Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος δέχθηκε σήμερα τον διαπρεπή καρδιοχειρουργό κ. Αυξέντιο Καλαγκό, Καθηγητή των Πανεπιστήμιων Γενεύης και Κωνσταντινούπολης, ιδρυτή του Διεθνούς Ιδρύματος “Coeurs Pour Tous” του οποίου λειτουργεί πλέον παράρτημα στην Ελλάδα με τίτλο “Coeurs Pour Tous Hellas”.
O Πρόεδρος της Δημοκρατίας συνεχάρη τον κ. Καλαγκό για το μεγάλο ανθρωπιστικό έργο του, και κυρίως για την περίθαλψη και θεραπεία παιδιών με καρδιοπάθεια, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και πολλά Ελληνόπουλα.
Πηγή: http://olympia.gr/2016/01/27/
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να καταλάβω γιατί ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας να συγχαίρει το αυτονόητο, καί να μην αρχίζει να ρίχνει μπινελίκια σε όλους εκείνους που κατατρώνε τα Θεμέλια της Ελλάδας πού δεν είναι άλλα από Ορθοδοξία, δημοκρατία, αξίες, ιδανικά, παραδόσεις, παιδεία, ανθρωπιά, οικογένεια, ιστορία κ.α.
Επιπλέον, για να εχει αξία νόημα και ουσια η τιμή, θα πρέπει ειδική επιτροπή να μελετήσει τη ζωή του, και αμέσως να γίνει πρακτική εφαρμογή σε όλα τα στάδια της παιδείας στην Ελλάδα.
Με τέτοιους επιστήμονες πλουτίζει η Ελλάδα, καί όλος ο κόσμος.
Αυτός ο άνθρωπος έβαλε τις αξίες των γονέων του στην επιστήμη του και έτσι καρποφόρησε και ευλογήθηκε το έργο του. Έτσι έχει αξία η τιμή, δηλαδή η προβολή καί η μίμηση τού έργου του μέσα από την καλλιέργεια των αξιών καί των αρετών.
Ο Κος Πρόεδρος χαιρετίζει καί συγχαίρει τον άνθρωπο που μοίρασε όλο του το είναι στην επιστήμη, στο παιδί, στον συνάνθρωπο, καί πού κατάφερε να μεγεθύνει παγκόσμια την αξία της αγάπης καί τής θυσίας, χωρίς όμως περαιτέρω να δώσει σάλπισμα προς τον αρμόδιο Υπουργό Παιδείας καί Υγείας, γιά εφαρμογή της ανθρωπιστικής επιστήμης τού Κου Καλαγκού.
Όλο το πνευματικό υπόβαθρο τού Ιατρού ήταν και είναι η Ορθοδοξία καί οι επιταγές τού πατέρα του πού χειρουργούσε αμισθί, καί όταν έβλεπε οικογένειες πού δεν είχαν χρήματα να αγοράσουν φάρμακα, τούς έδινε καί χρήματα γιά αυτά.
Φακελάκι αντίθετης φοράς καί ωφέλειας που πλούτισε από ευλογία το σπιτικό της οικογένειας του Ιατρού Κου Καλαγκού.
Μέγα παράδειγμα ζωής καί ευλογίας από τον Ιατρό, ας γίνει πηγή έμπνευσης και αρετής γιά πολλούς ιατρούς πού ζητάνε με επιμονή υπέρογκα φακελάκια, καί από ασθενείς πού δεν έχουν οικονομικές δυνατότητες.
Άξιος ο Κος Αυξέντιος Καλαγκός, ένας σύγχρονος Άγιος ανάργυρος πού έλαβε πλούσια την ευλογία Τού Θεού στά χέρια του καί κατορθώνει καί την μοιράζει απλόχερα καί ακούραστα.
Υποκλίνομαι μπροστά του καί τον ζηλεύω αφάνταστα.
Μαρίνο αδερφέ
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ θερμά για το σχόλιο.
Επειδή υπάρχουν ακόμη φανεροί αλλά και αφανείς ευεργέτες ανθρώπων και επιστήμονες που πραγματικά θυσιάζονται για το κοινό καλό, ίσως γι αυτό, ο Θεός, μας δίνει παράταση βίου και κρατάει τα κεραμίδια των σπιτιών καρφωμένα στη θέση τους!
;-)
Υποκλίνομαι και γω με τη σειρά μου, εμπρός σε κάθε πράξη προσφοράς που κατατίθεται στο βωμό της Πίστης και της Πατρίδας, με καθαρά καρδία..
Και εγώ ζηλεύω τα μάτια του που είναι γεμάτα αγάπη και όραμα, και την καρδιά του που χτυπά με φλογερό και φιλάνθρωπο παλμό! Ανήκει στη χορεία των ανθρώπων που λες "η ύπαρξή του ομορφαίνει τον κόσμο"... Θα ήταν αξιέραστο να είμασταν όλοι έτσι, ο καθείς στις "Θερμοπύλες" του... Και ναι, συμφωνώντας και με τα δύο ανωτέρω σχόλια, αυτός ο άνθρωπος είναι η ανώτατη παίδευση για οποιασδήποτε ηλικίας "μαθητές", ακόμη και για τον κ. Πρόεδρο της Δημοκρατίας...μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρυσανθεμάκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν τέλειωσα τη φιλοσοφική της Αθήνας και μέχρι να διοριστώ... (διοριζόμασταν τότε με την Επετηρίδα, εσύ δεν θα τα θυμάσαι αυτά, είσαι μικρή)
ασχολήθηκα με διάφορα επιμορφωτικά προκειμένου να αξιοποιώ τον ελεύθερο χρόνο μου... (δεν αναμετριάμασταν τότε οι περισσότερες κοπελιές, με τη μόδα των διδακτορικών, ούτε ονειρευόμουν να παντρευτώ με καθηγητή Πανεπιστημίου,τους σιχαινόμουν φριχτά τους καθηγητές Πανεπιστημίου, χαχα, τελικά για τιμωρία μου παντρεύτηκα κάποιον που έγινε, τα γνωρίζεις..)
Ενα από τα ψυχωφέλιμα και χρήσιμα λοιπόν με τα οποία αξιοποίησα το χρόνο μου, ήταν ότι παρακολούθησα τη Σχολή Εθελοντριών Αδελφών Νοσοκόμων του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
Διαρκούσε 6 μήνες, τότε, η φοίτηση στη Σχολή με θεωρητικά και πρακτικά μαθήματα.
Λοιπόν, όταν στο τέλος του εξαμήνου, έκανα μέσα στον Ερυθρό Σταυρό τις 35 τετράωρες παρουσίες μου που ήταν υποχρεωτικές προκειμένου να πάρω τη βεβαίωση της φοίτησης, και υπηρέτησα γερόντισσες στην Γ θέση του Νοσοκομείου, με γλουτούς καταφαγωμένους από δυσώδεις κατακλίσεις, αφημένες στο έλεος του Θεού, από τα παιδιά τους που ποτέ δεν πάταγαν να τις δουν τις έρμες μανάδες, εκεί, λέω, και τότε, για πρώτη φορά στη ζωή μου κατάλαβα (και παρότι η μανούλα μου υπήρξε επιστήμων μαία και είχε τραβήξει τα μύρια στη δουλειά της από αγωνίες...) επαναλαμβάνω, τότε κατάλαβα ότι η εργασία τόσο των νοσηλευτών όσο και των γιατρών τυγχάνει ανεκτίμητη σε προσφορά και όσο και να τους άμειβε το κράτος ας πούμε, και πάλι θα ήταν ελάχιστο...
Σκέψου τώρα, πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους, αφιερώνουν τη ζωή τους στη θεραπεία του πλησίον, αδιαφορώντας παντελώς για τα χρήματα και και ρισκάροντας οι ίδιοι τη σωματική τους ακεραιότητα σε ζώνες πολέμου, στην Αφρική και ακόμη χειρότερα..
Πραγματικά,πώς η τίμια ψυχή, μπροστά τους
να μην υποκλίνεται;
Ο Θεός να τους χαρίζει υγεία και κάθε ευλογία και σε αυτήν εδώ τη ζωή και πολλαπλάσια στην άλλη...
Αυτά είναι ωραίες και πολύτιμες εμπειρίες στη ζωή... Όσο για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές επιτελούν κρίσιμο έργο και για τους ίδιους και για τους συνανθρώπους τους...
ΑπάντησηΔιαγραφή