Αγαπημένο μου, σε είδα κάπως ταραγμένο χτες και σκέφτηκα κάτι που διάβασα παλιότερα -δε θυμούμαι ποιος καλός άνθρωπος το ανέφερε:
-Οι άγιοι άγγελοι, επειδή έχουν ταυτίσει α π ό λ υ τ α το προσωπικό τους θέλημα με το Θέλημα του Κυρίου, είναι κατεξοχήν χαρούμενα πλάσματα.
Λοιπόν, ας ενθυμούμαστε -και συ και γω- ότι κάθε φορά που σηκώνεται ένα κύμα ταραχής στο εσωτερικό της ψυχής μας, είναι διότι η πίστη μας λιγοστεύει και η ολιγοπιστία μας κραταιούται, και κυριότατα, επειδή στην πραγματικότητα, επιθυμούμε να γίνεται το δ ι κ ό μας μας και, όχι του Κυρίου το θέλημα.
Σε αυτή τη σύγκρουση των θελήσεων, επικεντρώνεται όλο το πρόβλημα.
Και έρχονται οι πονηροί λογισμοί, να διώξουν από την καρδιά μας, τον Άρχοντα της Ειρήνης.
Ας μην το επιτρέπουμε.
Ξέρω είναι δύσκολο.
Την ώρα του μεγάλου κύματος, ας μιλήσουμε σε κάποιον που μπορεί να καταλάβει, να προσευχηθεί για μας- αν οι ίδιοι δεν έχουμε το σθένος να απευθυνθούμε στις Επουράνιες Ταξιαρχίες για βοήθεια και προστασία.
Ή ας πάμε μια βόλτα, περπατώντας,έστω, μέσα στην πόλη.
Ας φτιάξουμε μια καλή σκορδομακαρονάδα.
Ας πάμε να προσφέρουμε υπηρεσία σε ένα ίδρυμα με παρατημένα παιδάκια.
-Και ένα χαλίκι να αρμολοήσεις σε έναν τοίχο, στηρίζεις τον κόσμο να μην πέσει, στηρίζεις την ψυχή σου να μην πέσει, φράτε Λεόνε! τονίζει ο λογοτέχνης...
Ας ακούσουμε ηρεμιστική, ποιοτική μουσική.
Ας χωθούμε κάτω από τα παπλώματα και ας κοιμηθούμε στο τέλος τέλος.
Κύμα είναι- πού θα πάει- θα περάσει!
Εμείς φοράμε Μεγάλα Σωσίβια!
ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ
πολυ ομορφα συστρατιωτη μου αυτα που εγραψες και κατα καιρους γραφεις ....ειπες κοπου στον Αναστασιο ποτε θα παω στο Μοναστηρακι μπορεις να μου εξηγησεις τι ακριβως ενοεις ;ΕΝΟΕΙς Την περιοχη Μοναστηρακι η το μοναστηρι για να καταλαβω δηλαδη αδελφι που να γελασω και που να κλαψω ----===+++ΜΗΝ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΟΤΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΗΚΑ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΟΝΤΡΟΠΕΤΣΟΙ------ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΣΝΙΦ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα! Πηνελοπάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό το ΣΝΙΦ ήτανε όλα τα λεφτάαα!
Το μοναστήρι, λέω, δεν θα το γλυτώσεις στο τέλος, όσα μίκυ μάους και να διαβασες στην πρώιμη νεότητα.
Να είσαι πάντα καλά!
ολες οι κλησεις τιμημενο μου ειναι καλες ---αλλα δεν ειναι για ολους.Μακαρι να με αξιωνε ο θεος αλλα δυσκολο και απ την αλλη σκεπτομουν γιατι να παω στο βουνο και να μην ερθει το βουνο εδω με την προσευχη--δεν ειναι ο τοπος αλλα ο τροπος ζωης συστρατευμενο μου..ειδα το D.V.D to νησι που παρουσιαζει αυτον τον ρωσο μοναχο που ζει σε ενα νησι χρονια μεσα στους παγους μου αρεσε παρα πολυ παρολο που παιζουν ρωσοι ηθοποιοι---να το παρεις να το δεις ---περναω καθημερινα απο την μοναδα σου ----τα λεμε ...ευχαριστω---
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλαβα ένα μισό μήνυμα από έναν Ανώνυμο που κάτι έλεγε να ενημερώσω τους φίλους μου για ένα μέηλ αλλά δεν κατάλαβα τι εννοούσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος το έστειλε, αν θέλει ας το ξαναστείλει...
Σας ευχαριστώ
Λοιπον να σου πω εγω τιμημενο μου---λεγει αυτο το μηνυμα λεγει πως καθε μερα 10.30 το βραδυ θα κλεινουμε τα ματια και θα σκεπτομαστε την Ελλαδα σαν ενα ειδος προσευχης λεει αλλα δεν θα ειναι προσευχη και αυτο να το κανουν ολοι οι Ελληνες και να το διαδωσουμε----και εγω του ειπα ''φιλε ,,,να μουλεγες να κανουμε ολη η Ελλαδα προσευχη την ταδε ωρα η μια παρακληση στην παναγια μας θα το δεχομουν αλλα τετοιου ειδους προσευχες τυπου ''γκουρου'' που σρεφεσαι στον εαυτον σου και οχι στον θεο δεν εχουν θεση στην δικη μας πιστη ---αυτος υπογραφει ως ''πιστος''.....αυτα καληνυχτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα σοφη μου Σαλη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο χειροτερο για μενα που εχω καλοταϊσει τον εγκεφαλο μου με γνωσεις και βεβαιοτητες αφ' εαυτου,και εχω κοψει και ραψει τα μετρα της ζωης μου συμφωνα με το μπόι μου,την ωρα του μεγαλου κυμματος το κανω γαργαρα και σφυριζω αδιαφορα η ακομα πεφτω σε -θεολογικους,λεμε τωρα,στοχασμους και το παιζω οσιομαρτυς-τρομαρα μου!
Η πλακα ειναι οταν ειμαι σε θεολογικο λεμε τωρα μετεωρισμο, ερχεται ας πουμε ο αντρας μου,πεταει μια μπαρουφα η γκρινιαζει για το αλατι στη σκορδομακαροναδα και...σκαει το μπαλονι της ευλαβους φιλοσοφιας.
Γιάυτο τα αγαπαω τα μεγαλα μου κυμματα!Γιατι με ξεπλενουν απο τις αυταπατες...
ΣΕ ΦΙΛΩ-ΣΤΕΛΑ.
Αγαπητή Σαλογραία, το θέμα σας πάλι πελώριο. Συγνώμη για την φλυαρία
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πολιτισμός της νεωτερικότητας προτάσσει την ελευθερία σαν φυγή από το δεδομένο, το παλιό, το παραδοσιακό. Η ελευθερία πραγματώνεται μονοδιάστατα σαν ελευθερία επιλογών.Το ατσάλινο χέρι του χρόνου με τραβάει από το παρελθόν, στο μέλλον. Η συνείδηση καταπίνει το μέλλον και το κάνει παρελθόν και από εκεί ενδεχόμενα. Ενδεχόμενα από τα οποία πρέπει να επιλέξω για να γίνει το επόμενο βήμα στο χρόνο. Δεν μπορώ να κάμω αλλιώς γιατί υπάρχω σαν χρόνος. Εδώ έρχεται η αγωνία, η ταραχή. Τι θα γίνει στο μέλλον αν διαλέξω εκείνο το ενδεχόμενο και όχι το άλλο; Μήτρα της αγωνίας η περατότητα των επιλογών, περατότητα που είναι αποτέλεσμα του χρονικού τρόπου της ύπαρξης, άγγελος του αναπόφευκτου θανάτου. Κάποτε οι επιλογές λιγοστεύουν, τα αποτελέσματα τους πιθανόν ολέθρια. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Η αγωνία κορυφώνεται, γίνεται ναυτία μπροστά στον απρόσωπο κόσμο που πάει να με αφομοιώσει, ίλιγγος μπροστά στον γκρεμό που μπορεί να πέσω. Ο χρόνος κυλάει αργά, μαρτυρικά, μου επιβάλει να κάμω αυτήν την ύστατη επιλογή, μάλλον αδιέξοδη. Η ελευθερία γίνεται καταδίκη. Η "ασκητική" της νεωτερικότητας προτείνει: "Να είσαι αισιόδοξος!", "Μην κάνεις κακές σκέψεις!", "Όλα θα πάνε καλά!". Μάταιο. Η συνείδηση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αντικείμενο. Μόνιμο αντικείμενο στον κόσμο της λογικής είναι το εγώ, το εγώ που τώρα εκπέμπει σήμα κινδύνου.
Βλέπω ένα εκκλησάκι. Παλιά το προσπέρναγα, είχα πολλές επιλογές τότε, η ζωή ήταν ένα απέραντο theme park. Λέω να μπω μέσα. Τα πρόσωπα των αγίων απόλυτα ήρεμα, καμία σχέση με το συσπασμένο δικό μου. Η ηρεμία τους αρχίζει να με αναπαύει. Ψιθυρίζω μια προσευχή, ότι θυμάμαι. Η αγωνία αρχίζει να υποχωρεί, ο χρόνος να κυλάει γρήγορα, δεν καταλαβαίνω τόσο το ατσάλινο χέρι του. Εγκαταλείπω σιγά-σιγά τον θρόνο της λογικής και κατεβαίνω στο επίπεδο του βιώματος, βιώματος που δεν κατατρέχεται από το εγώ. Ο νεκρός κόσμος των παρελθόντων ενδεχομένων του μέλλοντος γίνεται παρών, αδιάστατο και άχρονο. Μια δεύτερη διάσταση της ελευθερίας αποκαλύπτεται: η ελευθερία να πραγματοποιηθεί η ζωή σαν σχέση, σαν έρωτας, σαν παράδοση σε Εκείνον. Δεν υπάρχει αγωνία γιατί δεν υπάρχει περατότητα και χρόνος. Η αγάπη Του είναι απέραντη και αιώνια. Είμαι όμως στον κόσμο, στον χρόνο, θα κάνω τις επιλογές μου, το αύριο θα έλθει. Κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει. Ίσως τα πράγματα να είναι καλύτερα από ότι υπολόγιζα, ίσως χειρότερα, ίσως να γίνει κάτι τελείως διαφορετικό. Όμως με αγγίζει πολύ λιγότερο. Η ελευθερία δεν είναι πια καταδίκη αλλά γιορτή.
Στέλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως το λες!
Τα μεγάλα κύματα, μας ξεπλένουν από όποιες αυταπάτες!
Έχω μια φιλεναδούλα...θάψιμο στη μάνα της άγριο...επίκριση...τώρα που έγινε μάνα...κάνει τα όμοια...τώρα τη μάνα της όχι μόνο τη συχώρεσε...αλλά κατάλαβε την αξία της.
Να είσαι πάντα καλά, αγαπημένο μου!
Φίλτατε Emmanouil
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πράγματα δεν είναι ΠΟΤΕ όπως τα φτιάχνει η φαντασία στο κεφάλι μας.
Τα πράγματα είναι ΠΑΝΤΑ διαφορετικά.
Ο Κύριος μας δώρισε την ελευθερία του να χαιρόμαστε ακόμα και με μεγάλες οδύνες.
Αυτή την ελευθερία στην επιλογή των συναισθημάτων,ανεξάρτητα από τα εξωτερικά γεγονότα, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να σχολιάζουν οι άλλοι, δυστυχώς, άργησα ΠΟΛΥ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ...και φθάρθηκα μάταια...
Βλέπεις ο καθένας ωριμάζει κατα τους ρυθμούς τους ιδιαίτερους, της προσωπικής του πορείας...
Η δικια μου η... φιλεναδουλα να δεις καμωματα με την μανα της!Και δε της εφτανε...εκανε κι ενα σωρο παιδια, γιατι ισως με τα ενα-δυο παλι θα΄βγαινε απο πανω, με το χαρακτηρα ποχει...η φιλεναδουλα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΣΤΕΛΑ παλι.