(Πρόλογος νούμερο ένα)
Περιστεράκι μου
επειδή όλο μου τσαμπουνάς τα διάφορα ότι "και καλά...και πού ξέρουμεότι υπάρχει ψυχή" "και πού ξέρουμε ότι γύρισε κάποιος από την άλλη ζωή, να μας περιγράψει τις αδηφάγες φωτιές της Κολάσεως" και "μην τον είδατε τον Παναή, μην τον είδατε τον Κίτσο το λεβέντη" (άσχετο, πλην... με παρασύρει η ξελογιάστρα ρύμη του λόγου..) πολύν καιρό τώρα θέλω να σου μιλήσω για την μεταφυσική περίπτωση του Ανωγειανού γιατρού, Κώστα Σμπώκου.
Αναφερόμενη στα γεγονότα δεν θα αοριστολογήσω αλλά θα σου τα παραθέσω, που λέει ο λόγος με το νι και με το σίγμα, με ονοματεπώνυμα, διευθύνσεις, τηλέφωνα όπως και μένα μου αρέσει να τα ακούω, αλλιώς-με την καμία- δεν πείθομαι- η γριά καλικατζούνα.
Θα σου τα αφηγηθώ όπως μου τα εμπιστεύτηκε σοκαρισμένη από το συμβάν και ας πέρασαν τόσα χρόνια (πάνω από τριάντα) η εκ νεότητος και άχρι του νυν, αξιόπιστη φίλη μου, μητέρα τριών παιδιών και γιαγιά πέντε εγγονιών, η Γεωργία, γυναίκα του γιατρού Γιώργου Ευαγγελάτου,
θυμάσαι το ποστάκι περί οικονομικής κρίσης όπου σου περιέγραφα την παράξενη-εξ ουρανού -εμπειρία της στο Αμέρικα-αξίζει να ζουλήξεις με το "ποντίκι" πάνω στο σύνδεσμο και να το διαβάσεις!
Η Γεωργία τα γεγονότα που ακολουθούν, τα γνώρισε από πρώτο χέρι, μιας και έτυχε, η Ράνια (απ' το Ουρανία ) Λαμπροπούλου, η λατρεμένη σύζυγος δηλαδή του καρδιολόγου ιατρού Κώστα Σμπώκου, να είναι αγαπημένη πρώτη εξαδέρφη της Γεωργίας, από την Πάτρα! (Η μάνα της Γεωργίας, για να καταλάβεις επακριβώς, η κυρά Παναγιώτα και η μάνα Άννα της Ράνιας Λαμπροπούλου, που μετέπειτα παντρεύτηκε τον Κώστα Σμπώκο, ήταν αδελφές- φακέλωνε εσύ, φακέλωνε, λέμε!)
................................
(επειδή για ανεξερεύνητους λόγους, νιώθω αναποφάσιστη ως προς τον ήδη αρχινισμένο πρόλογο
έκανα και πρόλογο νούμερο δύο, στο σημερινό θέμα.
Πάμε πάλι, once again!)
...............................................................................
Μπουχλουμπουχλάκι μου
πολύν καιρό τώρα έχω στο νού μου να σου αφηγηθώ αληθινό περιστατικό που άκουσα από τους Πατρινούς φίλους μου, τη Γεωργία και τον σεβαστότατον σύζυγόν της, ιατρόν Γεώργιον (ναι, είναι αντρόγυνο,πάνω από 60 χρόνια ευλογημένοι, εμείς τυγχάνουμε φίλοι γνήσιοι-και ας μην το διατυμπανίζουμε δημοσίως-, φίλοι πάνω από 30 χρόνια και μη ζηλεύεις...η μαύρη ζήλια είναι ποοολύ βλαβερό-ανεπίγνωστον, εν πολλοίς- συναίσθημα, πρέπει να με πιστέψεις...και ζήτα από τον Κύριο, από τα γλοιώδη πλοκάμια της, να σε λυτρώσει..)
Μια και μίλησα εδώ για φιλία δική μου και της Γεωργίας, να πω ότι και ο Κώστας Σμπώκος, είχε κι αυτός, έναν "γκαρδιακό" φίλο, στην Κρήτη.
Οι Κρητικοί, εκτός από "αεί ψεύσται" που τους χαρακτηρίζει ο Απόστολος Παύλος, όταν θέλουν να είναι "λέβεντοι", που λέει και το Μικάκι μου, μπορούν να είναι λέβεντοι, και να έχουνεμπέσα μέχρι θανάτου τιμώντας τη φιλία τους, το γνωρίζεις.
-Το γνωρίζω. Για συνέχισε, γραιοτάτη...
-Ο Κώστας Σμπώκος εκτός των άλλων συνδεόταν με μεγάλη φιλίακαι κουμπαριά και με τον Νίκο Ξυλούρη, τον πασίγνωστο τραγουδιστή. Ο Ξυλούρης τον είχε στεφανώσει.
( Ο αποτρόπαιος ο Χάρος, πολλά παλικάρια, νωρίς νωρίς τα βάζει σημάδι...)
-Ο καλός, λοιπόν, καλό δεν έχει, βάβω μ';
Όχι μωρέ! Απλά, όπως αποφαίνεται και ο σοφός σύνευνος ο Πετρής μου, τους παίρνει ο Θεούλης νωρίς "για να μη χαλάσουνε", με πιάνεις; Και αφήνει να μακροημερεύουνε όλα τα καθοίκια της Οικουμένης, μήπως και μετανοήσουνε -ξαναλέει ο Πετρής μου- και τα καθοίκια!
-Δηλαδή..Κύριε...πώς το βλέπεις; (διαμαρτύρομαι η Πέτραινα)... Ξεπαστρεύεις νωρίς όλους τους δικούς Σου, και αφήνεις τους Βελζεβούληδες να τυραννάνε την Οικουμένη μέχρι τελικής πτώσεως; έλεος, έλεος, αλλά..ποια είμαι εγώ η κ@λόγρια, που θα τολμήσω να κρίνω τα Εργα Σου;
"Συχώρα με, Συχώρα με! -Ευχαριστώ, Ευχαριστώ! " (-με το ύφος της χήρας στους Δέκα Μικρούς Μήτσους, που πήρε το ματάκι μου, πρόσφατα...)
-Μην ξεστρατίζεις, με φληναφήματα, μωρή... παρθένα!
Προχώρα στο... παρασύνθημαα!
-Εντάξει. Εντάξει. Επανέρχομαι, λοιπόν, στο θέμα του επιστήθιου φίλου, του "γκαρδιακού"... όπως εκ της συνεχείας απεδείχθη...
Με αυτόν, τον άλλο φίλο, λοιπόν, τον επιστήθιο στην Κρήτη, (δεν γνωρίζω το όνομά του, δεν το θυμόταν η Γεωργία ) ο Κώστας Σμπώκος, εκ νεότητος είχε γίνει (ας πούμε) αδελφοποιτός,σταυραδερφός που λέγαν και στα χωριά κάποτε και, είχε συνάψει ξεκάθαρη συμφωνία :
"Κοίτα, κολλητέ. Εμείς...μαζί για κάθε καλό στη ζωή.
Μαζί, ως αληθινοί παρηγορητές και στο θάνατο.
Θα συμπαραστεκόμαστε πάντα με φιλίας γνήσιας αισθήματα, ο ένας στον άλλον...και αν τύχει και κάποιος από τους δυο μας πεθάνει, θα ειδοποιήσει ο ίδιος, τον άλλον , ότι απόθανε.
-Σύμφωνοι;
-Σύμφωνοι!
-Με ανατριχιάζεις!
-Και μένα η θριξ της κεφαλής, κάγκελο μού σηκώθηκε, όταν άκουσα τη συνέχεια...
.........................................................................
.........................................................................................
Tο περιστατικό
Το έγραψαν και οι εφημερίδες εκείνης της εποχής, μάλιστα, μάλιστα!
Αν ψάξεις στα αρχεία τους, σίγουρα την είδηση θα την βρείς και, αν την βρεις, στείλε και σε μένα την λεπτομερή πληροφορία, να την προσθέσω στο παρόν ποστάκιον, προς ακριβεστέραν ενημέρωσιν των επισκεπτών του- θα διατελώ, φίλτατε αναγνώστα, μέχρι βαθέος γήρατος, υπόχρεη!
Τα πρόσωπα της ιστορίας τα απαριθμώ
( προς εμπέδωσιν και από τη μεριά των -άνω των 80 ετών- αναγνωστών
που μου κάνουν την τιμή και με επισκέπτονται σε αυτή τη σχιζοφρενιασμένη σελίδα.):
1) Ο καρδιολόγος-χειρουργός...
[ο τόνος στο -ός και όχι χειρούργος, που λένε οι περισσότεροι -το οποίον παραπέμπει λόγω του τόνου, προς το κακούργος και λοιπάκακέμφατα, τουτέστιν με αρνητικό νόημα, λέξεις]
...... Κώστας Σμπώκος, ετών... (τότε, προ τριακονταετίας, επαναλαμβάνω...)
ετών 39, και τότε επίσης, ανερχόμενος εις την ιατρικήν ιεραρχίαν,
φέρελπις αναπληρωτής, χειρουργός καθηγητής καρδιολογίας,εργαζόμενος σε γνωστό νοσοκομείο της Αθήνας -μιλάμε για σούπερ άξιο παλικάρι και μπράβο του, μπράβο του,
(σε σένα, εκεί δεξιά, το λέω που άμα βλέπεις βιβλίο σχολικό, σού πεταγόνται, δέκα σπυράκια στα εφηβικά μούτρα και "παίρνεις την άγουσαν", κοινώς "στρίβεις α λα γαλλικά" και τρέχεις στις πλατείες, ως και στη γέφυρα του Ρίου-ΑντίΡιου, από την οποία τσακίστηκε μέσα στη θάλασσα ένα αφαιρεμένο τις προάλλες, ευτυχώς το ύψος της πτώσεως, ήτο χαμηλόν και θεία χάριτι, σώθηκε- ως και στις εκκλησίες τρέχεις, προκειμένου να μαζώξεις πόκεμον- έλεος έλεος!).
2) Η γυναίκα του γιατρού, Κώστα Σμπώκου, η Ράνια,
κοινωνική λειτουργός, τότε επίσης, σε Αθηναϊκό νοσοκομείο.
Πρώτη εξαδέλφη, της φίλης μου Γεωργίας Ευαγγελάτου, θυμίζω, η Ράνια.
3) Ο φίλος του γιατρού Κώστα Σμπώκου,
που έμενε εκείνο τον καιρό στην Κρήτη, ας τον ονομάζω Κρητικό, διότι δεν μάθαμε, ακόμη, το όνομα.
4) ο πεθερός του Σμπώκου που είχε πάει και αυτός στον αξέχαστο αγώνα και ο... Χορός...
δηλαδή, οι πεντέξι φίλοι του γιατρού, γιατροί και αυτοί
που είχαν πάει μετά τα χειρουργεία της ημέρας, μαζί
με τον φίλαθλο μέχρι θανάτου, Κώστα Σμπώκο, στο γήπεδο Καραϊσκάκη
-Τι να κάνουν στο γήπεδο Καραϊσκάκη, μωρή Σαλογραία;
-Τι να κάνουν στο γήπεδο Καραϊσκάκη, ρε χαμένο; Να σηκώσουν το λάβαρο της Επανάστασης του 1821! Μα..είναι ερώτηση αυτή; αμάν, σταμάτα να μου τσαταλιάζεις τα νεύρα με τις επιβραδυντικές παρεμβολές στην μικρή μου αφήγηση.
-Σαφώς και για να ευχαριστηθούνε το ματς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, πήγαν στο γήπεδο Καραισκάκη εκείνη τη σημαδιακή μέρα!
-Εντάξει, εντάξει! Μπήκα στο νόημα.
Και τι το αξιομνημόνευτον, παρακαλώ, συνέβη ακολούθως;
εξαντλούνται οι ανύπαρκτες σχεδόν, υπομονές μου, το βλέπεις.
-Να σου πω.
Ήταν ώρα μεταμεσημβρινή, τρείς ή τέσσερις; θα σε γελάσω, και ματαίως, τηλεφωνικά, η σύζυγος Ράνια, προσπάθησε να εμποδίσειτον -άκρως εξωντωμένο- από τα χειρουργεία εκείνης της ημέρας,σύζυγό της, Κώστα Σμπώκο, να πάει στο Γήπεδο.
"Είσαι κουρασμένος από τη δουλειά, Κώστα μου. Έλα στο σπίτι, να φας, να πιείς σαντορινιό βινσάντο, να χαλαρώσεις" προσπάθησε με αγχωμένο ενδιαφέρον και γλυκύτητα, εκείνη...
"Μην επιμένεις, ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να χάσω το Ντέρμπι" την αποστόμωσε με γαϊδουρινό, αντρικό πείσμα εκείνος, που νέος και ωραίος, "τρεχάτος και αρεντάτος", έσπευσε στο Μεγάλο Ραντεβού του-που να μην έσπευδε- ο απόκοτος!
Όπως προείπα, η παρέα των γιατρουλακιών, μετά τα χειρουργεία ή και τις εφημερίες τους, πήγαν στο Στάδιο Καραϊσκάκη...
....προκειμένου να εκτονωθούν με τον αγώνα, κουρελιάζοντας με τα σχετικά μπινελίκια, τους Παναθηναϊκάκηδες..
-Ολυμπιακάκηδες, εννοείται ήταν "οι δικοί μας", καραβαμμένοι, όλοι.
-Τον Παναθηναικό, θα τον έσκιζε η ομαδάρα τους, αναμφίβολα, χα!
-Για μπίρες και για σουγλάκια, θα έβγαιναν οι Ολυμπιακάκηδες, μετά, όταν θα εόρταζαν τα επινίκια!
-Θα ξεσάλωναν! Θα καιγόταν, ρε φίλε, το πελεκούδι!
Πιάνουν στασίδι λοιπόν, με ποδοσφαιρικού τύπου θρησκευτική ευλάβεια στις κερκίδες, το αμέτρητο, πολύχρωμο, πολύβουο, φίλαθλο πλήθος, μαζί τους και η ομάδα των γιατρών, οι παθιασμένοι Ολυμπιακάκηδες θεατές, όλοι, και άρχισε η παρακολούθηση του ντέρμπι, σε κλίμα νευρικής, σιωπηλής έντασης- χειρουργείου.
Δεν θα παραθέσω, χαζοβιολάκι μου, περιγραφή του ματς διότι δεν "το έχω" με τις ποδοσφαιρικές περιγραφές, ούτε κατά διάνοιαν, το ξέρεις.
Αυτό αποτελεί ταλέντο, ειδημόνων, πωρωμένων με το χρυσοφόρο άθλημα ανθρώπων, και η γραία κουτρούλα, ποδοσφαιρόφιλη, ποτέ, μα ποτέ δεν υπήρξα, ομολογώ, ομολογώ! αδύνατον να κατανοήσω πώς -μυαλωμένοι κατά τα άλλα θεατές- παρακολουθώντας ένα τσούρμο μαντράχαλους, με τριχωτές ποδάρες και κοντά σωβρακάκια, κρεμανταλάδες που πιλαλάν αλλόφρονες μέσα στα γήπεδα, κλωτσώντας λυσσαλέα μια τρελαμένη μπάλα, πώς είναι δυνατόν με δαύτο το σπορ, να γουστάρουνε...
Θα σημειώσω μόνο ότι αρχικά, με μάτια γουρλωμένα, με σφιγμένους μυς, με κομμένη την ανάσα, μασώντας τα νύχια τους, τα δάχτυλά τους σχεδόν, η αντροπαρέα...παρακολουθούσε στο γρασίδι την αφηνιασμένη πορεία της μπάλας που αγωνιζόταν η δόλια, να γλιτώσει την κλοτσοπατινάδα πλην όμως..... "το πεπρω(μπαλο)-μένον φυγείν αδύνατον", τα γνωρίζεις.
Ισχύει για όλους, για όλα και, κατεξοχήν για την κίνηση μιας μπάλας που αγνοώντας την φυσική αρχή της απροσδιοριστίας του Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, (σου τα ανέλυα στο παλιότερο ποστάκι για την υλοκυματική θεωρία της ύλης και τους χαμένους παπάδες) διαγράφει τις δικές της τροχιές, δίχως να τη νοιάζει η δική σου, προσωπική βλακώδης σκασίλα, (παραφράζω το τραγούδι του Νιόνιου Σαββόπουλου, αν θυμάσαι) ανεβάζοντας με την αεικινησία της, (η μπάλα, λέγω, μην αφαιρείσαι) την αδρεναλίνη των φιλάθλων στα ύψη...
.........................................................
Ενώ λοιπόν, στο Γήπεδο Καραϊσκάκη, η αντροπαρέα των Ολυμπιακάκηδων γιατρών, περίμενε να γευτεί ανυπερθέτως, της Κόκκινης Ομαδάρας το θρίαμβο, εκεί στο ξεκούδουνο, στο απροσδόκητο, και ενώ μόλις είχε αρχίσει ο αγώνας, μπαίνει ξαφνικά, από τους Βάζελους (τους Παναθηναϊκάκηδες, ντε!) εις βάρος του Ολυμπιακού, το πρώτο γκόλ.
Οι οπαδοί του Ολυμπιακού, μωρέ δεν παν να είναι και μυαλωμένοι δήθεν, σοφοί γιατροί -καμία σχέση- εισπράττουν το γκολ σαν καυτερή σφαίρα που κατάστηθα, ανελέητα χτύπησε την τριχωτή κορμάρα τους.
Απροσδόκητος, Αβάσταχτος, Πόνος!
-Ωχ!
Μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι Ολυμπιακάκηδες το κακό που τους βρήκε,
και να ξεράσουν στον αέρα τριτοτέταρτο βογκητό,
στα καπάκια, μπαίνει εις βάρος τους
και δεύτερο γκόλ από τους Παναθηναϊκάκηδες!!!
-Ωχ! Και δεύτερο; Θα τρελαθώ! φώναξε (δεν το άκουσα, το συγκεκριμένο, αλλά το υποπτεύομαι, βάσιμα, φίλε αναγνώστη) ο Κώστας ο Σμπώκος και ως που να μουρμουρίσει ξεπνοημένα:
"Χελπ! Δώστε μου ένα υπογλώσσιο" και να ακούσει, τους αστειευόμενους συναδέλφους του να απαντούν ΄"Άντε ρε από δω χάμου, 39 χρονώ, "θηρίο" πεντάγερο, που θες, υπογλώσσιο" σωριάζεται στις κερκίδες κεραυνοβολημένος κατάκαρδα, από τη νοητή σφαίρα του δεύτερου γκολ!
-Νεκρός!
-Τόσοι επιστήμονες γύρω του.
-Τόσοι γιατροί.
-Δεν πρόλαβαν τίποτα!
-Είχε έρθει η Ώρα του.
-Η Άτροπος, το νήμα το έκοψε με μια ψαλιδιά μόνη.
.......................στοπ καρέ:
[Άμα δεν έχει έρθει η Ώρα του, συμβαίνουν τα μύρια δεινά,πέφτει ο άνθρωπος από αεροπλάνο, θαλασσοπνίγεται σε ωκεανό, νηστικός, διψασμένος εν μέσω καρχαριών επί μέρες, τον σώνουν τελικά αλλά τον πιάνουν αιχμάλωτο και οι Γιαπωνέζοι, (τον βασανίζουν τα σχιστομάτικα Βουδάκια "κακού λογού" βασανιστήρια) σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, στον καιρό του Β Παγκοσμίου Πολέμου (αληθινή ιστορία) και όμως, εκείνος, μια και του δίνει ο Θεός λάδι στο καντήλι του, τα καταφέρνει και επιβιώνει και αν δεν είδες πριν λίγα χρόνια, την ταινία της Αντζελίνας Τζολί, που εξιστορεί τα σχετικά με τίτλο ο "Αδάμαστος",
χασες κινηματογραφικό θησαυρό, χωρίς τσόντες, κατάλληλο -επιμένω- και για παρθένους παπάδες, θέλω να με πιστέψεις.]
........................................................................................
Το τι αλάϊ μαλάϊ, "παίχτηκε " στη συνέχεια, πανεύκολο να το κάνεις εικόνα.
Σειρήνες, περιπολικά, αμπουλάδες, Πρώτες Βοήθειες, τρεχάλες μαραθώνιες στα επείγοντα σε εφημερεύοντα της Αθήνας νοσοκομεία...ώρα μεσημεριανή...για χαμό στο ίσωμα μιλάμε, για έναν απεγνωσμένο αγώνα δρόμου με κατάμαυρο τέλος.
-Ο καρδιολόγος Κώστας Σμπώκος, επάνω στις ανελέητες του γηπέδου κερκίδες
από την καρδιά του, προδόθηκε!
ΣΟΚαρίστηκαν μέχρι το Θεό, οι καλοί του συνάδελφοι.
Η γυναίκα του Κώστα, στο σπίτι, ανυποψίαστη για τις τραγικές εξελίξεις.
Την έβαλε ωστόσο σε μακάβριες υπόνοιες ένα ξαφνικό, σαν δαιμόνιο μεσημβρινό, τηλεφώνημα του φίλου του Κώστα, που ζούσε στην Κρήτη.
--Γειά σου Ράνια. Ράνια, από την Κρήτη τηλεφωνώ.
Είναι καλά ο Κώστας; τη ρώτησε με αγωνία ο φίλος.
-Γιατί να μην είναι καλά; Μια χαρά είναι!
Τώρα βλέπει αγώνα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού
στο Καραϊσκάκη, απάντησε χαλαρά η αφοσιωμένη σύζυγος.
Ο Κρητικός φίλος του Κώστα Σμπώκου, όμως, δεν πείστηκε.
Ήταν και ταραγμένος.
Πολύ ταραγμένος.
Πάρα πολύ ταραγμένος.
-Πιο ταραγμένος-πεθαίνεις!
-Το κατάλαβες "της ψυχής το παρακάτω", παλιομουχρίτσα;
-Τι είχε συμβεί;
-ΤΟ απευκταίον είχε συμβεί...και επεξηγώ:
......................................................................
......................................................................
Εκείνη την ίδια πικρή, μεσημεριανή ώρα του ποδοσφαιρικού αγώνα
Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού στο γήπεδο της Αθήνας, κατά το οποίο ο Ολυμπιακός "τρώγοντας "τρία γκολ από τον Παναθηναϊκό, "ηττήθηκε κατά κράτος"που θα έλεγαν και οι παλιότεροι αφηγητές ιστοριών,
ο κολλητός φίλος του Κώστα Σμπώκου, στην Κρήτη,
αποφάσισε να ξαπλώσει, ήσυχα, για λίγη ανάπαυση.
Ξαφνικά, και ενώ δεν τον είχε πάρει ο ύπνος ακόμη, βλέπει απέναντί του, ολοζώντανο μπροστά του, στα πόδια του κρεβατιού, όρθιο, τον Κώστα Σμπώκο, να τον κοιτάζει έντονα.
Ταράχτηκε! Τι δουλειά είχε -στο καταμεσήμερο- έτσι στο απροσδόκητο, χωρίς καν να χτυπήσει ένα κουδούνι για να μπει μέσα, τι δουλειά είχε να βρεθεί στην κάμαρη του κολλητού του, στην Κρήτη ο Κώστας; Δεν πίστευε στα μάτια του ο Κρητικός, όμως...
Ο Κώστας Σμπώκος, απέναντι, τον καθησύχασε.
-Μη φοβάσαι, φίλε.
Ήρθα να σε αποχαιρετήσω,
όπως το είχαμε συμφωνήσει!
Με τη φράση εκείνη, η μορφή του Κώστα, χάθηκε από τα μάτια του έκπληκτου φίλου...
- Στοπ καρέ! Φρίκαρα!
Τι θα έκανες εσύ, μπάμπω μ' στη θέση του σκιαγμένου, από την παρουσία του Κώστα; -που δεν ήταν ολόγραμμα σου λέω, ο Κώστας, δενείχαν εφευρεθεί ακόμη τότε τα ολογράμματα- ξύπναα!
-Θα τηλεφωνούσα κατευθείαν στο σπίτι του Κώστα, στην Αθήνα.
-Ε, αυτό έκανε και εκείνος. Τηλεφώνησε.
Σήκωσε το τηλέφωνο η μέχρι εκείνη τη στιγμή, απληροφόρητη για το σώριασμα του άντρα της,
η έρμη η Ράνια.
-Γειά σου Ράνια.
Ράνια από την Κρήτη τηλεφωνώ.
Είναι καλά ο Κώστας; τη ρώτησε με αγωνία ο φίλος.
-Γιατί να μην είναι καλά; Μια χαρά είναι!
Τώρα βλέπει αγώνα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού
στο Καραϊσκάκη, απάντησε χαλαρά η αφοσιωμένη σύζυγος.
-Ο Κώστας όμως, εκείνη τη στιγμή βρισκόταν ήδη σωριασμένος.
Δίχως ζωή. Ετών 39. Με δυο παιδιά, αν ενθυμούμαι καλώς.
Άριστος επιστήμονας. Στα τσεπάκια του περγαμηνές. Διακρίσεις.
(Μέχρι και το ματάκι του συχωρεμένου του καθηγητή της ιατρικής Σκαλκέα είχε παραδεχτεί τις ικανότητες του γιατρού Σμπώκου-θυμάσαι το Σκαλκέα; τον είχαν διαλέξει ως θεράποντα και κάτι ακατονόμαστες πολιτικές ...μούρες- τον είχε..θαυμάσει μέχρι και ο Σκαλκέας, τον Κώστα Σμπώκο)
........................................
Εκείνη την αποφράδα στιγμή, του τηλεφωνήματος από Κρήτη, οδήγησαν οι αμπουλάδες τον Κώστα στα επείγοντα, όπου διαπιστώθηκε - ο από προδοσία της καρδιάς-, αιφνίδιος του θάνατος.
Η Ράνια, όπως και ο κολλητός απ' την Κρήτη, πληροφορήθηκαν το μαύρο μαντάτο, από τον πατέρα του Κώστα, λίγα λεπτά αργότερα.
Ο Κώστας Σμπώκος επάνω στον ανθό της ηλικίας του, στο απόγειο της επιστημονικής του δραστηριότητας, τιμώντας την αγνή φιλία και συνεπής όπως πάντα, πριν αναχωρήσει για τις Επουράνιες Μονές, πέταξε- αστραπιαία- με Άνωθεν άδεια- και ήρθε στην Κρήτη προκειμένου να αποχαιρετίσει τον κολλητό του!
-Αυτά να τα ακούσει ο βαρύς ο δικός μου, που είτε μπαίνει είτε βγαίνει από το σπίτι ένα "γεια" δεν το ξεστομίζει και μου σπάει τα νεύρα, ο ...σέρτικος. Δίνει και στα παιδάκια μας, της μούγγας τα παγκάκιστα παραδείγματα.
-Oh my God, τούτα κατάλαβες εσύ, μανταμίτσα, από όλη αυτή την αφήγηση;
Αν κατάλαβες μόνο αυτό, α χα χούχα! είσαι άξια της μοίρας σου.
Τίποτ' άλλο δεν θα προσθέσω. Και ο νοών νοείτω...
......................................................
..........................................................
-Αξέχαστε
Κώστα Σμπώκο, ευχόμαστε ο Κύριος
να σου χαρίσει το Μέγα Έλεος...
επειδή...
όσο έζησες σε αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο,
αγωνίστηκες
στο δρόμο της προσφοράς και της αρετής,
και επειδή...
όπως ακούμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία...
αι ψυχαί των δικαίων ζουν εν Χειρί Θεού
και ου μη άψηται αυτών βάσανος...(Σοφ. Σολ. 3,1)
Ευανθία η Σαλογραία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου