Μικρή συνέχεια στην ιστορία με τον Αρχάγγελο

(Στη φωτό ο πατέρας μου κάποτε)

Για τον ηλεκτρονικό φίλο που μου έστειλε ένα σοφό σχόλιο, θα προσθέσω ότι ο πατέρας μου, συγκινήθηκε τόσο που ο Βασίλης ήρθε πίσω στη ζωή και στην υγεία -από το θάνατο όπου όδευε- ώστε, με αρκετό κόπο αφιέρωσε στη χάρη των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, ένα μικρό, ιδιόκτητο εκκλησάκι- στο χωριό της μητέρας μου.

Ο ίδιος ο άνθρωπος που έγινε καλά, απέδωσε τη θεραπεία του, βασικά, σε...σύμπτωση...

Δεν ξέρω αν πήγε ίσαμε τους αγίους στο νησί, να ανάψει ένα κεράκι.

Αυτό το σημειώνω, για να πώ, ότι ο Κύριος,πράγματι, ευλογεί τον πιστό που για την αγάπη του πλησίον, κάνει τον κόπο...στην π ρ ά ξ η.

Γι αυτό λέγανε οι παλιοί καλογέροι:

- Κάνε αγάπη αδερφέ!
Κάνε αγάπη!

Πώς λέμε:

- Κάνε κουλουράκια!;
- Κάνε ένα ρυζόγαλο!;
-Κάνε καφέ, βραστό, μέτριο!;
-Κάνε κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες!;

- Κάνε αγάπη!

Δε βρίσκεται αλλού η σωτηρία!

Η αγάπη είναι συναίσθημα, ναι, πάνω όμως απ' όλα η αγάπη είναι πρόθεση άγια, φόρτωμα στην πλάτη μας, του αδερφού, και κουβάλημα- δια της προσευχής και προσοχής- της όλης του ύπαρξης, μέχρι το Πανδοχείο του Εσταυρωμένου και Αναστημένου Κυρίου που ως ο μόνος Ιατρός γνωρίζει πώς να του δώσει Βοήθεια...

Σαλογραία