"Θέλω απλώς να τονίσω
ότι η ψυχική υγεία
τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες
δε μετριέται από το κατά πόσο μπορούμε
να αποφύγουμε τις κρίσεις
αλλά από το πόσο νωρίς
μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μια κρίση
και να προχωρήσουμε στην επόμενη
και ίσως πόσες κρίσεις μπορούμε να χωρέσουμε
σε μια ζωή.
Υπάρχει μια σπάνια, καταστροφική μορφή
ψυχολογικής διαταραχής [...]η οποία αναγκάζει
τα άτομα που έχουν προσβληθεί από αυτή
να ζούν ζωές καταναγκαστικού θεατρινισμού.
Πρέπει να κάνουν όλη την ώρα κάτι συναρπαστικό.
Αλλά η χειρότερη ψυχολογική διαταραχή που προσβάλλει
τουλάχιστον τα ενενήντα πέντε τοις εκατό των Αμερικανών,
είναι ότι αποτυγχάνουμε να ζήσουμε τη ζωή μας
με μια επαρκή αίσθηση του δραματικού
και να έχουμε επίγνωση,
σε καθημερινή βάση, της αληθινής ουσίας της ζωής μας.
Εδώ βρίσκεται και μια από τις αρετές
τού να είσαι "θρησκευόμενο" άτομο.
Οι άλλοι άνθρωποι έχουν απλώς καλές και κακές στιγμές
ενώ εμείς οι θρησκευόμενοι έχουμε "πνευματικές κρίσεις"
Είναι πολύ πιο σπουδαίο να έχεις μια "πνευματική κρίση"
παρά μια κατάθλιψη.
Μάλιστα είναι πιθανό να ξεπεράσεις την κατάθλιψή σου
πιο γρήγορα
αν τη θεωρήσεις πνευματική κρίση,
πράγμα που συχνά είναι αλήθεια.
Ένα από τα πράγματα που πιστεύω
ότι χρειαζόμαστε στον πολιτισμό μας
είναι να αρχίσουμε να "τιμάμε"
περισσότερο τις κρίσεις
συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων μορφών κατάθλιψης
και όλων των ειδών του υπαρξιακού πόνου.
Μόνο από τέτοιο πόνο και τέτοιες κρίσεις
αναπτυσσόμαστε πραγματικά"
(Σκοτ Πέκ-
"Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος συνεχίζεται"
σελ.142, εκδόσεις Κέδρος)
.........................................................................................
............................................................................................
................................................................................................
(Από ανών. σχόλιο
κάτω από περασμένη ανάρτησή μου με τίτλο:
ο άνθρωπος τα κρίνει όλα από την παρούσα στιγμή)
" Το παρόν
είναι το νήμα
που φωτίζεται στο φως της ημέρας
πάνω στο μάγγανο της ζωής που συνεχώς γυρίζει και γυρίζει...
Ό,τι τυλίσσεται σε αυτήν την ζωντανή ανέμη
είναι εκεί και μετρήσιμο, αλλά και κλειδωμένο,
ένας ακίνητος πλέον γόρδιος δεσμός πράξεων
και ανομολόγητων επιθυμιών
που μας καθορίζει...
Όσο πιό έντονα γυρίζει η ανέμη,
τόσο πιό πολύ φώς
σε μεγαλύτερο μήκος τεντωμἐνων βιωμάτων
και τόσο πιό σύντομη και ενδιαφέρουσα η ζωή
με τον χρονοκλέφτη...
Μπορούμε να το μετρήσουμε ως παρελθόν,
αφού καταγράφηκε στο φως της ύπαρξης,
δεν μπορούμε όμως να το προβλέψουμε ως μέλλον,
αφού αυτό έλκεται από το σκοτεινό πηγάδι
του απροσδιόριστου..."
Αγνώστου.
...............................................................................
..................................................................................
....................................................................................
Και είπα, σήμερα, λατρεμένο, να σου
θυμίσω τη φράση του Καραγκιόζη,
ότι δηλαδή:
μόνο για ΔΥΟ πράγματα ΔΕΝ πρέπει να στενοχωριόμαστε!
;-)
Στέλνω άπειρες ευχές για τη μέρα σου
με ατελείωτη την αγάπη!
Ευανθία η Σαλογραία
Αγαπητη μου Σαλογραια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ ομορφη η αναρτηση σου σημερα και πολυ σωστες οι κουβεντες του Σκοτ Πεκ. Παρεπιπτοντως, μηπως ξερεις εαν το βιβλιο αυτο υπαρχει και στα αγγλικα και εαν εκδιδεται στην Ελλαδα;
Ο καλος Θεος να σε ευλογει παντα!
Φιλια! :-)
Λάουρα, πιστή φίλη αυτής της σελίδας
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΙΓΟΥΡΑ, υπάρχει το βιβλίο του Πεκ στα αγγλικά.
Ο ΚΕΔΡΟΣ έχει μεταφράσει μερικά δικά του.
Αν ρωτήσεις στον οίκο, σίγουρα θα μάθεις περισσότερα.
Να είσαι πάντα καλά
Ερωτική Σχέση με Τον Αναστάντα Ιησού Χριστό.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Του π. Ανδρέας Αγαθοκλέους)
Η περίπτωση του Ιωσήφ τού από Αριμαθαίας και των Μυροφόρων γυναικών χαρακτηρίζεται από μια «κίνηση καρδιάς». Γιατί, ο μεν πρώτος «τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού», οι δε Μυροφόρες «λίαν πρωί της μιάς των Σαββάτων, έρχονται επί το μνημείο», γνωρίζοντας ότι θα δυσκολευτούν να «αποκυλίσουν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου».
Ενώ οι ένδεκα μαθητές, στηριγμένοι στη λογική που έλεγε ότι μετά το διδάσκαλό τους ακολουθεί η δική τους σύλληψη και θανάτωση, έμειναν κλεισμένοι στο υπερώον της Ιερουσαλήμ, ο Ιωσήφ και οι Μυροφόρες, στηριγμένοι στη «λογική της αγάπης», συμπορεύονται με τον Κύριό τους και πέραν του τάφου. Γι’ αυτό και Τον συναντούν και Τον βλέπουν Αναστημένο και δοξασμένο «εν ετέρα μορφή».
Φαίνεται πως η συνάντηση με τον Αναστάντα Χριστό δεν μπορεί να γίνει όσο η ιδιοτέλεια και η λογική καθορίζουν τη χριστιανική ζωή. Υπάρχουν στιγμές στην πορεία της ζωής που θα κληθούμε ν’ αποφασίσουμε, ευρισκόμενοι σε σταυροδρόμι, ποιο δρόμο θέλουμε να ακολουθήσουμε.
Συνήθως θεωρείται πως με το να προσπαθεί κάποιος να τηρήσει τους κανόνες της Εκκλησίας και με το να προσπαθεί ακόμα να είναι ένας ηθικός άνθρωπος, έχει γνώση Θεού. Αλλά οι κανόνες και η ηθική χωρίς το Χριστό δεν μπορούν να δώσουν Ζωή αιώνια. Ο Χριστός, ως νικητής του θανάτου, ζωοποιεί και χαροποιεί τη ζωή μας. Κι αυτό γίνεται, όταν ενωθούμε υπαρξιακά μαζί Του, με το θείο έρωτα που υπερβαίνει τα πρέπει, το καθήκον και την ηθική.
Οι άγιοι, ως εραστές του Θεού, τηρούν τις εντολές Του κινούμενοι από αγάπη. Γι’ αυτό και δεν έχουν απλά ικανοποίηση και ευχαρίστηση, αλλά χαρά που γεμίζει την ύπαρξή τους και τη μεταδίδουν και στους γύρω τους.
Το ζητούμενο είναι να δημιουργήσουμε σχέση με το Χριστό ως πρόσωπο που ερωτεύεται και Τον ερωτεύονται, κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, πράγμα που θα μεταμορφώσει τη ζωή μας. Στην πραγματικότητα ο αγώνας μας βρίσκεται στο να αναπτύξουμε την αγάπη αυτή με την προσευχή ως συνομιλία και συνουσία μαζί Του, κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, να τηρούμε τις εντολές Του ως έκφραση αγάπης και να ποθούμε να ζήσουμε αιώνια μαζί Του, αρχίζοντας από αυτή τη ζωή.
Αυτά μπορεί να φαντάζουν αδύνατα και ακατόρθωτα. Όμως, όταν υπάρχει ειλικρίνεια στις προθέσεις μας και θέλουμε να γευτούμε την παρουσία Του, τότε ο Αναστάς Κύριος, που πρώτος μας αγάπησε μέχρι Σταυρού και θανάτου, θα μας συναντήσει στην καρδία, μυστικά και αληθινά, και θα αρχίσουμε να νιώθουμε τη γλυκύτητά Του. Αυτή η εμπειρία θα ενεργοποιήσει την προσπάθειά μας για να τη νιώθουμε συνεχώς.
Η Κυριακή των Μυροφόρων, η τρίτη μετά το Πάσχα, μας θυμίζει τον ξεχασμένο έρωτά μας, τη χαρά της ζωής, που οι μέριμνες, η οκνηρία και η επιπολαιότητά μας μάς στερούν.
Ευλογημένοι όσοι ζουν τη χριστιανική ζωή ως ερωτική σχέση με τον Αναστάντα Χριστό, ότι «αυτών εστίν η Βασιλεία των ουρανών».
;-)Ευχαριστώ ανώνυμε για το περί θείου έρωτος που μας έστειλες. Μακάριοι όποιοι έλαβαν αυτήν την ανεκτίμητη και ασύλληπτη ΔΩΡΕΑ, διότι "ου του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος Θεού", μας τονίζει ο μέγας Απόστολος.
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)