(η φωτό από το patrasevents.gr)
H φωτογράφος
Βγαίνει στους δρόμους και κυνηγάει στιγμές.
Οπλίζει τη φωτογραφική της μηχανή και σημαδεύει
σαν να εκμαιεύει μυστικά.
Φωτογραφίζω, γι αυτήν σημαίνει θαυμάζω,απορώ, ερωτώ.
Τις απαντήσεις τις βρίσκει μετά, μελετώντας τις φωτογραφίες.
Θέλει να κατακτά την ομορφιά της συγκίνησης.
Στο πρόσωπο και στις κινήσεις των άλλων βλέπει τον γεωφυσικό χάρη των συναισθημάτων.
Παρατηρεί με πάθος τις δονήσεις της χαράς, τη σύσταση της αγωνίας, την έκταση της οργής, τη βαρύτητα του πόνου, το σχήμα της σιωπής, τα σημάδια της ανάγκης και της ανεμελιάς.
Αιχμαλωτίζει στην ομίχλη το βάθος των πραγμάτων και τις διαστάσεις του ονείρου.
Συλλαμβάνει τα πουλιά σε ομαδική μετακίνηση από φόβο ή από αγάπη,
και τους γλάρους σε παιγνίδι ισορροπίας ανάμεσα στο νερό και στον αέρα.
Συνομιλεί με γέροντες, που συντηρούν τη νεότητα
της αυταρέσκειας και σέβεται τις σκιές των δέντρων και των παιδιών.
Γιατί ξέρει καλά πως ό,τι περνάει, ό,τι ξεχνιέται ή φεύγει
ποτέ δεν χάνεται αν έχει αγαπηθεί.
Διονύσης Καρατζάς
(Από τη συλλογή "Ακοιμήτων" εκδόσεις "Μετρονόμος" )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου