Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Συνάντηση με μια δαιμονισμένη...


Ειλικρινά, απορώ, πώς γίνεται να ανήκει κάποιος στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να είναι βαπτισμένος, μυρωμένος, του Θεού παραδομένος- από την παιδική του ηλικία- και όμως να μ η ν πιστεύει στ’ αλήθεια, στην ουσιαστική-προσωπική δράση και ύπαρξη του Εωσφόρου και των δαιμόνων-ακολούθων του.

Απορώ και όμως γίνεται.

Εδώ δεν πολυπίστευα στην ενεργή παρουσία των Αγίων και των Αγγέλων, 
θα έδινα σημασία στους δαίμονες;

Έτσι συνέβαινε - τουλάχιστον με μένα- επί πολλά έτη, αγαπημένο μου.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, πίστευα αόριστα σε κάτι αφηγήσεις των Ευαγγελίων με θεραπείες δαιμονισμένων, αλλά στη μυωπική μου αντίληψη, αυτά έγιναν, τότε, εκεί, στα χώματα που περπάτησε ο Χριστούλης και έκτοτε δεν προέκυψαν πάλι..

Τόσο απλά, τα είχα διευθετήσει μέσα στο αφελές το μυαλό μου.

Παρόλ' αυτά, κάτι μεταφυσικά θρίλερ, τα κοίταζα, περισσότερο για να περάσει η ώρα και λιγότερο επειδή πίστευα πως συμβαίνουν τέτοια σημεία και τέρατα!

Διέθετα ίσως και λόγω παιδείας, βαθύτατο σεβασμό στην ψυχιατρική επιστήμη
και ήμουν απόλυτα βέβαιη ότι σήμερα πια, δαιμονισμένοι δεν απαντώνται, ούτε γι’ αστείο!

Υπήρξαν-σκεφτόμουν- πεντέξι  δαιμονισμένοι τότε, εκεί στην εποχή του Χριστούλη, τους θεράπευσε Εκείνος, άντε και μερικούς οι Απόστολοι, και έκτοτε, το γένος τούτο, εξεπαστρεύθη.

-Αμ δε!

Θα ομολογήσω επίσης, ότι κάποια γεγονότα που φτάναν στ’ αυτιά μου, με ουρλιαχτά δαιμοκατειλημμένων σε μοναστήρια, τα υποπτευόμουνα- μιλάω με όλη μου την ειλικρίνεια- ότι μπορεί να ήταν φτιαχτά σκηνικά, από άθλιους παπάδες επινοημένα, προκειμένου να παγιδεύονται οι αφελείς και να συρρέουν προς δήθεν θεραπεία- για θέματα αρμοδιότητας, βασικά, ψυχιάτρων- αφήνοντας το γενναίο οβολό τους- οι αφελείς πάντα- στα παγκάρια των θεομπαιχτών επιτήδειων!

Ψυχικές διαταραχές ότι μπορεί να υπάρχουν, ναι, το πίστευα και το παραπίστευα.

Δαιμονισμένοι, δεν πίστευα ότι υπάρχουν, που να με χτύπαγες και να με ξαναχτύπαγες 
σαν χταπόδι στα βράχια!

Μόνο που το άκουγα- ως υπόθεση- ξεκαρδιζόμουν στα γέλια
με την αδαημοσύνη και τη βλακεία των πιστευόντων.

Από ευγένεια και μόνο δεν χαχάνιζα εμφανώς, όποτε κάτι, ή κάποιος
τολμούσε να υπαινιχτεί το παραμικρό για το θέμα...

Ετσι, ήταν η συνείδησή μου.

Ορθολογίστρια και αδιάφορη ολότελα , θα έλεγα πάνω στο ζήτημα.

Μέχρι που βρέθηκα ένα καλοκαίρι σε νησί του Αιγαίου, στην Κρήτη συγκεκριμένα.

Εκεί, επειδή είχα κάμποσο χρόνο ελεύθερο,
θυμήθηκα να τηλεφωνήσω σε παλιά, αγαπημένη φιλεναδούλα.

Είχα να την δω, απο τα 12 της χρόνια και τότε είχε πατήσει τα 20.

Δέχτηκε με χαρά το τηλεφώνημα και την πρόσκληση για συνάντηση.

Βρεθήκαμε στην παραλία του Ρεθύμνου, ώρα απογευματινή και κάναμε βόλτες, πέρα δώθε μπροστά απ’ το ξενοδοχείο, όπου έμενα με τα πιτσιρίκια μου.

Τη φιλενάδα μου, ας την ονομάσω Μαρία.
Μετά τις πρώτες χαρές της συνάντησης,
όταν τη ρώτησα τι κάνει με τη ζωή της, κούνησε το κεφάλι της, λυπημένα:

-Μην τα ρωτάς, τι να σου λέω...υπάρχει σοβαρό πρόβλημα...
-Τι πρόβλημα, Μαρία μου; απόρησα .
-Είμαι δαιμονισμένη! ξεστόμισε η Μαρία.

Τούβλο να έπεφτε στο κεφάλι μου, διερχόμενη από οικοδομή,
τέτοια σαστιμάρα δεν θα ΄νιωθα!

-Πώς το είπες αυτό; (γούρλωσα τα χαζά ματάκια μου)

Τι εννοείς, λέγοντας, δαιμονισμένη, κορίτσι μου;
-Εννοώ ότι έχω δαίμονα μέσα στο σώμα μου που με παιδεύει!

Νόμισα πάλι ότι κατάλαβα λάθος, και ρώτησα υπομονετικά:

-Μήπως εννοείς ότι έχεις πρόβλημα ψυχολογικό; Ψυχιατρικό;

Γέλασε με πίκρα η Μαρία.
Ηταν κορίτσι ευφυές.
Ήξερε να ξεχωρίζει δυο γαιδουριών άχυρα...

-Αχ! Μακάρι να το είχα!
Δεν είναι ψυχιατρικό το πρόβλημα.
Το έχω ψάξει και είναι και ηλίου φαεινότερο.
Μακάρι να ήταν.
Θα έπαιρνα τα χάπια μου, θα ησύχαζα!
Θα το αντιμετώπιζα άνετα!
Θα τολμούσα και να παντρευτώ.
Τώρα, στα χάλια που βρίσκομαι, ποιος θα με αντέξει, ποιος θα με πάρει;
Σου λέω, έχω μέσα μου δαίμονα και με παιδεύει!

Τη Μαρία την ήξερα χρόνια.
Ηταν ένα ήρεμο, ευγενικό παιδάκι, από παραδοσιακή οικογένεια, μεγαλωμένο με αγάπη
Ήξερα και την καλή της μητέρα.
Και τον αδερφό της τον καλλιεργημένο, τον ήξερα.

Δεν μπορούσα να το πιστέψω.
Ζήτησα εξηγήσεις.
Και κείνη, πήρε ανάσα βαθιά και μου τα 'πε:

-Όλα ξεκίνησαν πριν δυο τρία χρόνια από μια φορά που βρεθήκαμε με τη μάνα μου, σχεδόν τυχαία στον Καρέα, σε ένα ναό, όπου ο πατήρ Σάββας διάβαζε εξορκισμούς, στην ώρα της σύναξης των πιστών.
Δεν είχα την παραμικρή υποψία για το τι θα συνέβαινε.
Να πω την αλήθεια, επί χρόνια, βασανιζόμουν με κάποια περίεργα ψυχοσωματικά συμπτώματα, κάποια ανεξήγητη δυσφορία όμως δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία.

Καθώς άρχισε να διαβάζει ο π. Σάββας τους εξορκισμούς 
και άκουγα με περιέργεια, ξαφνικά, μέσα στο ναό, λιποθύμησα!

Από κει και μετά δεν θυμάμαι τίποτα.

Η μάνα μου όμως που ήταν παρούσα, και άλλοι, μου είπαν τι έγινε.

Ενώ φαινόταν το σώμα μου λιπόθυμο, καθώς ήρθε κοντά ο ιερέας και εξόρκιζε το δαιμόνιο, άρχισε να μιλάει κάποιος με μια σπηλαιώδη, φριχτή φωνή, μέσα από το στόμα μου.

Τίποτα το ανθρώπινο και το φυσιολογικό δεν είχε εκείνο το ηχόχρωμα.

Στις ερωτήσεις του ιερέα που αγωνιζόταν με τις ευχές της Εκκλησίας, ομολόγησε η φωνή του δαίμονα, ότι είχε μπεί μέσα μου, με φαγητά κακομελετημένα και μαγεμένα που μου τα έδωσαν ζηλόφθονοι συγγενείς προκειμένου να με βλάψουν- αν είναι δυνατόν, μέχρι θανάτου!

Ο δαίμονας, ομολόγησε και άλλα διάφορα, και όταν απο τη λιποθυμία συνήλθα, η πλάτη μου πίσω- επιστρέφοντας σπίτι, με τη μάνα μου πανικόβλητες- είδαμε να έχει η πλάτη μου, επάνω στο δέρμα, ερεθισμούς, σαν ένα αόρατο χέρι, να χάραξε ανάγλυφες , πεντάλφες κόκκινες!

Φρίξαμε! Νομίζαμε πως ζούσαμε εφιάλτη...

Φρίξαμε και από τότε, έγινε πιο φανερή η κόλαση στη ζωή μου.

Συνέβαιναν πολλά και διάφορα τι να σου πρωτοπεριγράψω;
Ενώ είμαι πολύ αδύνατη, ξαφνικά η κοιλιά μου φούσκωνε υπέρογκα σαν να ήμουνα ετοιμόγεννη!
Κράταγε δυο τρείς μέρες αυτό, μετά, η κοιλιά πάλι ξεφούσκωνε, ερχόταν σε επίπεδη θέση.

Το δέρμα στο χέρι μου, απο μόνο του φούσκωνε και ξεφούσκωνε, σαν να αναπηδούσε απο κάτω συνέχεια βατράχι!
Πολλές φορές το βράδυ, ένιωθα να με δέρνει μια αόρατη δύναμη, μου άφηνε μώλωπες!
Το πρωί σηκωνόμουνα μπλαβιασμένη από το αόρατο ξύλο.

Τι να σου λέω!

Είναι καταστάσεις που με λόγια δεν περιγράφονται.
Βασανιστήρια, διάφορα, περίεργα και μεγάλα!
Έκτοτε έχω γυρίσει μοναστήρια και μοναστήρια επιζητώντας τη λύτρωση, αλλά αυτό το κακό δεν φεύγει απο μέσα μου, και ούτε ξέρω αν θα μπορέσει να φύγει...

Αχ! Καταλαβαίνω, φιλενάδα, πώς τα ακούς όλα τούτα
(ο ψιλοπανικός στη φάτσα μου ολοφάνερος).
Με την ίδια καχυποψία θα τα άκουγα και γω αν δεν τα είχα υποστεί στο πετσί μου...

Τώρα, μόνο σε ένα θαύμα ελπίζω...κατέληξε.
...................................
Αυτή ήταν εν συντόμω, η εμπειρία της Μαρίας, όπως μου την εμπιστεύτηκε εκείνο το μαβί καλοκαιρινό σούρουπο στην παραλία .

Αργότερα το διασταύρωσα και από άλλους, πως έτσι συνέβαινε.

Αγαπημένο, σού ομολογώ, τα συναισθήματά μου, του τότε, δεν περιγράφονται.

Όταν τέλειωσε η όλη συζήτηση, φτάνοντας στο ξενοδοχείο, εκείνη τη νύχτα, είχα μια τρομάρα πρωτόγνωρη και κοίταξα καλού κακού και κάτω απο τα κρεβάτια μας, μη κρύβονταν κάτι...

Αυτή υπήρξε η πρώτη μου προσωπική εμπειρία, με μαρτυρία αυθεντική, από άνθρωπο που τον ήξερα, που δεν είχε λόγο να μου πεί κανένα παραμύθι, που ζούσε με αξιοπρέπεια από άποψη οικονομική, και που δεν ανακοίνωνε το πρόβλημα στον καθένα.

Ήταν η πρώτη μου προσωπική εμπειρία πάνω στο ζήτημα των ακαθάρτων πνευμάτων και του πώς αυτά, μπορούν να φτιάξουν μια μαύρη δική τους φωλιά, κατασκηνώνοντας στο ανθρώπινο σώμα μας.

Ο ψυχρός ορθολογισμός μου, για πρώτη φορά εν τω βίω μου , υπέστη μια ανατριχιαστική ρωγμή, αξιοπρόσεκτη...


Υ.Γ. Ρίξε ματιά, αν θες, αγαπημένο μου, και σ' ένα κατοπινό κείμενο, με μια άλλη προσωπική μου εμπειρία και τίτλο:Δεύτερη συνάντηση με μια δαιμονικώς βαρεμένη

Επίσης σχετικό με το θέμα των δαιμονίων κείμενο, θεωρώ εκείνο της  εμπειρίας  και με  τίτλο:

35 σχόλια:

  1. Η αλήθεια είναι πως και από ψυχιατρική άποψη το θέμα έχει ενδιαφέρον-άσχετα από την δυνατότητα ή μάλλον την αδυναμία της Ιατρικής να θεραπεύσει ψυχές...Αξιόλογη είναι εν προκειμένω η εργασία του Καθηγητού του πανεπιστημίου Κρήτης κ. Νέστορος, ο οποίος καταγράφει εντυπωσιακά ανάλογα γεγονότα, χωρίς βέβαια να δίνει εξηγήσεις για τους αντίστοιχους μηχανισμούς. Υπάρχουν άραγε αναφορές για το αν υπάρχουν φάρμακα τα οποία μπορούν να φέρουν -αποτελεσματικά-σε καταστολή την περίοδο εκδήλωσης της κρίσης σε πρόσωπο το οποίο εμφανίζει αυτά τα συμπτώματα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και η συνέχεια; θεραπεύτηκε η κοπέλα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Aνώνυμο
    Θα είμαι ειλικρινής απολύτως και θα πώ ότι πήρα τέτοια τρομάρα με το όλο σκηνικό, που δεν έδωσα συνέχεια στην επικοινωνία μας.
    Δυστυχώς δεν τόλμησα να ρωτήσω τίποτα για τη συνέχεια.
    Θα έπρεπε.
    Δεν είχα το σθένος.
    Φοβόμουνα μην ειναι...κολλητικός ο δαιμονισμός, αλήθεια σου λέω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ακύλα
    στο θέμα του Ι. Νέστορος, θα αναφερθώ προσεχώς, γιατί νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον επίσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αδελφή έχοντας δει αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, σας βεβαιώνω πως ο δαιμονισμός σίγουρα ΔΕΝ είναι κολλητικός.

    Σωφρόνιος+

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Σωφρόνιο+
    Α! Σας ευχαριστώ!
    Σας ευχαριστώ :-)
    Πρώτον που δεν μου κρατήσατε κακία για το...λούσιμο και δεύτερον για τη διαβεβαίωση. Θα ήθελα πάρα πολύ να μας στέλνατε κάποια σχετική εμπειρία, να την ακούγαμε και μεις προς ωφέλειαν...
    Ο ψυχίατρος π.Αντώνιος Στυλιανάκης, έχει γράψει ένα βιβλιαράκι με σχετικό θέμα και μπράβο του, που δεν φοβήθηκε μήπως και τον χλευάσουν οι Ορθολογιστές συνάδελφοί του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλησπέρα θεία, τι κάνεις;
    Εγώ την Παρασκευή αρχίζω Ρώσικα!
    Και ο Θεός βοηθός!
    Παρακολουθώ όποτε μπορώ τις αναρτήσεις σου όπως και του κ Κυπριανού Χριστοδουλίδη και του Αμέθυστου.
    Ξαφνιάστηκα από τα λόγια σου στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου καθώς και από το ότι μέσω του ιστολογίου επικοινωνείς με τον Στέφανο και τον Μάριο.
    Δεν ξέρω πού είναι η Μονή Παντοκράτορος αλλά ξέρω ότι από το δικό της ιστότοπο αναρτήθηκε πρώτη φορά η ομολογία πίστεως κατά του Οικουμενισμού.
    Όσα έχω διαβάσει από αυτούς νομίζω ότι είναι αξιόλογα. Η διαδικτυακή διεύθυνση είναι : http://www.impantokratoros.gr/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χαίρομαι απο την μία που πίστεψες τελικα σαυτο γιατι παρα πολλοι ανρθωποι υποφερουν απο αυτο και ας μην το ξερουν!
    Όμως απο την άλλη λυπάμαι γιατι εκοψες καθε επικοινωνια μαζι της..Δεν λεω.. καταλαβα πόσο σοκαρίστηκες, όμως μπορεις να ρωτησεις τον πνευματικο σου αν μπορεις να την παιρνεις κανενα τηλεφωνο πού και πού..
    Αυτα τα ατομα νιώθουν εκτος αυτων των δαιμονικων πραγματων και απολυτη μοναξια..τους εχουν απαρνηθει ολοι..
    Όσοι δαιμονιστηκαν χωρις να το θελουν,χωρις να ειχαν αμαρτωλη ζωη νασαι σιγουρη πως ενω εχασαν την επιγεια ζωη τους, θα κατακτησουν την άλλη..την αιωνια χαρα και ευτυχια θα απολαμβανουν και οχι σε καμμια χαμηλη θεση μα διπλα στους μαρτυρες, διπλα στον Χριστο!

    Θα σου υπενθυμισω απο το βιβλίο του γεροντος Παισιου: "Παθη και αρετές" το ακόλουθο χωρίο από το Κεφάλαιο: "Αγάπη με πόνο":

    ""Μέσα στον πόνο κρύβεται η περισσότερη αγάπη από την κανονική. Γιατί, όταν πονάς τον άλλον, τον αγαπάς λίγο παραπάνω. Αγάπη με πόνο είναι να σφίξεις στην αγκαλιά σου έναν αδελφό σου που έχει δαιμόνιο και το δαιμόνιο να φύγει. Γιατί η σφιχτή αγάπη, η πνευματική αγάπη με πόνο, δίνει παρηγοριά θεική στα πλάσματα του Θεου, πνίγει δαίμονες, ελευθερωνει ψυχές και θεραπεύει τραύματα με το βάλσαμο της αγάπης του Χριστού που χύνει.

    Ο πνευματικος άνθωπος είναι όλος ένας πόνος.Λειώνει απο τον πόνο για τους άλλους, εύχεται, παρηγορεί.Και ενώ παίρνει τον πόνο των άλλων, είναι πάντα χαρούμενος, γιατι ο Χριστός του παίρνει τον πόνο και τον παρηγορεί πνευματικα.""

    Σ.Μ.Θ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ο πνευματικος άνθωπος είναι όλος ένας πόνος.Λειώνει απο τον πόνο για τους άλλους, εύχεται, παρηγορεί.Και ενώ παίρνει τον πόνο των άλλων, είναι πάντα χαρούμενος, γιατι ο Χριστός του παίρνει τον πόνο και τον παρηγορεί πνευματικα."" \

    έγραψες.
    ................
    Σ.Μ.Θ.
    Σ'ευχαριστώ για τις σκέψεις.
    Είναι ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι όπως τα λες.

    Όσο πιο μεγάλη η αγάπη και η ευαισθησία τόσο πιο μεγάλος ο πόνος, αλλά ο Κύριος δίνει στους παρηγορούντες, Παρηγορία!

    Η κοπέλα της αφήγησης μένει μακριά από μένα,στην άλλη άκρη της Ελλάδος, δεν το λέω για δικαιολογία...πραγματικά...έχω συναναστραφεί εδώ στην Πάτρα από κοντά, δαιμονισμένο άτομο, όμως...να εξομολογηθώ την αμαρτία μου, δεν άντεξα πάνω από εφτά χρόνια,να το κάνω παρέα σε καθημερινή βάση, διότι το πρόσωπο είχε και δαιμόνιο ΦΘΟΝΟΥ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ, και απομακρύνθηκα προκειμένου να προφυλάξω τον εαυτό μου, και τις σχέσεις μου με άλλους ανθρώπους, εκλεκτούς αδελφούς εν Κυρίω.
    Το ίδιο το πρόσωπο που υποφέρει -και το γνωρίζει από τι υποφέρει- έχει προστρέξει και σε εξορκισμούς, αλλά ΔΕΝ γίνεται τίποτα, ίσως, διότι ΠΕΙΣΜΟΝΩΣ, ΑΡΝΕΙΤΑΙ να ταπεινωθεί, τώρα έχει μπλέξει και με άκρως εμπαθείς καταστάσεις... και χωρίς ταπείνωση, αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις δεν φυγαδεύονται.

    Τούτο το γένος των δαιμόνων, ουκ εκβαλείται ει μη εν προσευχή και ΝΗΣΤΕΙΑ είπε ο ίδιος ο Κύριος.

    Να ευχόμαστε κάθε μέρα επειδή οι πάσχοντες από τα τοιαύτα, τελικά, είναι πολύ περισσότεροι από όσο μπορούμε να φανταστούμε και ανοήτως τρέχουν σε ψυχίατρους, ενώ άλλα τους χρειάζονται για βοήθεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "Ξαφνιάστηκα από τα λόγια σου στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου"

    Δηλ;

    Τι εννοει; ΑΦου στο κειμενο σου δεν αναφερεθηκες στο Μελισσοχωρι.

    Λοιπον;

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μυρμιδονάκι μου
    έγινε μια παρεξήγηση με την ιερά Μονή Μελισσοχωρίου.
    Μάλλον μου έστειλαν ένα εξαιρετικά ευγενικό σχόλιο πριν καιρό, και γω τους "έλουσα" κάνοντας πλάκα βεβαίως, νομίζοντας ότι έγραφαν το σχόλιο οι γιοί μου, επειδή μου είχαν κάνει μια πλάκα στο παρελθόν σχετική, πλην...δεν ήταν οι γιοι μου, και μάλλον οι μοναχοί του Μελισσοχωρίου φρίκαραν με το ύφος μου και δεν μου ξανάγραψαν οι άγιοι άνθρωποι και πολύ λυπήθηκα που τους στενοχώρησα...ελπίζω να μου εύχονται....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πηγαινω συχνα στο Μελισσοχώρι!

    Ειναι ενα πολυ σωστο Ορθοδοξο Μοναστηρι.

    γυρω στους 15 μοναχους!

    Μολις 10 λεπτα εξω απο θεσσαλονικη.

    ο Θεός να τους δινει δυναμη στο εργο τους!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μυρμιδονάκι μου
    ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΥΜΠΑΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ, ΓΙΑ ΤΗ ΓΚΑΦΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ...ΤΡΕΛΟΜΙΛΗΣΑ...ΚΑΛΟΓΕΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ..ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ...ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ!!!

    :-(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σαλη, τι τους ειπες βρε;

    Εχεις ακομα την αναρτηση; Σε ποια σελιδα;

    Να δω το εμαιλ που τους εστειλες;

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μυρμι...
    Τι τους είπα;
    Τους έκραξα που σουλατσάρουν στο Ίντερνετ αντί να στουμπάνε το κεφάλι τους στο δάπεδο του κελλιού τους κλαίγοντας τις αμαρτίες τους, κάτι τέτοια.
    Τα έγραψα για πλάκα, νομίζοντας ότι με πείραζαν τα παιδιά μου, παριστάνοντας τους παπάδες...
    Δε θυμάμαι σε ποιας ανάρτησης σχόλια τα έγραψα...
    Είναι κάπου στα σχόλια των αρχικών αναρτήσεων.
    Εκτοτε, οι άγιοι άνθρωποι, δεν ξαναμίλησαν, φρίκαραν...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δινουνε φοβερο αγώνα οι Μοναχοι στο Μελισσοχωρι!

    Συχνα αγρυπνιες, και μαλιστα Αγιορείτικου τύπου!

    22.00 - 5.00 παρακαλω!

    Επισης: Τεταρτη και Παρασκευή, ημερες νηστειας, το Μοναστηρι κλειστό!

    Εχουνε πολλά άγια Λείψανα!

    Σαλή...οταν με το καλο ανέβεις Σαλονικη, (μαζι με τον σύζυγο σου) - θα σας παω να δειτε το μοναστηρι απο κοντα!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Νομίζω ότι έχουν και καλό φρόνημα Ορθόδοξο.
    Προσπαθούσα να διαβάσω τη σελίδα τους, δεν μπορούσα να μπω...κάτι πρόβλημα είχα με αυτή τη σελίδα, κρίμα...

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Η σελιδα τους λειτουργει μια χαρά!

    Μαλιστα, αριστερα στην κεντρικη σελιδα, αν δωσεις το εμαιλ σου, θα λαμβάνεις τις νεότερες αναρτησεις τους!

    Μπες και γραψου στην λιστα Σαλη!

    Αξιζει τον κόπο!

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. www.impantokratoros.gr

    αριστερα, στην μεση της σελιδας εχει:

    Εγγραφή στην ομάδα IΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ
    Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ΤΟ ΘΕΜΑ

    ΚΑΛΟΓΡΑΙΑ

    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ
    ΣΤΟ Ο,ΤΙ ΑΚΟΥΣΕΣ ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΦΙΛΗ ΣΟΥ
    ΑΠΟ ΑΠΡΟΣΕΞΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠ' ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
    ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΑΣ ΕΣΥ ΚΟΝΤΑ
    ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ
    ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ
    ΟΤΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ..!!

    ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΕΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΑΤΡΕΥΤΕΙ ΟΛΩΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡ ΙΩΑΝΝΗ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΟ ΣΑΣ

    ΑΜΗΝ.

    +Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΟΛΩΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Χειρότερε όλων
    σ'ευχαριστώ για την καλύτερη όλων
    συμβουλή που έδωσες στη φίλη σου
    την...
    καλογραία!

    Να εύχεσαι για ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Παιδιά θα ήθελα να σας ρωτήσω.Μια αλλη γνωμη ειναι αληθεια οτι οι δαιμονισμενοι δεν μπορουν να βλαψουν εναν ιερεα εξορκιστη!!Γιατι ειναι υπο την προστασια του Θεου!Ξερω και αλλες ιστοριες με δαιμονισμενους και ειναι παντα καποιοι μορφωμενοι και καλοι ανθρωποι!Αλλα εχουμε ακουσει (στην εποχη μας) μονο εμφανισεις δαιμονων αλλα οχι αγγελων!!! Παντα να ξερετε οτι ο Θεος ΑΡΓΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΙ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Φίλε Αlex kwn

    Ο Θεός να μας φυλάει από την οργή του Δαίμονα και η Παναγία πάντα να σκεπάζει την αγωνιζόμενη ψυχή

    Πρέπει να είναι πολύ άγιος ο εξορκιστής για να μην τον χλευάσουν άγρια οι δαίμονες.

    ΣΤην εποχή μας και δαίμονες και άγγελοι, εμφανίζονται, όπως και παλιά.

    Μόνο που αυτά δεν κοινοποιούνται.

    Και ορθά δεν κοινοποιούνται εύκολα, δημοσίως.

    Αποβαίνει προστατευτική η σιωπη αυτού του είδους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. οταν ήμουν μικρή, με την οικογένειά μου, πηγαίνμε τα σαββατοκύριακα στη Πάτρα και πάντα περνούσαμε απο την Παναγιά την Τρυπητή.. Επειδή ήμουν μικρή δεν μπορώ να θυμηθώ αν τύχαινε να πάμε μόνο οταν γιόρταζε που συναντούσαμε δαιμονισμένους να χτυπιόνται, όμως θυμάμαι καθαρά να μου έχει σηκωθεί η τρίχα στο πετσί μου απο τις φωνές που αδυνατώ και τώρα να πιστέψω οτι μπορεί να τις κάνει άνθρωπος. Τότε θυμάμαι τον παπά να πηγαίνει με τον Σταυρό κοντά και με την αγωνία στο πρόσωπό του, σα να παλέυει να ξεβιδώσει ενα σκουριασμένο παξιμάδι, και γρήγορα γρήγορα, μας έδιωχναν απο το προθάλαμο νομίζω, και έκλειναν κάτι πόρτες ξύλινες με τζάμι.Τότε ήταν πρίν 25-30 χρόνια, και κάναμε τον σταυρό μας και φτύναμε τον κόρφο μας, τουλάχιστον η μάνα μου και η γιαγιά μου. Δε ξέρω αν συνεχίζεται αυτό δεν έχω πάει απο τότε ξανά απο την Παναγιά την Τρυπητή και στεναχωριέμαι γιαυτό.
    Θέλω να πώ οτι τότε ήταν απο φόβο περισσότερο η απομάκρυνση όσων ήταν δαιμονισμένοι και κατανοώ το φόβο αυτό.
    Η γιαγιά μου μας έλεγε τότε οτι και η περιέργεια μπορεί να σε βλάψει σε τέτοιες στιγμές και καλό θα είναι να μην βρισκόμαστε κοντά σε τέτοιες περιπτωσεις..
    Φοβάμαι όμως οτι αυτά τα γεγονόταν σπανίζουν πλέον, όχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά επειδή σπανίζουν πλέον και οι ιερείς που μπορούν να βοηθήσουν.
    Πιστεύω οτι οι δαιμονισμένοι είναι πολλοί περισσότεροι απο ποτέ, μοστράρουν στη τηλεόραση και δημιουργούν μόδες.
    Παντρεύονται και κάνουν οικογένειες, και βασανίζουν τους άλλους και το βαπτίσουμε αυτό, εγωισμό και ανωριμότητα..
    Και απογοητεύομαι.
    Δεν είναι όλοι προς Θεού, οι εγωιστές διαμονισμένοι. Να μη με παρεξηγείτε..
    Και εγώ θα φοβόμουν να συνεχίσω την παρέα με κάποιον καημένο που θα είχε δαιμονιστεί και ας με συγχωρεί ο Θεός..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Aνων. φιλ. των 11:01

    Υπάρχουν πολλοί δαιμονισμένοι που είναι 'κρυφοί" δηλαδή στους οποίους το δαιμόνιο ενεργεί με όχι τοσο φανερούς τρόπους.

    Το γεγονός αυτό δεν το κάνει λιγότερο οδυνηρό και ναι, ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ανθρώπους, αν τύχει και έχουν παντρευτεί ή αν τύχει και έχουν κάνει παιδιά.

    Προσωπικά, είχα μια φίλη που με τρόμαζε, ήθελα να πιστεύω ότι είχε ψυχολογικά, ότι δεν ήταν δαιμονισμένη.

    Έκανα μαζί της 7 χρόνια φιλίας υπομονή παρότι και με είχε βρίσει άδικα και επανειλημμένα.
    Τη συγχωρούσα. Έλεγα ότι δεν καταλαβαίνει η καημένη.

    Όταν ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ότι είναι δαιμονισμένη, έπαψα να την κάνω παρέα διοτι ΦΟΒΗΘΗΚΑ.

    Έπασχε από ΔΑΙΜΟΝΙΟ, ΦΘΟΝΟΥ, ΚΑΚΙΑΣ και ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ, ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ. ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΣΥΝΤΗΣΕΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ.

    Δεν είναι εύκολο να το αντέξει κανείς αυτό το δαιμόνιο.

    ΜΠορεί να σου καταστρέψει ΑΔΙΚΑ φιλίες, αν ανέχεσαι τέτοιο πρόσωπο, κοντά σου.

    Η συγκεκριμένη τα κατάφερε να στρέψει ακόμη και πνευματικούς ενάντια σε ανυποψίαστα και αθώα πρόσωπα.
    Ο Θεός να τη συχωρέσει.

    Δεν είμαστε ούτε εξορκιστές αγαπητή, ούτε ψυχίατροι.

    Απλοί, καθημερινοί, αμαρτωλοί άνθρωποι είμαστε που ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να προστατέψουμε τους εαυτούς μας, και την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ μας, το κατά δύναμη, από μεγάλους, και φανερούς μπελάδες, τουλάχιστον.

    Για τα πρόσωπα αυτά, ας κάνουμε θερμή προσευχή.
    Δεν αντιμετωπίζονται κατά μέτωπο από τον καθένα οι Φρικτές δυνάμεις του Σκότους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Σε ευχαριστώ για την απάντηση..

    Αντιμετωπίζω αυτή την συμπεριφορά που περιγράφεις εκτός απο την συκοφαντία (ακόμα) σε ήπιο βαθμο απο τον σύζυγο 15 χρόνια που είμαστε μαζί.

    Δε μπορώ να δεκτώ νοήμοΝΑ άνθρωπο να θέλει το κακό του και να πράττει διάφορα ενώ ξέρει οτι είναι λάθος και οτι πολλά απο αυτά κάνουν κακό και στον ίδιο οικονομικά ψυχικά και σωματικά.

    Είναι και άθεος, τουλάχιστον όχι Χ.Ο, βρίζει ασύστολα και για ψύλλου πήδημα, και καταριέται... κοροιδεύει όταν κάνω ότι έχει σχέση με τη θρησκεία, αγιασμό, εκκλησιασμό προσευχή, όταν μιλάω στο παιδί για το Χριστό και την Παναγία, αλλά παρόλα αυτά λεει οτι με αγαπά και προς το παρόν δείχνει εναν πολύ καλό πατέρα....

    πάντως εγώ πιστεύω οτι ειναι ψυχοπαθής....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανων αγαπ..1:17 μ.μ.

      Αν μπορείς βρες και διάβασε το βιβλιο "Συναισθηματική νοημοσύνη" του Γκόλμαν,

      από τις εκδόσεις "Ελληνικά Γραμματα" ήταν, αν το βρεις κάπου, διότι αυτές έκλεισαν με την κρίση.

      Μετά το πρώτο αυτό ανάγνωσμα, θα καταλάβεις ότι είναι άλλο πραγμα ΕΝΤΕΛΩΣ το να λύνει ο άλλος εξισώσεις, ή να κατέχει από οικονομική ή τεχνικά θέμα και άλλο από το να μεταφράζει σωστά τα συναισθήματα του πλησίον τουσυντρόφου, τέκνου, συνεργάτου στο γραφείο κλπ.

      Οι περισσότεροι άνδρες στο θέμα της ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ των συναισθημάτων είναι ανάπηροι με μεγάλη τεράστια αναπηρία πάνω από πενήντα τα εκατό.

      Αυτό οι γυναίκες το χαρακτηρίζουμε ως ψυχοπάθεια.
      Μπορεί και να έχουμε δίκιο...
      ;)

      Θα κάνεις ΥΠΟΜΟΝΗ και ...σεμινάρια αγάπης όποτε μπορείς...
      ;-)

      Διαγραφή
  27. Οι θεοί και οι δαίμονες ζωντανεύουν, όταν τους δίνουν υπόσταση οι άνθρωποι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ;-)

    Αγαπητέ Ανω. των 4: 08 μ.μ.
    και γω ακριβώς τα ίδια πίστευα πριν...πιστέψω τα άλλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. salograia μου καλη, τι τραβάς κι εσύ...ο καθενας σου δίνει και συμβουλές ιεραποστολής,λες και ο ίδιος τις ποιεί!ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ μεγίστη των αρετών...και ελλείψει αυτής, συμβουλή από καλό πνευματικό πατέρα...Μην το παίζετε ιεραπόστολοι σε τέτοιες περιπτώσεις, θα καείτε από την υπερηφάνεια και τη ματαιοδοξία σας. Και μην συμβουλεύετε κάποιον να κάνει "ΕΡΓΟ ΚΥΡΙΟΥ" γιατί αν είχατε υποβληθεί στον κόπο οι ίδιοι, θα γνωρίζατε πόσο προσωπικό θεμα είναι αυτό. (σόρυ αλλά αυτά με νευριάζουν στα πνευματικά παιδιά για αυτό και κάνω παρέα μονο με δηλωμένους αμαρτωλούς)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Καλησπέρα σας... είμαι 17χρονων και αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα... κάθε φορά που σκέφτομαι τα κακά πνεύματα νιώθω σε κάποια μέρη του σώματος να κάνω πολύ μικρούς σπασμούς... αναρωτιέμαι μήπως είναι αποτέλεσμα δαιμονισμού κ φοβάμαι... πίνω συνέχεια αγιασμό κ όπου κ αν πάω παίρνω μαζί μου εικόνες γιατί φοβάμαι...κ στην προσευχή μου αισθάνομαι ότι δεν είμαι κοντά με τον Θεό κ ότι δεν Μ ακούει... φοβάμαι... εσείς τι λέτε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. @Unknown
    Χαίρετε πάντοτε...
    Καλύτερα για το θέμα σας να αποταθείτε σε πνευματικούς που έχουνε ΕΜΠΕΙΡΙΑ από τέτοια θέματα.
    Αν δεν γνωρίζετε κάποιον που να εμπιστεύεστε, προσωπικά θα σας παρέπεμπα στην Ιερά Μονή Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης. Μπορείτε να τους πάρετε ένα τηλέφωνο ή να μπείτε στην ιστοσελίδα τους και να πάρετε σχετικές πληροφορίες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. H Ιερά Μονή βρίσκεται στη Φυλή...ΜΠορειτε να ζητήσετε τον Μητροπολίτη Κυπριανό, ή τον Σεβ. Κλήμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή