνοντας σ'ένα έρημο καταργημένο ξωκλήσι, με φευγάτους όλους τους αγίους.

Ωφελεί όσους την αγαπούν, επειδή βρίσκουν εντός της, μικρά κομματάκια από σκισμένες φωτογραφίες του ψυχισμού τους.

Περισσότερο και πιο σωστά ωφελεί εκείνους που πιστεύουν στη μαγεία της.
Που δεν θέλουν να θέσουν τον δάχτυλό τους επί τον τύπον της κατανόησής της.

Ωφελεί υπερκόσμια εκείνον που την ασκεί και μ ό ν ο ν κατά τη διάρκεια της άσκησης, επειδή τότε μ ό ν ο τον βγάζει από το σώμα του, τον σταθεροποιεί σε μια αιώρηση απ' όπου αυτός παρακολουθεί σαν σε χειρουργείο, τον προσωρινό θάνατο της μικρότητάς του.

Ωφελεί κυρίως τη γλώσσα.

Την περισυλλέγει από τους μεγάλους κάδους της βιασύνης και τη μεταγγίζει με σέβας στο τόσο δα μπουκαλάκι του αγιασμού, μια γουλιά,όσο ακριβώς χρειάζεται να πιεί η ουσία.

Τέλος, η ποίηση ωφελεί όσο μια παυσίπονη σταγόνα σε έναν ωκεανό λύπης.

Δεν είναι λίγο.

Πριν πολλά χρόνια μαθητές σχολίου με ρώτησαν ποια είναι η αφορμή για ένα ποίημα, πώς τη διακρίνουμε, πώς την υποδεχόμαστε.
Με υπακοή στη φαντασίωση, απάντησα.
Και για να περιορίσω κάπως την αοριστία, έφερα τούτο το παράδειγμα.

Περπατώ, όπως όλοι μας, σε μιαν έρημο απόλυτη.

Εάν μου φανεί ότι άκουσα κελαηδισμό πουλιού, ας μου λέει η λογική ότι παραφέρομαι, εγώ, νιώθω υποχρεωμένη να ετοιμάσω σ'αυτό το πουλί ένα δέντρο...

Κική Δημουλά

(Ο Φιλοπαίγμων μύθος, Ίκαρος 2004)

6 σχόλια:

  1. Σαλογραια μου πραγματι ετσι ειναι.Η ποιηση και καθε τεχνη ειναι χαρισμα του θεου.Το δυσκολο ειναι η μελοποιηση διοτι ντυνεις την ποιηση ,της δινεις ιστορικο και διαχρονικο μεγεθος,την πλουτιζεις με τους ηχους της μουσικης και βγαινει ενα ομορφο αποτελεσμα.Αυτο για να γινει ομως θελει να εχεις ψυχη εκτος του να γνωριζεις μουσικη Αυτο το βλεπω σε πολλες ΄΄πατατες΄΄ τραγουδια που διαφερουν απο αλλα ΄΄ποιοτικα΄΄ [χρειαζονται βεβαια και αυτα να γελαει κανεις εχουν ψυχοθεραπευτικο στοχο...ας πουμε το λαικο ασμα ειναι γατα ο κοντος με την γραβατα ...]--ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΑΙ ειχαν ενα υφος διαφορετικο ..ηταν πιο ρομαντικοι. και δεν μου αρεσει προσωπικα που τα τωρινα ποιηματα δεν εχουν την ομοιοκαταληξια...[μερικα βεβαια] ...την καλημερα μου ...και την εκτιμηση μου ---+++ πηνελοπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ+

    Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
    ΠΑΝΩ ΣΕ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ....

    Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ ΠΟΙΗΤΕΣ!!!

    ΑΣΘΕΝΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗ+

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χριστός Ανέστη και από εμένα.

    Ο Οδυσσέας Ελύτης είπε ότι με την ποίηση τα έμψυχα γίνονται άψυχα και τα άψυχα (γίνονται) έμψυχα. Και με το σκεπτικό αυτό έδωσε στο καλοκαίρι τα μαθηματικά του (κάπου στο "Μικρό Ναυτίλο").
    Με τα δεδομένα, λοιπόν, αυτά,εγώ αντιλαμβάνομαι την ανάγνωση ενός ποιήματος ως το μοναδικό μέσο -πέραν βεβαίως, και μετά, από την προσευχή- για να κατέβω κάπου βαθιά και να ανέβω κάπου ψηλότερα, όπου το υπέρ-λογικό θεωρείται και είναι η μόνη αληθινή και ικανή συνθήκη για να ζει κανείς. Και συνάμα τόσο αναγκαία και ψυχαγωγική (με την κυριολεκτική του όρου έννοια)...
    Παναγιώτης Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παναγιώτη Σ.
    Για να αγαπάς την ποίηση την κουβαλάς μέσα σου, θα πεί.

    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΧΝΙΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΟΝ ΤΕΧΝΙΤΗ! έγραφε κάποιος...

    Στείλε μας πέντε στίχους να τους απλώσουμε στου μυαλού μας τη γη, να γεμίσει λουλούδια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συγγνώμη για την καθυστέρηση ως προς την απάντηση. Ανειλημμένες υποχρεώσεις βλέπετε ...

    Ορισμένα αποσπάσματα από τον "Μικρό Ναυτίλο" του Οδ. Ελύτη που με συγκινούν ιδιαίτερα:

    ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ XIV:
    "Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Χριστού" ...

    "Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δε μένει στο τέλος παρά η αλήθεια" ...

    "Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δύναμη και ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας" ...

    "Ένας "Αναχωρητής" για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς ένας "Ερχόμενος".

    Παναγιώτης Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή