(επανάληψη από το https://salograia.blogspot.com/2012/12/blog-post.html)
............................................................................................................
............................................................................................................
Αγαπημένο μου
ως μυρμηγκολέων (γενική: του μυρμηγκολέοντος ή μυρμηγκολέοντα, αιτιατική: τον μυρμηγκολέοντα κ.λπ.) χαρακτηρίζεται απ΄ τους παλαιούς ασκητές Πατέρες, ο Εξαποδώς
διότι, στην αρχή- λένε- μας παριστάνει την αμαρτία ασήμαντη σαν μερμήγκι
τότε που μας παρακινεί -τους άμυαλους- να την διαπράξουμε, προσφέροντάς του
της νοερή μας συγκατάθεση.
Αφού, όμως διαπράξουμε την αμαρτία, αμέσως το δαιμονικό μερμήγκι, γιγαντώνεται
και μετα-μορφώνεται σε δρακουλιάρικο τέρας, κάτι σαν φτερωτό, τεράστιο λιοντάρι
που απειλεί-με την απελπισία- να μας διαλύσει εις τα εξ ων, συνετέθημεν.
Γι αυτό...οι εν Χριστώ Ιησού "προς την αμαρτίαν ανταγωνιζόμενοι",
οφείλουμε ν' αρνούμαστε κάθε υποβολή
-ακόμα και προς την παραμικρότερη πνευματική, εν ψυχρώ, παράβαση-
ώστε να μην παραχωρήσουμε έδαφος...
(μάς είναι αρκετά τα μύρια "εκ συναρπαγής" αμαρτήματα),
... να μην παραχωρήσουμε δικαίωμα στον Αρχέκακο,
που μέχρι θανάτου, μάς πολεμάει.
Δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών
ας ζητάμε -άνωθεν - φωτισμό και δύναμη
ώστε ν' αποφεύγουμε την ύπουλη παγίδα
αμήν και γένοιτοοο!
Ευανθία η Σαλογραία
Ὡραιοτάτη ἀνάρτησις! Νά ἔχουμε τόν νοῦν μας, διότι ἀπό τά προσωπικά μας βιώματα, ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὄντως ἔτσι ἀκριβῶς λειτουργεῖ ὁ τρισκατάρατος!
ΑπάντησηΔιαγραφή