(η φωτό απ' το epirusblog.gr)
Παλαιοί μόνιμοι κάτοικοι
Εδώ περιφέρονται κ' οι σκιές των προγόνων μου.
Κάποτε μάλιστα θαρρώ πως ανοίγει
του μεγάλου, ακατοίκητου παλιού μας
σπιτιού το παράθυρο ο πατέρας μου.
Πως βγάζει σιγά-σιγά το κεφάλι, βγάζει
το χέρι, με το μεγάλο του δάχτυλο
μου δείχνει στο βάθος κάτι
σαν όνειρο, κάτι σαν ένα περι-
πλανώμενο, άπιαστο, ουράνιο
τόξο.
Τον ρωτώ
αν αυτό που βλέπει μπορεί να είναι
η ειρήνη. Με ακούει και αθόρυβα,
χωρίς να απαντήσει, κλείνει σιγά -σιγά
το παράθυρο πάλι ο πατέρας μου.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου