(επανάληψη από το https://salograia.blogspot.com/2009/10/blog-post_01.html
........................................................................................................
..........................................................................................................
Καλό μου
Απόρησες, πώς ενώ κάποιος βοηθάει άλλους,
δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του,
σε κάποιες μορφές πνευματικού πολέμου που υφίσταται.
Είναι, ωστόσο πολύ απλό και μπορείς , πιστεύω, να το καταλάβεις:
Όποιος βοηθάει τον πλησίον πνευματικά,
τον βοηθάει με τη δύναμη του Κυρίου,
που εκφράζεται μέσα από τη δική του φωνή.
Δανείζεται ο Χριστός τη φωνή μας, τη σκέψη μας, τα χέρια, τα πόδια, το σώμα μας και ευεργετεί τους άλλους ανθρώπους, εφόσον εμείς δίνουμε προς τούτο τη -χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση- συνεργασία μας...
Δεν βοηθάει ο καθένας μας, τον αδελφό,
από δική του μαγκιά και δύναμη,
σε κ α μ ί α περίπτωση!
Όταν όμως πολεμείται από κακούς λογισμούς αυτός που βοηθάει τους άλλους, είναι ανίκανος να βοηθήσει τον εαυτόν του, διότι λόγω της συναισθηματικής ταραχής, εμποδίζεται ένδον του, η ενέργεια της Χάρης του Αγίου Πνεύματος, με τη μορφή της πνευματικής ισχύος των αγαθών λογισμών.
Τούτου ένεκεν, ο πιστός, επιζητεί τον πνευματικό οδηγό του,
ώστε να τον ανορθώνει σε περίπτωση πτώσης.
Τόσο ο κάθε λαικός, όσο και ο κάθε μοναχός ή κληρικός, ας είναι και Πατριάρχης, χρειάζονται ως πνευματικό γήινο στήριγμα , τον πνευματικό τους πατέρα ή την πνευματική τους μητέρα, όπως υπέροχα αναφέρει και ο Κάλλιστος Γουέρ, στο έργο του: "Η εντός ημών Βασιλεία"
Αυτό συνιστά στοιχειώδη πρακτική σωστικής πορείας για τούτο, ακόμη και σε καθαρά κοσμικό επίπεδο και ο κάθε ψυχίατρος, γνωρίζει πως για προσωπικό του καλό, και προκειμένου να μη χαθεί στους δαιδάλους της υποκειμενικότητας των ερμηνειών του, οφείλει να συμβουλεύεται τον ψυχίατρό του.
Την πρακτική αυτή, την επιβάλλει η σύνεση και το επιτρέπει ο Κύριος, προκειμένου να μην καβαλικέψει η ψυχή, καλάμι και φανταστεί ότι είναι αυτάρκης και ότι είναι δυνατόν να πορεύεται ολομόναχη και αντι-κοινωνική μέσα στον κόσμο, πραγματικά εγωκεντρική και ουσιαστικά θηριώδης-παρά την όποια στίλβη της επιφάνειας - στις εκδηλώσεις της.
Σ’ ευχαριστώ, λοιπόν, εκ βαθέων, που με υπομένεις και με βοηθάς, όποτε πέφτω!
Να είσαι ευλογημένο, και η Παναγία Τριάδα, το έλεος, πολλαπλασίως να σου το ανταποδίδει!
Ευανθία η Σαλογραία
(και αν ζουλήξεις το "ποντίκι" πάνω στην υπογραφή,
θα πεταχτείς στην παλιότερη ανάρτηση με τίτλο:
"Οι παραμορφωτικοί καθρέφτες της υποκειμενικότητας....")
....................................................................................
.........................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου