Ένα τραγούδι για τη Χριστούλα

............................κι άλλο ένα.........................................
....................................................................................................

Ἡ συμπεριφορὰ ἔναντι τῆς παλαιᾶς ἀδελφότητος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου- Τοῦ Ἱλαρίωνος, Ἁγιορείτου Μοναχοῦ-και η 94χρονη Ελληνίδα Ηρωίδα της Πίνδου, Αθηνά Ντιναλέξη

Αναδημοσίευση από το ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, 
ως υστερόγραφον στην παρούσα ανάρτηση σήμερα :

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

"Έχουσιν οὗτοι (οι αιρετικοίΑρειανοί) τοὺς οἴκους , 

ἡμεῖς τὸν ἔνοικον· 

οὗτοι τοὺς ναούς, 

ἡμεῖς τὸν Θεόν"

 ( Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος )

"Ἔχουσιν οὗτοι (οἱ αἱρετικοὶ) τοὺς οἴκους, ἡμεῖς τὸν ἔνοικον· οὗτοι τοὺς ναούς, ἡμεῖς τὸν Θεόν". Με αυτά τα λόγια περιέγραφε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος την κατάσταση στην Κωνσταντινούπολη στην οποία κυριαρχούσαν οι αρειανοί, ενώ οι ορθόδοξοι είχαν μόνο έναν ναό. 

Με αυτά τα λόγια περιγράφεται και η εκκλησιαστική κατάσταση σήμερα.

Πριν από λίγο άλλο ένα ακίνητο της  Μονής Εσφιγμένου, το κονάκι στη Θεσσαλονίκη, με την απαραίτητη συνδρομή βίας των πάντοτε υπάκουων στο Σύστημα αστυνομικών, περιήλθε στα χέρια της οικουμενιστικής αδελφότητας με το όνομα "Νέα Εσφιγμένου", που κατά παράβαση των εκκλησιαστικών νόμων, έχει εγκαθιδρύσει στο Άγιον Όρος ο Φατριάρχης Βαρθολομαίος.

Δεν πειράζει όμως! Έχουσι ούτοι τον οίκον, ημείς τον ένοικον και αυτό αρκεί. 

Ακόμη και το μοναστήρι να πάρουν και πάλι τον πολύτιμο θησαυρό της Ορθοδοξίας, δεν θα καταφέρουν να τον συλήσουν, όσο υπάρχουν ψυχές που τον διαφυλάττουν μέσα τους. 

Και από το Άγιον Όρος να διώξουν τους Ζηλωτές και πάλι δεν πειράζει. 

Θα ακολουθήσουν τα χνάρια των Κολλυβάδων και θα κατακλύσουν όλη την Ελλάδα, ανάβοντας παντού εστίες Ορθοδοξίας και αφυπνίζοντας συνειδήσεις με μια απαραίτητη ιεραποστολή, σαν εκείνη που άρχισε μετά το 1924 και ξεσήκωσε τους Ορθοδόξους κατά του εκ της Δύσεως κινδύνου.

Πηγή: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2014/10/blog-post_90.html

..............................................................................................................

..............................................................................................................

ΑΞΙΖΕΙ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ,
ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ-ΜΑΡΤΥΡΙΑ,
ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ
ΤΟΥ ΚΟΝΑΚΙΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΣΉΜΕΡΑ 31-10-2014
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.


.......................................................................................................
.......................................................................................................
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ,  
ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ 
ΟΙ 130 ΜΟΝΑΧΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ, 
ΠΑΛΑΙΑΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

Γράφει ο  θαρραλέος, Αγιορείτης 
Μοναχός Ιλαρίωνας.

Ἡ συμπεριφορὰ ἔναντι

τῆς παλαιᾶς ἀδελφότητος

τῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου

Τοῦ Ἱλαρίωνος, Ἁγιορείτου Μοναχοῦ

Ἀφορμὴ τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς,

εἶναι ἡ ἀπάνθρωπη συμπεριφορά τῆς λεγομένης "νέας" ἀδελφότητας τῆς Ἐσφιγμένου,
ἐναντίοντῆς νομίμου παλαιᾶς ἀδελφότητας. 

Συγκεκριμένα στὰ δέκα χρόνια ποὺ ἔχει ὁρισθῆ ὡς νέα ἀδελφότητα ἔχει μηνύσει στὰ δικαστήρια ἀμέτρητες φορὲς τὴν παλαιὰ ἀδελφότητα καὶ τῆς ἔχει ἀφαιρέσει ὅλα τὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ παλαιὰ ἀδελφότητα νὰ ὑποφέρη τὰ μέγιστα.

Τὰ τελευταῖα περιουσιακὰ στοιχεῖα ποὺ εἶχαν ἀπομείνει στὴν παλαιὰ ἀδελφότητα ἦταν ἕνα κονάκιστὰ Νέα Ρόδα Χαλκιδικῆς, γιὰ τὴν συγκέντρωση τροφίμων γιὰ τὴν ἀδελφότητα καὶ μία μικρὴ φάρμα μὲ ζῶα στὴν Ἱερισσὸ Χαλκιδικῆς,ποὺ φυτοζωοῦσε ἀπ᾽ αὐτὴ μὲ τὸτυρί, τὸ γάλα καὶ τὰ αὐγά. 

Ἀλλὰ ἡ ἀπάνθρωπη νέα ἀδελφότητα, μὲ νέες μηνύσεις στὰ δικαστήρια,τῆς ἀφαίρεσε καὶ τὸ ἐναπομεῖναν ψίχουλο αὐτό.

Ἡ νέα ἀδελφότητα ἀπαριθμεῖ πέντε ἄτομα καὶ ἡ παλαιὰ 120 ἄτομα.

Δικαίως λοιπὸν τῆς νέας ἀδελφότητας τῆς ἀνήκει ὁλοκληρωτικὰ καὶ μὲ κεφαλαῖα γράμματα 

ἡ λέξη: ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ! 

Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος, περὶ τῶν "κατορθωμάτων" σας, ἐδῶ στὸ Κονάκι στὶς Καρυές, κατὰ τῆς παλαιᾶς ἀδελφότητας, μὲ βαριοποῦλες, μὲ μπολντοζάκι, μὲ εἴσοδο γιὰ πρώτη φορά στὰ ἁγιασμένα χώματα τοῦ Ἁγίου Ὄρους τῶν ΜΑΤ μὲ δέκα περιπολικά, μὲ προπηλακισμούς, μὲ τραυματισμοὺς κτλ., μὲ ἀποτέλεσμα νὰ "ἀκουσθῆ" τὸ Ἅγιον Ὄρος σὲ ὅλη τὴν Οἰκουμένη.

Αὐτὲς τὶς συμπεριφορὲς τὶς συναντᾶ κανεὶς μόνο στὴ ζούγκλα καὶ ὄχι στὸν ἁγιασμένο τόπο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ποὺ ἀσκοῦνται οἱ μοναχοί, καὶ ἔχουν ὡς καθρέπτη τους τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον. 

Ἂν οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἔχουν πλέον δικαιώματα, οἱ ἀδελφοί μας συμμοναστὲς Ἐσφιγμενίτες, γιατί καταδιώκονται μὲ αὐτὸν τὸν ἀπάνθρωπο τρόπο;

Ἂν τοὺς κατηγοροῦμε γιὰ ἄκρατο φανατισμό, μήπως ἐμεῖς εἴμαστε ἀκριβῶς στὴν ἀντίπερα

ὄχθη τῆς χλιαρότητας, καὶ κατακριθοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριο τῆς δόξης, κατὰ τὸ λόγο του στὴν Ἀπο-

κάλυψη;

Σήμερα, ποὺ ἰσοπεδώνονται οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ τὰ δόγματα

τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὅλοι χρειάζονται στὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου καὶ κανεὶς δὲν περισσεύει. 

Ὁ φανατικός, θὰ ξυπνήση τὸν χλιαρὸ καὶ ὁ χλιαρὸς τὸν ἀδιάφορο.

Ἂν δὲν πολεμήσουμε τὴ δύναμη τῆς ἀποστασίας αὐτῆς, πολὺ σύντομα θὰ μᾶς κυκλώση τὸ μαῦρο σύννεφο τοῦ Ἀντιχρίστου. 

Καὶ οι ἀπάνθρωπες πράξεις τῶν συμμοναστῶν μας τῆς νέας ἀδελφότητας συνεχίζονται μὲ μεγάλη ἔνταση. 

Ἤδη ἔχουν κατατεθῆ καὶ νέες μηνύσεις ἀπὸ τὴ νέα ἀδελφότητα κατὰ τῆς παλαιᾶς ἀδελφότητας

γιὰ "κατάληψη" τῆς Μονῆς.

Οἱ περισσότεροι Πατέρες τῆς παλαιᾶςἀδελφότητας, ἔχουν λευκανθῆ ἀπὸ τὴν ἄσκηση ἑξῆντα καὶ πλέον χρόνων, ὅταν οἱ μοναχοί τῆς νέαςἀδελφότητας δὲν εἶχαν ἀκόμη

γεννηθῆ.


( Σημ. Σαλογραίας :Στη φωτό βλέπουμε έναν από τους "καταληψίες" της παλαιάς Μονής Εσφιγμένου. Υπάρχουν αρκετοί  παρόμοιας ηλικίας, όμως,  οι  ρασοφόροι διώκτες δεν αισχύνονται για τις αντίΧριστες πρακτικές τους. Δυστυχώς! )

Ἐπίσης ἔχει κατατεθῆ καὶ νέα μήνυση ἀπὸ τὴ νέα ἀδελφότητα, γιὰ νὰ τρυγήσουν αὐτοὶ τοὺς ἀμπε λῶνες ποὺ καλλιεργοῦν οἱ παλαιοὶ πατέρες γύρω ἀπὸ τὴ Μονή.

Αὐτό, ἂν συμβῆ, θὰ πληρωθῆ ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου ὅτι ὁ κλέπτης καὶ ὁ ληστὴς εἰσέρχονται ἀλλαχόθεν. 

Ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν παρανόμων πράξεων τῆς νέας ἀδελφότητας ἐναντίον τῆς παλαιᾶς,
αὐτὴ ποὺ εἶναι ἡ πλέον ἀπεχθὴς εἶναι ὁ διασυρμὸς τοῦ ράσου στὰ πολιτικὰ δικαστήρια.

Αὐτὰ ὅλα γίνονται σήμερα ποὺ ἔχουν πολλαπλασιασθῆ καὶ ἔχουν γίνει πιὸ προκλητικὲς 
οἱ συμπροσευχὲς τῶν οἰκουμενιστῶν, μὲ λειτουργικοὺς ἀσπασμούς, μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικοὺς καὶ ὁμιλοῦνοἱ οἰκουμενιστὲς περὶ διηρημένης ἐκκλησίας καὶ διδάσκουν νέα ἐκκλησιολογία κτλ; 

Ἡ δική μας ἀπάντηση ποιὰ θὰ εἶναι; 

Νὰ σφίξουμε περισσότερο τὴ θηλειὰ στο λαιμὸ τῆς Ἐσφιγμένου; 

Σύροντες καὶ διασύροντες τὸ τιμημένο ράσο στὶς αἴθουσες τῶν πολιτικῶν

δικαστηρίων;

Στὴν ἰσοπέδωση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν δογμάτων τῶν Ἁγίων Πατέρων ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστάς, ὡς θεματοφύλακες μοναχοί, ἔχουμε καθῆκον νὰ ἀγωνιζώμεθα γιὰ τὴν

ἀποτροπὴ αὐτῶν. 

Ἂν οἱ πρὸ ἡμῶν πατέρες σὲ ἀνάλογες μικρότερες προκλήσεις τῶν οἰκουμενιστῶν,

ἔκαναν μεγάλο ἀγῶνα γιὰ τὴν ἀποτροπὴ αὐτῶν, διακόπτονταςγιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα τὸ μνημόσυνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, σήμερα ποὺ ἔχουν πολλαπλασιασθῆ οἱ προκλήσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν, διατὶ σιωποῦμε; 

Ἐδῶ μπαίνει ἕνα καυτὸ ἐρώτημα: 
Ἂν ζοῦσαν οἱ πρὸ ἡμῶν πατέρες, τί γραμμὴ θὰ ἀκολουθοῦσαν; 

Τὸν οἶστρο τῶν Οἰκουμενιστῶν πρὸς τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ ἢ τὴ γραμμὴ τῆς διωκομένης Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου;

Πάντως ὅταν ζοῦσαν ἐπὶ γῆς, οἱ μακαριστοὶ Πατέρες ἀποδοκίμασαν μετὰ παρρησίας
τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ διακόπτοντας τὸ μνημόσυνο τοῦ Οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα.

Ἐδῶ μπαίνει καὶ ἕτερο καυτὸ ἐρώτημα: Εἴμαστε ἆραγε καὶ ἡ σημερινὴ γενιά, ἑπόμενη
τῶν πρὸ ἡμῶν πατέρων; Ὅταν καταπατοῦνται οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ τὰ δόγματα τῶν Ἁγίων Πατέρων, τότε ἡ σιωπή μας θὰ μᾶς ὁδηγήση ἐκτός τῆς ἀλήθειας τῆς Ὀρθοδοξίας. 

Μήπως μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν σήμερα γύρω μας, πρέπει σὲ κάτι νὰ μιμηθοῦμε τὴν

νόμιμη παλαιὰ ἀδελφότητα Ἐσφιγμένου; 

Ἂς εὐχηθοῦμε στὴ δεύτερη δεκαετία τῆς νέας ἀδελφότητας νὰ πρυτανεύση ἡ ἀγάπη

τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καὶ ν᾽ ἀποφευχθῆ ἡ ἐξοντωτικὴ βία καὶ ἡ προσφυγὴ στὰ πολιτικὰ δικαστήρια, ποὺ δὲν ἁρμόζει στὸ μοναχικὸ σχῆμα.

Ἐμεῖς ὡς μοναχοὶ πρέπει νὰ ἀγωνιζώμεθα κατὰ τὸ μοναχικὸ τρίπτυχο, νηστεία, ἀγρυπνία, προσ -

ευχή, ζητώντας ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴ λύση ὅλων τῶν προβλημάτων κατὰ τὸ θέλημά Του. 

Ἂν παρ᾽ἐλπίδα αὐτὸ δὲν γίνει, τότε τὸν λόγο τὸν ἔχει ἡ προστάτιδα τοῦ Ὄρους Παναγία. 

Εἶναι λυπηρὸ καὶ συνάμα ἐξοργιστικὸ καὶ ἀπάνθρωπο νὰ στερεῖς τὰ ἀπαραίτητα πρὸς τὸ ζῆν ἀπὸ τοὺς συμμοναστάς ἀδελφούς μας. 

Ἐδῶ μπαίνει ἕνα ἀκόμη ἐρώτημα:

Συμφωνεῖ καὶ ἡ Ἱερὰ Κοινότης μὲ τὴν ἐξοντωτικὴ βία ποὺ ἐπιβάλλει ἡ νέα ἀδελφότητα, 
στοὺς συμμοναστάς ἀδελφούς μας Ἐσφιγμενίτας; 

Εὔχομαι ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Προστάτιδα τοῦ Ἁγίου Ὄρους Παναγία, μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ Ἁγίου

Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ποὺ ἀσκήτεψε ἕνα διάστημα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἐσφιγμένου, νὰ δώσουν τὴν καλύτερη λύση στὸ  χρονίζον αὐτὸ πρόβλημα.

Πηγή:

http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/2040.pdf
........................................................................................................................................
........................................................................................................................................

Η 94χρονη Ηπειρώτισσα «ηρωίδα της Πίνδου»

Μια από τις γυναίκες που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή το 1940 


Η 94χρονη, πλέον, Αθηνά Ντιναλέξη, είναι μια από τις γυναίκες που συνέδεσαν το όνομά τους με το έπος της Πίνδου. Ηταν μόλις είκοσι χρονών όταν, μαζί, με άλλες συμπατριώτισές της αψήφισε κάθε κίνδυνο και ανέβηκε στα βουνά για να βοηθήσει τους στρατιώτες που μάχονταν τους Ιταλούς.

Γεννημένη το 1920 στο χωριό Ελαφόνησος του δήμου Ζαγορίου, η Αθηνά Ντιναλέξη, όταν ξέσπασε ο πόλεμος, κουβαλούσε πολεμοφόδια, τροφή και νερό στους στρατιώτες που υπερασπίζονταν από τις επιθέσεις των Ιταλών το ύψωμα της Γκραμπάλας.

Το βράδυ της Δευτέρας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, σε μια συγκινητική τελετή, την βράβευσε με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος Τιμής για την προσφορά της στην πατρίδα, το θάρρος και την αυταπάρνησή της.

«Η πολιτεία έρχεται να σε τιμήσει ακριβώς γι' αυτό που έκανες, δε σε ξέχασε» της είπε ο κ. Παπούλιας και πρόσθεσε: «Γι' αυτά που έκανες τα αξέχαστα και τα γενναία». «Δεν ξεχνιούνται αυτά...» παραδέχθηκε η κ. Ντιναλέξη.

Η κ. Ντιναλέξη ζει τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Εχει τρεις γιους που ζουν στα Ιωάννινα, μία κόρη που ζει στη Θεσσαλονίκη, οκτώ εγγόνια και επτά δισέγγονα. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν η κόρη και η εγγονή της και φιλικά της πρόσωπα.

Νωρίτερα, η ίδια, όπως αναφέρει το «Εθνος» περιέγραψε στους δημοσιογράφους στιγμές από το έπος του '40.

Πηγή  Τρελογιάννης
................................................................................................
...................................................................................................

Η γενιά του ναρκισσισμού -Αστερόπη Λαζαρίδου

Η γενιά του ναρκισσισμού

Αστερόπη Λαζαρίδου 

Η ιστορία του Νάρκισσου, με τις διάφορες εκδοχές της, είναι μία από τις δημοφιλέστερες της μυθολογίας. Ο νέος από τη Βοιωτία, θαμπωμένος από την ομορφιά του που καθρεφτίζεται στο νερό, πεθαίνει από μαρασμό εξαιτίας του ανικανοποίητου έρωτα προς τον ίδιο του τον εαυτό. Ο ναρκισσισμός, η εμμονική αυταρέσκεια που μπορεί να καταλήξει σε πάθηση, δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχει από τότε που ο άνθρωπος πρωτοσυνάντησε το είδωλό του. Σήμερα, όμως, που ο καθένας ανεβάζει δεκάδες είδωλά του χάρη στην κατάρα και ευλογία των social media, ο ναρκισσισμός, εκτός από υπαρκτός, είναι και ψηφιακός. Οι διαταραχές που προκαλούνται από τη μανία της εξαντλητικής αυτοφωτογράφισης και της online υπερέκθεσης απασχολεί όλο και πιο συχνά τα ψυχιατρικά συνέδρια, με τους ειδικούς να επιμένουν ότι η υπέρμετρη προσήλωση στο «εγώ και ο εαυτός μου», εκτός από γραφική, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη.

Εγώ, εγώ, εγώ

Η λέξη «selfie», όπως ορίζεται η σύγχρονη αυτοπροσωπογραφία που βγάζει κάποιος με το κινητό του και κατόπιν την ανεβάζει στο Facebook και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επιλέχθηκε ως «Λέξη της χρονιάς» για το 2013 από το Βρετανικό Λεξικό της Οξφόρδης. Παράλληλα, οι νέοι κανονισμοί του περίφημου επιτραπέζιου παιχνιδιού Scrabble τη δέχονται πλέον ως σωστή και οι παίκτες κερδίζουν πόντους όταν τη σχηματίζουν. Μία λέξη ισοδυναμεί πλέον με χίλιες εικόνες. Πόσα αντίγραφα του εαυτού σου μπορείς να βγάλεις ώσπου να τον ερωτευθείς παράφορα ή να μην αντέχεις άλλο να τον βλέπεις; Η απόσταση από το ένα στάδιο στο άλλο δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζουμε.

Νάρκισσοι υπήρχαν πάντα. Από την αρχαιότητα ως σήμερα. Η διαφορά είναι ότι έχουν πλέον πολλά εργαλεία στα χέρια τους: Facebook, Pinterest, Twitter, Foursquare, Instagram. Οι έρευνες μαρτυρούν ότι τα επίπεδα του ναρκισσισμού είναι πολύ υψηλότερα σε σύγκριση με τις περασμένες γενιές και δεκαετίες και όλο και περισσότερα τεστ γίνονται για να μετρηθεί η στάθμη της επικίνδυνης εγωμανίας σε άνδρες και γυναίκες. Και όπως αποκαλύπτουν αμερικανοί ψυχολόγοι, τα προφίλ των χρηστών του Facebook είναι ο πιο έγκυρος τρόπος για να επαληθεύσουν αν οι ερωτηθέντες είπαν την αλήθεια ή όχι.

«Παρακολουθώ και θαυμάζω τη δουλειά σου μέσω Facebook εδώ και αρκετό καιρό. Οι φωτογραφίες που βγάζεις είναι εκπληκτικής αισθητικής. Παίρνω, λοιπόν, το θάρρος να σου ζητήσω μια χάρη. Εδώ και λίγο καιρό χώρισα με τον φίλο μου, αλλά τον θέλω πίσω. Και σκέφτηκα ότι ο μόνος τρόπος να τον ξανακερδίσω είναι να του τραβήξω την προσοχή μέσα από φωτογραφίες που θα μου βγάλεις εσύ. Θέλω να με αναδείξεις, να γίνω μια από τις ηρωίδες σου, να με κάνεις να θυμίζω σταρ του σινεμά»: αυτό το μήνυμα βρήκε στην προσωπική της «αλληλογραφία» στο Facebook φίλη φωτογράφος και σκηνοθέτις. Μια άγνωστη γυναίκα σε ερωτική απελπισία τής ζητούσε να τη μεταμορφώσει σε κάτι που δεν είναι, προκειμένου να θαμπώσει και να ξανακερδίσει την καρδιά του πρώην της. Το νερό της λίμνης όπου άλλοτε πνίγηκε ο Νάρκισσος έχει δώσει τη θέση του στο γυαλί της οθόνης, που είναι εξίσου θολό και παραπλανητικό.

Η εκδίκηση του κοινού θνητού

Ο ναρκισσισμός ξεσπά και εξαπλώνεται σαν επιδημία. Εχουμε να κάνουμε με την εκδίκηση του κοινού θνητού, του μέσου ανθρώπου, ο οποίος, ζηλεύοντας και χλευάζοντας επί χρόνια τη ζωή των σταρ, τώρα έχει βαλθεί να τους αντιγράψει μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Πάντα αποτελούσε είδηση το τι παρήγγειλε η Μαντόνα, ακόμη και η εγχώρια Μενεγάκη, σε ένα εστιατόριο. Ή τι φοράει όταν πηγαίνει για ψώνια. Ή πού έκανε διακοπές. Τώρα πια, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τα «επώνυμα» πρόσωπα, είμαστε εμείς οι παπαράτσι του εαυτού μας. Μας καταδιώκουμε, δεν μας αφήνουμε στιγμή σε ησυχία. Μας πιέζουμε να κάνουμε δηλώσεις για το πώς αισθανόμαστε, προτού καλά καλά φτάσουμε στον προορισμό μας: «ενθουσιασμένος στην περιοχή Φάληρο» / «ευλογημένη στη βάφτιση της κορούλας μου Μαρίας-Ηλέκτρας». Μας αιφνιδιάζουμε με αυθόρμητα snapshots που τραβάμε τον εαυτό μας μόλις ξυπνήσουμε ή λίγο προτού κοιμηθούμε, όταν τρώμε, αφού φάμε, όταν βγαίνουμε από τη θάλασσα, όταν φιλιόμαστε με το άλλο μας μισό.

Δίπλα στις χίλιες εικόνες, έρχονται να προστεθούν και οι ισάριθμες λέξεις - «πεινάω, διψάω, νυστάζω, θέλω παγωτό» - σαν προστάγματα κακομαθημένων πριγκιπόπουλων που έχουν εκατοντάδες αυλικούς, κι εκείνοι με τη σειρά τους, αντί να τσακιστούν για να τα ικανοποιήσουν, απλώς κάνουν «like». Και αυτό μοιάζει αρκετό. Αλλοι, πάλι, προτιμούν τη ρητορική, τις πολιτικές αναλύσεις. Το να εκθέτεις την άποψή σου σε μια πλατφόρμα όπως το Facebook είναι κάτι παραπάνω από θεμιτό, όταν όμως γράφεις ακατάπαυστα στα ψηφιακά fora κάνοντας τους πάντες να αναρωτιούνται πότε προλαβαίνεις να κάνεις οτιδήποτε άλλο (κάτι που συμβαίνει ακόμη και με συγκεκριμένους πολιτικούς, που δουλεύουν παρέα με το Τwitter τους), τότε έχουμε να κάνουμε με την άλλη όψη του ναρκισσιστικού νομίσματος. Με τη λαλίστατη λεζάντα κάτω από την εξίσου φλύαρη φωτογραφία.

Εμείς και οι «σημαντικοί άλλοι»

Η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Νάντια Τσιλιάκου εξηγεί: «Τα άτομα των οποίων η δομή της προσωπικότητας τους τούς επιβάλλει να αντλούν επιβεβαίωση από παράγοντες έξω από τον εαυτό τους ονομάζονται από τους ειδικούς ναρκισσιστικά. Ολοι μας νιώθουμε ευάλωτοι απέναντι στο ποιοι είμαστε, πόση αξία έχουμε, και προσπαθούμε να ζούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να προκύπτουν θετικά συναισθήματα για τον εαυτό μας. Το συναίσθημα υπερηφάνειας και αποδοχής αυξάνεται όταν οι "σημαντικοί άλλοι" μάς αποδέχονται και "τραυματίζεται" όταν μας απορρίπτουν. Ορισμένοι βέβαια από εμάς ασχολούνται σε δυσανάλογο βαθμό με την εικόνα που προβάλλουν προς τα έξω, ακόμη και αν κάποιες φορές εξαπατούν τους άλλους. Με άλλα λόγια, στον νάρκισσο υπάρχει δυσκολία αυτοαποδοχής και δημιουργίας ουσιαστικών σχέσεων».

Και συμπληρώνει σχετικά με την online επιδημία: «Διανύοντας την εποχή των social media με την ευκολία προβολής του ιδανικότερου εαυτού μας μέσω αυτών, χωρίς απαραίτητα να απαιτείται να έχουμε ουσιαστική επαφή και σχέση με τους διαδικτυακούς "φίλους" μας, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια εμμονή προβολής που εύκολα τροφοδοτείται και αυξάνεται ανάλογα με την ποσότητα των "like" που θα πάρουμε π.χ. σε κάθε selfie φωτογραφία, ενισχύοντας έτσι θετικά τη χαμηλή αυτοπεποίθηση που κρύβει ο ναρκισσισμός μας. Την εξέλιξη τέτοιων συμπεριφορών δεν τη γνωρίζουμε ακόμη, ωστόσο αξίζει να τονιστεί ότι δεν αποτελεί έναν θεραπευτικό τρόπο ουσιαστικής βελτίωσης της αυτοπεποίθησης ενός ατόμου, αλλά προσωρινής εξιδανίκευσης, χωρίς όμως το γνήσιο συναίσθημα. Ποιες πρέπει να είναι οι άμυνές μας; Να επαναπροσδιορίσουμε τη σημαντικότητα των social media στην καθημερινή μας ζωή, να σκεφτούμε τις σχέσεις μας και το κομμάτι της κριτικής ως προς τον εαυτό μας και τους άλλους, να αγαπάμε χωρίς να εξιδανικεύουμε και να εκφράζουμε γνήσια συναισθήματα χωρίς να ντρεπόμαστε».

Γύρω από τη ναρκισσιστική φρενίτιδα έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία βοηθημάτων - υπάρχουν ακόμη και μάνατζερ που σε βοηθούν να χτίσεις ιδανικά fan bases στο Facebook. Υπάρχουν ακόμη και πλασματικοί social media followers, σαν βαλτοί πελάτες στα νυχτομάγαζα, που λόγω κρίσης κάθονται στα πρώτα τραπέζια για να μη φαίνεται άδειο το κέντρο «διασκεδάσεως».

Ολο και πιο συχνά, οι ψυχοθεραπευόμενοι μιλούν στον ψυχοθεραπευτή τους για την εικονική και όχι για την πραγματική ζωή τους. Σύμφωνα με έρευνες, επτά στους δέκα χρήστες θα συνδεθούν - αν είχαν αποσυνδεθεί -
στο Facebook με το που θα ξυπνήσουν και προτού καν πάνε στην τουαλέτα. «Εγώ έχω το smartphone στο μαξιλάρι δίπλα μου και κοιμάμαι μαζί του σαν να είναι ο φίλος μου» μου είπε πρόσφατα μια φίλη. Ο φρενήρης διαγωνισμός δημοτικότητας μας γυρίζει πίσω στο βασανιστικό σκηνικό του σχολείου, όταν το μόνο που σε ένοιαζε ήταν αν φοράς τα καλύτερα αθλητικά παπούτσια σε όλο το προαύλιο. Αν η «φωτογραφία προφίλ» που μόλις ανέβασες δεν πήρε τα αναμενόμενα «like» μέσα στο πρώτο κρίσιμο πεντάλεπτο, καταφεύγεις σε σπασμωδικές κινήσεις, αλλάζοντας τη μία μετά την άλλη, όπως αλλάζεις μπλούζες μπροστά στον καθρέφτη όταν νιώθεις ότι τίποτα δεν σου πάει.

Ο ηλεκτρονικός πόνος της απόρριψης

Εκτός, λοιπόν, από τους δεκάδες λόγους που έχει κάποιος να νιώσει στενάχωρα στην καθημερινότητά του, έρχεται να προστεθεί και ένας ακόμη: η ιντερνετική απόρριψη. Ολο και περισσότεροι χρήστες του Διαδικτύου δηλώνουν ευθαρσώς σε ερωτηματολόγια ότι η διάθεσή τους εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από το πόσους σηκωμένους αντίχειρες θα βρουν κάτω από κάθε δημοσίευσή τους, ενώ το να τους διαγράψει κάποιος από φίλο είναι ικανό να τους καταρρακώσει.

Η selfie ως selfie δεν είναι καινούργια ανακάλυψη. Selfies βγάζαμε και στα 80s με μηχανές πολαρόιντ ή με Kodak fun μιας χρήσης. Το θέμα είναι ότι από τη στιγμή που θα δώσεις όνομα σε αυτό που κάνεις, η αθώα και αυθόρμητη φωτογραφία της στιγμής δεν είναι πια ούτε τόσο αθώα ούτε τόσο αυθόρμητη. Καταντάει μεγαλεπήβολο πρότζεκτ.

Φωτογραφίζουμε αδηφάγα τον εαυτό μας που παίρνει μπλαζέ ή φιλήδονες πόζες όπως οι Γιαπωνέζοι φωτογραφίζουν με μανία τη Μόνα Λίζα στο Λούβρο. Παράγουμε ασταμάτητα αυτοπροσωπογραφίες και τις εκθέτουμε σε εικονικές γκαλερί. Οπως στην τέχνη, όμως, έτσι και στη ζωή, όσο πιο πολλά είναι τα αντίτυπα που βγάζεις, τόσο μειώνεται η αξία του πρωτότυπου.

Το φλερτ με την αυτοκαταστροφή

Ο ναρκισσισμός σε ελεγχόμενες ποσότητες δεν βλάπτει. Σε υπερβολικές δόσεις, όμως, μπορεί να εξελιχθεί ακόμη και σε πάθηση. Ο πρώτος επίσημα καταγεγραμμένος Βρετανός με εθισμό στα selfies είναι ο 19χρονος Ντάνι Μπάουμαν, ο οποίος έδωσε και συνέντευξη στην εφημερίδα «Mirror». Το όνειρό του να τραβήξει την «τέλεια selfie» μετατράπηκε σε αρρωστημένη εμμονή, με τον ίδιο να φτάσει στο σημείο να παρατήσει το σχολείο, να χάσει 15 κιλά, να μη βγαίνει από το σπίτι επί έξι μήνες, τραβώντας κατά μέσο όρο εκατό φωτογραφίες του εαυτού του, επί δέκα ώρες την ημέρα.

Η μητέρα του τον βρήκε λιπόθυμο, όταν αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει παίρνοντας χάπια, επειδή δεν είχε καταφέρει να τραβήξει τη φωτογραφία των ονείρων του. Αργότερα, στο νοσοκομείο, η περίοδος απεξάρτησής του από το κινητό του διήρκεσε αρκετό καιρό, με τον ίδιο αρχικά να καταφέρνει να αντέχει χωρίς το τηλέφωνό του για 15 λεπτά, ενώ στη συνέχεια μισή και μία ώρα.

Μια κοινωνία σε πρώτο ενικό

Η συγκεκριμένη ιστορία σίγουρα δεν χαρακτηρίζει την πλειονότητα των χρηστών των social media, όσο εθισμένοι και αν είναι με την απαθανάτιση του ειδώλου τους. Ας ρίξουμε, όμως, μια ματιά στον έξω κόσμο. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε εντός Διαδικτύου είναι πάνω-κάτω ο ίδιος με εκείνον όταν έχουμε βγει για να διασκεδάσουμε, να επικοινωνήσουμε, να ζήσουμε: ζευγάρια αμίλητα που θα βρουν σημείο επαφής μόνο όταν θα βγει το tablet πάνω στο τραπέζι της καφετέριας. Συντροφιές ολόκληρες που απαρτίζονται από πρόσωπα τα οποία φωταγωγούνται από τις οθόνες των smartphones, καθώς κομπάζουν στο Facebook πόσο καλά περνούν στο τάδε μπαρ. Η μοναξιά υπήρχε πάντα, απλώς τώρα κυκλοφορεί με πιο φαντεζί αξεσουάρ. Ο ναρκισσισμός, το χαϊδευτικό του ατομικισμού, αριθμεί πλέον στρατιές ατόμων μοναχικών και ολομόναχων: δεν θέλω να παντρευτώ ούτε και να συζήσω, τα λεφτά που βγάζω θέλω να τα τρώω όλα μόνος μου, να μη δίνω λογαριασμό σε κανέναν.

Μια κοινωνία σε πρώτο ενικό με τις φατσούλες emoticon ως μάσκες της σύγχρονης τραγωδίας ή κωμωδίας που βιώνει ο καθένας. Θέλουμε πολλά τετραγωνικά για τον εαυτό μας και πολλά πίξελ για το είδωλό μας. Παραπονιόμαστε ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που μας καταλαβαίνουν πραγματικά και, όταν τελικά βρεθούν, νιώθουμε ότι πνιγόμαστε όπως ο Νάρκισσος στο ρηχό νερό, σε μια ύστατη προσπάθεια να ζήσει για πάντα ερωτευμένος με τον εαυτό του. 

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Αντίφωνο

O δαιμόνιος ναρκισσισμός (επανάληψη)

(Η φωτό από επίσκεψη  σε μουσείο ορυκτολογίας
στο Freiberg της Γερμανίας, λίγα χρόνια πριν,
και τα παρακάτω απλή  επανάληψη
από τις πρώτες σκέψεις  του παρόντος  μπλογκακίου)
....................................................................

"Αν φτιάχνουμε εικόνες για να τις προσκυνούμε ναρκισσιστικά, 
αυτοθαυμαζόμενοι,
είμαστε παραβάτες της εντολής.

Άλλως, απλά εκφραζόμαστε"

έγραψε ο Ακύλας ένα προηγούμενο σχόλιο...

-Χα! Εδώ, χρυσούλι μου, είναι τα κομβία της Αλέξαιναααας!
Εδώ σηκώνει καφέ η συζήτηση...

(να πάω μια στιγμή να φτιάξω ένα μέτριο ελληνικό και έφτασα!)
....................
Λοιπόν

(και ο καφές από δίπλα)

επειδή ο Ακύλας δεν είναι χτυπητά νάρκισσος, και φωτογραφίζεται-όποτε τύχει- με τον ίδιο ενθουσιασμό που πηγαίνει κάποιος για σφράγισμα σε οδοντίατρο, 
φ α ν τ ά ζ ε τ α ι ότι δεν είμαι νάρκισσος και εγώ, εσύ,αυτός, εμείς, εσείς, αυτοί- για Όνομααα, εντελώς στην κοσμάρα του, ο χριστιανός-καλά τού τα κοπανάτε ευκαίρως - ακαίρως...μήπως και βγει απο τη μεγάλη του, πλάνη...

- Φίλε Ακύλα,μήπως μπορείς λιγάκι να σκεφτείς, τι είδους ψυχισμό διαθέταν οι άνθρωποι
 σε καιρό που οι καθρέφτες ήτανε σπάνιοι;

(και αυτό για πολλούς αιώνες συνέβαινε)

Πιθανόν , λόγω έλλειψης καθρεπτών ο εγωκεντρισμός τους

(είτε με τη μορφή της έπαρσης, είτε με τη μορφή της κατάθλιψης-διότι 
εγωκεντρισμός απερίγραπτος είναι και η κατάθλιψη)

βρίσκονταν σε επίπεδα κατώτερα εκείνου του εγωκεντρισμού που ταλανίζει εμάς, 
στις ημέρες μας...

Διάβαζα σε ένα δημοσίευμα,κάπου, πόσο σπάνιοι και ακριβοί για πολλούς αιώνες 
ήταν οι καθρέπτες, και ότι μόλις τον δέκατο όγδοο αιώνα, φτιάχτηκαν καθρέφτες
ολόσωμοι!

Θαύμασα!

Που σημαίνει ότι μέχρι και τον 18ο αιώνα,οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να έχουν μια 
κατά το δυνατόν- αντικειμενική εικόνα απ' το σώμα τους, όπως με τους καθρέφτες
γίνεται σήμερα,τη φωτογράφιση στη συνέχεια- από τη Νταγκεροτυπία αρχίζοντας, κατά τον δέκατο ένατο αιώνα, με τα βίντεα από τον 20 αιώνα και μετά -ας μην πούμε και τα ολογραφήματα που θα γενικευτούν από τον 21ο αιώνα και στη συνέχεια...

Όλο αυτό υπαινίσσεται ότι οι άνθρωποι επί εκατονταετίες, είχαν μια άλλη – εντελώς
άλλη- θεώρηση των σωμάτων τους...κατά πάσα πιθανότητα,πολύ πιο υγιή από αυτήν 
που βιώνουμε σήμερα...
Ίσως, μη διαθέτοντας τη δυνατότητα να εξαντικειμενικοποιήσουν την εξωτερική
τους εικόνα- με τον τρόπο που η τεχνολογία το πετυχαίνει στην εποχή μας-ίσως, 
λέω,εξ αιτίας αυτής της έλλειψης, να έδιναν περισσότερη προσοχή στο εσωτερικό κόσμο,
σε ό,τι ψυχή ονομάστηκε.

Θυμάμαι, πόσο παραξενεύτηκα, όταν διάβασα κάπου, ότι κανένας μας, δεν έχει δει
π ο τ έ τον εαυτό του, απο το στέρνο του και πάνω- και συγκεκριμένα το κεφάλι του- στις τρεις του διαστάσεις!
Ο καθένας μας, βλέπει τρισδιάστατο, μόνο το σώμα του,
(από κάποιες συγκεκριμένες γωνίες βεβαίως)
αλλά το κεφάλι του, κανείς δεν μπορεί να το αντικρίσει στις τρείς του διαστάσεις.

Στους καθρέφτες και στις φωτογραφίες,και στα βίντεα, μέχρι τώρα, το είδωλό μας, πάντα σε δυο διαστάσεις το βλέπουμε.

Αυτό εξηγεί, το γιατί σε αφηγήσεις μεταθανάτιων εμπειριών, κάποιοι, κοιτάζοντας 
το σώμα τους από τα έξω, δεν αναγνώρισαν το νεκρό πρόσωπό τους, παρά μόνο από 
κάποια ρούχα , ή κάποια κοσμήματα. 
Το γεγονός ότι δεν αναγνώριζε η ψυχή το νεκρό σώμα της, ήταν και ένας βασικός 
λόγος που την έκανε να μ η ν επιθυμεί να ξαναμπεί στο εσωτερικό του- άπαξ και
εξήλθε- τέτοιες αφηγήσεις υπάρχουνε πολλές, ο Ρέημον Μούντυ, και η 
Ελίζαμπεθ Κάμπλερ - Ρος, πρώτοι στον εικοστό αιώνα, μάζεψαν κάμποσες...και 
κατέπληξαν τους βαθιά υλιστές οι οποίοι κράταγαν ως σημαία τις φιλοσοφικές
προεκτάσεις του θετικισμού του προπερασμένου αιώνα, που τόση ζημιά έχουν κάνει 
στα πλήθη...

Όπως διάβασα κάπου: Ο Μίλαν Κούντερα δοκίμασε να υποθέσει
τι θα συνέβαινε εάν δεν υπήρχαν καθρέφτες.

Γράφει σχετικά: 

Είναι πιθανόν, ότι θα φανταζόσουν το πρόσωπό σου
 σαν μια εξωτερίκευση του εαυτού σου και, 
αν ξαφνικά κοιταζόσουνα στον καθρέφτη, 
θα καταλάβαινες ότι εσύ, δεν είσαι το πρόσωπό σου
Πραγματικά, ως παρατήρηση, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα...

Ευανθία η Σαλογραία