«Γιὰ ἑξῆντα χρόνια ἄνεσης στὴν γῆ
νὰ προσπεράσω τὸν σταυρὸ ποὺ ἡ Ἀγάπη Του μοῦ ἔστειλε;»
Ὁ Σταυρὸς τῆς Ἀγάπης Ἐκείνου καὶ ὁ προσωπικός μας Σταυρὸς
«Ἐγώ, παιδί μου, ἔχω ἕνα μεγάλο δρᾶμα στὴ ζωή μου...
Εἴκοσι μέρες ἀφοῦ ἀρραβωνιάστηκα, ἡ μνηστή μου ἀρρώστησε μὲ βαρὺ πυρετό...
Γιὰ νὰ μὴν πολυλογῶ, ἔπασχε ἀπὸ βαρειά φυματίωση...
Δὲν ἄλλαξα ἀπόφαση.
Τὴν παντρεύτηκα, καὶ ἀντὶ γιὰ εὐχὴ ὁ πατέρας μου
μὲ φιλοδώρησε μὲ μιά... μούντζα
καὶ τὸ κο-σμητικὸ «γκαζοντενεκέ»...
Ὁ καθένας στὴ θέση μου
θὰ ἔφευγε καὶ θἆταν συγχωρεμένος.
Ἐγὼ ὅμως εἶδα ἐκείνη τὴν ὥρα μπροστά μου τὸ Σταυρό μου...
Εἶχα δικαίωμα νὰ Τὸν προσπεράσω;...
Μὲ ποιὰ δικαιολογία στὴν Ἀγάπη Ἐκείνου ποὺ σταυρώθηκε γιὰ μένα;...
Ὄχι! Τὰ πυρωμένα ἀπ᾿ τὴν θέρμη μάτια τῆς κοπέλας
θὰ μὲ ἀκολουθοῦσαν σ᾿ ὅλη τὴν ζωή μου...
Γιὰ ἑξῆντα χρόνια ἄνεσης στὴν γῆ
νὰ προσπεράσω τὸν σταυρὸ
ποὺ ἡ Ἀγάπη Του μοῦ ἔστειλε;...
Τὴν παντρεύτηκα καὶ τὴν περιποιοῦμαι...
Ἑξῆντα χρόνια «Δόξα τῷ Θεῷ»!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου