Ιδιαιτέρως σήμερον, να με χαίρομαι, καλέ σύ...τι ωραία που είναι η ζωή, ένα ντιριντάχτα...ένα ντιριντ- ΑΧ- τα!

Και μια και έχω, ο  γιε,  γενέθλιο ημέρα, today,
επανάληψη το εξομολογητικόν  ποστάκιον  με τίτλο: 

Η φανέρωση του Αγίου Γεωργίου στη ζωή του πατέρα μου

...................................................................
Λατρεμένο μου, 

επειδή σου αρέσουν οι αληθινές ιστορίες και ο καθένας μας, σίγουρα έχει πολλές να μοιραστεί με τους αδερφούς και τους φίλους -για σένα και μόνο- θα ζυμώσω μια μικρή μνήμη σήμερα, να την έχεις έτσι- μπουκιά ψωμί- σε ώρα ανάγκης, στις μέρες της μαύρης πείνας που έρχονται.

Ο καλός μου πατέρας, ενυμφεύθη νεότατος, όταν ο έρως τον βάρεσε κατακέφαλα. 
Πήρε την επιστήμονα μαία της περιοχής όπου έμενε, γι αυτό και το παρατσούκλι του:ο Γιώργης ο μαμής ή άλλως... ο Μαμογιώργης!

(Αχ αυτή η πλαστικότητα της ελληνικής γλώσσας! Ακαταμάχητη!)

Καλή η παντρειά, καλός ο έρωτας αλλά μετά από λίγο, άρχισε τον πατέρα μου να τον πιάνει το άγχος: 

-Η μαμή, δεν έμενε έγκυος!

-Τι λές;

-Μάλιστα! Αυτή που ξεγένναγε καν και καν γυναικούλες και είχε τη χαρά να πιάνει τα νιάνιαρα στα χεράκια της, δε μπορούσε να νιώσει την κοιλιά της να φουσκώνει από ένα μωράκι.

-Σκασίλαααα!

Όχι τόσο της μάνας μου, που ήταν γυναίκα φιλόσοφος στωϊκότατη, όσο του άντρα της.

-Τι λες ρε! θα μείνω, εγώ χωρίς παιδί;

Ο άνθρωπος, που κόβω φλέβα για το τρίπτυχο, Πατρίς- Θρησκεία- Οικογένεια;!

Α μπα! Δεν το βάζω κάτω με τίποτα!

-Θα ζητήσω ενίσχυση από τις Μεγάλες Δυνάμεις, βρυχήθηκε τελικά ο μπαμπάς, όστις πάντα έβαζε στόχους και τους κατακτούσε ακούραστα!

(μέχρι που γέρασε και βγήκε η ψυχούλα του, μας έκανε ΤΑ άγρια κουμάντα, και έτσι, βεβαίως, πρέπει να είναι ο σωστός πατέρας και άντρας, να τον τρέμει η γυναίκα και στα παιδιά του να είναι η γ έ τ η ς και όχι ζελές που κουνιέται- και μετά απορούμε, Δεσποινάκι μου, γιατί τα αγόρια μας, μιλάν τα περισσότερα, όχι σαν άντρες, μα σαν ταραντέλες! ) 

Τον συμβούλεψε και ο θείος ο Μήτσος-δεν μπορώ να μην πώ την αλήθεια ολόκληρη- να προσεύχεται.

(Ο θείος Μήτσος, μπορεί να είχε τις πλάνες του, 

[ζούλα πάνω στο σύνδεσμο που μόλις έδωσα στην προηγούμενη πρόταση- για να διαβάσεις τις σχετικές εξηγήσεις και να φρίξεις, περιστερούλα μου ]

αλλά η συμβουλή του για προσευχή, υπήρξε ολόσωστη. 

Δεν τα λένε και όλα λάθος οι πλανεμένοι, το ξέρουμε. 
Σου δίνουνε ένα κιλό αλεύρι καθαρό, ας πούμε, 

αλλά χώνουνε μέσα και λίγο φαρμάκι, αν δεν προσέξεις τι αγοράζεις- σε πέθαναν επί τόπου!)
Τον πατέρα μου τον βάφτισαν Γιώργο.

Αποφάσισε, λοιπόν, να παρακαλέσει τον Άγιο Γεώργιο, επειδή στην Ορθοδοξία πιστεύουμε ότι ο Άγιος του οποίου το όνομα λάβαμε βαπτιζόμενοι, νοιάζεται για μας, με ένα ιδιαίτερο τρόπο.

(Τώρα-εννοείται- αυτά που σου γράφω, κάποτε τα εύρισκα φούμαρα, 

κατάλληλα για αγράμματες γιαγιές σαν αυτές που δείχνει η διαφήμιση...
Έλα, όμως, που μεγαλώνοντας, μαζεύοντας εμπειρίες, αποφάσισα με τη χλεύη των γριών να γίνω σεμνότερη, διότι, αγαπημένο μου, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά, και παρα πίσω φούντααα!)
Τι λέγαμε;πού μείναμε; α ναι!

Στο ότι αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από τον Άγιο Γεώργιοοο!
Άρχισε λοιπόν, ο καλός μου πατέρας να προσεύχεται, 

συνοδεύοντας την προσευχή του, με εκτενή ν η σ τ ε ί α και ...εγκράτεια.

Εκεί στη δέκατη πέμπτη μέρα της προσευχής, της νηστείας και της εγκράτειας της ερωτικής, που είχε επιβάλει το νιόπαντρο, νεαρό παλικάρι στον εαυτόν του- προκειμένου να συγκεντρωθεί στα προσευχητικά του αιτήματα περισσότερο -γίνεται το ακόλουθο σκηνικό, περιστέρι μου:

Ήταν μεσημέρι και, πλάγιασε να ξεκουραστεί απ' το μόχθο της εργασίας.

Δίνω το λόγο στον ίδιο, όπως μου τα ιστορούσε, πολλές φορές με συγκίνηση:
...................................................................................

-Και που λες, κόρη, εκεί που βρισκόμουνα ξάπλα, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, αλλά δεν είχα κοιμηθεί ακόμα, βλέπω ξαφνικά, στα πόδια του κρεβατιού, την εικόνα του Αϊ Γιώργη, όπως τον έχουμε στις εκκλησίες- καβαλάρη πάνω σε ένα λευκό άλογο- να μεγαλώνει να μεγαλώνει, να μεγαλώνει, νά έρχεται σε φυσικό μέγεθος!

Ο Αϊ Γιώργης, κράταγε ένα μωρό στην αγκαλιά του.

Με κοίταξε μια στιγμή και μου λέει:

-Πάρτο! πετώντας, συγχρόνως, το παιδί προς το μέρος μου.

Απλώνω ενστικτωδώς τα χέρια, αρπάζω το βρέφος στον αέρα, 

το όραμα χάθηκε και σηκώθηκα όρθιος γεμάτος χαρά και συγκίνηση.

Ένιωσα μεγάλη αγαλλίαση και απόλυτη βεβαιότητα!

-Ακούστηκε η θερμή προσευχή μου!

Πήγα και βρήκα τη μάνα σου.

-Καλλιρόη! θα μείνεις έγκυος! 

Άκουσε ο Αϊ Γιώργης την προσευχή και μας δίνει παιδί! 

Και θα το γεννήσεις στις δέκα του Μάη!(πώς του προέκυψε η πρόρρηση; Και για τον ίδιο, δια παντός παρέμεινε δίχως εξήγηση!)

Η μάνα μου κούνησε το κεφάλι. 
Δεν πολυπίστεψε.

Όμως...πράγματι, έμεινε έγκυος! 

Και πράγματι, στις δέκα του Μάη, ήταν[ η μαμή Καλλιρρόη ] στο μήνα της- στην ώρα της ακριβώς!
Και πήγε πρωί στο νοσοκομείο όπου δούλευε -ως η μοναδική μαία τότε- και είπε στις νοσηλεύτριες- χωρίς να έχει πόνους, ή όποιο άλλο σύμπτωμα γέννας.

-Κορίτσια, στρώστε μου το κρεβάτι , σήμερα θα γεννήσω!

Γέλασαν αυτές αλλά της έστρωσαν το κρεβάτι,και έσπασαν σε λίγο μόνα τους τα νερά και την έπιασαν πόνοι, και ήρθε ο γιατρός [...] και την ξεγέννησε, ημέρα Σάββατο, στις δέκα το πρωί του έτους...χιλια οχτακόσια είκοσι ένα!

-Άντε να σου ζήσει Καλλιρόη, κορίτσιιιιι!

-Άντε, να σας ζήσω βρεεεε! Αγοροκόριτσοοο!

(Εν γαρ Χριστώ Ιησού, ουκ ένι άρσεν και θήλυ...Προς Γαλάτας γ 27-28)...)

Άντε να ζήσουμε όλοι εν μετανοία, με τις ευχές της Κυρα Παναγιάς και Πάντων των Αγίων της Ζωντανής Ορθόδοξης Πίστης μας, αλληλούιααααα!

Τρισμέγιστη και του Αϊ Γιώργη η Χάρη!

Τον  ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Ευανθία η Σαλογραία