Τὰ κόμματα ἔκαναν συγκέντρωσιν κατὰ τὴν δίκην τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς», ἐκδηλώσεις καὶ πορείας, ὅπως καὶ τὴν 17ην Νοεμβρίου, διά τὸ Πολυτεχνεῖον, ὅπου ὁ Πρωθυπουργὸς κατέθεσε στεφάνι (δὲν τὸ ἔκανε τὴν 25ην Μαρτίου ἤ τὴν 28ην Ὀκτωβρίου). Μόνον εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους ἀπαγορεύεται νὰ λατρεύουν τὸν Θεόν!
Ὑπάρχει μόνον σῶμα, ὄχι ψυχή, διὰ τὴν Ν.Δ.
καὶ οἱ ἱ. ναοὶ ἀνήκουν εἰς αὐτὴν, ὄχι εἰς τὸν Θεόν!
ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΙ ΝΑ
ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΟΥΣ Ι. ΝΑΟΥΣ!
Ἡ ψευδοθεολογία τῆς μάσκας
εἶναι ἐφεύρημα ἀποπροσανατολισμοῦ!
Κεκλεισμένοι οἱ ἱ. ναοὶ κρατοῦν διηρημένους
καὶ ὑποταγμένους τοὺς πιστούς!
Θέλομεν νὰ λατρεύσωμεν ἐλευθέρως τὸν Θεόν μας!
Γράφει ὁ κ. Παῦλος Τρακάδας, θεολόγος
Τὸ θέρος τοῦ 2018 συνέβη ἡ καταστροφὴ εἰς τὸ Μάτι Ἀττικῆς.
Τότε τέσσερις θεολογικὲς προσεγγίσεις ὑπῆρξαν αἱ κυρίαρχοι: εἶναι τιμωρία τοῦ Θεοῦ (Σεβ. Καλαβρύτων), εἶναι παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ (Σεβ. Γόρτυνος), εἶναι ἔργο τοῦ Σατανᾶ (Σεβ. Ναυπάκτου) καὶ στεκόμεθα «σοκαρισμένοι», προτάσσοντες τὸν ἀνθρωπισμὸν (Σεβ. Μεσογαίας).
Εἰς αὐτὰ ἐστοιχήθησαν καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἱεράχαι καὶ θεολογοῦντες.
Αἱ ἀπόψεις αὐταὶ κατὰ ἕνα μεταμορφωμένον τρόπον ἀνέκυψαν καὶ πάλιν μὲ τὴν ἐπιδημίαν τοῦ κορωνοϊοῦ.
Ἀπορεῖ κανεὶς μὲ τὴν ἐπιστράτευσιν ὅλων αὐτῶν τῶν θεωριῶν παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι σήμερα δὲν ἀφορᾶ ἡ ἐπιχειρηματολογία τὴν φυσικὴν καταστροφήν.
Ἰσχυρίζονται π.χ. ὅτι πρέπει νὰ δεχθῶμεν τὰ μέτρα ὡς «τιμωρία», διὰ νὰ ἀποκτήσωμεν ταπείνωσιν. Εἶναι ἰδιαιτέρως ἐνδιαφέρον ὅτι τὴν ἄποψιν περὶ «τιμωρίας» τὴν υἱοθετοῦν οἱ ὑπέρμαχοι τῆς ἐφαρμογῆς τῶν παραλόγων πολιτικῶν μέτρων διὰ τὴν ὑγείαν, οἱ ὁποῖοι τότε ἐλοιδόρουν τὸν Σεβ. Καλαβρύτων.
Τὰ πολιτικὰ μέτρα ὅμως δὲν ἀποτελοῦν φυσικὴν καταστροφὴν, ἀλλὰ πολιτικὴν ἐπιλογήν.
Ὁ ἰὸς σχετίζεται μὲ τὴν φύσιν, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἀπρόβλεπτος, ὅπως π.χ ἕνας σεισμός.
Ἑπομένως, ἡ ἀντιμετώπισίς του εἶναι καθαρῶς ζήτημα πολιτικῶν ἀποφάσεων.
Παρ’ ὅλα αὐτὰ συνεχίζουν πολλοὶ νὰ ἀναπαράγουν τὰς ἀνωτέρω θεωρίας, ποὺ εἰς τὴν παροῦσαν φάσιν ἀποπροσανατολίζουν καὶ παραπλανοῦν τὸν κόσμον μακριὰ ἀπὸ τὸ πραγματικὸν πρόβλημα: ὅταν ὁ ναὸς κλείεται δὲν εἶναι ζήτημα θεολογικῆς ἑρμηνείας, ἀλλὰ πολιτικῆς διαταγῆς.
Οἱ κυβερνῶντες διὰ νὰ καλυφθοῦν μεταθέτουν τὸ κέντρον τῆς εὐθύνης εἰς τοὺς ἰατρούς, ἐπειδὴ ἡ ἰατρικὴ εἰς τὴν σύγχρονον ἐποχὴν ἀπολαμβάνει ὑψηλοῦ κύρους.
Ἄν, δηλαδή, εὑρισκόμεθα πρὸ 500 ἐτῶν, ὅπου ἡ θεολογία ἦταν τὸ κέντρον τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, θὰ ἀπεφάσιζαν οἱ θεολόγοι, ὄχι οἱ πολιτικοί; Καὶ ἂν τὸ πρόβλημα προκύψη μετά ἀπό 200 χρόνια, ὅπου ὅλα τείνουν νὰ γίνουν ἠλεκτρονικά, τὰς ἀποφάσεις θὰ λαμβάνουν οἱ μηχανικοὶ τῶν ὑπολογιστῶν; Πρόκειται περὶ ἀστείων πραγμάτων. Τὰς ἀποφάσεις λαμβάνουν οἱ πολιτικοί! Εἴμεθα ὅλοι συνυπεύθυνοι διὰ τοὺς ἀσεβεῖς πολιτικοὺς ποὺ ἔχομεν.
Ἡ ΔΙΣ ἐκχωρεῖ
τοὺς Ἱ. Ναοὺς εἰς τὸ κράτος;
Αὐτοὶ εἶναι ποὺ ἔθεσαν καὶ ἐκβιαστικὰ τὸ δίλημμα: «ὅσοι ἀρνεῖστε τὰς ἀποφάσεις μας εἶστε ἀκούσιοι δολοφόνοι»! Τὸ σύνθημα αὐτὸ εὗρεν ἀπήχησιν εἰς ἀφελεῖς θεολογικὰς νόας, οἱ ὁποῖοι συντάσσονται μὲ τὴν ἀνωτέρω ἄποψιν τοῦ «ἀνθρωπισμοῦ». Ἐλησμόνησαν ὅτι ὁ Θεὸς συγχωρεῖ τὰ «ἑκούσια καὶ τὰ ἀκούσια ἁμαρτήματα», καὶ ἄφησαν τὸν ἑαυτόν τους νὰ πιστεύση ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς μετετράπημεν (ἀνήκουστον!) εἰς ἀκουσίους δολοφόνους ἀπὸ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐνεφανίσθη ὁ κόβιντ! Πρὶν δὲν εἶχαν μεταδώσει νοσήματα καὶ ἰοὺς ἄθελά τους;
Τοιούτου εἴδους αἰτιάσεις δὲν εἶναι ἀστεῖαι, ἀλλὰ τραγικαί.
Κανεὶς ὅμως ἐκ τῶν Ἱεραρχῶν δὲν ἀντέταξεν εἰς τὸν ἀνωτέρω κρατικὸν ὠμὸν ψυχολογικὸν ἐκβιασμὸν τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα περὶ τῆς ὑπερβάσεως τοῦ θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς. Ἡ ἰδία ἡ ΔΙΣ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τὴν πρόσφατον -ὡς θέλει νὰ τὴν χαρακτηρίζει «παραμυθητικὴν»- ἐγκύκλιον τῆς 6ης Νοεμβρίου 2020 δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὴν «Ἀνάστασιν», ἀλλὰ μὲ μίαν «βουδιστικοῦ» τύπου προσέγγισιν, γράφουσα χαρακτηριστικά:
«Εἶναι ἡ ὥρα νὰ μετατρέψουμε τὴν δική μας ἀδυναμία σὲ δύναμη. Μὲ τὴν χάρη νὰ αὐξήσουμε τὴν πίστη μας στὸν Τριαδικὸ Θεό. Νὰ συνδέσουμε συνειδητὰ τὴν ζωή μας μὲ τὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Νὰ καλλιεργήσουμε τὶς ἀρετὲς τῆς ὑπομονῆς, τῆς ταπείνωσης καί, κυρίως, τῆς μετάνοιας πού θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν λύτρωση. Ἡ προσευχή μας νὰ γίνει καρδιακή, ἔντονη, τακτικὴ γιὰ ὅλους τούς συνανθρώπους μας… Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συμπάσχουσα καὶ συναγωνιζόμενη μὲ τοὺς πιστούς, ἐπαναλαμβάνει μαζὶ μὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο: «τὶς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ;»…».
Ἀπὸ τὸ ἀνακοινωθὲν παραλείπεται ἐντελῶς τὸ κεντρικὸν ζήτημα: ἡ ἀπαγόρευσις τῆς λατρείας! Ἡ πίστις παρουσιάζεται ὡς κάτι ἀνεξάρτητον ἀπὸ τὰ μυστήρια. Ἡ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἐπίσης. Ἡ σύνδεσις τοῦ πιστοῦ εἶναι ἠθικοῦ ἐπιπέδου ἀρετολογία διὰ μίαν λύτρωσιν ποὺ μένει μετέωρος καὶ δὲν εἶναι ὁ Χριστός(;!). Ἄρα ἡ προσευχή μας θὰ βοηθήση τοὺς συνανθρώπους, ὄχι οἱ θαυματουργοὶ Ἅγιοι Ἀνάργυροι; Εἶναι σωματεῖον ἡ ΔΙΣ καὶ «συναγωνίζεται» μὲ τὰ μέλη της, ὅταν ἀπουσιάζη κάθε θεολογικὴ ἀναφορὰ εἰς τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου; Ὅσον διὰ τὴν χρῆσιν τοῦ Ἀπ. Παύλου, πρὶν παραθέσουν χωρία, ἂς μελετοῦν καὶ τί γράφει προηγουμένως ὁ Ἀπ. Παῦλος: «ἡδέως γὰρ ἀνέχεσθε τῶν ἀφρόνων φρόνιμοι ὄντες· ἀνέχεσθε γὰρ εἴ τις ὑμᾶς καταδουλοῖ, εἴ τις ὑμᾶς εἰς πρόσωπον δέρει…». Τουλάχιστον ὁ Ἀπόστολος ἐπέρασε κακουχίας φοβεράς καὶ γράφει αὐτά. Τί ἀπ’ ὅσα ἔπαθεν αὐτὸς ὑπέστησαν οἱ προύχοντες Ἀρχιερεῖς μας; Πῶς συμπάσχουν οἱ Ἀρχιερεῖς κλεισμένοι εἰς τὴν ἀσφάλειάν των μακρὰν ἀπὸ τὰ κρεββάτια τοῦ πόνου; Τυγχάνει τὸ πλέον βολικὸν νὰ ἐπικαλῆσαι τὶς ΚΥΑ, προκειμένου νὰ μένης ἀμέριμνος κάπου ἀλλοῦ καὶ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς νὰ παρουσιάζης αὐτὸ ὡς τὴν μεγίστην ἐκπλήρωσιν τοῦ χριστιανικοῦ σου καθήκοντος! Δὲν κοστίζει τίποτε ὁ «χριστιανισμὸς τοῦ καναπέ»!
Νέα Δημοκρατία:
τό κόμμα τοῦ ὑλισμοῦ
Μήπως οἱ Ἱεράρχαι μας δὲν γνωρίζουν ὅτι οἱ πιστοὶ εἰς τὴν οἰκίαν των βλέπουν τηλεόρασιν; Δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ὁ ἱ. ναὸς ἦτο μία διέξοδος ἀπὸ τὴν συνεχῆ πλύσιν ἐγκεφάλου καὶ τὴν κατατρομοκράτησιν τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸν ἐστέρησαν εἰς τοὺς πιστούς; Αὐτὸ ἐπιδιώκει τὸ κράτος: πολίτας ποὺ νὰ μὴ ὀρθώνουν ὡς ἀντίλογον τὸ βίωμα ποὺ ἀποκτοῦν ἐντός τοῦ ἱ. ναοῦ.
Ἡ ΔΙΣ δὲν ἔχει συλλάβει τὸ μέγιστον: δὲν πρόκειται ἁπλῶς διὰ βλασφήμους ἀποφάσεις περὶ τῶν ἱ. ναῶν, τοῦ ἐκκλησιασμοῦ, τῆς Θ. Κοινωνίας, ἀλλὰ περὶ κηρύγματος τοῦ κράτους ὑπὲρ τοῦ ὑλισμοῦ! Πῶς; Ἰδοὺ τί εἶπεν ἡ Κυβέρνησις: Ἐπιτρέπεται μόνον ἐργασία καὶ ἀνάπαυσις εἰς τὴν οἰκίαν. Ἀπερρίφθη ὡς ἄχρηστος διὰ τὸν ἄνθρωπον κάθε πνευματικὴ ἐνασχόλησις, ὄχι μόνον ὁ ἐκκλησιασμὸς, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ἡ κοσμικὴ πλευρὰ (ἐκδηλώσεις τέχνης καὶ πολιτισμοῦ κ.ἄ.). Ὁ ἄνθρωπος εἶναι διὰ τὸ κράτος μόνον σῶμα, μηχανὴ ποὺ πρέπει νὰ παράγη καὶ λίγο νὰ ἀναπαύεται, διὰ νὰ δύναται νὰ εἶναι περισσότερον παραγωγική! Δὲν εἶναι τυχαῖον ὅτι κορυφαῖοι ἐπιστήμονες ὁμιλοῦν περὶ «ταξικοῦ λὸκ ντάουν», καθὼς οἱ μὲν πλούσιοι εἶναι προφυλαγμένοι εἰς τὰς οἰκίας των, ἐνῶ οἱ ἐργάται καὶ οἱ ἀγρόται εὑρίσκονται εἰς τὸν στίβον τῆς παραγωγικῆς ἁλυσίδος ἐν μέσῳ… «πανδημίας»!
Δὲν ὑπάρχει ψυχὴ διὰ τὸ κράτος, ὥστε νὰ «ἐπιζητῶμεν τὴν μέλλουσαν πόλιν»! Ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ ἐχθρὸν διὰ τὰ σχέδιά του, ὄχι διότι δῆθεν μεταδίδεται ὁ ἰὸς ἀπὸ τὴν Θ. Κοινωνίαν, ἀλλὰ διότι τὸ μήνυμα τοῦ Ἱ. Εὐαγγελίου εἶναι ἀνατρεπτικόν! Ὁ προσερχομένος εἰς τὸν ἱ. ναὸν ἀκόμη καὶ ἀσυνείδητα καθίσταται μέτοχος αὐτοῦ τοῦ μηνύματος μέσα ἀπὸ τὴν λατρείαν, τὰ κηρύγματα, τὴν ἰδίαν τὴν δομὴν τοῦ ναοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ἀποτύπωσις τοῦ «ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας» καὶ ὄχι τοῦ ἀθέου Κοινοβουλίου, ποὺ δὲν ἔχει οὔτε μίαν εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ! Διὰ τοῦτο λέγει ὁ ψαλμωδὸς «ἅγιος ὁ ναός σου»! Ἀντὶ νὰ ἀντιτάξη τὴν «θεολογία περὶ τοῦ ναοῦ» ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀνέχεται τὴν βλασφημίαν τῆς Θ. Κοινωνίας. Ἀνήκει ἄλλωστε καὶ αὐτὴ εἰς τὴν «ἄρχουσα τάξη»… Ἔτσι, ἀνεπτύχθη καὶ ἡ ψευδοθεολογία τῆς μάσκας!
Ἡ μάσκα ὡς νέον
λειτουργικὸν ἄμφιον!
Ἐπιπολαία ἡ ἀντιμετώπισις καὶ τῆς μάσκας, ὡς νὰ εἶναι ἕνα ἁπλό… «ἀξεσουάρ»! Εἴδομεν μάλιστα τὸν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως νὰ φορῆ εἰδικὴν μάσκα ποὺ φέρει δύο σταυροὺς ἑκατέρωθεν. Ἐπίστευσεν ὅτι τοιουτοτρόπως τὴν ἐκκλησιοποιεῖ ἢ τὴν κάνει πλέον ἱεροπρεπῆ; Ἀπεναντίας φανερώνει ἀσέβειαν!
Διατί; Διότι προκύπτει τὸ ἐρώτημα: θὰ τὸν φυλάξη ἡ μάσκα ἢ ὁ Σταυρός;
Ἂν τὸν φυλάη ὁ Σταυρὸς, τότε δὲν χρειάζεται ἡ μάσκα.
Ἂν τὸν φυλάη ἡ μάσκα, τότε δὲν χρειάζεται ὁ Σταυρός.
Διατί ὄχι καὶ τὰ δύο, θὰ πῆ κάποιος καλόπιστα; Ἀπαντῶμεν: Τὰ ράσα πού τὸν προφυλάσσουν ἀπὸ τὸ ψῦχος, διατί δὲν ἔχουν ἐπάνω σταυρούς; Ἂν εἶχον θὰ ἦτο ἀσέβεια, διότι πολυσταύρια εἶναι μόνον τὰ ἱερατικὰ ἄμφια τῆς Θ. Λειτουργίας.
Δὲν εἶναι τὸ σύμβολον τοῦ Σταυροῦ διακοσμητικὸν, διὰ νὰ τοποθετῆται παντοῦ. Μὲ τὸ νὰ ράβη σταυροὺς εἰς τὴν μάσκα, τὴν μεταποιεῖ εἰς ἄμφιον, πρᾶγμα βλάσφημον καὶ (θεο)λογικὰ ἀνακόλουθον. Διὰ τοῦτο τὴν φορεῖ καὶ εἰς τὴν Θ. Λειτουργίαν! Δὲν εἶναι μόνον ἀπιστία, ἀλλὰ περισσότερον ἀπὸ ἀπιστία: προσβολὴ τῆς ἱερουργίας! Ἀπὸ τί κινδυνεύει κατὰ τὴν τέλεσιν τῆς Θ. Λειτουργίας; Ἀπὸ τὴν κάθοδον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;
Μᾶς ἐφαρμόζουν
τὴν «ψυχολογίαν τοῦ λεπροῦ»!
Πότε ἔδωσεν ἐντολὴν ὁ Θεὸς νὰ φέρωμεν μάσκα; Δίδει τοιαύτην ἐντολὴν εἰς τὸ Λευιτικὸν 13,45 μόνον διὰ τοὺς λεπρούς:
«Καὶ ὁ λεπρός… περὶ τὸ στόμα αὐτοῦ περιβαλέσθω, καὶ ἀκάθαρτος κεκλήσεται·… κεχωρισμένος καθήσεται, ἔξω τῆς παρεμβολῆς αὐτοῦ ἔσται ἡ διατριβή». (Ὁ λεπρός θα πρέπη νά καλύψη τό στόμα του καί θά εἶναι ἀκάθαρτος, θά διαμένη ξεχωριστά καί θά ζῆ ἐκτός τῆς κοινότητός τους).
Εἰς τί ἀποσκοπεῖ ἡ ἐντολὴ αὐτή; Δὲν εἶναι ὑγειονομικὸν μέτρον, ἀλλὰ βαθύτατα ἀνθρωπολογικόν! Ἑρμηνεύει ὁ Ὠριγένης «τὸ μὴ ἔχειν παρρησίαν ἀνοῖξαι τὸ στόμα». Ἐπαναλαμβάνει καὶ ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας «πὼς ἀπολογίαν οὐκ ἔχειν, καὶ εἰπεῖν δύνασθαι μηδέν». Συνεπέστατοι αὐταὶ αἱ ἑρμηνεῖαι μὲ ἄλλα χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «φιμὸς ἐν στόματι ἀποτρέπει ἐλεγμοὺς» (Τό φίμωτρο στό στόμα ἀποτρέπει τόν ἐλεκτικόν λόγον) (Σοφ. Σειρὰχ 20,29), «ἐμβαλῶ φιμὸν εἰς τὴν ρῖνά σου, καὶ χαλινὸν εἰς τὰ χείλη σου καὶ ἀποστρέψω σε τῇ ὁδῷ ᾗ ἦλθες» (Θά βάλω φίμωτρο στη μύτη σου και χαλινάρι στά χείλια σου καί θά σέ γυρίσω πίσω ἐκεῖ ἀπ’ ὅπου ἦλθες) (Ἥσ. 37,29) κ.ἄ.
Βοοῦν, ἑπομένως, οἱ θεόπνευστοι συγγραφεῖς τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀλλὰ καὶ ὁ πνευματοκίνητος Πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας! Τὸ γνωρίζουν οἱ πολιτικοὶ καὶ διὰ τοῦτο φαίνεται εἰς αὐτοὺς βολικὴ ἡ μάσκα, ποὺ ἐνεργεῖ ὡς χαλινὸς εἰς τὸν ἄνθρωπον, διὰ νὰ τὸν φιμώση, διὰ νὰ τὸν ἀποτρέψη ἀπὸ τὸ νὰ ἐλέγχη καὶ διὰ νὰ γίνεται ὁ ἄνθρωπος χειραγωγήσιμος!
Μὲ τὴν μάσκα, λοιπόν, ἀποκτῶμεν τὴν ψυχολογίαν τοῦ λεπροῦ: αἰσθανόμεθα μιάσματα καὶ ὡς τέτοιοι δὲν πρέπει νὰ ἔχωμε λόγον, ἀλλὰ νὰ μᾶς κατευθύνουν ἄλλοι μένοντες μακράν τῆς συνάξεως τοῦ Θεοῦ! Μᾶς βυθίζουν εἰς τὸ πένθος καὶ τὴν ἀκαθαρσίαν!
Δὲν ὑπάρχει καμία ἀληθὴς ταπείνωσις μὲ τὴν μάσκα, ἀλλὰ συντριβὴ τῆς προσωπικότητος τῶν ἀνθρώπων! Ἑπομένως, ἡ συζήτησις θεολογούντων περὶ τοῦ ἰοῦ καὶ τῆς μασκοφορίας εἶναι παραπλανητική.
Ἡ Πολιτεία μᾶς ἔβαλε ἐμᾶς τοὺς πιστοὺς νὰ διαφωνῶμεν μεταξύ μας, διὰ νὰ εἴμεθα διχασμένοι καὶ διηρημένοι, τὴν ἰδία στιγμὴν ποὺ ὁ ἀφορισμένος Πρωθυπουργὸς καὶ οἱ ἄπιστοι πολιτικοὶ ἐκπληρώνουν τὰ ἄνομα σχέδιά των: τὴν μετάβασιν τοῦ λαοῦ μας ἀπὸ τὴν θεοσέβειαν εἰς τὴν ἰολατρείαν, τὴν ἐναπόθεσιν τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ Θεοῦ εἰς τὰς χεῖρας τοῦ ὑλιστικοῦ κράτους.
πηγή: https://orthodoxostypos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου