Τρυφερότητα προς τους γονείς ακόμη και αν η μάνα σου δουλεύει σε οίκο ανοχής, αγαπημένο μου..

Μου είπες, χτες, για κάποιους:

-Εντάξει τώρααα!
Γίνανε επαγγελματίες.
Έχουνε μια ηλικία.
Δεν τη χρειάζονται πια, οικονομικά-ψυχολογικά, τη μητέρα τους.

Έμεινα να το σκέφτομαι όταν κλείσαμε το τηλέφωνο.

-Αλήθεια, αγαπημένο μου;
Έτσι φαντάζεσαι;
Ότι η μάνα-ο πατέρας, είναι κάτι σαν έπιπλο, σαν πορτοφόλι και όταν βρούμε το δικό μας έπιπλο, το δικό μας πορτοφόλι,τη μάνα-τον πατέρα, έχουμε δικαίωμα να τους πετάξουμε για ...ανακύκλωση;
Προς Θεού!
Ξέρω τη θερμή αγάπη που έχεις εσύ στους δικούς σου γονείς.
Ξέρω τη δική σου συμπεριφορά.
Όμως το συζητώ μια και προέκυψε στην κουβέντα.

Τους γονείς, ζωντανούς, πάντα η ψυχή του παιδιού, τους χρειάζεται, ακόμα και αν είναι αμίλητοι, γέροι, πάνω σε μια πολυθρόνα, ακόμα και αν κατά το φαινόμενο, τίποτα πια, 
δεν μπορούν να προσφέρουν...

Ξέρω τα δικά σου υπέροχα συναίσθηματα, όμως -γενικά μιλώντας- σου λέω, ότι όποιος επηρμένος, παραβαίνει την Εντολή του Κυρίου για σεβασμό των γονέων του, σε μεγάλη δυστυχία εισάγει την άφρονα ψυχή του.

Εκείνη η εντολή που λέει:
Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, είναι μια εντολή
α-προ-υπόθετη.
Το ακούς;
Α-προ-υπόθετη.

-Που σημαίνει τί;
Σημαίνει ότι και σε χαμαιτυπείο να δουλεύει η μάνα σου, οφείλεις -εσύ το παιδί της- 
να τη σ έ β ε σ α ι και -στην ανάγκη της- να την φροντίζεις.
Και ως δήμιος σε φυλακές να εργάζεται ο πατέρας σου, εσύ, αν χρειάζεται ένα πιάτο φαί, ένα χάδι, ένα πάμπερ, εσύ-αν είναι δυνατόν και με τα χεράκια σου- πρέπει να τον φροντίσεις...

Δεν είπε ο Χριστός, να σέβεστε τους γονείς σας μόνο άμα είναι καλοί και άξιοι κατά τα δικά σας κοσμικά κριτήρια, όπως λένε κάτι γλωσσοκοπάνες, κουλτουριάρηδες σήμερα.

( Κρύβει μέγα βάθος σοφίας η Εντολή Του)

Είπε ο Κύριος:
Να σέβεστε τους γονείς, να τους τιμάτε- σε κάθε περίπτωση-
να τους φροντίζετε όσο καλύτερα μπορείτε, ώστε να μη νιώθουν παραμελημένοι
(τι συγκινητικό το παράδειγμα του Τωβία και του Τωβίτ στα αρχαία χρόνια)
και τότε, ευλογία απο τους Ουρανούς, θα έρχεται στη ζωή σας.

Εξ εμπειρίας μιλώ και όχι από καθέδρας- όχι από μεριά αφηρημένης θεωρίας.

Ο πατέρας μου ήταν 17 χρονών παλικαράκι και άλλαζε τα ρούχα της μητέρα του- 
όταν χρειάστηκε -και της μαγείρευε...

Φεύγοντας εκείνη, του άφησε πολύτιμη προίκα την ευλογία της...

Πέρασε ο πατέρας μου πολέμους, κινδύνους, δυστυχίες ποικίλες, η ευχή των γονέων του, του παρείχε μυστική σκέπη και προστασία...

Όποιος βλάπτει τον οποιονδήποτε άνθρωπο, τον εαυτό του βλάπτει στο βάθος.

Όποιος αδιαφορεί για τους γονείς του ή τους κακοποιεί με οποιονδήποτε τρόπο, κάρβουνα αναμμένα συνάζει επί της κεφαλής του.

Να το θυμάσαι.
Πάντα να το θυμάσαι...

Και η Χάρη των Αγίων Αγγέλων αδιάλειπτα θα σε επισκιάζει...

Ευανθία η Σαλογραία