Ανοιχτή επιστολή στο καλύτερο βιογραφικό της Χώρας και μια απάντηση...

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Γράφει ο Ιωάννης Ιωαννίδης.
Καθηγητής Παθολογίας, Έρευνας, Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής Πανεπιστημίου Stanford

Αγαπητέ κύριε Μητσοτάκη, αγαπητέ Κυριάκο, 

ως παλιός συμμαθητής και ασήμαντος απλός πολίτης θέλω δημόσια να σας δώσω συγχαρητήρια και για την εκλογή στην ηγεσία της ΝΔ και γιατί πληροφορήθηκα ότι έχετε το καλύτερο βιογραφικό της χώρας. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν ανήκω σε κανένα κόμμα. Ίσως είμαι στενόμυαλος, αλλά φοβάμαι ότι όλα τα κόμματα βλάπτουν τη Συρία το ίδιο, όπως έγραφε και ο Καβάφης πολύ πριν η Ελλάδα γίνει Συρία.

Το ότι διαθέτετε ένα από τα καλύτερα βιογραφικά της χώρας έγινε αρχικά αντιληπτό στο πανελλήνιο σε προεκλογική συνέντευξή σας σε δημοφιλή τηλεπερσόνα. Ως κακομοίρης επιστήμονας πρέπει να αναγνωρίσω πως πλέον οι πιο πιστευτές πηγές επιστημονικών πληροφοριών είναι πρωτίστως οι τηλεπερσόνες και έπονται σε απόσταση αναπνοής τα παραθρησκευτικά και κοσμικά μέντιουμ. Μετά από αυτή την βιογραφική αποκάλυψη, επικρατήσατε απέναντι σε τρεις τιτάνες του δεξιού πνεύματος. 

Τώρα ηγείστε ενός κόμματος που, επειδή τιμά την αριστεία και εστιάζει στην παιδεία, έχει εξαποστείλει ως ευρωβουλευτή για να εκπολιτίσει την υπόλοιπη Ευρώπη σε θέματα πολιτισμού και παιδείας τον γίγαντα ποδοσφαιριστή Ζαγοράκη. 

Τρέμω να αναφέρω τα ονόματα δεκάδων άλλων φωστήρων του κόμματος που έχουν εξαθλιώσει σεμνά και ταπεινά την Ελλάδα επί έτη πολλά. Για να είστε αρχηγός πλέον όλων αυτών, πρέπει να διαθέτετε όχι απλώς ένα από τα καλύτερα, αλλά το καλύτερο βιογραφικό της χώρας – και πάλι λίγο είναι ίσως για να τα βγάλετε πέρα.

Δεν αστειεύομαι- ή, ορθότερα, δεν αστειεύομαι μόνο. Γνωρίζω ότι έχετε σπουδάσει σε εξαιρετικά πανεπιστήμια. Τα ίδια προσόντα (άριστα σε πτυχίο και μεταπτυχιακά σε εξαιρετικά πανεπιστήμια) έχει και μια κοπέλα που προσλάβαμε πέρυσι σαν βοηθό γραμματέα της γραμματέως σε ένα τμήμα που διευθύνω στο Στάνφορντ.

Δεν κάνω αυτή τη σύγκριση για να τη μειώσω, η κοπέλα είναι ικανότατη και πανέξυπνη. Απλώς δεν ξεκινάνε όλα τα παιδιά την καριέρα τους από διευθυντής τραπεζικού ομίλου και πάνω.

Γνωρίζετε βέβαια ότι από ακαδημαϊκή άποψη υπάρχουν πάνω από 200 χιλιάδες Έλληνες με μεγαλύτερη απήχηση από εσάς στην επιστημονική βιβλιογραφία, κυρίως νεότεροι, και πολλοί από αυτούς άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι σε πράγματα άσχετα με την επιστήμη τους.

 Γνωρίζετε επίσης ότι από επαγγελματική άποψη υπάρχουν ακόμα περισσότεροι Έλληνες με άριστες περγαμηνές και μεγαλύτερη εργασιακή εμπειρία από εσάς που όμως είναι άνεργοι ή απελπιστικά χαμηλόμισθοι. Απλώς εσείς τα καταφέρατε και πήγατε μπροστά, και εύγε. Αυτοί ακόμα δυστυχώς ψάχνονται – ελπίζοντας να μη χρειαστεί να ψάχνουν και σκουπιδοντενεκέδες. Σας παρακαλώ, όσο ψηλά κι αν φτάσει το άστρο σας, μην ξεχάσετε όλους αυτούς τους αποτυχημένους που ίσως τελικά θα έπρεπε να έχουν καλύτερη τύχη, αν υπήρχε στοιχειώδης ισοπολιτεία και αξιοκρατία.

Άκουσα την ομιλία στην κοινουβουλευτική ομάδα του κόμματός σας. Γενικά τα είπατε πολύ ωραία, είστε ικανός ρήτορας. Στρωτός λόγος και αρκετά λογικά ή έστω λογικοφανή επιχειρήματα. 

Ειδικά όταν είπατε ότι τιμάτε την αριστεία, κόντεψα να λιποθυμήσω απ’ τη χαρά μου. Όμως γρήγορα συνήλθα, ενθυμούμενος ότι οι κομματικοί σας σύντροφοι κατέχουν εξίσου πολλά από τα πανελλήνια ρεκόρ αναξιοκρατίας και μετριοκρατίας όσο και οι κομματικοί σας αντίπαλοι – με βάση την προσωπική μου εμπειρία από τον ελληνικό πανεπιστημιακό χώρο. Επίσης σας χειροκροτήσανε μεν οι από κάτω, αλλά αυτοί οι καλοί καγαθοί άνθρωποι στα έδρανα δεν μου φάνηκαν και πολύ χαρούμενοι με τη ζωή τους. Πολλές κατεβασμένες φάτσες και πολλή βλεφαρόπτωση με κροκοδειλίσιο βλέμμα διαπίστωσα. Πολλοί βήχανε, και δεν έφταιγε μόνο η χειμερινή έξαρση ιώσεων για τα συγκοπτικά βηχαλάκια.

Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι, όταν είπατε ότι η πολιτική δημιούργησε το πρόβλημα και η πολιτική θα το λύσει.

Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείτε.

 Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ένα: ότι διέθετε και συνεχίζει να διαθέτει τέλειους πολιτικούς. Απλώς δε διαθέτει τίποτε άλλο. Οι πολιτικοί της είναι τόσο τέλειοι και καταλαμβάνουν τόσο χώρο στο κοινωνικό γίγνεσθαι που δεν αφήνουν τίποτε άλλο να ανθίσει. Αν ο τέλειος πολιτικός ορίζεται ως αυτός που μπορεί να πείθει, ο λαός μας παράγει αστείρευτα ταλέντα. 

Τετριμμένα γνωστό παράδειγμα: χαρισματικός ασύλληπτος ιδεοληπτικός καταστρέφει με εντατικούς ρυθμούς την Ελλάδα επί επτά μήνες, καταπατά ασύστολα όλα όσα είχε υποσχεθεί, δίνει ρεσιτάλ διαχειριστικής ανικανότητας. 

Έστω κι έναν Έλληνα (πέρα από τα ξαδελφάκια του) να έπειθε να τον ξαναψηφίσει, θα του έβγαζα το καπέλο για μεγαλοφυία στην τέχνη της πειθούς. Κι όμως έπεισε κάπου 2 εκατομμύρια και ξαναεκλέχτηκε πρωθυπουργός. 

Η απατεωνιά μαγικά μεταμορφώνεται σε χάρισμα.

Άλλο λαμπρό παράδειγμα: αρρενωπό μοντέλο που λανσάρει κομμώσεις γουλί, παρδαλά πουκάμισα και σακάκια με κόκκινη ρίγα πείθει εκατομμύρια Έλληνες και ακόμα περισσότερους ξένους ότι είναι διαπρεπής οικονομολόγος, χωρίς να έχει δημοσιεύσει ποτέ έστω και μια επιστημονική δημοσίευση σε ένα από τα 30 καλύτερα περιοδικά οικονομικών επιστημών. 

Τον αναφέρω γιατί αυτός ήταν ο προηγούμενος κάτοχος του τίτλου του καλύτερου βιογραφικού της χώρας στα τοπικά καλλιστεία μετριότητας.

Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Δημοσιογράφος που χρειάζεται διερμηνέα για να συνεννοηθεί με αγγλόφωνους επενδυτές ηγείται απτόητος κόμματος που πείθει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι εκπροσωπεί την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. 

Άλλη αρχηγός κόμματος, συνταξιούχος από τα σαράντα κάτι, πείθει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι στοχεύει στην παραγωγική ανάπτυξη.

 Άλλος καλός κύριος πείθει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι ο Στάλιν ζει. Άλλοι πείθουν τόσους ή και περισσότερους για ακόμα πιο απίθανα πράγματα.

Σίγουρα έχουμε τέλειους πολιτικούς, να το χωνέψουμε αυτό. Μπορούμε όμως να έχουμε και τίποτε άλλο; Υπάρχει κάποια πιθανότητα να αφήσουμε ανθρώπους που ξέρουν το αντικείμενό τους και που δεν έχουν καμία διάθεση, κανένα ταλέντο, καμία κλίση για την πολιτική, το συνδικαλισμό, την κομματική συμμετοχή, τις επιτροπές και τα γραφεία των κομματαρχών, να κάνουν τη δουλειά τους και να προσφέρουν το έργο τους; Υπάρχει περιθώριο για κάποιο έργο, δημιουργία, ποιότητα, καινοτομία εκτός από την πολιτική στη χώρα; 

Κάτι αντίστοιχο είχα ρωτήσει παλιότερα και τον κ. Τσίπρα σε ένα κείμενό μου και απάντησε σαφέστατα με τις πράξεις του: Όχι. Κάτι τέτοια δυσοίωνα ερωτήματα εξακολουθώ να θέτω, ο απαισιόδοξος. Και εκεί πάνω έρχεστε κι εσείς, κύριε Μητσοτάκη, με το καλύτερο βιογραφικό της χώρας. Κάποιες φορές που σας ακούω, λέω, «Κοίτα, λες αυτός να είναι αληθινός αξιοκράτης επιτέλους, απίστευτο!» Αλλά έπειτα ακούγεται το κοφτό βηχαλάκι, κοιτάω ποιοι σας συντροφεύουν ολόγυρα, και θυμάμαι πάλι περί τίνος πρόκειται.

Αγαπητέ κύριε Μητσοτάκη, αγαπητέ Κυριάκο, εύχομαι καλή επιτυχία, και σε εσάς και σε όλους τους ταλαντούχους Έλληνες πολιτικούς όλων των κομματικών χώρων. Είστε τόσο τέλειοι που, με τις αρχές του υγιούς ανταγωνισμού που πρεσβεύετε και όπως προβλέπει η θεωρία επιβίωσης του καταλληλότερου, έχετε επιτυχημένα εκδιώξει σχεδόν όλους τους υπόλοιπους πολίτες από τη χώρα κυριολεκτικά ή ψυχικά. 

Να μην ανησυχείτε καθόλου, δεν πρόκειται για γενοκτονία, μια μικρή εθνοκάθαρση είναι μόνο, όπως θα έλεγε και ο αιώνιος φοιτητής υπουργός παιδείας. 

Κοιτάξτε να μας διαιωνίσετε εσείς οι πολιτικοί τουλάχιστον, μιας κι εμείς οι Έλληνες σβήνουμε. Η Ελλάδα είναι πανέμορφη χώρα, να την χαίρεστε και να τη νέμεστε, την κερδίσατε με το σπαθί σας, με τα καλύτερα βιογραφικά σας. Είμαι βέβαιος ότι μαζί με εσάς, θα βρούνε δουλειές και οι τηλεπερσόνες, τα παραθρησκευτικά και κοσμικά μέντιουμ, και οι υπάλληλοι τηλεφωνικών κέντρων Siemens για πολιτική διαφήμιση. Ίσως αρκούν αυτά τα μοντέρνα επαγγέλματα για τη χώρα.

Ελπίζω τελικά να σταθείτε συνεπής στις αξίες σας, όποιες κι αν είναι αυτές. Δεν ξέρω όμως αν μπορείτε. Τι να πω, προσπαθήστε. 

Για παράδειγμα, με βάση το αξιακό σας σύστημα, στις ΗΠΑ μια επιχείρηση που χρωστάει τεράστια ποσά και βλάπτει κραυγαλέα το δημόσιο συμφέρον, δεν αλλάζει απλώς κτίριο headquarters για να πληρώνει λιγότερο ενοίκιο. 

Κανονικά, θα πρέπει να κηρυχθεί χρεοκοπημένη και οι ηγέτες της να οδηγηθούν σε δίκη και πιθανότατα στη φυλακή. 

Με βάση αυτές τις αξίες, ένα κόμμα που χρωστάει πάνω από 100 εκατομμύρια Ευρώ θα έπρεπε να κηρύξει χρεοκοπία και οι ηγέτες του να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη.

 Δεν ξέρω αν το συνειδητοποιήσατε καλά ακόμα, αλλά είστε πλέον ο ηγέτης αυτού ακριβώς του κόμματος.

πηγές: 

http://www.huffingtonpost.gr/ioannis-ioannidis/-_3663_b_9007016.html και ...

http://www.antibaro.gr/article/14245

......................................................................................................

Απάντηση στην «Ανοιχτή Επιστολή στο καλύτερο βιογραφικό της χώρας»

Γράφει ο Δημήτρης Βλάχος 

Στέλεχος επενδυτικής τράπεζας

Διάβασα την ανοιχτή επιστολή του Καθηγητή Ιωάννη Ιωαννίδη, μιας και έγινε viral στα social media και τα διάφορα blogs που την αναδημοσίευσαν. Διαβάζοντάς την, αμέσως κατάλαβα γιατί είχε τόση μεγάλη απήχηση σε πολύ κόσμο, στην πλειοψηφία του απολύτως καλοπροαίρετο. Η παρακάτω απάντηση φυσικά δεν αποτελεί προσωπική μομφή στον κύριο Ιωαννίδη, αλλά είναι κι αυτή μια ανοιχτή επιστολή απευθυνόμενη σε όσους βρήκαν πειστικά ή ακόμα και ταυτίστηκαν με τα επιχειρήματά του, επιχειρήματα τα οποία σίγουρα δεν είναι καινούργια, αλλά έχουν διατυπωθεί επανειλημμένως από διάφορα στόματα.

Σαφώς, ο λαϊκισμός είναι καταδικαστέος από όπου κι αν προέρχεται. Και δυστυχώς, ακόμα και ένας διακεκριμένος καθηγητής του Stanford μπορεί να αναπαράγει τους ίδιους συλλογισμούς που ακούγαμε χρόνια τώρα στις πλατείες των αγανακτισμένων ή στις trash εκπομπές των γνωστών τηλευαγγελιστών, έστω κι αν είναι εκπεφρασμένοι με σαφώς πολύ καλύτερα ελληνικά.

Ο κύριος καθηγητής γράφει με περισσή δόση ειρωνείας για τους «τέλειους πολιτικούς» που έχει η χώρα οι οποίοι μας οδήγησαν σε «εθνοκάθαρση», λες και μιλάει για κάποιον φονικό ιό που κολλήσαμε άθελά μας ή για κάποιον κατακτητή που μας υποδούλωσε, και όχι για ανθρώπους που εμείς επιλέξαμε. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, και οι 300 που είναι τώρα στο Κοινοβούλιο, και οι χιλιάδες που πέρασαν 40 χρόνια τώρα, δεν είδαν έτσι απλά φως και μπήκαν. Εμείς τους επιλέξαμε με την ψήφο μας. Η ιδέα ότι ο λαός είναι αμέτοχος στην πορεία της χώρας του και θύμα των κυβερνώντων είναι ένα από τα κατεξοχήν επιχειρήματα των δημαγωγών που χαϊδεύουν τα αφτιά και εκμεταλλεύονται την αγανάκτηση του πλήθους, καθώς φωνάζουν όλοι μαζί το γνωστό σύνθημα «να καεί να καεί...».

Πέρα από θύμα όμως, ο λαός φαίνεται να είναι και κακομοίρης, αποκλεισμένος από οποιαδήποτε κοινωνική ή οικονομική ανέλιξη, προς όφελος των ισχυρών οικογενειών και των γόνων τους που καταλύουν την αξιοκρατία. Επιτομή αυτής της κακομοιριάς είναι η κοπέλα που κατέχει αντίστοιχα πτυχία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά την προσέλαβε ο κύριος Ιωαννίδης ως «βοηθό γραμματέα της γραμματέως» σε ένα τμήμα που διευθύνει. Συγγνώμη, αλλά αυτό μου θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο με τον τύπο που είχε για οδηγό τον Πάπα της Ρώμης.

Κακομοίρηδες είναι και οι 200,000 άνεργοι/υποαπασχολούμενοι με καλύτερες ακαδημαϊκές περγαμηνές από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πέρα από το ότι το ακαδημαϊκό υπόβαθρο από μόνο του μπορεί να είναι ανεπαρκές για να εγγυηθεί επαγγελματική επιτυχία, πραγματικά απορώ πώς μπορεί και το λέει αυτό ένας αυτοδημιούργητος άνθρωπος που έχει ο ίδιος διαπρέψει στις ΗΠΑ. Αφενός, στην Ελλάδα η υψηλή ανεργία δεν αφορά αποκλειστικά τους αποφοίτους ανωτάτων ιδρυμάτων, αφορά όλα τα κοινωνικά, μορφωτικά και ηλικιακά στρώματα, και είναι ένα σύνθετο πρόβλημα, αποτέλεσμα της χρεωκοπίας που επήλθε μετά από χρόνια υπερδανεισμού και κακοδιαχείρισης, όχι κάτι που απλώς επέβαλε ξαφνικά ο νεποτισμός και η αναξιοκρατία.

Αφετέρου, πάρα πολλοί νέοι επιστήμονες και επαγγελματίες που φεύγουν στο εξωτερικό διακρίνονται και χτίζουν αξιοζήλευτες καριέρες, παρά το σκληρό και ανταγωνιστικό περιβάλλον. Εκτός και αν ο κύριος Ιωαννίδης υποστηρίζει πως πλέον το Μητσοτακέικο (και το κάθε Μητσοτακέικο) έχει καταλύσει την αξιοκρατία διεθνώς, όχι μόνο στην Ελλάδα (και συγκεκριμένα στο Stanford όπου ο ίδιος εργάζεται με τη φτωχή πλην τίμια βοηθό γραμματέα της γραμματέως).

Η μεγαλύτερη ένσταση όμως που είχα με την ανοιχτή επιστολή του κύριου Ιωαννίδη είναι η εξής: Δεν υπάρχει μεγαλύτερος λαϊκισμός από την εκμηδενιστική εξίσωση κομμάτων και προσώπων με το γνωστό αφορισμό «όλοι το ίδιο χάλια είναι».

Δεν είναι. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας ανεπάγγελτος καταληψίας, προϊόν του κομματικού σωλήνα, που μπερδεύει τη Naomi Klein με τη Naomi Campbell και νομίζει πως η Λέσβος και η Μυτιλήνη είναι δύο ξεχωριστά νησιά, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δύο πτυχία από το Harvard και ένα από το Stanford με δέκα χρόνια καριέρας στον ιδιωτικό τομέα σε Ελλάδα και εξωτερικό. Και όσον αφορά το δημόσιο βίο του καθενός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως Υπουργός απομάκρυνε από το δημόσιο φακελάκηδες, καταχραστές και παιδεραστές, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας τους επανέφερε. Δεν είναι λοιπόν όλοι το ίδιο, και οι επιλογές που κάνουμε ανάμεσα στις εναλλακτικές προτάσεις διακυβέρνησης έχουν μεγάλη σημασία.

Αν κάτι μας έμαθε η κρίση, είναι πως δεν υπάρχουν ούτε Μεσσίες, ούτε μαγικές, ανώδυνες εναλλακτικές. Και ο βασικός λόγος που η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει προκαλέσει τόση ελπίδα σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που αυτοπροσδιορίζεται ως φιλοευρωπαϊκό δεν είναι ούτε το βιογραφικό του, ούτε το επώνυμό του, αλλά το γεγονός ότι, για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση, κέρδισε εκλογές κάποιος που βγήκε στην κοινωνία των 1.5 εκατομμυρίων ανέργων του ιδιωτικού τομέα και είπε ξεκάθαρα «Ναι, το Δημόσιο ξοδεύει υπερβολικά πολύ και ορισμένοι υπάλληλοι δεν αξίζουν να είναι εκεί», απέναντι σε κάποιον άλλον που κήρυττε «ανένδοτο κατά της λιτότητας».

Δεν ξέρω αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα καταφέρει να σταθεί αντάξιος των προσδοκιών, αυτό που ξέρω όμως είναι πως η εποχή των ανέξοδων υποσχέσεων έχει περάσει προ πολλού. Το γεγονός ότι κατάφερε και εξελέγη χωρίς να τάξει αδύνατα πράγματα δείχνει ότι ίσως επιτέλους η κοινωνία είναι έτοιμη να βάλει τέλος στη μάστιγα του λαϊκισμού. Αυτό είναι το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα που χρειάζεται να ακούσει κάποιος που τόσα χρόνια δέχεται σχεδόν αποκλειστικά πικρία, απογοήτευση και μιζέρια από την κατάσταση της χώρας. Σίγουρα δε χρειάζεται καθηγητές από την άλλη άκρη της Γης και με την ασφάλεια που τους παρέχει ένα πανεπιστήμιο όπως το Stanford των ΗΠΑ, να ισοπεδώνουν πρόσωπα και καταστάσεις με έναν τόσο συμπλεγματικό και ειρωνικό τρόπο.

Υ.Γ. Στο τέλος της επιστολής του, ο κύριος Ιωαννίδης υποστηρίζει πως η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας πρέπει να κηρύξει πτώχευση και ο αρχηγός της να πάει φυλακή. Αυτός ο τρομακτικός ισχυρισμός ξεπερνά κατά πολύ τα όρια του λαϊκισμού, και το μόνο σχόλιο που θα κάνω επ' αυτού είναι πως τέτοιες πρακτικές παρατηρούνται σε απολυταρχικά καθεστώτα, όχι σε αστικές δημοκρατίες. Ας προσέχουμε λοιπόν όλοι τι λέμε και τι επικροτούμε, ειδικά αν κατέχουμε δημόσιο βήμα.

πηγή για την απάντηση στην Ανοιχτή επιστολή από:

http://www.huffingtonpost.gr/dimitris-vlachos/-_3757_b_9056206.html

....................................................................................................

....................................................................................................