Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Διατί ο Κύριος Ιησούς Χριστός έπρεπε να πεθάνει τόσον νέος και τόσον ωραίος;



Αυτό το ερώτημα, ομολογώ, ότι με ξάφνιασε, όταν το άκουσα απ'το στόμα σου, περιστέρι μου.

Η αλήθεια είναι ότι φαινόσουν ΠΟΛΥ θυμωμένο, καθώς τόνιζε και η αγαπημένη η Αρλέτα, χτες βράδυ, στην εξαιρετική της συνέντευξη.

Το πρόβλημά σου, βασικά, είχε σχέση με το θέμα βαθύτατης οδύνης-το θέμα της απώλειας λατρεμένων προσώπων.

Με ρώτησες, με φανερό τον εκνευρισμό στη φωνή σου:

-Και γιατί να υφίσταται σχεδόν αναπόφευκτος, ο πόνος σε τούτη τη διάσταση;

-Τι νόημα υπάρχει, όταν κάποιος ζεί και α π ε ρ ί γ ρ α π τ α βασανίζεται;

-Γιατί ο Θεός να είναι ΤΟΣΟ αδυσώπητος και με το Μονογενή Του, ακόμη;

Γιατί να μη τον αφήσει αυτό το Γιό, ως τα ογδόντα πέντε- τουλάχιστον-σ' έναν ήρεμο βίο,στη συνέχεια, ειρηνικά -ας πούμε κάπως στον ύπνο Του- να Τον... πεθάνει, και μετά, βεβαίως, και να Τον αναστήσει- άμα το είχε πια τόσο μεγάλη καΪλα- προκειμένου να λάβουμε και μεις οι θνητοί, το μήνυμα και την παρηγοριά της Ανάστασης!;

-Πραγματικά, δεν ήμουν προετοιμασμένη καθόλου για τέτοιο ερώτημα, μολονότι θα έπρεπε!

-Γιατί θα έπρεπε;

-Επειδή κινούμαστε στην εποχή (ακόμη) της Θεάς Καλοπέρασης, αφού συχνότερα από κάθε άλλη περίοδο, γιατροί τίθενται υπέρ της ευθανασίας -προκειμένου να μην υποφέρει-ισχυρίζονται- ο καημένος ο άρρωστος-μια και τα μπλα μπλα για το δικαίωμα σε ...αξιοπρεπή εκδημία

(υποβοηθούμενη ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ, χαρακτηρίζουν τούτο το θάνατο της λεγόμενης... αξιοπρέπειας κάποιοι παλιομοδίτες θεράποντες - ανήκει σε αυτούς και ο μαχητικός, ο γνωστός μου- ονόματα δε θα πώ, από Κ. αρχινάει πάντως το μικρό του)

όλο και προβάλλονται μέσα από μύριες σελίδες και ταινίες στον κόσμο μας.

(θυμάσαι το: Η ΘΑΛΑΣΣΑ κ.λπ; Πόσο σου άρεσε -δυστυχώς,δυστυχέστατα! )

-Λοιπόν;

-Εντάξει, δε θα αναφέρω τον εικοσάχρονο,ξανθόμαλλο,Χρήστο
(μοναχοπαίδι της χήρας κυρά Βάσως από την Πάτρα) που σκοτώθηκε σε τροχαίο -διότι δεν φόραγε κράνος- δεν θα μιλήσω για τα παιδάκια που φεύγουν από λευχαιμία(μπορεί να φταίει και το Τσέρνομπιλ), ή για κείνα τα μαθητούδια που αποκεφαλιστήκαν στο αποτρόπαιο τροχαίο στα Τέμπη-αλλά ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός;

Ο λατρεμένος Χριστούλης της παιδικής μου ηλικίας;

Κοτζά Θεάνθρωπος- τέλειος κατά πάντα και δια πάντα- διατί έπρεπε να πεθάνει μέσα στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΡΙΚΗ;
.................................

-Γιατί έπρεπε να φύγει ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ,με τέτοιο αγριότατο τρόπο, ΤΟΣΟΝ ΝΕΟΣ, ΚΑΙ ΤΟΣΟΝ ΩΡΑΙΟΣ;

Γιατί να γίνει ΜΥΡΙΑ κομμάτια, η καρδούλα της ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ;

-ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟΣ ΠΟΝΟΣ;

ΕΛΕΟΣ!
.....................................

Αυτό το ερώτημα, μου έριξες σαν ολιγόπιστη πετριά στο κεφάλι.

Ακριβώς στο Δόξα Πατρί, εκεί με πέτυχες.

Με βρήκες απροετοίμαστη.

Άρχισα κάτι να ψελλίζω... πλην...δεν τα κατάφερα...

Έφυγες με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα.

Έπιασα να μετράω τα χαλίκια των πικρών σου των λόγων, από το υγρό χώμα της θλίψης μου.

Να τα. Τα κρατάω τώρα στη χούφτα μου.

Τα δείχνω στους καλοπροαίρετους περαστικούς, θεολογούντες αναγνώστες.

Και περιμένω μια τοποθέτηση.
Περιμένω μια απάντηση.
Μια άποψη.

Επειδή και γω -επί του θέματος- κινούμαι σε μεγάλο σκοτάδι, και νιώθω την ανάγκη για ένα αναμμένο κερί, εκείνο που κρατάμε το βράδυ, περιμένοντας τον Νυμφίο εν τω μέσω της Νυκτός των αγρίων παθών μας...

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ

47 σχόλια:

  1. Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία
    και στήτω μετά φΌβου και τρόμου!
    Και μηδέν γήινον εν εαυτή λογιζεσθω.
    Ο γαρ Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων,
    προσέρχεται σφαγιασθήναι
    και δοθήναι εις βρόσιν τοις πιστοίς.
    Προηγούνται δε Τούτου οι χοροί των Αγγέλων
    μετά πάσης αρχής και εξουσίας.
    Τας όψεις καλύπτοντας
    και βοώντας τον Ύμνον:
    ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ!

    Καλή Ανάσταση Σαλογραία μου!
    Η Αλήθεια τότε θα φανεί και τα κρυφά τότε θα φανερωθουν!

    Φιλιά-Στέλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή Ανάσταση Σαλό μου Ο Χρίστος σταυρώθηκε και Αναστήθηκε στα 33 του χρόνια είναι η καλύτερη ηλικία όταν θα γίνει Ανάσταση νεκρών στη δευτέρα παρουσία θα έχουμε όλοι την ίδια ηλικία 33 χρονών πάνω στα ντουζένια μας.

    Καλή Ανάσταση γλυκιά μου!


    Mysteri planet

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μυστήριε πλανήτη
    Μεγάλη Εβδομάδα και γέλασα με τα ντουζένια που είπες.

    Αυτή είναι η χαρμολύπη των Ορθοδόξων!
    Εκεί που κλαίνε, γελάνε και δεν μπορεί να τους κατακυριεύσει ο θάνατος της απελπισίας, που τους δίχως Πίστη ανθρώπους, πολύ εύκολα τους εξοντώνει.

    Και τι γράφει ο Μπάμπι...για τα ντουζένια;
    (έτσι για να μάθω και κάτι καινούργιο σήμερα)
    Ντουζένι:1.Ο τρόπος κουρδίσματος έγχορδου μουσικού οργάνου
    2.Το κέφι, η έξαρση στη φράση είμαι στα ντουζένια μου δηλαδή, είμαι στα κέφια μου, ή σε έξαρση, ετυμολογικά προέρχεται από το τούρκικο dusen:αρμονία, τάξη
    ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, Μυστήριε Πλανήτη!;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κυπριανέ μου
    σ'ευχαριστώ για την κατάθεση που μας έκανες.
    Σ'ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στέλα-αστέρι
    απάντησες με το στόμα της Υμνολογίας.
    Και με ανακάλεσες στην τάξη της σιωπής που θα έπρεπε να βρίσκομαι τούτες τις ώρες.
    Σε ασπάζομαι ευγνωμόνως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητή μας Σαλογραία,
    ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ.
    ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΔΩΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΩΣΑΜΕ. ΕΜΕΙΣ.
    ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.
    Αμέθυστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Amethystos

    Α παπα!
    Και σε περίμενααααα!
    ΔΥΝΑΤΟΣ ο πολύτιμος λίθος που μου έριξες κατακέφαλα.
    Είπες μια α-λήθεια που τα δαιμόνια όλο μας κάνουν να την ξεχνάμε!

    ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Στα εννιά του χρόνια ο μικρός μας φίλος αντιμετώπισε ένα παρεμφερές ερώτημα. Πέθανε ο πατέρας του και όπως ήταν φυσικό ρώτησε : Και γιατί, μαμά, πέθανε ο πατερούλης; Τότε αυθόρμητα η μαμά απάντησε : Πέθανε παιδί μου γιατί ο Θεός χρειαζόταν (σ.σ.παράδειγμα) γιατρούς, γι΄ αυτό το πήρε κοντά Του.

    Ο μικρός μας φίλος δεν ξαναρώτησε τη μαμά. Η οποία, παρεμπιπτόντως, όταν αργότερα μεγάλωσε, του εξομολογήθηκε ότι αυτός, ο μικρός δηλαδή, ζούσε από μια απίστευτη σύμπτωση.

    Η μαμά είχε μείνει έγκυος - για δεύτερη φορά - μέσα σε δύο χρόνια. Κι ήταν τα χρόνια μαύρα και δίσεκτα. Κατοχικά, που, καλά-καλά, δεν μπορούσε ούτε τον εαυτό της να θρέψει. Η κύηση ήταν ανεπιθύμητη. Στο δρόμο για το μαιευτήριο, οι Γερμανοί έκαναν αίφνης "μπλόκο" και μάζεψαν όλους όσους ήταν πεζοί. Οι αντιστασιακοί σκότωσαν σε κάτι τετράγωνα παρακάτω κάποιον Γερμανό και τράβηξαν όσους ήταν πεζοί για ανάκριση και έλεγχο. Μέσα σ΄ αυτούς ήταν και η μαμά.

    Έμεινε ως το βράδυ και μετά την άφησαν να φύγει.
    "Σε κράτησα, του είπε, γιατί τούτο ήταν μήνυμα του Θεού για μένα. Και σε μεγάλωσα, δόξα τω Θεώ, μέσα στην πείνα, μέσα στην ορφάνια".

    Αυτή την απάντηση έχω να σου δώσω και σημείωσε, ο μικρός μας φίλος δεν "τα έβαλε" ποτέ με τον Θεό. Που του στέρησε, από πολύ νωρίς, και τη λέξη και τον πατέρα.

    (Έγινε μια μικρή συμπλήρωση, ώστε να μην υπάρχουν τα λεγόμενα αυτονόητα.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σαλογραία αγαπητή

    Η ελληνική Ανατολή δια στόματος Στέλλας παραπέμπει στον ύμνο. Μόνο δυο σκέψεις θα πω γνωρίζοντας ότι ο άρρητος λόγος είναι ο πλέον ενδεδειγμένος.

    Γιατί να φύγει ο Χριστός με τρόπο φρικτό στο άνθος της ηλικίας Του; Γιατί νέοι άνθρωποι να χάνονται; Μα τι γίνεται με τους κλινικά νεκρούς, εκείνους που δεν επικοινωνούν με το περιβάλλον τους;
    Ποιο το νόημα μιας ζωής που δίνει τόσο πόνο;
    Προσπαθούμε με κριτήρια αντικειμενικά να δώσουμε εκ των έξω νόημα και αξία στην ζωή του άλλου.
    Όμως την ζωή την βιώνει ο άλλος, όχι ο παρατηρητής.
    Η συνείδηση βιώνει τον κόσμο, τον άλλον, το σώμα του ίδιου της του υποκειμένου, γινόμενη παρουσία στον εαυτό της.
    Η αυτο-παρουσία καθιστά το βίωμα απόλυτα προσωπικό, αδιαπέραστο έξωθεν, ακοινώνητο. Η λογική δεν μπορεί να δώσει νόημα σε κάτι αν δεν ξέρει το τέλος του.
    Το τέλος συνδέει μεταξύ τους τα γεγονότα της ζωής, τους δίνει νόημα, τα κάνει ιστορία.
    Το τέλος της ανθρώπινης ζωής του Χριστού ήταν ο σταυρός, η αυτοπαράδοση-κένωση στην αγάπη του Πατρός.
    Η ζωή νοηματοδοτείται από αυτό το τέλος σαν δρόμος προς την αγάπη του Πατρός.
    Η Ανάσταση αποκαλύπτει την αγάπη του Πατρός σαν την όντως ζωή, το αεί είναι, το Είναι.
    Ο θάνατος στο άνθος της ηλικίας Του, φαίνεται τότε να τονίζει την αγεφύρωτη διαφορά της όντως ζωής από την φαινομενικά όμορφη θνητότητα, την επιλογή του Είναι από το είναι.
    Το τέλος βιώνεται από τον καθένα μας σαν γνώση θανάτου, γνώση που δίνει κάθε στιγμή νόημα στην ζωή, γνώση που δίνει κάθε στιγμή την ευκαιρία διαπίστωσης αστοχίας και μετάνοιας, αλλαγής πορείας.
    Η πιο σύντομη, η πιο ταπεινή ζωή, σαν εν δυνάμει δρόμος προς την αλήθεια, προς το Είναι, γίνεται τότε πλήρης, πανέμορφη.
    Ο πόνος, η φρίκη, ο αποχωρισμός μένουν.
    Ίσως γιατί κάθε εξήγηση είναι αίτημα κατοχύρωσης του εγώ.
    Ενός εγώ που δύσκολα θα παραδοθεί στον βαθύ ωκεανό, εκεί όπου η σωτηρία δεν είναι βεβαιότητα αλλά ελπίδα.

    Καλό Πάσχα σε όλους!

    Emmanouil

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. EMMANOUIL
    Η συνείδηση βιώνει τον κόσμο, τον άλλον, το σώμα του ίδιου της του υποκειμένου, γινόμενη παρουσία στον εαυτό της.
    Η αυτο-παρουσία καθιστά το βίωμα απόλυτα προσωπικό, αδιαπέραστο έξωθεν, ακοινώνητο.
    ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ
    Αυτό που γράφεις παραπάνω, φίλτατε, μου πήρε πολλές δεκαετίες μέχρι κάπως να το συνειδητοποιήσω.
    Η βλακεία που με έδερνε επί δεκαετίες, ήταν η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ, ότι μπορούσα να είμαι ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑΝΟΥ, ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΩΣ, ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΥ ΓΝΩΣΕΩΣ, ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΣ, ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.

    EMMANOUIL
    Η λογική δεν μπορεί να δώσει νόημα σε κάτι αν δεν ξέρει το τέλος του.
    Το τέλος συνδέει μεταξύ τους τα γεγονότα της ζωής, τους δίνει νόημα, τα κάνει ιστορία.
    ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ
    Η ιστορία είναι πεπερασμένο και απατηλό μέγεθος.
    Προσωπικά, στην τελική Κρίση του Θεού, έχω τη μόνη ελπίδα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σαλογραία αγαπητή, την καλή σας την καρδιά φανερώνετε θέλοντας να μπείτε στην ψυχή του άλλου. Πολυτέλεια μεγάλη σήμερα. Ο άλλος θεωρείται μάλλον αδιαφοροποίητη μονάδα συνόλου που μπορεί να περιγραφεί με σταθερά κατηγορήματα όπως η κοινωνική θέση, το στυλ και άλλα παρεμφερή. Έμεινα πολλά χρόνια σ αυτήν την αιχμαλωσία. Χίλιες φορές η πίκρα της αποτυχημένης σχέσης από την αλλοτρίωση της μη σχέσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλησπερα Σαλογραια μου
    βρηκα την ευκαιρια να γραψω και εγω κατι ασημαντο πανω σε αυτον τον προβηματισμο που εθεσες --
    Ξεκιναω απο τον πονο: ο πονος ειναι ερωτικο αγαπητικο γεγονος απο μονο του...
    ο πονος φερνει ''νταλκα''...ανοιγει η καρδια επειδη ποναει και ξεχειλιζει απο μεσα της το μαραζι και αυτο εχει μεσα του αγαπη---οταν ποναω για εναν χαμο αγαπημενου μου προσωπου αυτο μου ραγιζει την καρδια ...ανοιγει η καρδια και ξεχειλιζει το μαραζι της αγαπης που χαθηκε---αυτο ειναι απο μονο του ερωτικο-αγαπητικο γεγονος.
    Πως θα ενιωθα εαν ο κυριος πεθαινε στον υπνο του πανω σε ενα κρεβατι ετσι απλα και πως νιωθω τωρα που σπαρταραγε πανω στον σταυρο και ερρεε το αιμα του ποταμι για ποιον; για σενα και για μενα και για ολους.
    Άλλο φιλοτιμο το ενα και αλλο το αλλο, διοτι το δευτερο εχει νομιζω περισσοτερο πονο διοτι περιεχει θυσια [ασχετα που δεν το εχουμε καταλαβει]και ειναι μια θυσια που ηταν ,ειναι και θα ειναι μεχρι το τελος αυτου του κοσμου--και στην επουρανια βασιλεια συνεχιζεται αφου θα βλεπουμε τα χερια του και τα ποδια του με τις ανοιχτες πληγες για να μας θυμιζουν αυτη την θυσια.-οταν ποναω για καποιον που χαθηκε και θυσιαστηκε για μενα με φερνει στο φιλοτιμο να αιστανθω πολυ μικρος και τα λογια μου να ειναι πολυ φτωχα ως προς το μεγεθος αυτου που θυσιαστηκε για μενα και δει καποιον που με αυτη τη θυσια με κανει μετοχο των αιωνιων αγαθων...γι αυτο λενε και καποιοι πατερες πως οσα βασσανα και να περασει κανεις παλι χρεωμενος ειναι μπροστα στον μεγιστο τριαδικο θεο...
    Τωρα γιατι να πεθανει νεος και οχι γερος ...
    Η σοφια του θεου μας επισημαινει στον εκκλησιαστη οτι υπαρχει για ολα τα πραγματα ευχαριστα η δυσαρεστα ,ο καταλληλος καιρος λεγει λοιπον
    ''Για να γινει καθε εργο κατω απο τον ουρανο πρεπει να δοθει η καταλληλη ευκαιρια.
    Υπαρχει λεγει ορισμενος καιρος για τον τοκετο,ορισμενος καιρος θανατου..οπως ορισμενος καιρος που θα φυτεψει κανεις και ορισμενος που θα ξεριζωσει το φυτο...υπαρχει καταλληλος καιρος που θα οικοδομησει και καταλληλος καιρος που θα γκρεμισει...υπαρχει ορισμενος καιρος που θα κλαψει και ορισμενος που θα γελασει...καιρος που θα θρηνησει και καιρος που θα χορεψει...
    Αλλοτε κανεις θα πεταει πετρες και αλλοτε που θα μαζευει πετρες...
    Αλλοτε θα αγκαλιαζει καποιον και και αλλοτε θα αποφευγει τους εναγκαλισμους.
    Υπαρχει εποχη που θα ζηταει καποιος για να βρει και εποχη που θα χανει.
    Αλλοτε ειναι καιρος να δειξει κανεις την αγαπη του και καιρος να αποστραφει καποιον.
    Καιρος να μιλησει και καιρος να σιωπησει....
    Υπαρχει τελος καιρος πολεμου και καιρος ειρηνης...τελος υπαρχει καιρος καταλληλος για καθε πραγμα και εχει οριστει καιρος καταλληλος για καθε εργο...[εκκλησ.3,1-8,17]ετσι νομιζω για τους λογους που ο ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΣ γνωριζει εδωσε το διαστημα εως 33 για να τελειωσει το εργο του
    ο Κ υ ρ ι ο ς μας και να αναστηθει και να αναληφθει στους ουρανους...
    Και το εργο του αυτο να το συνεχισουν οι μαθηται του που φωτισμενοι απο το Αγιον πνευμα τους δοθηκε και ακομη γνωση σε ολα τα θεματα που απασχολουσαν τους ανθρωπους για να γινει η ''ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ'' ..και μαζι με την ''ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ΄''να αποτελεσουν την κληρονομια του θεου στον ανθρωπο ..
    Παρατηρω λοιπον πως εδωσε την ευκαιρια και σε αλλους να μιλησουν και να δρασουν και να κοπιασουν απο την πολλη του αγαπη και απο ταπεινωση ενω εαν θα καθοταν ισως δεν φαινοταν και το εργο των υπολοιπων μαθητων.
    Αλλα θα υπαρχουν και αλλοι λογοι που μονον
    ο Κ υ ρ ι ο ς γνωριζει---
    Καλο υπολοιπο...
    με εκτιμηση
    Πηνελοπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πηνελόπη μου
    είναι έτσι όπως τα λες. Πολλά τα μυστήρια και καιρός παντί πράγματι, και μέσα στη φτωχή, επηρμένη ανθρώπινη, μπακάλικη λογική μας, η σύγχυση είναι μεγάλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Emmanouil έγραψε:

    Σαλογραία αγαπητή, την καλή σας την καρδιά φανερώνετε θέλοντας να μπείτε στην ψυχή του άλλου.

    Σαλογραία απαντάει:

    Φίλτατε,Emmanouil κ α μ ί α καλή καρδιά, μόνο μεγάλη βλακεία και ανωριμότητα σαν αυτή που έχουν τα βρέφη(αλλά επιτέλους εκείνα είναι βρέφη και δικαιολογούνται απολύτως)
    τα οποία ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ,ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΑΔΙΑΠΤΩΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΤΙ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΕΓΩ, ΟΤΙ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ -ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΡΗΝΟΥΝ ΤΟΣΟ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ, ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ.
    Δεν θα κουραστώ να το γράφω και να το πιστεύω:

    -ΥΠΉΡΞΑ ΜΕΓΑΛΟΣ ΒΛΑΚΑΣ στη μικρή ζωή μου, ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ, ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ...όμως ...Ο ΚΥΡΙΟΣ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΕΛΕΕΙ, ΜΑΣ ΔΕΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΕΙ διότι ΚΑΙ των νηπίων ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΤΩΧΩΝ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ, είναι η Βασιλεία Του, κάτω από κάποιες προΎποθέσεις! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. "Πολλά τα μυστήρια, καιρός παντί πράγματι, και η σύγχυση είναι μεγάλη".

    "Τον πάπα να καταράσθε ως αίτιον"

    Καλή Ανάσταση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δεν είμαστε σε θέση ούτε καν "να νομίζουμε", ότι νομίζουν τα βρέφη, πως αυτά και η μητέρα τους, αποτελούν μια αδιάπτωτη συνέχεια.

    Αυτό το νομίζουν οι μητέρες, επειδή φέρνουν μέσα από τα σπλάχνα τους μια νέα ζωή. Το άσχημο είναι να το θεωρούν κτήμα τους.

    Το συναίσθημα αυτής της συνέχειας ή προέκτασης, σπάνια το συναντάς στον άνδρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Κυπριανέ μου
    οι σειρές με τον πάπα ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑΑΑΑ! :-)
    ................................

    Άυτά με τα συναισθήματα των βρεφών σε σχέση με τη μητέρα τους, μας τα καταθέτουν οι ψυχολόγοι...η ίδια μίλησα για τα προσωπικά μου αισθήματα, που επί πολλά χρόνια και για πολλούς ανθρώπους ήσαν συναισθήματα τέτοιας ενότητας και συνέχειας.
    Μετά ...από κάποια σκληρά σκηνικά επαφής με την πραγματικότητα του πλησίον μου(μερικοί από τους πλησίον δυστυχώς ήταν και πολύ ευεργετημένοι φίλοι και παπάδες)...ξύπνησα, και ξαφνικά αισθάνθηκα πολύ μόνη και πολύ αποκομμένη μέσα στο σύμπαν.
    Αισθάνθηκα μια ορφάνια, όχι βιολογική (διότι ακόμα δεν είχα στερηθεί τους γονείς)αλλά...μεταφυσική, και ας μου πει κάποιος πότε ήμουνα πιο κοντά στο Είναι που γράφει και ο φιλόσοφος.
    Τότε ήμουνα πιο κοντά, ή τώρα;
    Ή ούτε τότε, ούτε και σήμερα;
    Όμως...ας σταματήσω καλύτερα εδώ διότι το θέμα μας είναι άλλο.
    Σ'ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Στο Είναι δεν φτάνουμε ποτέ. Αρκετό, για μας, να φτάσουμε κατά χάριν το αληθές - όχι το ψευδές - μικρό δικό μας "είναι" και με φρόνημα ταπεινό, να το αποθέσουμε στα πόδια Εκείνου. Που απαθώς έπαθε υπέρ ημών.

    "Όμως...ας σταματήσω καλύτερα εδώ διότι το θέμα μας είναι άλλο."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπητέ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ,
    συγχωρέστε μου τον ατίθασο συνειρμό, αλλά έτσι αντιλαμβάνομαι την παγματικότητα παιδιόθεν,μέσα από ατίθασους συνειρμούς,(θα ζήσω γιατρέ μου;)
    καθε φορά που διαβάζω σχόλιό σας μου έρχεται στο νου ο κυρ Μαννουήλ Πανσέληνος...

    Καλή Ανάσταση και πολλες ευχαριστίες απο καρδιάς.
    ΣΤΕΛΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις ... εν ταύτη εμαρτυρήθησαν οι πρεσβύτεροι.

    Αν η πίστις, ως βεβαιότητα, δεν είναι υπόστασις των ελπιζομένων, τότε και η πίστη και η ελπίδα παραμένουν ανυπόστατες. Και οι πρεσβύτεροι, όπως και οι άγιοι μάρτυρες, δεν θα μαρτυρούσαν.

    Η ελπίδα χάνεται στον αχανή ωκεανό της ελπίδας ή της ανυπόστατης πίστις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ο/Η Κυπριανός Χριστοδουλίδης άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Διατί ο Χριστούλης έπρεπε να πεθάνει τόσον νέος κα...":

    ΣΤΕΛΑ : θα ζήσω γιατρέ μου;

    ΚΥΠ : Προσπαθώ. Πάντως δεν "κρατάω μαχαίρι".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ακούς Στελάκι μου;
    ΘΑ ΖΗΣΕΙΣ!
    ΤΟ ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ! ;-)

    ΕΛΠΙΖΩ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΜΑΖΕΥΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

    ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ ΠΑΝΤΩΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑ ΣΕ ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΟΥ(ΔΙΟΤΙ ΠΗΡΕ ΤΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΣΤΑ ΝΟΜΙΚΑ ΑΠΟ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΑ ΈΛΕΓΕ) ΓΝΏΡΙΣΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ, ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΒΑΠΤΙΣΤΕΊ,
    ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΦΟΒΕΡΩΝ ΠΟΥ ΒΙΩΝΕ
    ΜΕ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΤΗΣ.
    ΕΚΕΊ ΠΕΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ, ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗν ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αγαπητη και φίλτατη παρέα της Σαλογραίας μετά του σεβαστού ιατρού της,βεβαίως, βεβαίως,

    συγχωρέστε μου μια προσωπική κατάθεση λογω της ημερας...Σαν σήμερα ,πριν τρια χρόνια, έφυγε απρόσμενα,μετά απο δύο μηνες ταλαιπωρίας στην εντατική,ο αγαπημένος μου πατέρας.Κατα την επίγεια ζωή του ήταν αυτο που λέμε συμβατικά κιανυποψίαστα άθεος αλλά πολύ έντιμος στην αναζήτησή του.
    Τους δυο μήνες που έμεινε στη μονάδα έγινα μάρτυρας ,εγω η τυχερή του κόρη,της επέμβασης του Θεού στην ύπαρξή του αλλά καιστη δική μου.Μέσα απο το καμίνι της πλήρους εγκατάλειψης και ανημπόριας έβλεπα και ένιωθα τη Χάρη του Θεού να τον αλλοιώνει σιγα σιγά και μυστικά και να τον μεταμορφώνει σε λαμπροφόρο μαρτυρα και ομολογητή μέσα απο τη σταυρωμένη ζωή του.Και μη νομίσεις οτι ήμουνα σε θέση να τα καταλάβω όλα αυτά ,γιατί και εγω στό ιδιο κανάλι του αγνωστικισμου και της εγκεφαλικής απιστίας κινιομουνα, χώρια που με είχε συντρίψει το ακατανόητο της παρουσίας του πόνου και της απουσίας του θεου εκείνες τις ώρες.
    Αλλά...σε πεισμα της αυταπάτης μας ο Θεος ενεργούσε και ο πατέρας μου έφυγε ακουγοντας της μακαρίας Του φωνής:ευ δούλε αγαθέ και πιστέ!επι λίγα ει πιστός ,επί πολλοίς σε καταστήσω.Είσελθε εις τη χαρά του Κυρίου σου...

    Δε θέλω να αναφέρω λεπτομέρειες αλλα οι τελευταιες του στιγμές ηταν αποκαλυπτικές.Νιώθω ευγνωμοσύνη και δάκρυα παρηγοριάς και σε ευχαριστω και σένα καλή μου για την ανασα του Θεου που προσφέρεις στην ψυχή μου...

    Φιλια-ΣΤΕΛΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. K. Κυπριανέ

    Σας ευχαριστώ πολύ για τον ορισμό που δώσατε στην πίστη. Είναι ο καλύτερος που έχω δει.

    Νάστε καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Δεν είναι δικός μου Emmanouil. Είναι του Απ. Παύλου στην προς Εβραίους Επιστολή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αγαπητή μου , μερικές σκέψεις, ο Χριστός μας δεν ήρθε για να μας χαρίσει μια ωραία διδασκαλία, συμβουλές, και νέους νόμους. Αλλά ηρθε για να μας δώσει τον ευατο Του. Και τον θυσίασε όταν ήταν ωραίος κάλλει.
    Εξάλλου ποιος θα Τον ακολουθούσε και θα αγωνιζότανε , θα έκανε κόπους και θυσίες, νηστείες , αγρυπνίες, προσευχες για να λάβει ουράνια χαρίσματα, αν ο Ίδιος είχε πεθάνει ειρηνικά και ωραία;
    Καλη μου, ο Σταυρός είναι " σκάνδαλον ή μωρία" για κάποιους "αυτοίς δε τοις κλητοίς, Ιουδαίοις τε και Έλλησι Θεού δύναμις και Θεού σοφία".
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Μαρίνα μου
    χαίρομαι που όλα πάνε ρολόι!
    Ναι!
    Επαθε ο Κύριος ημίν υπολιμπάνων υπογραμμόν, ίνα επακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν Αυτού, και για να μας δώσει τον Εαυτό του, ως μοναδική Τροφή Αθανασίας...
    Επάνω στο ζήτημα που θίγεις, αναφέρεται και ο Αμερικάνος ψυχίατρος Σκοτ Πεκ σε ωρισμένα κεφάλαια περί αίρεσης, και ορθής πίστης, στο βιβλίο του που εξέδωσε ο Κέδρος με τίτλο:ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.
    (Το συνεχίζεται είναι τίτλος του δεύτερου βιβλίου με ίδιο αρχικό τίτλο Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟΣ)

    Καλό σου βράδυ αγαπημένο μου, όλα με την ευχή της Παναγίας και μια Χαρούμενη Ανάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Στέλα, νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω για τι μιλάς, επειδή έχω ζήσει τα ανάλογα πριν λίγο καιρό.
    Σ'ευχαριστώ εκ μέρους όλων για την κατάθεση...
    Με το καλό να εορτάσουμε την αυριανή Μεγάλη Πέμπτη...
    Με το καλό να φθάσουμε και στη Λαμπροφόρο ημέρα του Αγιώτατου Πάσχα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Έστειλε ο Θεός εξ ουρανού τον ασώματο Υιό Του, για να λάβει σάρκα σς παρθενικό κόλπο και έτσι έγινε άνθρωπος σαν και σένα, για να σώσει τον χαμένο άνθρωπο και να ενώσει τα διεσπαρμένα μέλη του.
    Έτσι ο Χριστός ενώνοντας τον άνθρωπο με το πρόσωπό Του ένωσε αυτό που είχε διασκορπίσει ο θάνατος με τον χωρισμό του σώματος. Έπαθε ο χριστός, για να ζούμε εμείς αιώνια.

    Άγιος Αλέξανδρος Αλεξανδρείας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Κατέβηκε από τον Ουρανό, για να προετοιμάσει την άνοδο σ’ αυτόν. Έγινε άνθρωπος και πέθανε, για να γίνωμε εμείς θεοί. Σταυρώθηκε, για να μας εξαγόραση από την κατάρα και για να κληρονομήσουμε την ευλογία. Με τα παθήματα Αυτός δεν εβλέπτετο καθόλου, αλλά έδιδε χαρίσματα στους ανθρώπους .

    Μέγας Αθανάσιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. «Επειδή λοιπόν, έπρεπε ο καλός ποιμένας να δώσει την ψυχή του για χάρη των προβάτων του, ώστε με τον ίδιο του το θάνατό του να καταλύσει τον θάνατο, τότε γίνεται και γίνεται και τα δύο ο αρχηγός της σωτηρίας μας για την ανθώπινη φύση, και ιερέας και αμνός, με το να ενεργήσει το θάνατο μέσα σ' εκείνο που μπορεί να δεχτεί την κοινωνία του πάθους.
    Επειδή ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο παρά χωρισμός της ψυχής και του σώματος, αυτός που ενώθηκε και με τα δύο, την ψυχή δηλαδή και το σώμα, δε χωρίζεται από κανένα. Αλλά επιμερίζοντας τον εαυτό του και στο σώμα και στην ψυχή, με την ψυχή ανοίγει στο ληστή τον παράδεισο και με το σώμα σταματά τη διαδικασία της φθοράς. Κι αυτό ακριβώς είναι η κατάλυση του θανάτου, το να αδρανοποιηθεί η φθορά εξαφανισμένη μέσα στη ζωοποιό φύση. Γιατί αυτό που πραγματοποιείται σ' αυτά αποβαίνει κοινή ευεργεσία και δωρεά της φύσης μας.
    Και έτσι συνενώνει με την ανάσταση όλα τα διαχωρισμένα αυτός που βρίσκεται και στα δύο, που παρέδωσε με την εξουσία που έχει, το σώμα του στην καρδιά της γης, όπως έχει γραφει (Ματθ. 12, 40), και έδωσε την ψυχή του από μόνος του, όπως λέει στον Πατέρα του, «στα χέρια σου παραδίνω το πνεύμα μου» (Λουκ. 23, 46), και στο ληστή «από σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο» (Λουκ. 23, 43). Γιατί δεν πρέπει να πιστεύουμε πως είναι κάπου αλλού η θεία εκείνη βιοτή, που λέγεται παράδεισος, παρά μόνο μέσα στην ευρύχωρη παλάμη Tου Πατέρα».
    Άγιος Γρηγόριος Νύσσης
    Αναρτήθηκε από Αναστάσιος στις 12:03 π.μ. 0 σχόλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ωραιότατα και ο Απ. Παύλος συνδέει το Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου: «τον δε βραχύ τι παρ' αγγέλους ηλαττωμένον βλέπομεν Ιησούν δια το πάθημα του θανάτου δόξη και τιμή εστεφανωμένον...» (Εβρ. Β’, 9). Βλέπουμε λοιπόν ότι η Ανάσταση έχει υπόβαθρο το πάθος, τον πόνο, το Γολγοθά. Ανεστήθη, διότι έπαθε. Δεν θα είχαμε το φως που έλαμψε και εθάμβωσε κατά την Ανάσταση, εάν δεν είχε προηγηθεί το «σκότος από ώρας έκτης» (Ματθ. ΚΖ’, 45). Όταν αυτές τις δυο έννοιες τις συνδέουμε, τότε κατανοούμε το μυστήριο της σωτηρίας μας και χαιρόμαστε τη χαρά της Αναστάσεως, διότι δια του Πάθους λυτρωνόμαστε.
    Ποιό είναι τώρα το συμπέρασμα από την άρρηκτη αύτη ένωση Αναστάσεως και Πάθους; Ο Απ. Πέτρος μας λέγει: «Εις τούτο γαρ εκλήθητε... ίνα επακολούθησητε τοις ίχνεσιν αυτού...» (Α’ Πέτρ. Β’, 21). Δηλαδή, όταν λέμε «Χριστός Ανέστη», δεν θα χαιρόμαστε μόνο για την Ανάστασή Του, αλλά θα σκεπτόμαστε και τα παθήματά Του. Και κατά συνέπεια καλούμεθα όχι μόνον να είμεθα μέτοχοι της χαράς της Αναστάσεως, αλλά και των παθημάτων. Τούτο σημαίνει ότι, για να φθάσουμε στην Ανάσταση, θα περάσουμε και μεις μέσα από πάθη και θλίψεις. «Ώσπερ κοινωνοί εστε των παθημάτων, ούτω και της παρακλήσεως» (Β’ Κορ. Α’, 7). Καλούμεθα σε αγώνα πνευματικό και θα δοκιμάσουμε πόνο. Καλούμεθα σε μία γέννηση και αυτή προϋποθέτει πάντοτε ωδίνες. Ο εχθρός ευρίσκεται πάντοτε γύρω μας και εντός μας. Ασφαλώς θα φθάσουμε στη νίκη, στην Ανάσταση, αλλά κατόπιν αγώνος και θλίψεων. Θα βλέπουμε την Ανάσταση, αλλά δια μέσου του Γολγοθά. Θα βλέπουμε μέσω των δακρύων, αλλά τότε λέγουν οι πατέρες ότι βλέπουμε καθαρότερα. Τις θλίψεις θα τις βλέπουμε με το φακό της Αναστάσεως, ώστε να μη μας καταβάλλουν.
    Και εφ' όσον πονώ... και εφ' όσον θλίβομαι... και εφ' όσον υποφέρω... και πάλι η Ανάσταση δίνει τη λύση. Κανείς δεν το αρνείται. Είδατε ότι και ο Κύριος μετά την Ανάσταση φέρει τους τύπους των ήλων. Θα αγωνιζόμα­στε, θα πονούμε, αλλά θα παρηγορούμεθα δια της Αναστάσεως. Θα γνωρίζουμε ότι θα φέρουμε τα τραύματά μας δια βίου. Και θα αναμένουμε την Ανάσταση τη Δευτέρα για την τελεία θεραπεία.
    Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Φάσσος
    .
    Από το βιβλίο του: «Η Συγκατάβαση του Θεού και η ευθύνη του Ανθρώπου»
    http://ekdoseistaos.blogspot.com/2008/12/blog-post_3214.html
    Αναρτήθηκε από Αναστάσιος στις 1:02 π.μ. 0 σχόλια
    Ετικέτες Θεολογικά, Χριστόδουλος Φάσσος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Εκτός όσων έγραψε ο Ανώνυμος 09/04/2010, 11:15, θα ήθελα να προσθέσω τα ακόλουθα:

    Οι πατέρες της Εκκλησίας αναφέρουν ότι η θεία Ενανθρώπηση, τα άγια Πάθη, η Ανάσταση και η Ανάληψη του Κυρίου έγιναν για να ολοκληρωθεί το έργο - καλύτερα σχέδιο - της Θείας οικονομίας, που αφορά ασφαλώς και στον άνθρωπο. Μάλιστα δε, λέγουν, ότι οι πρωτόπλαστοι, αν δεν υπέκυπταν στον πειρασμό, δεν ήταν προορισμένοι να παραμείνουν άφθαρτοι. Αποσιωπούν οι άγιοι Πατέρες να προσδιορίσουν τι ακριβώς θα συνέβαινε, τι μεταμόρφωση, μεταβολή, τροπή, θα ελάμβανε το σώμα τους.

    Με τη Ενανθρώπηση του Κυρίου όμως ακολουθεί κάτι ανώτερο και υπέρτερο. Οι άνθρωποι, το ανθρώπινο σώμα, "εκτήσατο αφθαρσίαν" μας λέγουν.

    Κατά συνέπεια, η σε νεαρή ηλικία θανή, ταφή, ανάσταση και ανάληψη του Κυρίου, προλέγει και προτυπώνει την αφθαρσία που κι εμείς θα αποκτήσουμε.

    Τα ανωτέρω από το βιβλίο του κ. Ν.Π. Βασιλειάδη "Το Μυστήριον του Θανάτου", εκδ. ΣΩΤΗΡ
    ---------------------------------
    Εκτός από αυτά θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμη. Δεν ξέρω κατά πόσον αυτό μπορεί να εκληφθεί και ως θεολογικό. Απλώς το αναφέρω για να δείξω ότι και από επιστημονικής πλευράς, υπάρχει απόλυτη συμφωνία ως προς την προειδοποίηση του Θεού : "ή δ΄ άν ημέρα φάγητε απ΄ αυτού, θανάτω αποθανείσθε", που αφορά στην προτροπή "από παντός ξύλου του εν τω παραδείσω βρώσει φαγή, από δε του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγεσθε".

    Οι άνθρωποι πλήθυναν μετά την παράβαση της εντολής και ο άνθρωπος γνώρισε τον θάνατο. Ο Άβελ ήταν ο πρώτος που πέθανε από βίαιο θάνατο. Δεν είχε φυσικό βιολογικό θάνατο. Ο φυσικός βιολογικός θάνατος προήλθε λόγω επιμιξίας-ενδογαμίας, η οποία είχε την αρχή της στα τέκνα που απέκτησε ο Αδάμ με την Εύα και την μεταξύ τους συνεύρεση. Είναι επιστημονικά βεβαιωμένο ότι ενδογαμίες και επιμιξίες προκαλούν σημαντικές κληρονομικές αλλοιώσεις και αποφέρουν νοσηρούς απογόνους. Από άλλη οπτική θέση τούτο εξηγεί και το λόγο για τον οποίο οι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας ζούσαν πολλά χρόνια : Τα γονίδιά τους δεν είχαν αλλοιωθεί σε μεγάλο βαθμό και αυτό τους επέτρεπε σχετική μακροβιότητα. Ο θάνατος όμως ήταν αναπόφευκτος λόγω του φαινομένου της γήρανσης/εκφύλισης των κυττάρων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Κυπριανέ
    θίγεις ένα θέμα σοβαρό και θα ήθελα να ρωτήσω:Μετά τη δολοφονία του Αβελ, πόσοι άνθρωποι υπήρχαν στη γη;
    Αν μου απαντήσεις θα συνεχίσω την ερώτηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω και νομίζω, δεν έχει σημασία.

    ΚΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Εχει και παραέχει σημασία.
    Η Αγία Γραφή, μιλάει για Γίγαντες. Ποιοί ήταν οι Γίγαντες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Η Παλαιά Διαθήκη επικεντρώνει το ενδιαφέρον της περισσότερο στη δημιουργία του ανθρώπου και λιγότερο στη δημιουργία του περιβάλλοντος αισθητού κόσμου. Και το ενδιαφέρον σημείο είναι οι συνέπειες από το προπατορικό.

    Η έκπτωση του ανθρώπου από το "κατά φύσιν", λένε οι άγιοι Πατέρες, συμπαρέσυρε και αυτή την ίδια τη Φύση. Δεν μας δίνουν λεπτομερή, υπογραμίζω το λεπτομερή, καταγραφή σε τι συνίστατο αυτή η έκπτωση, η οποία μπορεί να είχε σαν συνέπεια και τη δημιουργία γιγάντων. Την οποία θεωρείς σημαντική!

    Σε πληροφορώ ότι αυτά και πολλά άλλα, που μερικοί τα θεωρούν σημαντικά - αν και μετά το προπατορικό αμάρτημα - είναι υποβόλιμα φαντασιακά ερεθίσματα, τα οποία καλά θα κάνεις να τα αποφεύγεις.

    Ας σημειώσω ευκαιριακά ότι οι Καμπαλιστές θεωρούν ότι η Εύα εμίγη με τον όφι και άλλοι φθάνουν στά έσχατα της παράνοιας. Να νομίζουν ότι μπορούν να φτιάξουν ένα χωμάτινο πρόπλασμα ανθρώπου και με τη μυστικιστική,αποκρυφιστική ανάγνωση (λεξαριθμική) της Γραφής, να το κάνουν πραγματικό άνθρωπο. Έχουν αυτά κανένα νόημα; Είναι αυτά σημαντικά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Κυπριανέ
    σαφώς και οχι ΔΕΝ είναι σημαντικό.
    Έχω απλά μια μικρή αμφιβολία περί του αν οι άνθρωποι πολλαπλασιάστηκαν δια αιμομιξίας που έγραψες παραπάνω.
    Μπορεί να και να μην έγινε έτσι.
    Ένας συνάδελφός σου, ο Αλεξ. Καλόμοιρος, που ήταν πολύ φίλος με τον Κόντογλου, Ορθόδοξος και αντιΟικουμενιστής σφόδρα, στο βιβλίο του ΟΙ ΕΞΙ ΑΥΓΕΣ, έλεγε διάφορα αντίθετα προς το σενάριο της αιμομιξίας.
    Δεν έχω καιρό να το ψάξω το θέμα, και έλεγα μήπως εσύ είχες ασχοληθεί περισσότερο.
    Ουσιαστική σημασία ούτε για μένα έχει...
    Τα της Καινής Διαθήκης με ενδιαφέρουν πρώτιστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Δεν γνωρίζω τι έχει γράψει ο Αλεξ. Καλόμοιρος σχετικά με το θέμα αυτό. Η θέση των Πατέρων είναι σαφής και ας μην αρέσει σε όσους διαπνέονται από ακραία ηθικιστικά φρονήματα. Το γένος των ανθρώπων προήλθε από τους προπάτορες Αδάμ και Ευα κατόπιν ενδογαμίας/επιμιξίας και η προτροπή του αγίου Θεού, να μη γευθούν τον απαγορευμένο καρπό γιατί θα πεθάνουν, βίαια ή φυσικά, έρχεται η επιστήμη και το επιβεβαιώνει (θνησιγενείς απόγονοι κατόπιν αιμομιξίας).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Κυπριανέ
    Μπερδεύτηκα.
    Τι σχέση έχει η βρώση του απαγορευμένου καρπού με την αιμομιξία;
    Τον καρπό τον έφαγαν
    π ρ ι ν, η α ι μ ο μ ι ξ ί α έγινε μ ε τ ά αφού έφυγαν από την Εδέμ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. υ.γ. Α ν έγινε.
    Γράφουν οι Πατέρες για αιμομιξία; Έχεις κείμενα να με παραπέμψεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Ποιο είναι το μπέρδεμα; Κι εγώ δεν καταλαβαίνω. Ή δέχεσαι ότι οι άνθρωποι προερχόμαστε όλοι από τον Αδάμ και την Εύα ή δεν το δέχεσαι. Ή δέχεσαι ότι οι πρωτόπλαστοι πολλαπλασιάστηκαν μετά το προπατορικό αμάρτημα ή δεν το δέχεσαι; Η βρώση του απαγορευμένου καρπού είχε σαν επακόλουθο τον πολλαπλασιασμό τους και αυτός έγινε δια επιμιξίας με τα δεινά που ακολούθησαν. Οι προπάτορες πέθαναν από προϊούσα γήρανση/εκφύλιση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Κυπριανέ,
    τα δέχομαι όλα τα γενικά που λες.
    Με την επιμειξία έχω μια απορία εξ αιτίας της ανάγνωσης του βιβλίου ΟΙ ΕΞΙ ΑΥΓΕΣ, του ευλαβέστατου μακαρίτη γιατρού Αλεξ. Καλόμοιρου.
    Αμα θες, βρες το, είναι από τις εκδόσεις Ζέφυρος, διάβασέ το (ειδικά το κεφαλ.στη σελ. 71 από τη Γένεση δ, στ.14-15 ) και μετά, κάπου αλλού συνεχίζουμε αυτή την κουβέντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Δια της Αναστάσεως λαμβάνουμε «χάριν αντί χάριτος». Λαμβάνουμε πλήθος χαρίτων και δωρεών. Ας προσέξου­με ένα χωρίο ακόμη του Αποστόλου: «Ει γαρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ δια του θανάτου του υιού αυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζωή αυτού» (Ρωμ. Ε’, 10). Εάν δια του θανάτου κερδίσαμε, φαντάζεσθε τι κερδίζουμε δια της ζωής Του, της Αναστά­σεώς Του. Εάν δια του Σταυρού υπάρχει χάρις, δια της Αναστάσεως έχομεν χάριν αντί χάριτος. Ολα όσα απο­λαμβάνουμε είναι δώρα και καρποί της Αναστάσεως. Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, προσευχή, γαλήνη, μετάνοια κλπ. Ολα τα Μυστήρια της Εκκλησίας είναι καρποί της Αναστάσεως. Ολα αυτά ανέτειλαν εκ του κενού τάφου.

    Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Φάσσος
    Αναρτήθηκε από Αναστάσιος στις 8:40 π.μ. 0 σχόλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. @man with desire
    ;-)(τι desire ακριβώς αν επιτρέπετε;)
    Το κείμενο που μου στέλνεις είναι υπέρ ή κατά της ευθανασίας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. ;-) Σήμερα τέσσερα χρόνια μετά από αυτή την ανάρτηση
    νομίζω πως κατάλαβα την απάντηση!
    Καλή Ανάσταση να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή